Afgelopen vrijdag overleed onze schaakvriend Ton Strik. Vanwege de waardering die hij voor de club had, zal er komende donderdag door de familie gelegenheid worden gegeven afscheid van hem te nemen.
Nog kort geleden speelde ik nog een partij tegen Ton. Ton had er zin in. Hij wist wat ik speelde en had wat grootmeester partijen bekeken om me met een scherpe variant het vuur aan de schenen te leggen. Zoals wel vaker, werd het weer een avond zweten tegen Ton.
We schrokken dan ook enorm, toen we hoorden dat het zo slecht met hem ging. Dat hadden we helemaal niet verwacht. Het bericht van zijn overlijden, kort daarna, kwam als een grote schok.
Er waren maar weinig clubavonden waar Ton niet aanwezig was. Hij was er altijd vroeg en maakte dan van de gelegenheid gebruik om even bij te praten. Want Ton kenmerkte zich als iemand die zeer geïnteresseerd was in de belevenissen van de anderen. Zo wist hij op de dinsdagavond ons altijd haarfijn te vertellen wat we dat weekend weer allemaal gepresteerd hadden.
Ook als we ergens in het land een toernooi aan het spelen waren zagen we Ton vaak verschijnen om ons een hart onder de riem te steken. Het ontspannen rond wandelen als toeschouwer beviel Ton vaak beter dan de spanning van het spelen.
Zowel achter het schaakbord als op andere momenten trad Ton je altijd met open vizier tegemoet. Een man zonder opsmuk, met de nodige ironie en altijd een warme belangstelling. We zullen hem missen.
