Woerden promoveert naar de kampioensgroep van de SGS snelschaakkampoenschappen voor clubteams.
Dit weekend is alweer historie geschreven. De chroniqueurs van de schaakclub hebben het er maar druk mee. Deze keer is SC Woerden voor het eerst in haar historie gepromoveerd naar de kampioensgroep van de SGS snelschaakkampioenschappen voor clubteams. Zes wedstrijden werden gewonnen, twee eindigden in een gelijkspel en alleen van de latere kampioen Moira Domtoren werd verloren. Daarmee werd een tweede plaats veilig gesteld. Woerden had wel het grootste aantal bordpunten weten te verzamelen.
Het waren niet de minsten die uit Woerden naar Bunschoten waren getogen. Sten op bord 1, vervolgens Jelle, Jim, Marcel S, Marcel O en Carl. Met een dergelijk illuster gezelschap maak je altijd wat mee.
Zo nam een tegenstander van Jim een toren met een paard dat gepend was. Jim maakte de tegenstander erop attent dat met het uitvoeren van deze onreglementaire zet de partij beëindigd was. De goede man had echter de penning niet opgemerkt en was zo met zichzelf in zijn nopjes, dat hij niet goed luisterde en in de veronderstelling verkeerde dat Jim opgaf. Toen aan het einde van de wedstrijd een eclatante 6-0 zege voor Woerden werd genoteerd werd de tegenstander wakker. “Hé, dit kan helemaal niet, ik heb gewonnen.”
Tijdens de pauze maakten 5 va de 6 teamleden een cultureel uitstapje naar Spakenburg. In onze pogingen om pogingen om het centrum te vinden kwamen we heel veel kerken tegen, maar niets dat op een bruisend centrum leek. Een snackbar, dat was alles, en niet eens met een Florigo oven. Ondertussen waande Carl zich al een kampioen en dronk een kopje koffie met de spelers uit de kampioensgroep. Hij was daarbij uit het oog verloren, dat onze groep er een ietwat ambitieuzer tijdschema op na hield. De zesde ronde was al een minuut of 8 bezig toen Carl binnen kwam stormen. Hij deed nog een uiterste poging al zijn zetten in de laatste twee minuten eruit te persen, maar werd uiteindelijk toch op vakkundige wijze door zijn tegenstander door de vlag gejaagd.
Volgend jaar dus kanonnenvoer in de kampioensgroep, waar we dit jaar kannonnen als Sadler en Bosboom mochten bewonderen. “Voor Böhm ben ik niet bang,” sprak Sten, “die heb ik op playchess al eens geplet.”
