Doordat Woerden drie belangrijke spelers moest missen, leek het een hele zware avond te gaan worden tegen Purmerend 2. Maar ook dat team bleek verzwakt. Het had twee sterke spelers moeten afstaan aan hun eerste team. En zo was Woerden toch nog licht favoriet.
Selman Ercan maakte de favorieten-rol volledig waar. Zo rond de tiende zet bleek hij de finesses in een onschuldig ogende stellig een stuk beter onder de knie te hebben. Zwart maakte gelijk, won vervolgens een pion en in paniek maakte de tegenstander daar zelfs een kwaliteit van.
Ed Oosterlaken wist goed de druk op de ketel te houden. Ed combineerde fraai een aanval tegen de koning met druk op de damevleugel. Na een tijdje bezweek zijn tegenstander onder de druk van een paard vork.
Ikzelf had op internet al geruime tijd geëxperimenteerd met een zet die nu voor het eerst op het bord kwam in een OTB partij. Nou, dat bekwam me niet bijster goed. ik kreeg de benodigde activiteit voor mijn stukken niet op het bord en werd als een klein kind positioneel weggeschoven.
Bas Jansen had gelukkig een ouderwetse Bas-stelling op het bord waarbij de tegenstander zich steeds het hoofd moet breken over de vraag welk stuk hij moet slaan. Op zo’n moment hoef je niet verder meer te kijken. Dan weet je dat het goed komt. En dat kwam het ook.
Henk Dankers had zijn oude vertrouwde variant op het bord. Dat werd dus een tijdje duwen en trekken totdat Henk’s stukken los kwamen en hij liet zien wat een goede actieve speler hij is.
Sebastiaan Bernacki leek in het eerste half uur met zijn tegenstandster een rapid partij te spelen. Toen het stof daarvan neer was gedaald, had Sebastiaan een pion minder, maar bleef zo goed doorvechten dat hij de pion terug won en goed eindspel in ging. Helaas is het spelen van een toren eindspel ook een kunst. Sebastiaan heeft die kunst nog niet helemaal onder de knie.
Daarmee was de stand 4-2 voor Woerden. De twee overgebleven partijen waren spannend, maar daar een half punt uit halen behoorde toch zeker tot de mogelijkheden.
Klaas Ouwens had een ambitieuze opzet tegen de Sokolski gekozen en had daarmee in aanvankelijk succes. Halverwege de middag stond de witte koning behoorlijk op de tocht. Maar langzaam raakte Klaas het initiatief en daar mee de draad kwijt. Zijn tegenstander nam zijn koning onder vuur en in een heel ingewikkelde stelling greep Klaas mis. Daarna was het snel afgelopen.
Alle ogen waren daarna gericht op Marcel Van Oort. Hij was traag begonnen. De opening kwam niet helemaal uit de verf en Marcel moest zelfs een pion geven. Het zag er niet goed uit. Toen alleen Marcel nog aan het spelen was, knapte zijn stelling echter met de zet op. In een loper tegen paard eindspel had hij nog steeds een pion minder, maar ook de verste vrijpion. In combinatie met de loper was zijn stelling zelfs te prefereren.
Ondertussen keek de beheerder van het pand ongeduldig naar de klok. Hij zag zijn aardappeltjes in gedachten al verpieteren en vreesde dat hij thuis de hond in de pot zou vinden. Tja, schaken is nu eenmaal geen voetbal waar de scheidsrechter na 90 minuten op zijn fluit blaast.
In een open eindspel is het aan te raden het initiatief te behouden, anders loop je al snel achter de feiten aan. Met een half oog op het scorebord bleef Marcel niets doen. Dat was geen goede strategie. De verre vrijpion kwam onder vuur te liggen. De pion ging verloren en daarmee was de angel uit zijn stelling gehaald. Er was geen houden meer aan.
Het werd 4-4.
Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/10262
