Oud Zuylen Utrecht 1 is een team waar rekening mee gehouden moet worden. Met hun ervaren en sterke spelers is het wonderlijk dat ze niet hoger op de ranglijst staan. Lange tijd was het op basis van de stand op de borden dan ook onduidelijk welke kant het met de match op zou gaan.
Op het eerste bord maakten Jan Maarten van den Boogaart en Ed Oosterlaken het wel erg bont. Ed liet zich in zijn geliefde opening weer eens helemaal van het bord spelen. Je zou geen cent meer voor zijn stelling geven. Toch wist Jan Maarten de winst niet te vinden en op het moment dat Ed wat terug leek te komen koos hij met remise eieren voor zijn geld. Ed van Eeden bracht een provocerende opening op het bord. Aan Selman Ercan heb je dan een verkeerde. Die blijft koel rekenen, pakt pionnen waar dat kan en houdt Ed ondertussen flink in de tang. Dat werd een overtuigende overwinning. Ondertussen had de naar vorm zoekende Bas Verberne tegen Wout van Goor een zweem van een koningsaanval. Voordat het echt spannend zou gaan worden vonden beide heren het welletjes en tekenden de vrede. Hans van Steijn speelde tegen Piet Kooijman een partij uit één stuk. Geen moment gaf hij het witte initiatief uit handen en won vlekkeloos. De partij Marcel Schröer tegen Evert de Graaf werd heel klassiek opgezet. Wit had over het algemeen de overhand, maar er was één moment dat Evert het compleet gelijk kon maken. Toen hij dat niet deed en ook nog eens een sterke paard manoeuvre toeliet moest hij de rest van de partij in de touwen hangen. Dat ging dan ook mis.
Het stond daarmee al 4-1 voor Woerden. Een makkie zou je zeggen. Toch was de werkelijkheid anders. De drie overgebleven partijen konden alle kanten op. In de partij tussen Daniël Kuiper en Jelle Wiering leek Jelle alles te krijgen wat zijn hart begeerde: een mooie diagonaal en een half open c-lijn. Hoe het dan toch zo mis kon gaan is me niet helemaal duidelijk, maar in het eindspel werd zijn koning gewoon mat gezet.
Het verlossende halfje werd binnen gehaald door Sten Goes. De partij tegen Sander Blok startte als een herhaling van hun partij van een jaar geleden. Sten gooide de knuppel in het hoenderhok met een mysterieuze paardzet naar de rand. De verwikkelingen daarna hadden helemaal de verkeerde kant op kunnen gaan, maar uiteindelijk wist Sten toch te ontsnappen naar een eindspel van wat lichte stukken tegen een dame. Een eindspel dat Sten nooit meer kon verliezen. Het werd dan ook remise.
Olger van Donk had het tegen Harm Theo Wagenaar de hele avond flink lastig, maar leek desalniettemin op winst te blijven spelen, zelfs toen Woerden aan een halfje genoeg had voor de winst. Alle noeste arbeid ten spijt moest Olger zich bij remise neerleggen
Voor de details, zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7094
