In de aanloop naar de wedstrijd Caïssa-Eenhoorn 2 – Woerden 1 zat het niet mee. Een mysterieus virus had huis gehouden in de opstelling van Woerden en dat leidde tot twee onverwachte vacatures. Gelukkig waren er twee door de wol geverfde, in de internationale arena geharde schakers bereid de lege plaatsen in te vullen. Op papier waren we duidelijk de zwakkere broeder, maar dat zegt toch niet alles en halverwege de middag liet het zich ook helemaal niet aanzien dat we zonder slag of stoot zouden verliezen.
Sten zat als vanouds op bord 1. Hij had een terdege voorbereide Ronald Ritsema (2011) voor zich. Sten had dat snel in de smiezen en week al vroeg af. Toen moest er dus echt geschaakt worden.
Erik kwam in zijn bekende duw en trekwerk terecht. Ardjan Langedijk (2078) offerde een stuk. Het offer leek correct, maar was dat ook echt zo?
Jelle kwam in de variant die hij had verwacht en leek al snel Joseph Molenaar (2096) te overspelen.
Na een onnauwkeurige zet was ikzelf niet helemaal ontevreden over het openingsresultaat tegen Jeroen Edeling (2144). Ik had het gevoel dat ik met zwart zelfs ietsje beter stond.
Pia had het wat lastig in de opening, maar door taai en nauwkeurig verdedigen was het grootste gevaar geweken. Van de zenuwen begon Alexander Geerts (2017) enorm te snotteren.
Aldo had het lastig. Hij was een pionnetje kwijt geraakt tegen Peter Holscher (2061) en echte compensatie had hij daarvoor niet.
Marcel van Oort was lekker aan het spelen en toonde Arjon Buikstra (2005) de fijne kneepjes in zijn favoriete opening.
Rolf was speelde zelfs fantastisch! Hij vermeed de gebaande paden en bereikte een gevaarlijke aanvalsstelling. Sjors Broersen (2064) wist dat niet goed te pareren en Rolf kwam compleet gewonnen te staan.
Toen kwam de domper. Rolf verloor. Wat was dat!? Hij had iets te lang geaarzeld, had daarna nog steeds voordeel, maar gaf van ellende een stuk weg.
Ook Aldo moest de hand in de ring gooien.
Ikzelf was de draad een beetje kwijt geraakt. Blijkbaar leek mijn stelling ook beter dan dat hij in werkelijkheid was. Ik kreeg het moeilijk, wist uiteindelijk toch weer in een gelijke, maar tricky stelling terecht te komen en gaf vervolgens een kwaliteit weg.
Inmiddels waren Sten en Jelle hun tegenstanders compleet aan het wegspelen. Op die jongens kan je rekenen.
Pia had een zeer scherpe stelling op het bord. Haar tegenstander had inmiddels een stuk geofferd. Het was niet helemaal duidelijk of het correct was, maar de aanval sloeg wel door.
Marcel verloor ook. Hij moet me nog maar eens vertellen hoe dat is gebeurd. Zijn enige opdracht heeft hij overigens tot een goed einde gebracht: niet door de vlag gaan.
We stonden toen dus met 5-2 achter.
Erik wist echter van geen wijken. Toen de hele zaal al leeg was bleef hij zijn stelling nog hardnekkig verdedigen. Er leken mogelijkheden te ontstaan om te vluchten in een eindspel van toren tegen loper + toren. Zijn tegenstander had echte alles heel goed gezien en eindigde de partij op fraaie wijze.
Woerden verliest dus met 6-2. Dat moest even verwerkt worden, in een aangenaam etablissement in het fraaie oud Hollandse plaatsje Hoorn.
Marcel Schröer
