Auteur: Marcel Schröer

Ronde 7 in de HKB groep. Er gaan vier teams aan de leiding met evenveel matchpunten. Woerden is één van die vier teams. Deze dinsdag stond op het programma de thuiswedstrijd tegen OZU 1, niet één van de vier titel kandidaten, maar voorwaar een niet te onderschatten tegenstander.

Voor Rolinde den Heijer zat het niet mee op dinsdagavond. Ze had de trein gemist en kwam 20 minuten na aanvang van de partij binnen lopen. Op bord één zat de grote Ed van Eeden voor haar klaar. Soepel en snel deed deze oude rot zijn zetjes en Rolinde had het er maar moeilijk mee. Haar stelling was niet om over naar huis te schrijven en toen ook de tijd nog eens begon te dringen kon ze de verdediging niet in stand houden. Ed won.

Anders ging het op bord drie. Daar had Marcel Schröer tegen André Bouwmeester niet veel moeilijkheden. Na een wat timide openingsbehandeling speelde André wat onzorgvuldig en raakte een pion kwijt. Zeker, hij had wellicht voldoende compensatie maar niet meer dan dat. Toen hij nogmaals een fout maakte en daardoor ook nog een kwaliteit verspeelde, gooide hij de handdoek in de ring.

Op bord zeven zat Ed Oosterlaken tegen Piet Kooiman met een Isolani opgescheept. Ed maakte zich daar niet al te veel zorgen over. Nadat Piet een tandeloze koningsaanval had ingezet nam Ed het initiatief in het centrum over en rolde vervolgens zijn tegenstander op.  

Op bord vier wist Olger van Donk tegen Jan Maarten van den Boogaart na een evenwichtige openingsfase in het centrum en op de damevleugel door te breken. De pionnen van wit werden te sterk en beslisten de partij.

Selman Ercan had het op bord vijf tegen Giovanni van Basten een stuk lastiger. Lang ging het gelijk op. Het aanstormende talent Giovanni gaf dat de moed om remise aan te bieden. Dat aanbod was niet aan Selman besteed. Hij wilde nog wel even doorgaan. Het wonderbaarlijke was, dat ondanks wat mindere zetten van zijn tegenstander, Selman toch steeds minder kwam te staan. Een tweede remise aanbod volgde. Selman koos eieren voor zijn geld en accepteerde het.

Het drama van de avond komt van de partij van Jacco tegen Yorick de Kruik. Jacco had de vesting van zijn tegenstander flink onder vuur genomen en het leek een kwestie van tijd voordat de muren gesloopt zouden zijn. Die kans heeft Jacco ook gekregen. Zijn tegenstander zag het. Een mat in drie gloorde als zijn tegenstander geen stuk wilde verliezen. Jacco zag het niet. Een blije Yorick huppelde naar zijn teamleider om dit heuglijke feit te melden. Om het nog erger te maken ging daarna het initiatief ook naar de andere kant van het bord waardoor Jacco zelfs verloor.

Ondertussen was Leen de Jong tegen Harm Theo Wagenaar met zijn gebruikelijke duw-en-trek werk bezig. Ik probeer tegenwoordig maar niet meer zijn stellingen te beoordelen. Dat heeft geen enkele relevantie voor het voorspellen wat de uitslag. Echt lekker zag de stelling van Leen er niet uit. Maar zoals wel vaker wist Leen zich toch weer helemaal uit te wurmen om in een gewonnen stelling terecht te komen. Die werd fraai verzilverd.

De langste partij was de ontmoeting tussen Sten Goes en Sander Blok. Het blijkt niet uit te maken op welk bord beide heren worden gezet. De uitkomst is dikwijls dat ze tegenover elkaar komen te zitten. Het werd een enerverende strijd. Aanvankelijk liep het niet zo lekker bij Sten en zijn stukken kwamen wat ongelukkig te staan. Sten herpakte zich en naarmate de tijd vorderde werden de zetten van Sten steeds beter. Een honderdtal dame zetten later wist Sten aan het langste eind te trekken en won.

De uitslag tussen Woerden 1 en OZU 1 werd daarmee 5,5-2,5 en Woerden voldeed aan de opdracht: winnen! De bal ligt weer bij de concurrenten.

Voor de details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/9860

Het 2e team van schaakclub Woerden heeft er alles aan gedaan om de laatste ronde van de competitie (op 5 april a.s.)  een spannende en wellicht zenuwslopende finale te laten worden.

Aan dat zenuwslopen konden we vast wennen: tegen het 2^e team van Erasmus werd het uiteindelijk 4 – 4. 

Wanneer één der onzen een half puntje meer had gescoord, hadden we in de volgende ronde vet mogen verliezen om toch nog kampioen te zijn.

Dat is nu dus niet het geval, we zullen in de slotronde tot de tanden gewapend in een Haagse arena verschijnen, na een lunch met veel groente, fruit en volkoren boterhammen.

Had er voor ons meer ingezeten dan 4 – 4?  Zeker, maar dat zou toch niet helemaal verdiend geweest zijn.

Ed gaf, zoals het een teamleider behoort, het goede voorbeeld door als eerste klaar te zijn en een vol punt te scoren. Het zij verre van ons om straattaal te gebruiken, doch zijn tegenstander werd ‘geplet’. Een pionnenwals tegen de vijandelijke koning was verwoestend .

Olivier maakte vervolgens een remise, die vroeger waarschijnlijk een ‘grootmeesterremise’ zou zijn genoemd, maar schrijver dezes mist de kennis om te beoordelen of die benaming de lading dekt.

Leen speelde een op het oog prima en ingewikkelde partij met zowel van wit als van zwart permanente druk. Maar plots werd hij ‘ge-f-lijnd’ en stond hij mat. Of het geforceerd was heb ik niet vast kunnen stellen, maar het slot was mooi.

In mijn partij waren er over en weer kansen, in vliegende tijdnood werd tot remise besloten.

De partij van Jelle is mij grotendeels ontgaan, Jelle maakte de indruk niet ontevreden te zijn met het remiseaanbod van zijn tegenstander (to put it mildly).

De prijs voor ‘man of the match’ ging zonder twijfel naar Timo.

Zo rond een uurtje of 9 was hij de tegenstander naar de keel gevlogen, beet zich katachtig aan hem vast, liet niet los, maar zonder de genadeklap uit te delen. Iedere keer wanneer we het op ons eigen bord even niet meer zagen liepen we naar het bord van Timo om wat zelfvertrouwen te tanken. Pas aan het eind van de avond werd de genadeklap uitgedeeld. 

De partij van Hans ademde de sfeer van 19^e eeuwse ‘Rubinstein – Lasker-achtige’ rokerige zaaltjes, met navenante manoevres. De strijd ging gelijk op maar zijn tegenstander wist op een Capablanca achtige manier, in het eindspel op fraaie wijze het punt te pakken.

En toen was het 3,5 – 3,5. En gingen we naar Mark kijken.

In tegenstelling tot bij de restpartij van het eerste team, stonden er bij Mark een mannetje of 50 te kijken, in de hoop dat hij het punt (en vrijwel zeker het kampioenschap) zou binnen halen. Maar dat lukte niet. Bij torenruil in het eindspel was er bij de omstanders wat geween en tandengeknars te horen, maar volgens mijn vriend Fritz was het allemaal nog zo eenvoudig niet. Remise en Mark maakte daarmee dezelfde fout als de andere niet-winnaars aan Woerdense kant: hij scoorde een half punt te weinig.

Op weg naar de laatste ronde!

(Henk de Heer)

Stel je voor, je speelt een belangrijke KNSB wedstrijd. Links van je zit Sofia, rechts zit Sten. 

Sofia scheurde haar jeugdige tegenstander, Ethan Chua, aan stukken. Een betere omschrijving kan ik er niet voor vinden. In de inleidende fase had Ethan zijn stukken wat te veel op de damevleugel gericht, waardoor aan de andere kant zijn koning eenzaam een Grieks geschenk in de schoot geworpen kreeg. Die weigerde met een vies gezicht dat cadeau, maar het mocht niet meer baten. Nadat Sofia een toren ook op het feestje had uitgenodigd was er geen houden meer aan. De koningsstelling werd uiteen gereten en Ethan werd mat gezet.  

Sten koos tegen Frits Schalij een scherpe variant in een opening die hij zelf ook placht te spelen. Sten liet merken de finesses goed in zijn vingers te hebben. Na zijn e5 zag je Frits denken: “Oh nee hè”. Het was een begin van een serie zetten waarin een stukoffer met gelijke munt werd terugbetaald. Materieel was het gelijk, maar de open koningsstelling deed zwart de das om. Sten maakte het met een fraaie slotcombinatie af.

Probeer je dan nog maar eens te concentreren op je eigen partij.

Dat lukte niet goed genoeg. De opening kwam ondergetekende tegen Luuk van Kooten nog wel goed door. In een onschuldig zijvariantje behaalde Luuk niets met twee kreupele paarden. Daarna moest er nog wel geschaakt worden en dat bleek Luuk toch beter te doen. De rollen werden omgedraaid en na een compleet verkeerd ingeschat pionoffer werd zwart kansloos van het bord geschoven.

Ook Rolinde had het niet makkelijk. Bas van de Plassche “bleef maar goede zetten doen”, verzuchtte Rolinde. In een stelling die al wat moeizaam voor haar was, zag ze een vorkje net iets te laat, waardoor er van de structuur van haar damevleugel weinig meer over was. Daarna was er geen houden meer aan en Rolinde moest de handdoek in de ring gooien.

Een stuk beter ging het met Selman. De veteraan Jan Vosselman probeerde de loper van Selman met f3 en g4 op te jagen, maar verzwakte daarmee ernstig zijn eigen koningsvleugel. Daar wist Selman enkele tientalle zetten later wel raad mee. Hij drong de witte stelling binnen en won. 

Bas was als vanouds bezig met het creëren van nieuwe openingstheorie. Heel creatief en ambitieus, maar er bleken nog wat kinderziektes in te zitten. De voornaamste was dat de jeugdige Ivan Ponomarev binnen de kortste keren het initiatief naar zich toe kon trekken. Die liet dat niet meer gaan en won

Jacco moest het tegen veteraan Ludo Tolhuizen opnemen. Aanvankelijk ging het goed met Jacco. Hij had zijn potentieel slechte loper geruild en verder zag zijn stelling er solide uit. Jacco gaf een pion en ging voor het initiatief. In hoeverre het initiatief voldoende zou zijn zullen we nooit weten. Beide heren tekenenden zonder dat verder uit te zoeken de vrede.

Zo werd de stand 3,5-3,5. Eén partij restte nog. Olger nam het op tegen Jos Sutmuller, de veteraan onder de veteranen. Olger had heel veel ruimte op de damevleugel gekregen en het leek er mooi uit te zien, maar later bleek hij toch iets te veel van zijn stelling gevraagd te hebben. Na een uur of vier waren ze in een onduidelijk eindspel terecht gekomen. Olger stond een pion achter, maar hij had een ijzersterke loper en ook zijn toren mocht er zijn. Terwijl Olger zo zat te ploeteren waren er maar weinig omstanders die zijn partij nauwgezet volgenden. Waar is iedereen?, dacht Olger. Zijn teamgenoten waren gewoon niet meer in staat om toe te kijken. Alleen Rolinde was koelbloedig genoeg om zo nu en dan een kijkje te nemen en de anderen te informeren over de stand van zaken. Pas toen Rolinde een mat zag gloren, schuifelden een paar spelers schuchter richting het bord van Olger om de zaak van wat dichterbij te bekijken. Olger liet ons niet in de steek. Met een mooie mat werd hij de man of the match. 

Daarmee won Woerden 1 nipt met 4,5-3,5 van Eindhoven 1 en greep daarmee de laatste strohalm. Nog steeds is Woerden 1 in de race voor behoud in de tweede klasse.

Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17197

In de dagen voor de KNSB competitie zaterdag werd Schaakclub Woerden getroffen door een ware griep epidemie. In de teams twee, drie en vier moest menig gat op het laatste moment worden gedicht. Woerden 1 leek zich aan deze malaise te zullen onttrekken, maar uiteindelijk moesten wij eraan geloven. Ook Sofia werd door de griep geveld. Met zeven spelers vertrokken we naar het plaatsje Stein, nabij Maastricht. In de twee auto’s werd koortachtig overlegd wat of we de opstelling nog moesten omgooien. Uiteindelijk werd besloten bord 2 leeg te laten.

Ruim op tijd kwamen we in het verre zuiden, net aan de Belgische grens, aan. Wat we daar zagen beviel ons. In de uitstekend geoutilleerde kantine van de sporthal heerste al een gezellige sfeer. Met vijf wedstrijden, waaronder Zuid Limburg 1 – Stukkenjagers 1 in de meesterklasse, beloofde het een zinderende middag te worden. 

Door een wonderbaarlijke samenloop van omstandigheden had Zuid Limburg 2 de speler met de laagste rating op bord 2 gezet en de speler met de 2e rating op bord 8. Maar niet getreurd, Woerden 1 liet zich niet uit het veld slaan en stroopte de mouwen op.

Wat kwam er op het bord? Drie maal een truffel ravioli, twee maal de mixed grill en verder nog een paste scampi. Een fles spa rood, ginger ale, ice tea en twee bier. Oh wacht, ik heb hier de rekening van restaurant Luna voor me, waar ze volgens de aankondigingen maar liefst drie dagen Valentijnsdag vieren.

Toch nog maar even terug naar de wedstrijd zelf. Bas kreeg niet echt vat op de Sokolski heeft werd langzaam van het bord gespeeld. Olger liet zich met wit behoorlijk de kaas van het brood eten en moest na een lange worsteling de handdoek in de ring gooien. Selman kreeg een strategisch complexe stelling op het bord waarin hij de juiste snaar niet wist te raken. Ook Selman verloor.

Het was niet alleen maar kommer en kwel. Jacco speelde met zwart een correcte remise, iets waar hij de laatste tijd patent op lijkt te hebben. Rolinde was niet helemaal scherp in de middenspel en raakte van lieverlee twee pionnen kwijt. In een stelling met alleen nog zware stukken zette haar tegenstander zijn koning op de tocht en dan is Rolinde helemaal in haar element. Binnen de kortste keren had ze de pionnen terug veroverd en kon ze er toch nog een remise uit slepen. 

Sten overspeelde in de beginfase zijn tegenstander, kwam gewonnen te staan, liet het daarna helemaal glippen en wist vervolgens toch nog de volgende stelling op het bord te toveren.

De tegenstander van Sten ging met Lh6 achter de f pion aan. Maar hij vergat hoe sterk de vrijpion op e5 is. Er volgde: Lh6 e6 Lg7 e7 : 1-0

Marcel had vanuit de opening een prettige voordeeltje gekregen en liet dat de hele partij niet meer los. Op de 40ste zet brak zijn tegenstander en moest even later een stuk inleveren. Zo’n stuk (tegen twee pionnen) was ook prima, maar soms is het moment daar voor gallery play! 

43. Dh8+ Kd7 44. Txe7+ Dxe7 45. Txe7+ Kxe7 46. De5+ Kd7 47. f6 (!! niet omdat andere zetten niet winnen, maar omdat ie zo leuk is) : 1-0

Na afloop werden Sten en Marcel menig limburger gefeliciteerd met hun overwinning. Natuurlijk is het met een voorsprong eenvoudiger je welwillend op stellen maar toch… waar kom je dat nog tegen?

Woerden verliest met 5-3 van Zuid Limburg. De druk op het team groeit. 

Voor details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17192

Na de winterstop gaat het er nu echt om, drie belangrijke wedstrijden  tegen Messemaker 2, Erasmus 2 en SHTV 2 gaan uitmaken wie er gaat promoveren.

De eerste wedstrijd van deze drie is tegen Messemaker2, die aan een onfortuinlijk seizoen bezig zijn, en ondanks de nominale sterkte van slechts 3 matchpunten hebben. Aan ons de taak om hun ritme niet te verstoren. Enigszins verzwakt waren we wel, Bas Verberne verging de verhuizende Timo Kroon, terwijl  de zieke Hans van Steijn te elfder ure vervangen werd door Marcel van Oort. Aan de zijde van Messemaker ontbraken drie spelers, twee werden ingezet in het eerste, en ook daar een zieke. De uitwedstrijd in het nieuwe en fraaie denksportcentrum in Gouda Goverwelle tegen Messemaker 2 begon een uurtje eerder dan normaal, en al om 5 over twaalf konden de klokken aan.

Nauwelijks een half uur later kon de eerste klok al weer uit. De tegenstander van Mark Pieterse maakte een eenvoudige combinatie mogelijk, en met een stuk minder zag hij er geen heil in om verder te spelen. 1- 0 voor Woerden!  Hierna duurde het lange tijd voor er meer uitslagen te noteren vielen.  Bij Henk de Heer wisselden de kansen veelvuldig in de eerste fase van de partij, maar een optisch leuk ogende stelling verzandde in een stelling die nog wel te houden was, maar de lol wel vanaf was.  Bij Bas Verberne leek de aanval lange tijd wel door te slaan, maar toen de zware stukken geruild werden, bleek er ook daar niets meer in te zitten dan remise.  

Marcel van Oort zijn partij verliep tot zet 20 ongeveer gelijk. Zijn tegenstander voerde een opzichtige rooklift uit van f1 naar f3 naar h3, waarvan Marcel inschatte dat er geen kracht in zat. Toen Marcel vervolgens verkeerd verdedigde stond hij ineens 2 pionnen achter. Vervolgens dacht zijn tegenstander ook zijn 2e toren te kunnen omspelen naar de koningsvleugel. Hij overzag daarbij in eerste instantie een mat achter de paaltjes die erin gebreid was door met de zwarte loper op a6 veld f1 onder schot te nemen.

Zwart kan twee keer slaan op c5!

Even Marcel citeren: “Ik was zo blij met deze dreiging en het onder de druk uitkomen dat ik overlegde met onze teamleider of ik remise mocht aanbieden indien nodig. Ik had een stuk minder tijd dan mijn tegenstander en was niet zeker van mijn zaak. Ik kreeg daar een soort bevestigend antwoord op en liep terug naar mijn bord, alwaar mijn tegenstander blijkbaar in paniek was geschoten en dacht een vol stuk te moeten offeren (in plaats van een pion, waarvan ik dacht dat het dan nog moeilijk spelen werd). ”

wit aan zet, tegenstander speelt niet het juiste Le1, maar Th3?

Met een stuk meer kon hij de partij alsnog redelijk makkelijk naar zich toe trekken.

Jelle kwam goed uit de opening, de koningsaanval van zijn tegenstander kwam totaal niet van de grond, en Jelle kwam een pion voor. Omdat deze materiaal verhouding hem niet aan stond, werd het resterende witte paard geofferd tegen een aantal pionnen. Jelle wist de zwarte koning vast te leggen op de achterste rij en kon met een eindeloze reeks paardzetten alle verloren pionnen weer  terugwinnen en nog een paar extra erbij. Toen de torens op de 2 rij verdubbeld werden, en toren ruil noodzakelijk werd hield zijn tegenstander het voor gezien. 4-1!

Olivier Huizer, met zwart, wist met een gewaagde zet voordeel te krijgen in de opening.  Dit voordeel wist hij vast te houden, en langzaam verder uit te bouwen. Toen zijn tegenstander in tijdnood kwam leidde dit Olivier enigszins af. En gaf hij een pion weg waarna wit een gevaarlijke vrijpion kreeg. Zijn tegenstander lette echter onvoldoende op de tijd, en ging op de 37-ste zet door zijn vlag.

Met wit kwam Leen de Jong wat minder uit de opening. Na vastleggen van het centrum lukte het om een soort koningsaanval op te zetten. Zijn tegenstander reageerde met een pionoffer, om veel stukken af te ruilen, met als resultaat: het loperpaar tegen paard en loper. Met de ruil van loper tegen paard, kwam daar nog een pion bij. Nu was het dus een eindspel met ongelijke lopers, waar het toch nog even duurde, om de koning naar voren te brengen. Opgave van zwart na een soort zetdwang. 6-1!

Als laatste was Ed Oosterlaken nog bezig,  na een paar onzuivere zetten in de opening stond zijn tegenstander met zwart wel beter.  Na nog een stevig fout moet Ed ook nog een kwal inleveren, en de stelling was inmiddels wel heel ingewikkeld geworden, want ondanks de pion en kwaliteit die zwart meer had bleef het moeilijk om het de witte stelling te slechten. We komen erin op de 43-ste zet, waar zwart bezig is om op  pion op c3 te jagen, terwijl wit probeert de koningsvleugel te openen.

43…, Da5; 44 gxf5, Td3; 45 fxg6+, Kg7; 46 Dc2  Wit heeft een hoop vooruitgang geboekt met zijn plan, terwijl zwart materiaal moet geven om rampen te voorkomen.

46 …, Pa4 ( daar heeft zwart echt geen tijd meer voor) 47 Pg3, Pxc3 48 Ph5+ Kxg6 (enige plek waar de loper gedekt blijft) 49 Dg2+ Kf7 50 Pxf6 Kxf6 51 Lh5  en wit dreigt met mat en materiaalwinst. 51…., Dxa2 stelt dit nog even uit.

Wit heeft hier zowel Tf2 als Lb2 als oplossingen,  52 Tf2, Te2; 53 Dg6+ Ke7; 54 De8+ en mat kan niet meer vermeden worden.   

Met een geflatteerde  7-1 overwinning staan we nu alleen bovenaan in poule 5J. SHTV die tot nu toe ongeslagen waren  verloren van Erasmus. Daarmee staan we twee matchpunten en 7 bordpunten los  van de nummer 2. 

(auteur: Ed Oosterlaken)

Na de eerste drie wedstrijden van het seizoen te hebben gewonnen speelde Woerden 2 op 14 december tegen De Rode Loper 2.  

De wedstrijd ging voorspoedig van start.  Timo kroon werd geconfronteerd met een verrassing  op de derde zet. Zijn tegenstander kreeg veel initiatief en ruimte om aan te vallen. Timo overleefde deze aanval en kwam langzamerhand terug in de partij. Net toen hij aan zijn eigen plannenmakerij begonnen was blunderde zijn tegenstander een stuk weg en kon opgeven. Olivier Huizer maakte van zijn pionverlies maar een offer, en toen de zwarte dame haar stekje op c7 in de steek moet laten , kreeg Olivier volgens eigen zeggen wat rommelkansen, de meer objectieve toeschouwers zagen echter hoe de zwarte damevleugel werd weggevaagd, en ook Olivier kon het punt laten optekenen. De tegenstander van Hans van Steijn was vergeten om wat cement in zijn Stonewall verdediging te doen. Toen Hans de ook nog de g-lijn opende kwam de zwarte koning ernstig onder vuur te liggen. Dame en toren verdubbel op de g-lijn, lopers erbij en de zwarte stukken zagen een monarch van een afstandje ten onder gaan. 

De stelling bij Hans, de witte aanval heeft maximale kracht bereikt, en Hans maakt het met wat krachtzetten uit, na 1. Lf6, Tg8; 2. Le8, Dxe8; 3. Lxg7+, Txg7 4. Dxg7 mat.

3-0 als mooie tussenstand. 

Tijd om wat te consolideren.  Leen de Jong speelde remise,  en Henk de Heer kreeg na lang zwoegen voor een klein voordeeltje uiteindelijk een gewonnen stelling, die teloor ging doordat hij een stuk weggaf.  Henk was blij dat hij het nog remise kon houden.  Mark  Pieterse zette de vlekkeloze reeks voort, en wist opnieuw een vol punt te scoren.

 Nieuwe tussenstand 5-1, nog mooier dan de vorige vooral omdat de 4,5 punt gehaald was en daarmee de matchpunten binnen zijn. Restten nog twee partijen om de stand nog verder te verfraaien, maar hier begon de geoliede machine toch wat te haperen.

Willem Vink was op het laatste moment bereid om in te vallen voor de zieke Jelle Wiering.  Hij werd door zijn tegenstander opgezadeld met een achtergebleven pionnetje waar hij niet meer vanaf kon komen.  Toen zijn tegenstander ook nog de f-lijn wist open te breken stonden er ineens twee torens op de zesde rij en moest Willem de strijd staken. 

Ed Oosterlaken speelde niet voor het eerst tegen Hendrik Aldenberg. Ook deze keer werd het een onevenwichtig vlijmscherp potje, met het hele bord in brand. Beide heren proberen dit te blussen door nog wat extra olie op het vuur te gooien. Ed stond na de opening langere tijd beter, maar slaagde er niet in om dit om te zetten, tijdens de afwikkeling ging alle voordeel weer verloren, en kreeg Hendrik de betere kansen. Uiteindelijk werd het hier ook remise.

5,5-2,5 Gewonnen daarmee gaat Woerden 2 als leider van de klasse 5J de winterstop in.  Met 8 matchpunten net als de grote concurrent voor de promotie SHTV 2, dat iets minder bordpunten heeft. Andere teams hebben al minstens drie matchpunten verspeeld, en hebben een klein mirakel nodig. De wedstrijd SHTV2-Woerden 2 staat gepland in de laatste ronde, dan zal waarschijnlijk de beslissing vallen wie er promoveert.

Ed Oosterlaken

Na een succesvol verlopen eerste ronde mocht Woerden 2 het opnemen tegen het 2-de achttal van de Capelse Schaak Vereniging.  Ook dit team is op papier wat zwakker dan Woerden 2.

De score werd geopend door Hans van Steijn en Timo Kroon. Bij Hans was het centrum en de dame vleugel dichtgeschoven, en had de actie zich verplaatst naar de koningsvleugel. Toen zijn tegenstander probeerde een loper en paard wist te winnen tegen een toren, was het opeens mat.  Ook bij Timo ging het soepel, op dit bord was het krachtverschil het grootst. Na de opening wist Timo vrij snel een gelijke stelling te bereiken, die steeds beter werd met eerst een vooruitgeschoven paard op d4, en later een pion.  Tijdens het omspelen van het tweede paard naar het centrum, dook er een tactische complicatie op die Timo wel, maar zijn tegenstander niet zag. Dit leverde een vol stuk op. Daarna wist Timo de tactische kansen van zijn tegenstander te elimineren en restte een zeer eenzijdig eindspel met elk 5 pionnen alleen aan Woerdense kant nog een paard.

Mark Pieterse kwam goed uit de opening, en had meteen al een pionnetje te pakken.  In plaats van in te gaan op tactische complicaties, ging Mark rechtstreeks voor een toreneindspel, met een pion meer. Zijn tegenstander kreeg daar geen grip op en toen ook een tweede pion naar de overkant geloodst werd, gaf hij op.

De eer om het vierde bordpunt te scoren kwam bij Leen de Jong terecht. Leen kwam goed uit de opening en was bezig om de zwarte stukken met een pionnen storm in het centrum van het bord te duwen. Een schuchter remise aanbod van zijn tegenstander werd niet gehoord, en Leen duwde met succes door. 

Bas Verberne als invaller speelde een heel rustige partij, zo rustig, dat er na veel afruilen niets meer te bereiken viel. Remise als logisch resultaat. Ed Oosterlaken bereikte in de opening niet veel, maar in het vroege middenspel liet zijn tegenstander de witveldige loper ruilen op e4. Dit bleek een ernstige fout, want de witte pionnen op de dame vleugel werden zeer sterk, en gesteund door de zware stukken brak Ed door op de dame vleugel.  Jelle Wiering op bord 1 was goed uit de opening gekomen maar maakt een strategisch onhandige keuze waardoor zijn voordeel verdampte. Toen zijn tegenstander remise aanbood besloot hij het halfje voor het team te pakken, en geen verder risico’s te nemen.

Met een 6-1 voorsprong was alleen de partij van Olivier Huizer nog bezig. De tegenstander van Olivier was veel te laat, maar als snel ontspon zich een spannende partij, waarin Olivier zijn lopers afruilde om zijn tegenstander een belabberde pionnenstructuur te bezorgen. Met  het veroveren van twee kwaliteiten was Olivier er echter nog  niet. De stellig was zo dicht gaan zitten dat de torens zich niet eenvoudig konden laten gelden. En dat het zwarte paard best sterk was.  Na enig switchen tussen de dame en koningsvleugel en een kritiek teruggeven van de kwaliteit tegen het zwarte paard, kreeg Olivier toch wat ruimte in de stelling, en kon hij het punt binnenslepen.

Opnieuw een grote overwinning, en Woerden 2 staat nu samen op kop met Erasmus 2, dat evenveel match en bordpunten heeft en ook met SHTV dat iets minder bordpunten heeft. De onderling confrontatie tussen de koplopers zijn tegen het eind van de competitie gepland.  Dan zal pas duidelijk worden wie met de promotieplek aan de haal gaat. 

(Ed Oosterlaken)

Op verzoek van ASV 1 werd één partij vooruit gespeeld. Het werd de ontmoeting tussen Folke van Dorp met wit tegen Sofia Moskalets met zwart. In een zijvariant van de Siciliaan wist Sofia langzaam het initiatief naar zich toe te trekken. Op een gegeven moment had Folke moeten besluiten om een pion te geven voor wat compensatie. Hij probeerde de pion te houden en dat werd hem fataal. Zonder problemen trok Sofia daarna de partij naar zich toe.

Om de match een week later met een winst met zwart te beginnen was een mooie opsteker voor Woerden 1, die tot nog toe nog geen matchpunten had weten te verzamelen.

Op bord twee speelde Selman Ercan met wit tegen Wouter Terlouw. Het leek er even op dat Wouter op de damevleugel wat tegenspel kreeg. Het paard van Selman moest naar de rand. Selman wist daarna zijn stukken toch weer in een harmonieuze positie te krijgen. Hij kreeg zelfs nog zicht op winst, maar uiteindelijk tekenden beide partijen de vrede.

Anders Verliep het op bord 4. Daar bracht Sten Goes met wit een variant uit de oude doos op het bord waar Oscar Zecha niet helemaal paraat had. Oscar dacht met een tijdelijk torenoffer een dodelijke dreiging in de stelling te brengen, maar wist niet dat daar allang een serum tegen was uitgevonden. Het resultaat was dat hij uiteindelijk gewoon een toren achter bleef. Oscar bleef nog lang spartelen maar moest het hopeloze van zijn situatie inzien.

Op bord vijf speelde Olger van Donk met zwart tegen Eelco de Vries een moeizame partij. Na een matig verlopen opening vocht Olger zich langzaam terug in de partij. De opmars van een pion van Eelco op de damevleugel had hij echter schromelijk onderschat. De pion was niet meer te stoppen en Olger verloor daarna vrij kansloos.

Op bord zes verliep de partij niet beter. Jacco Lind werd met wit door Bram Klapwijk in een variant geloodst waar hij wat minder kaas van had gegeten. Jacco had geen idee wat het juiste plan was en met elke zet verslechterde zijn stelling. Daarna viel alle tactiek natuurlijk ook de verkeerde kant op en Jacco verloor.

Marcel Schröer had het net zwart tegen Otto Wilgenhof een stuk makkelijker. Vanuit de opening had hij een voordeeltje gekregen dat al snel uitmondde in beslissend voordeel. Marcel wist de directe winst niet te vinden en raakte in een eindspel verzeild, waarin hij op de 40ste zet vrijwel al zijn voordeel verspeelde. Even later was het Otto, in een stelling die nog wel te houden was, die te haastig met een torenruil aanbood. De resulterende pionnen race was gewonnen voor zwart.

Bas Jansen wist samen met Vadim van Cuijk minstens een uur te spenderen om in een theoretische stelling te komen. Het was wel het soort stelling waarin Bas zich als een vis in het water voelt. Bas offerde op f7 en de complicaties vielen in zijn voordeel uit. Het was eigenlijk jammer dat er slechts een dame eindspel met een pion meer uit kwam. Bas zag geen kans om zijn extra pion te gelde te maken. De partij eindigde in eeuwig schaak.

Daarmee was de stand 4-3 in het voordeel van Woerden. Tijd om de kijker te richten op bord 3, waar Rolinde den Heijer zich met zwart moest verdedigen tegen William Shakhverdian. Rolinde stond een pion achter, maar daar wist ze een dubbel pion van te maken en haar toren stond actief op de c-lijn.

Onder grote belangstelling bleef William proberen water uit steen te knijpen. Gezien de stand kon hij niet anders. William ging daarbij te ver, sloot zijn eigen toren op en kon direct opgeven.

Daarmee werd de stand 5-3 in het voordeel van Woerden. De eerste winst in de 2e klasse voor de Woerdenaren. Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17179

Na een onfortuinlijke degradatie vorig seizoen uit de 4-de klasse mag Woerden 2 zich dit jaar bewijzen in de 5-de klasse. Daar hopen we mee te doen om de prijzen, eigenlijk enkelvoud, de promotieplek. Met een team dat aanzienlijk versterkt is met wat overbodig volk uit het eerste, wat herintredende schakers en wat aanstromend talent zouden we goede kansen moeten hebben. Maar ja, de bal is rond en het bord is vierkant, en het blijft een eerste wedstrijd, dus de zenuwen werden verstopt onder wat branie gedrag.   De eerste wedstrijd was tegen het combinatie team Charlois Europoort/Barendrecht 3. Een team dat op papier iets zwakker is dan Woerden 2. 

De score werd geopend door Leen de Jong die tegen hun sterkste speler, Angelique  van der Graaf-Osinga, speelde. In de opening bestede zijn tegenstander veel tijd aan het doorgronden van de openingsplannen van Leen, dat lukte haar prima gezien de moeizame stelling die Leen overhield. Langzaam wist Leen zich onder de druk uit te werken,  toen dat voltooid was bood hij remise aan. Dat werd fluks geaccepteerd, want de partij was al aan het kantelen, en de witspeler had nog maar weinig tijd.

Jelle Wiering zette het team op voorsprong, door te winnen van Rawi Wortman. In de opening kreeg Jelle al wat voordeel, en met een tactische wending kreeg hij niet alleen een stuk tegen een pion, de tegenkansen waren vrijwel afwezig. Rawi probeerde het nog wel, maar Jelle hield het hoofd koel en haalde het punt snel binnen.

Ed Oosterlaken  speelde op bord 1 tegen Andre Karbaat.  Andre, met wit, ruilde een tweetal van zijn stukken die normaal veel werk voor je doen in deze opening wat makkelijk af in de opening, en hield geen voordeel met wit. Na enig trekken en  duwen besloot Andre om een aanval op de koningsvleugel op te zetten, Ed blies echter het centrum op, wat niet alleen de witte aanval kansloos maakte maar de hele witte stelling verwoeste. Andre gaf op voor dat er hele dames en torens verloren gingen. 

Henk de Heer en Timo Kroon scoorden de twee punten waarmee de matchpunten alvast veiliggesteld werden. Henk overhoorde zijn tegenstander  in een bekende variant, maar de originaliteit  van de zetten van Roderick Cornellisen leidde ertoe dat hij vast kwam te staan op de koningsvleugel, na een switch naar de dame vleugel werden de meeste stukken geruild en hield Henk een vrij b-pionnetje over dat naar de overkant snelde. Timo Kroon zijn tegenstander, die ook Timo heette, mocht ten volle de lijdensweg ervaren wanneer je tegenstander voor twee resultaten speelt, winst of remise. Timo Kroon had in de opening en pionnetje verschalkt, en in het middenspel alle tactische angels eruit weten te houden, eindspel dat resteerde was van 6 tegen 7 pionnen, met elk een loper. Timo kroon bleef gestaag oprukken op de damevleugel, weerstond de neiging tot gallery play, en toen zijn tegenstander de zwarte pionnen naar voren gooide was het snel voorbij. De matchpunten waren binnen.

Maar naast matchpunten zijn ook bordpunten van belang, de aandacht van de drie restende spelers verslapte geen moment. Op die drie borden hadden de spelers van Woerden alle licht voordeel. Mark Pieterse had een verre vrijpion die beslissend zou worden, maar zijn tegenstander Rik Wortman wachtte dat niet af en ging op een tactische tour, en dreigde met mat in drie. Dat zou heel gevaarlijk zijn geweest, ware het niet dat Mark met de Dame op f7 zowel een extra zet afdwong, en mat dreigde, en een zet later ook uitvoerde. De tegenstander van Hans van Steijn, Ivan Deceuninck deed iets ongelukkigs in de Benoni verdediging. Hans leek in een zetel af te gaan op het volle punt, en zijn tegenstander was veroordeeld tot een extreem passieve verdediging, maar daar ging hij dan ook vol voor. Als er al een gat in de verdediging geweest is het Hans niet gelukt om die te vinden. Na de grote afruil van stukken bleken de pionnen van Hans toch niet meer de krachtpatsers van weleer en kwam de partij weer in een wankel evenwicht, waarin de strijders hun geluk niet verder wilden beproeven, en de vrede tekenden. Olivier Huizer was als laatste bezig tegen de derde Wortman, Manixia, heel lang leek het erop dat Olivier  serieus in de problemen zou komen, maar na een blunder van Manixia extra resteerde er een dame eindspel met een pion extra voor Olivier. Toen Manixia een matdreiging van Oliveir mistte, wist Olivier het laatste punt veilig te stellen.

7-1 Winst! Een mooi begin van het seizoen.

(Ed Oosterlaken)

In de tweede ronde van de KNSB competitie kwam Veenendaal 1 op bezoek en ook nog eens in de sterkst mogelijke opstelling. Dat zou dat een hele pittige middag worden. Maar daarvoor waren we ook naar de tweede klasse gepromoveerd. Al dat winnen is slecht voor je karakter.

Op bord 1 moest Sten Goes het met zwart opnemen tegen Mees van Osch. De zetten van wit kwamen met zo’n vlotte vanzelfsprekendheid uit de handen Mees dat wij hier toch wel enige voorbereiding menen te ontwaren. Sten had daar geen goed antwoord op. De f- en g-pion kwamen vervaarlijk opzetten en de stelling van Sten werd daardoor platgewalst.

Op bord 2 werd Selman Ercan met wit geconfronteerd met een wel heel frivole openingsbehandeling van Joost Offringa. Alle pionnen verzamelen en naar voren stormen, was het devies. Het leek erop dat Selman toch wel gebruik moest kunnen maken van alle zwaktes in de zwarte stelling en de open koningspositie. Maar dat liep toch anders. Vanaf een zet of 15 zagen we dat zwart steeds meer controle over het bord kreeg en na verloop van tijd was het initiatief geheel aan zwart. Dat wist Selman niet te houden.

Op bord 3 speelde Sofia Moskalets met zwart tegen Etienne Goudriaan. Zoals we van deze markante schaker gewend zijn brengt Etienne zijn tijd bij voorkeur al keuvelend door met andere schakers in de zaal. Op het bord wist hij niet veel klaar te maken. Sofia had een comfortabele stelling weten te bereiken en er leek geen vuiltje aan de lucht. Op een cruciaal moment Offerde Etienne een kwaliteit, de enige zet waarmee wit de stelling nog in evenwicht hield. Daarna was het kompleet gelijk, maar met vernuftig spel wist wit toch nog wat dreigingen in de stelling te weven. Sofia greep mis en daarna was het snel over.

Op bord 4 kwam Rolinde den Heijer met wit lekker uit de opening en maakte zich op voor een spannende aanvalspartij met strijd op beide flanken. Eén onnauwkeurige zet heeft in zo’n stelling al gauw desastreuze gevolgen en zo was het ook deze keer. Het tijdelijk bedoelde pionoffer pakte helemaal verkeerd uit en Rolinde verloor.

Op bord 5 werd Jacco met zwart door Tijmen Kampman al snel bij de keel gegrepen met een heel thematische koningsaanval. Ondergetekende zou direct peentjes gaan zweten maar Jacco bleef koel. Hij telde de stukken in de verdediging (2) en het aantal stukken in de aanval (3). Dat was niet genoeg om je zorgen om te maken. Jacco kreeg daarbij gelijk en kwam prima te staan. Het eindspel golfde daarna wat heen en weer. Uiteindelijk was een pion extra niet voldoende voor Jacco om er meer uit te halen dan een halfje.

Op bord 6 wist Bas Jansen niet goed raad met de Caro-Kann van John Cornelisse. Vooral de loperruil die Bas aanbood deed zijn tegenstander bijna van zijn stoel vallen van verbazing. Daarna startte Bas met een vrij kansloze koningsaanval die uiteindelijk zich tegen hem keerde. Bas verloor.

Op bord 7 kreeg Marcel Schröer een onschuldig variantje in de Caro-Kann voorgeschoteld. Marcel haalde snel de angel uit de stelling en kwam prettig te staan. Na een zet of 20 heel prettig zelfs. Marcel won een pion, maar was daarna niet nauwkeurig genoeg om de pion ook te behouden. Daarna werd het een gelijk eindspel waarin het evenwicht nooit beslissend verstoord werd. Met twee kale koningen op het bord werd het remise.

Op bord 8 deed Olger van Donk met wit tegen Erik van den Dikkenberg dingen in de opening die mij een beetje pijn aan de ogen deden. Nu schijnt Olger altijd een beetje aangeharkt te moeten staan om zijn schaaktalent tot volle wasdom te laten komen. De stelling werd uiterst scherp. Wellicht hebben beide spelers kansen gehad. Olger was degene die het beste uit de strijd kwam. In de beperkte tijd die over was bleek dat niet genoeg voor de winst. Ook hier werd het remise.

Daarmee werd het 6,5-1,5. Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17170