In het hart van ’t mooi Utrecht Waar Maria’s
kerk eens stond, staat een huis met groots verleden
op kapittels oude grond. Heeren vinden
hier ontspanning. Leve de Vereeniging!
Met dit lied werden de Woerdense spelers verwelkomt in de gelegenheidslocatie van Moira-Domtoren “Sociëteit De Vereeniging”. Een fraaie speelzaal met historie.
Na de gebruikelijke toespraakjes neemt één van de deelnemers van de wedstrijd van Moira-Domtoren 2 het woord: “Ik houd van de vrijheid en daarom neem ik de vrijheid om U een hand aan te bieden. Het staat U natuurlijk vrij deze hand aan te nemen of te weigeren.” Ik moet ineens aan het boek “De Ware Vrijheid” van Luc Panhuysen denken.
Daarna begon de spannende strijd tussen Moira-Domtoren 1 en Woerden 1. Beide teams waren op papier behoorlijk aan elkaar gewaagd. De openingsfase zag er goed uit. Aan de de tijd op de klokken te zien liepen de Woerdenaren een stuk langer op bekend terrein rond dan hun tegenstanders. Na een uurtje of twee spelen vertrouwde Selman me toe dat hij na enige zetten verwisselingen toch weer in een bekende stelling terecht was zijn gekomen. Ook Jelle, Sten en ik liepen vlot door het vroege middenspel heen.
De partij tussen Max Valkenburg en Henk Overmeer kwam het eerst tot een kookpunt. Zij waren elkaar van meet af aan al naar de keel gevlogen. Hier volgt het relaas van Henk zelf:
“Max Valkenburg, een jonge gast, die in de afgelopen maand een rating sprong van liefst 73 punten maakte (uit maar 3 partijen!) was een tegenstander van formaat deze middag.
Hij offerde een kwaliteit toren vs loper voor een zeer sterke f6 pion. Toch was remise mogelijk volgens de rekenmeesters. Maar feit is, ik stond onder langere tijd onder stevige druk en dan is een kleine onvolkomenheid direct beslissend.”
Erik Janse had tegen Sten Goes een zeer scherpe theoretische partij opgezet. Hierin was Sten duidelijk beter onderlegd en hij won de partij dan ook overtuigend.
Selman stond goed tegen Tjerk Hacquebord, maar was wellicht toch iets te optimistisch en kon het goede plan niet vinden. De afwikkeling naar een paard tegen loper eindspel pakte niet goed uit en Selman kwam in een minder eindspel terecht dat hij daarna verloor. Hiermee komt een einde aan een geweldige reeks. Selman had sinds Tata 2020 niet meer verloren.
Jelle had tegen Albertus ten Hertog 2 pionnen geoffferd voor een vervaarlijke aanval. Door een computer vast prima te weerstaan, maar voor een mens is dt een gans ander chapiter. Na een paar uur brak de weerstand van Albertus en was er voor zwart gen houden meer aan.
Ed Oosterlaken speelde tegen Daan Schönberger, op papier de beste speler van Moira, een uitermate degelijke partij met wit. Een prima strategie tegen Daan, die zich maar niet kon ontworstelen. En juist toen dat wel leek te gebeuren zag hij het sterke Pg5! over het hoofd waarmee Ed een beslissende aanval inzette.
Daarmee was de tussenstand op 2-3 voor Woerden gekomen. Het bleef spannend. Ik had, net als een week eerder, tegen Kees Verweij een simpel paard-vorkje gemist en was in een vrij hopeloos eindspel met een pion minder terecht gekomen. Bas Jansen stond tegen Bart-Jan Andriessen een tikkeltje beter, maar veel winstkansen zaten daar niet in. Commentator Ed sprak: “Bas weet niet dat het remise is en die speelt gewoon op winst.” De partij van Rolinde den Heijer tegen Johnny de Kraker leek daarom cruciaal te worden. Rolinde stond een kwaliteit voor, maar Johnny had wat pionnen en een een uiterst gevaarlijke mat aanval mat paard en dame gloorde aan de horizon.
Op mijn bord was de lucht inmiddels een beetje opgeklaard. ik had me weten te redden in een 3 tegen 2 toren eindspel op de koningsvleugel. Later werd dat 2 tegen 1 en op het laatst hadden we een onvervalste Philidor stelling op het bord. Na nog een tiental zetten uit het meesterwerkje “The 100 endgames you must know” berustte mijn tegenstander in remise.
Bas begon er inmiddels steeds meer zin in te krijgen. Hij ging maar eens achter het bord staan, want “van boven was alles een stuk beter te zien”. Er stond een ongelijke lopers eindspel op het bord waarin Bas een extra (dubbel)pion had. Na 4,5 uur spelen vergaloppeerde zijn tegenstander zich en Bas wist toch nog het volle punt binnen te halen.
De stand was daarmee 2,5-4,5 voor Woerden en dt was maar goed ook, want op het bord van Rolinde kon er nog van alles gebeuren. Op het gegeven moment dachten de omstanders zelfs dat Johnny een ondekbaar mat had. Gelukkig zag Rolinde nog een wending waarmee ze het mat dekte en tegelijk de dames kon afruilen. Het resulterende eindspel met een kwaliteit tegen een pion was wellicht gewonnen, maar erg eenvoudig was dat nog niet. De koning van Rolinde was wat te ver verwijderd van de eigen pionnen. Daardoor werd het toch remise.
Woerden 1 wint dus met 3-5 van Moira-Domtoren 1.
De avond kreeg tenslotte een fijn besluit in restaurant De Pot. Door de dikke gewelven heen waren daar nog niet de laatste Corona maatregelen doorgedrongen.
Maar het was er wel heel gezellig.
Voor de uitslagen zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/10269
