Oud Zuylen had grof geschut ingezet. Ed van Eeden was de Rijn af komen zakken om de Woerdenaren eens extra te imponeren. En dat lukte. Toegegeven, Woerden was nu niet bepaald favoriet tegen het op papier sterkere team uit Utrecht, maar geen enkele speler wist boven zichzelf uit te stijgen en verder was het allemaal wat onder de maat.
Bij Henk de Heer begon het al snel te donderen en te bliksemen. Zijn tegenstander Wout van Veen sloeg op f2 in en daarna is Henk de complicaties niet meer te boven gekomen. Gedesillusioneerd gaf Henk op. Ook bij Carl Schoor ging het mis. De stelling zag er al in de opening wat verdacht uit en toen Carol-Peter Gouw zijn koning begon te belagen, moest Carl een stuk geven om mat te voorkomen.
Jim Reed, Jelle Wiering, Rolf van Beek en ikzelf zaten prima te spelen. Jim had met zwart een prettige stelling opgebouwd tegen Marcel van Os. Jelle had een pion gewonnen tegen Frans Sanijs en leek eenvoudig op de winst af te stevenen. Bij Rolf van Beek, die onverwacht tegen een mysterieuze Griekse speler Babis Lazaridis moest aantreden, ging het heel aardig. Daar was niet veel aan de hand. Ik mocht na de opening tegen Dirk Floor niet ontevreden zijn. Dirk had een kleine kwalieit geofferd en het was maar de vraag of hij wel voldoende compensatie had.
Ondertussen waren Erik van Esterik (tegen Ed van Eeden) en Sten Goes (tegen Jaap van der Tuuk) na twee degelijke partijen remise overeen gekomen.
Erik en ik bespraken de situatie. Het zag er somber uit. Jim had een stuk geofferd en wij zagen niet hoe zijn aanval door moest gaan slaan. Rolf had een kleine combinatie met een mat achter de paaltjes gemist, waardoor zijn tegenstander een pion had weten mee te grabbelen. Carl ging verliezen. Dus moesten Jelle en ik wel winnen en moesten Rolf en Jim nog remise uit het vuur slepen. Alleen als alles mee zou zitten, zouden we er nog een 4-4 uit weten te slepen.
Het zat niet mee. Carl verloor. Jim verloor. Rolf verloor. Zelfs Jelle moest na het verlies van een kwaliteit de handdoek in de ring gooien. Zelf had ik een kans gemist en de partij was verzand in een toren eindspel met een pion meer dat wel heel moeilijk te winnen zou zijn. Omdat ik verder toch geen afspraken had die zaterdag, ging ik er nog eens goed voor zitten. Tegen een speler als Dirk Floor bleek dat een heilloze onderneming. Na 5,5 uur spelen werd het remise.
Woerden verliest dus van Oud Zuylen met 1,5-6,5. Woerden is nu degradatie kandidaat nummer één en zal de komende ronden uit een ander vaatje moeten gaan tappen.
