Om deze wedstrijd het best te kunnen beschrijven begin ik met wat uitgekauwde clichés die ondanks uitgekauwd te zijn toch zeer van toepassing waren in het gevecht met OudZuylen Utrecht III: Met de hakken over de sloot/Voor de poorten van de hel/In het zweet ons aanschijns en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, de uitslag 4,5 – 3,5 geeft al aan dat een en ander moeizaam tot stand kwam, maar niet onverdiend !
Allereerst bleek dat we het deze avond met name van de lagere borden moesten hebben, Oud Zuylen heeft twee 1800 + spelers in hun gelederen dus de eerste borden zijn wat sterker dan gemiddeld in deze klasse. Ad en ikzelf kwamen daar pijnlijk achter, met ongeveer dezelfde passieve instelling trokken wij duidelijk aan het kortste eind, het vervelende was dat ik wist waar ik de fout in was gegaan dus als tip, komt er een paard op G5 probeer het dan gelijk terug te schoppen…
Aldo zorgde als invaller voor het eerst volle punt door eigenlijk heel degelijk zijn tegenstander onder druk te zetten en af te wikkelen naar een gewonnen eindspel met een paar pionnetjes die iets te ver gevorderd waren en dus was het pleit beslecht. Coen, onze 2e invaller speelde een prima partij maar wist helaas zijn pionnetje voorsprong in een eindspel met gelijke lopers niet over de streep te trekken dus een halfje erbij.
Van Henk heb ik weinig meegekregen, alleen dat hij een wat betere stelling had maar ik heb gemist waar hij de winst pakte, dat ging me iets te snel, aldus nog een puntje erbij, vervolgens pakte Jan Pool ook een punt nadat hij al een stuk had gewonnen en het rustig uit kon spelen, dat werd dus 3,5 punt en toen begon de adrenalinestrijd… Wim stond gewonnen maar was in tijdnood, hij deed dat heel lang goed maar op een gegeven moment waren de winstkansen weg en kon hij remise maken door herhaling van zetten. Wim besloot echter de zetten niet te herhalen maar spontaan door zijn vlag te gaan, het kijken naar stukken betekent niet automatisch remise…en die hadden we net nodig om in ieder geval niet te verliezen.
Ondertussen hadden Ad en ikzelf al opgegeven en dus kwam het neer op Jan Hoosbeek, ook in tijdnood maar dat gold hier ook voor zijn tegenstander. Jan had een kwaliteit voorgestaan maar deze ook weer teruggegeven, vervolgens deden beide heren nog een onreglementaire zet (wat jij kan kan ik ook!) en uiteindelijk blunderde Jan zijn tegenstander de partij weg, dit toch wel ter compensatie voor Wim zijn partij…en na al deze stress momenten staat Woerden II dus alleen aan kop met nog drie lange rondes te gaan, we mogen dit niet meer uit handen geven!
