Traditiegetrouw wordt eind november in Woerden een Rapid toernooi gespeeld, het Goudkuipje toernooi was ook buiten de regio een begrip. Maar in de loop der jaren kwam er een beetje de klad in. Sponsoren gingen en kwamen en gingen. Covid zette de wereld op zijn kop en verleden jaar ging het hele feest niet door wegens een gebrek aan belangstelling. Daarom hebben we dit jaar een paar veranderingen aangebracht. Het inschrijfgeld is flink omlaag gebracht en we spelen niet langer in zeskampen. Op de wedstrijddag zelf is een toernooi met zeskampen voor de organisatie ideaal: als iedereen speelt heb je er geen omkijken meer naar. Maar de kans dat het aantal inschrijvingen precies deelbaar is door zes is klein. Waardoor je met oneven groepen komt te zitten en bij een speeltempo van 30 minuten per persoon per partij duurt zo een extra pauze in het toernooi erg lang.
Dus maken we voortaan, op basis van rating, groepen van minimaal 16 en maxiaal 24 deelnemers. Het prijzengeld in die groepen ligt uiteraard hoger dan bij de zeskampen en in plaats van loten wordt het prijzengeld gewoon gedeeld. Er worden vijf ronden Zwitsers gespeeld. Gelukkig hoeft de indeling niet handmatig gemaakt te worden omdat daar tegenwoordig goede geautomatiseerde oplossingen voor zijn. Op de wedstrijddag zelf heeft de organisatie dus wel wat meer te doen: de uitslagen moeten in de computer ingevoerd worden en de volgende ronde moet uitgeprint en opgehangen worden. Maar daar krijg je nou ook weer niet echt een natte rug van.
Er waren dit jaar twee groepen, de rating grens lag halverwege de 1700.
In de B groep speelden 19 mensen mee, waaronder vier jeugdspelers. ‘De Jeugd heeft de Toekomst’ is het gezegde en in de B groep was dit duidelijk het geval. Felix Heeres is pas elf jaar en hij won al zijn partijen. Met een TPR van 2228 is hij een overtuigende winnaar.
In de A groep deden 22 mensen en daar waren er hoofdrollen voor de vrouwen. Sofia Moskalets en Rolinde den Heijer (de winnares van de vorige editie van het toernooi) doen nauwelijks voor elkaar onder. In de voorlaatste ronde troffen zij elkaar en de partij eindigde op een manier die je sinds de invoering van het increment niet meer ziet: het ouderwets door de klok stampen van de tegenstander. Sofia won de partij en ook de ronde daarna was haar tegenstander niet bestand tegen haar koelbloedigheid met de vlag op vallen. Zo werd de jongste deelnemer van de A groep de terechte winnaar van het toernooi.
We kunnen terugkijken op een gezellig en geslaagd toernooi. Wie weet spelen we volgend jaar wel met drie groepen! Maar één extra verandering is wel nodig: voortaan spelen we met increment.
Ten slotte: nog een woord van dank voor Marcel van Oort (broodjes kroket, printers en kalmerende woorden), Jacco Lind (sjouwen vrijdagavond), Elva Pieterse (bar), Gert van Yperen en Wim Veelenturf (wedstrijdleiding) en Pia Sprong (lekkere soep).
