Afgelopen dinsdag vertrokken we richting Gorinchem met als eindbestemming het plaatsje Giessenburg om aldaar tegen de heren van De Giessen en Linge 2 de strijd om de eerste plaats te beslechten. Op papier waren wij sterker maar dat soort theorieën ben ik geen voorstander van. Nadat hun teamleider zichzelf in zijn toespraak in de underdog positie had gemanoeuvreerd staken we enthousiast van wal. Het was Jur die voor ons het eerste punt binnen hengelde, ik zag wel dat zijn stelling veelbelovend was maar hij had die avond kennelijk de turbo aan want de tweede keer dat ik wilde kijken zat hij al bij zijn moeder in de auto naar huis. Vervolgens kwam het tweede punt van Henk Dankers die in een Franse partij een vernietigende koningsaanval ontwikkelde, waarbij zijn tegenstander zo onder de indruk was dat deze ook nog een stuk in de aanbieding deed en het mat onvermijdelijk werd. Ikzelf had mijn tegenstander in de opening al zwaar onder druk gezet maar ik was iets te snel met zetten en daarna zag ik dat ik stukwinst had laten liggen, vervolgens liep het allemaal niet meer naar wens en moest ik in remise berusten. Wim Veelenturf die naast mij zat had met het door Marcel S genoemde betonschaak zijn tegenstander aardig onder druk en toen deze een dubieus stukoffer bracht was het pleit al beslecht, ook een matcombinatie werd gemist en zo haalde Wim het 3e volle punt binnen. Ondertussen had Jan Pool in een iets actievere stelling een vrijpion weten te creëren waardoor de druk bij zijn tegenstander te groot werd, dat was dus 4. Hans Tuit liet zien dat hij in een toreneindspel met een pion meer duidelijk degene was met de betere techniek en ook zijn tegenstander hield het voor gezien. Bij Peter Dupain kon ik meegenieten van de enorme druk die hij op zijn tegenstander uitoefende, die beperkte zich tot wat heen en weer geschuif op de achterste rijen. Peter moest even zoeken maar vond uiteindelijk de verlossende weg om zijn tegenstander op de knieën te krijgen. Het was nu 6,5 – 0,5 en last but not least was daar ons aller Ad Goes die (na de hele partij minder hebben gestaan) in razende tijdnood de partij in een uiteindelijk gewonnen stelling remise gaf, misschien maar goed ook want de foute zetten waren op het laatst niet meer op twee handen (en misschien ook voeten) te tellen. Eindresultaat een klinkende 1 – 7 overwinning!
