Vrijdag speelde Woerden 1 de belangrijke uitwedstrijd tegen Moira Domtoren 1. Het is altijd mooi om bij de bruisende club Moira op bezoek te komen. Nu was er een extra reden. Beide teams hadden al hun wedstrijden gewonnen, dus hier werd om het kampioenschap van de HKB gestreden.
Beide teams waren op volle oorlog speciale operatie sterkte. Enkele maanden geleden hadden we de degens ook al gekruist in de KNSB competitie. We besloten daarom de borden iets door elkaar te gooien. Zo speelde Selman, onze 1e bord speler van die match, op bord 4 tegen … wederom Tjerk Hacquebord. Moira was namelijk op hetzelfde lumineuze idee gekomen.
Selman had met zwart zijn zaakjes prima op orde. Hij wist regelmatig al wat Tjerk zou gaan zetten nog voordat Tjerk dat zelf in de gaten had. In het late middenspel kreeg wit na wat onnauwkeurigheden van Selman een gevaarlijke vrijpion op de c-lijn. Dit kostte uiteindelijk een pion, maar er werd afgewikkeld naar een eindspel met alleen nog maar vier torens en 4 tegen 3 pionnen. Toen Seman eenmaal binnen kwam op de zevende rij won hij de pion terug en maakte hij remise door eeuwig schaak.
Nee, dan de partij van Rolinde tegen Djorn van Beek Gelijk vanaf het begin deelde Rolinde rake klappen uit wat al snel een stuk opleverde. Dat stuk stond Rolinde nog steeds voor in het eindspel, maar ze had een pion wat ver laten oprukken. In zo’n situatie doemen er ineens allemaal geniepige eindspel taktiekjes op. Eén daarvan zag Rolinde over het hoofd en daarmee ging een vol punt verloren.
Zelf had ik van pionnen fluisteraar Jelle de opdracht gekregen om in ieder geval niet van Niels Hendrikx te verliezen. Dat lukte, maar veel meer dan dat niet. Tot in het verre eindspel had ik een miniem voordeeltje dat nooit ergens toe kon leiden.
Ed speelde tegen Daan Schönberger wat onnauwkeurig in de opening, maar bereikte na verloop van tijd wonderbaarlijk eenvoudig gelijk spel. Daar leek geen vuiltje aan de lucht, maar Daan weefde wat kleine dreiginkjes in de stelling die uiteindelijk tot kwaliteitswinst leidden. Nu raken wij tegenwoordig niet meer in paniek als Ed een kwal achter staat. Het was wellicht nog remise te houden tot het moment dat Ed een dame cadeau deed.
Jelle kreeg met wit tegen Kees Verweij een voor de oppervlakkige voorbijganger een heerlijk dynamische stelling op het bord. Zo eentje waar Jelle wel raad mee weet. Dat bleek toch wat te optimistisch gedacht. Hij kwam er niet doorheen en toe hij, gezien de standen op de andere borden, ijzer met handen probeerde te breken, ging het nog bijna mis. Hoe dat precies in zijn werk ging is niet meer te achterhalen, want Jelle heeft er geen actieve herinnering meer aan.
Sten had Albertus ten Hertog op het menu staan. Meestal is dat voor Sten een eenvoudige doch voedzame maaltijd, maar erg gemakkelijk ging het deze keer niet. Met het loperpaar kreeg Sten uiteindelijk wel voordeel, maar het bleef ingewikkeld. In de consternatie van de verwikkelingen op op het bord en het hevige gerinkel van een telefoon in de jaszak van Albertus ging Albertus door de vlag.
Erik Janse, de tegenstander van Marcel van Oort, plaatste een dubieus offer. Marcel zag een simpele verdediging over het hoofd, waardoor het gigantische voordeel weg smeltte als de ijskappen voor de zon. Het eindspel was remise achtig. Vanwege de stand wees Marcel een remise aanbod van de hand, maar uiteindelijk bleven er alleen de demes en koningen op het bord over.
Hans van Steijn had het de hele partij moeilijk tegen Bram Beijer. Na een afwikkeling had Hans een Dame tegen een toren, een loper en wat pionnen. De stelling zag vrij hopeloos uit voor Hans. Gelukkig zag Bram het na wat schaakjes van Hans ook niet meer zo scherp en bood hij remise aan.
Zo werd het een pijnlijke 4,5-3,5 nederlaag van Woerden 1 in Utrecht. Onze kampioens-aspiraties kunnen voorlopig in de ijskast.
Zie : https://sosc.netstand.nl/pairings/view/6091
Nagekomen bericht van Tjerk Hacquebord van Moira:
Het was een leuke avond, spannende wedstrijd. Sorry dat we wat later begonnen (vertraging jeugdcompetitie werkte door) en zeker excuses voor de hinderlijke telefoon en dank dat jullie hier geen issue van maakten. Albertus kon hier echter niet heel veel aan doen. De telefoon stond uit (en in tas dus niet jaszak) maar werd op dat moment gepeild door een jeugdspeler die zijn telefoon kwijt was, en dat veroorzaakte de geluidsoverlast. Telefoons waren (vrijwel) identiek, wat eerder op avond had geleid tot identiteiysverwisseling.
