Het is een vrolijke boel in De Veste als alle teams daar spelen. Maar afgelopen zaterdag was het maar een saaie bedoening toen alleen het derde thuis aantrad. Marjolein was én sleutelbeheerder én teamleider én wedstrijdleider én vanaf vier uur ook nog bardame. Ze houdt niet van zeulen met tafels, dus speelden we in de gebruikelijke dinsdagavond opstelling.
Het eerste punt kreeg Veenendaal 2 cadeau. Die arme Tim was uitgerekend die ochtend door zijn rug gegaan en kon de rest van de dag alleen nog maar horizontaal en met veel pijn doorbrengen.
Marjolein was als eerste klaar. Ze had maar weinig van de opening begrepen en kwam steeds beroerder te staan. Na een fraai stukoffer van haar tegenstander, konden de stukken terug in het doosje.
Sjaak offerde in de opening een pion voor ontwikkeling en aanval. Die ontwikkelingsvoorsprong kwam er wel, de aanval echter niet. Met degelijke zetjes nam zijn tegenstandster uiteindelijk het initiatief weer over en moest hij proberen met een pion minder remise te maken. Helaas had Sjaak aan het eind van de middag een moment van onachtzaamheid, waardoor zijn opponente met een eenvoudige tactische wending een vol stuk wist te winnen.
Jory had de zwarte stukken. Hoewel hij misschien wat te lang wachtte met rokkeren, kwam hij vrij goed uit de opening, zijn stukken kwamen veel actiever te staan dan die van zijn tegenstander. Hierdoor won hij zelfs een stuk. Vanaf dat moment was het een kwestie van techniek en uiteindelijk eindigde de partij toen ook wits dame sneuvelde.
Naar later bleek zou Jory de enige zijn die een vol punt binnenhaalde. Daarmee is hij ontegenzeggelijk de Man of the Match.
De partij van Sarah-Joy was erg spannend. Beide spelers hadden veel aanval mogelijkheden. Sarah-Joy had een probleem met het ontwikkelen van haar loper, haar tegenstander had zijn stukken op wat onhandige velden geplaatst. Ze kwam er uiteindelijk wat beter uit, alleen had ze zo lang moeten nadenken dat ze het beste vervolg niet kon vinden. Daardoor werd het uiteindelijk nog remise.
Na een rustig begin van beide kanten kon Jean het initiatief nemen, op de 14e zet een pion winnen en rustig zijn stelling verbeteren. Toen wit een toren diep in de zwarte stelling wist te posteren reageerde Jean daar niet adequaat op en kwam onder druk te staan. Maar zijn tegenstander overschatte zijn kansen in de koningsaanval en Jean wist de partij naar zich toe te trekken middels een gevaarlijk oprukkende e-pion. Helaas verwisselde hij bij de afwikkeling twee zetten, waardoor hij een toren zou moeten geven om niet mat gezet te worden. En dus moest hij door zetherhaling met remise genoegen nemen.
Annie kwam best aardig uit de opening, maar op de 13e deed ze een heel verkeerde zet met haar loper en kreeg zwart te veel druk in het centrum. Daar kwam ze niet meer onderuit en op de 40ste zet moest ze opgeven.
Jens speelde tegen Rens. In de opening maakte Rens een kleine onnauwkeurigheid waardoor Jens voor een pion zijn koning in het midden van het bord kon houden. Een aantal keer rook Jens wel bloed, maar vond hij net niet het juiste plan om het af te maken. In het eindspel gaf zijn tegenstander per ongeluk een paard weg voor een pion en had hij weer een kans op winst. Toch was het allemaal nog niet zo simpel en zag hij de zwarte pionnen steeds gevaarlijker worden. Na bijna vijf uur spelen (het werd steeds rumoeriger in het analyse hok) was de concentratie en focus ver te zoeken. Het werd dus jammer genoeg ‘maar’ remise.
