Na een onfortuinlijke degradatie vorig seizoen uit de 4-de klasse mag Woerden 2 zich dit jaar bewijzen in de 5-de klasse. Daar hopen we mee te doen om de prijzen, eigenlijk enkelvoud, de promotieplek. Met een team dat aanzienlijk versterkt is met wat overbodig volk uit het eerste, wat herintredende schakers en wat aanstromend talent zouden we goede kansen moeten hebben. Maar ja, de bal is rond en het bord is vierkant, en het blijft een eerste wedstrijd, dus de zenuwen werden verstopt onder wat branie gedrag. De eerste wedstrijd was tegen het combinatie team Charlois Europoort/Barendrecht 3. Een team dat op papier iets zwakker is dan Woerden 2.
De score werd geopend door Leen de Jong die tegen hun sterkste speler, Angelique van der Graaf-Osinga, speelde. In de opening bestede zijn tegenstander veel tijd aan het doorgronden van de openingsplannen van Leen, dat lukte haar prima gezien de moeizame stelling die Leen overhield. Langzaam wist Leen zich onder de druk uit te werken, toen dat voltooid was bood hij remise aan. Dat werd fluks geaccepteerd, want de partij was al aan het kantelen, en de witspeler had nog maar weinig tijd.
Jelle Wiering zette het team op voorsprong, door te winnen van Rawi Wortman. In de opening kreeg Jelle al wat voordeel, en met een tactische wending kreeg hij niet alleen een stuk tegen een pion, de tegenkansen waren vrijwel afwezig. Rawi probeerde het nog wel, maar Jelle hield het hoofd koel en haalde het punt snel binnen.
Ed Oosterlaken speelde op bord 1 tegen Andre Karbaat. Andre, met wit, ruilde een tweetal van zijn stukken die normaal veel werk voor je doen in deze opening wat makkelijk af in de opening, en hield geen voordeel met wit. Na enig trekken en duwen besloot Andre om een aanval op de koningsvleugel op te zetten, Ed blies echter het centrum op, wat niet alleen de witte aanval kansloos maakte maar de hele witte stelling verwoeste. Andre gaf op voor dat er hele dames en torens verloren gingen.
Henk de Heer en Timo Kroon scoorden de twee punten waarmee de matchpunten alvast veiliggesteld werden. Henk overhoorde zijn tegenstander in een bekende variant, maar de originaliteit van de zetten van Roderick Cornellisen leidde ertoe dat hij vast kwam te staan op de koningsvleugel, na een switch naar de dame vleugel werden de meeste stukken geruild en hield Henk een vrij b-pionnetje over dat naar de overkant snelde. Timo Kroon zijn tegenstander, die ook Timo heette, mocht ten volle de lijdensweg ervaren wanneer je tegenstander voor twee resultaten speelt, winst of remise. Timo Kroon had in de opening en pionnetje verschalkt, en in het middenspel alle tactische angels eruit weten te houden, eindspel dat resteerde was van 6 tegen 7 pionnen, met elk een loper. Timo kroon bleef gestaag oprukken op de damevleugel, weerstond de neiging tot gallery play, en toen zijn tegenstander de zwarte pionnen naar voren gooide was het snel voorbij. De matchpunten waren binnen.
Maar naast matchpunten zijn ook bordpunten van belang, de aandacht van de drie restende spelers verslapte geen moment. Op die drie borden hadden de spelers van Woerden alle licht voordeel. Mark Pieterse had een verre vrijpion die beslissend zou worden, maar zijn tegenstander Rik Wortman wachtte dat niet af en ging op een tactische tour, en dreigde met mat in drie. Dat zou heel gevaarlijk zijn geweest, ware het niet dat Mark met de Dame op f7 zowel een extra zet afdwong, en mat dreigde, en een zet later ook uitvoerde. De tegenstander van Hans van Steijn, Ivan Deceuninck deed iets ongelukkigs in de Benoni verdediging. Hans leek in een zetel af te gaan op het volle punt, en zijn tegenstander was veroordeeld tot een extreem passieve verdediging, maar daar ging hij dan ook vol voor. Als er al een gat in de verdediging geweest is het Hans niet gelukt om die te vinden. Na de grote afruil van stukken bleken de pionnen van Hans toch niet meer de krachtpatsers van weleer en kwam de partij weer in een wankel evenwicht, waarin de strijders hun geluk niet verder wilden beproeven, en de vrede tekenden. Olivier Huizer was als laatste bezig tegen de derde Wortman, Manixia, heel lang leek het erop dat Olivier serieus in de problemen zou komen, maar na een blunder van Manixia extra resteerde er een dame eindspel met een pion extra voor Olivier. Toen Manixia een matdreiging van Oliveir mistte, wist Olivier het laatste punt veilig te stellen.
7-1 Winst! Een mooi begin van het seizoen.
(Ed Oosterlaken)
