Op zaterdag 3 februari reden er auto’s vanuit Schoonhoven (Sjaak), Gouda (Marcel), Bodegraven (Annie&Leen) en Linschoten (Henk en Julien, later aangevuld met Marjolein en Olivier die bij het station in Woerden werden opgehaald) naar Delft, waar Woerden 2 (gemiddelde rating 1731) speelde tegen DSC 3 (gemiddelde rating 1885).
Sjaak Oosterlaken speelde deze keer aan bord 1. De opening verliep redelijk soepel, maar zijn opponent zette zijn stukken goed neer. Hij vond het lastig een plan te vinden in het middenspel en moest zijn pionnenstructuur wat compromitteren voor spel. Zijn tegenstander bleef echter degelijke zetten doen, zijn stelling verbeteren en tactische wendingen vermijden. Uiteindelijk kon hij twee pionnen winnen. Sjaak speelde nog door, omdat er nog veel stukken op het bord stonden en er zeker nog praktische kansen waren. Maar na het verlies van een derde pion en danig in het defensief gedrukt te zijn, besloot hij zijn verlies te erkennen.
Het kostte invaller Marcel van Oort heel wat hoofdbrekens om een meer dan behoorlijke stelling te bereiken. Letterlijk, want toen het zover was, was zijn hoofdpijn zó erg geworden dat hij het allemaal niet meer zo best zag en alsnog verloor.
De andere invaller, Olivier Huizer, mocht met zwart tegen een man die er zin in had. Hij pakte nogal wat ruimte in een Nimzo en speelde zijn paard van f3 via e5 naar g4. Toen Olivier die knol wilde wegjagen met h5, dacht hij niet lang en offerde dat ding pardoes op h6. Gewoon Paard h6 dus! Zonder iets te slaan. Er verschenen nog wat dreigende zetten op het bord, maar gelukkig kon zwart de nodige aanvallers afruilen. De aanval sloeg niet door en dus werd het remise.
Bij Henk de Heer gingen op zet zeven de dames van het bord, waarna de twee spelers in diep gepeins verzonken. Ze konden beiden geen potten breken en tekenden de vrede.
De tegenstander van Annie de Jong begon de opening met allerlei kleine zetjes (g3, d3, e3, Lg2, Pe2, Pd2). Ze liet zich niet afleiden door dat rare gedoe en ontwikkelde netjes haar stukken. Na dame ruil op de negende zet stond ze zó goed, dat het voor de witspeler moeilijk was om een goed plan te verzinnen. Ze besloot om deze keer niet, zoals gewoonlijk, driest in de aanval te gaan, maar om alleen maar een beetje heen en weer te schuiven. Dit nietsdoen was moeilijk maar in dit geval lonend. Wit (met ruim 200 elo punten meer dan Annie) zag niets anders dan een remiseaanbod op de 25ste zet.
Marjolein Theunissen heeft al de autorijders behoorlijk op (parkeer)kosten gejaagd door heel lang door te spelen. Ze stond eigenlijk de hele partij slecht tot verloren. Maar…. hoe zat het ook al weer met die ongelijke lopereindspelen? Haar tegenstander had zijn twee verbonden vrijpionnen tot op de zesde rij gebracht maar zag het winnende plan niet. Na een onnauwkeurigheid stond Marjoleins koning als een blok beton de onderste rij te verdedigen en speelde ze verder alleen nog maar haar loper tussen e5 en f4 heen en weer. ‘Zullen we maar naar huis gaan’, luidde het remise aanbod van haar tegenstander. Waarna hij een Ajax-shirt aantrok en gauw maakte dat hij naar de Arena kwam. Ook Ajax gaf die avond de winst uit handen en speelde gelijk tegen PSV.
Na het weigeren van een gambiet kwam Leen de Jong wat gedrukt uit de opening. Na weinig bereikt te hebben, probeerde zijn tegenstander met een afruil in het centrum een langdurige diagonale (b1-h7) druk tegen de vijandige koning te verkrijgen. Maar dit was een fout plan, stelde ook de computer later vast. Ineens stonden zwarts stukken beter. In de tijdnoodfase weigerde Leen eenvoudig een kwaliteitsoffer, hij ruilde materiaal en kwam een gezonde pion voor te staan. De koningsaanval die daarna volgde was beslissend en Leen pakte het volle punt.
Julien Rentrop speelde een prachtige aanvalspartij met wit tegen Michael Stoops. Hij vond dat hij in het begin van de partij wat minder kwam te staan: zijn tegenstander had een sterk paard terwijl Julien nog niet helemaal lekker kon ontwikkeld was en zijn f2 pion zwak was. Maar na het nodige geruild te hebben, draaide het om en kwam wit een (vrij)pion voor te staan.
Om de druk verder op te voeren speelde hij d6 en kwam deze stelling op het bord:
Zwart nam het offer aan. Julien had berekend dat hij in de gespeelde variant (28 d6 Txd6, 29 Te8+ Kg7) in ieder geval ook nog De5+ en De3+ moest spelen, zodat hij met Dh3 eeuwig schaak kon verhinderen. Pas daarna kon hij de toren winnen.
De andere variant, waarin zwart de toren op e8 direct zou slaan, zou niet werken: 28 d6 Txd6, 29 Te8+ Txe8, 30 Dxe8+ Kg7, 31 Txf7+ Kh6, 32 Df8+ Kh5, 33 Dxd6: hij zou dan een toren voor staan en hoefde ook niet bang te zijn voor eeuwig schaak.
Twee verloren, vier remises en twee gewonnen. We hebben voor de tweede keer dit seizoen een heel matchpunt gepakt! Als we niet uitkijken, dan handhaven we ons nog.
De stand in onze klasse lijkt mooier voor ons dan hij is. Er zijn maar negen teams en wij hebben de allerlaatste ronde vrij.
