Nadat eerder in Utrecht Oud Zuylen overtuigend werd verslagen was nu Doorn-Driebergen aan de beurt. Alle mannen zonder kleine kinderen waren al lang en breed aanwezig toen ik als laatste bij de zaal arriveerde. Na het opschrijven van de teamindelingen konden we daadwerkelijk beginnen met de spelletjes.
Jim deed deze avond een “Bulkje” en kon na ongeveer een half uur opdoeken. Persoonlijk had ik de grootst mogelijke moeite met het spel van mijn tegenstander. Ik dacht dat ik lekker uit de opening kwam en goed spel had. Maar, dat dacht hij ook van zichzelf. Uiteindelijk offerde hij een stuk voor drie pionnen, maar daar achteraan per ongeluk ook nog een kwaliteit. Dat was het begin van het einde. Het werd de tegenstander van Bas letterlijk te heet onder de voeten en na verhuizing naar de iets koelere zal kon hij binnen een paar minuten de winst afdwingen. Van de partij van Henk kreeg ik weinig mee, ook het afgaan van een telefoon aan die tafel heb ik niet meegekregen. Henk wilde niet claimen en gelukkig blijkt dat achteraf ook niet nodig geweest. Martijn sloeg een remiseaanbod af en freubelde zich weer door een eindspel heen, waarin hij volgens mij uit mindere stelling naar boven kwam. Jan speelde een gedegen partij, die qua materiaal heel lang gelijk opging. Wim viel in voor Hans en deed dat gedegen. Hij maakte geen moment kans op de winst, maar was ook nooit ver van remise, wat hij uiteindelijk ook behaalde. Mark tot slot was benauwd nadat hij een stommiteit leek te hebben begaan, maar in de analyse bleek het toch niet zo slecht te zijn. Ook hij trok de winst naar binnen. Eindstand: 5,5-2,5!
