Al voor de start van deze match waren we onder de indruk van de tegenstanders, Magnus uit Leidsche Rijn. Het zouden waarschijnlijk 3 à 4 personen met een rating (ruim) boven de 2000 zijn, waaronder de directeur van de KNSB en iemand met dezelfde achternaam als de voorzitter van de bondsraad. Voeg daaraan toe wat mogelijk-under-rated jeugdleden en je hebt de favorieten voor het kampioenschap te pakken.
Vooraf had ik één speciaal verzoek om eens tegen een IM te spelen. Ik had natuurlijk geen enkel probleem om dit kanonnenvoerverzoek in te willigen; mogelijk was dit taktische gambiet onze enige kans op een goed succes.
Om tien uur was er 1 partij over, Jan werd simpel aan de kant geschoven, zo leek het vanaf de wal. Toen ik een rondje langs de borden maakte leeg het me een zware avond te worden. Op veel borden was het materiaal nog wel in evenwicht, maar de stellingen leken me meestal zeker niet gunstig. Persoonlijk had ik juist een pion in de aanbieding gedaan waarvoor ik steeds meer dan compensatie dacht te hebben.
Nadat ik aan mijn ene zijde Jan had zien verliezen zag ik aan mijn andere zijde dat Henk eenzelfde lot beschoren was. Tegen een jeugdlid die onconventioneel ook (letterlijk) beide zijden van de stelling bestudeerde, werd hij langzaam maar zeker weggeduwd. Daar weer naast zat invalster Pia, die stug verdedigde, maar heel slecht kwam te staan. Het had haar tegenstander echter zoveel tijd gekost dat hij in tijdnood kwam en niet de juiste afwikkeling koos, waardoor de tussenstand op 2-1 kwam.
Op bord acht zat Hans, die begon met een half uur achterstand. Op zijn bord werd het redelijk overzichtelijk, waarbij Hans een kwaliteit achter stond, maar 1 of 2 pionnen meer had. Ik heb Hans twee keer remise horen aanbieden, maar zijn tegenstander probeerde uit alle macht een vol punt te scoren. Uiteindelijk was het Hans die zijn pionnen kon doorduwen.
Jim zat aan bord twee, van zijn partij heb ik weinig meegekregen. Het resultaat was helaas een nul. Zelf wist ik mijn stukken actief te houden en toen ook de tijd aan beide zijden begon mee te wegen werd de druk teveel aan de overzijde van het bord. 3-3 gelijk.
Martijn speelde een gedegen partij en wist zijn 400 punten sterkere tegenstander tot binnen een minuut van zijn vlag te krijgen. Dat was zijn grootste wapenfeit, het leverde nog geen half punt op. 4-3 achter.
En tot slot, zat Mark aan bord 1 te zwoegen tegen de IM van 2300-nog-wat. Nou ja, zwoegen… hij bleek zelfs zeer goed te staan! Ergens in de partij heeft Mark misschien zelfs wel +2 of meer gestaan. Maar, zoals u wellicht al voelt aankomen drukte het ELO-overwicht van de tegenstander met de minuut meer op zijn schouders. In plaats van teruggrijpen op stug verdedigen probeerde Mark nog in de aanval te gaan waarna het kaartenhuis en zijn droom ineen vielen. Desalniettemin een zeer mooie partij! Eindstand: een verdiende 5-3 nederlaag.
