Auteur: Marcel Schröer

Woerden verslaat Lekstroom in kwartfinale

Marcel Schröer

“Hallo teamgenoten! De derde bekerwedstrijd spelen wij uit tegen het sterke Woerden.”

Zo ving de uitnodiging van Arie Post aan de teamleden van Lekstroom aan. Uw verslaggever wist hierop de hand te leggen. Woerden was inderdaad favoriet in de kwartfinale van de SGS beker. Op alle borden waren we op papier een stuk sterker. 

De avond begon goed. Al snel liet mijn tegenstander Ben Schuddeboom zich verleiden tot een ogenschijnlijk krachtige zet, maar die direct een vol stuk verloor. Enkele zetten later had hij berust in de zinloosheid van het vervolgen van de partij en gaf op.

Het derde bord was al in de kast opgeborgen.

Jelle Wiering zeilde tegen Aart Baas scherp aan de wind, op een gegeven ogenblik wellicht iets te scherp. Gelukkig kon Jelle zich het vege lijf redden en kwam er een dame met ongelijke lopers eindspel op het bord. Gezien de stand op de borden vonden beiden het niet opportuun om de partij al remise te geven. Plichtmatig bleven ze zetten doen, met een schuin oog kijkend naar de overige borden.

Opperste concentratie op de borden 1 en 2

Sten Goes leek direct vanuit de opening groot voordeel te behalen, maar door een onnauwkeurige dame-zet gaf hij Charlotte Moons genoeg tegenspel om er nog een aardige partij van te maken. Langzaam verhoogde Sten de druk op de zwarte koning, die uiteindelijk onder de mat-dreigingen bezweek.

Mede gezien de stand op het eerste bord achtte Aart Baas de tijd rijp om de handdoek in de ring te gooien en bood remise aan.

Selman Ercan, nog herstellende van het zware Noteboom toernooi, kreeg voor de derde maal in drie dagen dezelfde opening op het bord. Deze keer werd het hem door Shariar Kazerooni niet moeilijk gemaakt. Binnen de kortste keren wist Selman een pion te winnen. Hij moest nog wel een tijd een kleine ontwikkelingsachterstand weten in te halen en toen dat was gerealiseerd nam Selman het initiatief over en won.

Zo won Woerden overtuigend met 3,5-05 van Lekstroom. Op naar de halve finale! 

Woerden 1 op dreef in Almere

Marcel Schröer


Wat in Almere allereerst opvalt, is het mooie denksportcentrum dat daar door de gemeente is neergezet en waar onder andere de bloeiende schaakvereniging gebruik van maakt. Zo kan het dus ook. Vergelijken we dit met het dienstencentrum in Woerden waar twee jaar geleden alle verenigingen uit werden gejaagd, dan steek Woerden hier toch schril tegen af. Na twee jaar staat het pand nog steeds te verpieteren en de verenigingen zwerven als nomaden door de stad.

Vrijwel alle Woerdense spelers kwamen net terug uit een trainingskamp in Wijk aan Zee en dat was te merken. 

Bij Selman liep de partij het vlotst. Zijn jeugdige tegenstander, die bij aanvang zijn ambitie bekend maakte aan het einde van het jaar de 2200 te halen, had de pech tegen iemand te spelen die dat waarschijnlijk ook daadwerkelijk gaat doen. Hij werd overklast in de kennis van opening-subtiliteiten en kort daarna gaf hij een vol stuk weg. Er volgde nog een lange “opgeven kan altijd nog” fase, zodat Selman nog een fijne middag werd gegund.

Ondertussen keek ik vol bewondering naar mijn linker buurman Jelle, die na enkele verkrampte openingszetten zijn stukken  bewonderenswaardig vaardig wist te hergroeperen. Jelle wist al zijn problemen op te lossen, maar uit de stelling was niet meer dan remise te halen.

Zelf had ik een heerlijke stelling bereikt, waarvan mijn tegenstander achteraf zei dat hij hem uit walging had willen opgeven. Nadat ik enkele opgelegde kansen had gemist, was alle voordeel als sneeuw voor de zon verdwenen. Het werd het nog een vlijmscherp toreneindspel waarin ik het meest doortastend bleek.

Ed moest met zwart een bunker bouwer bestrijden. Dat werd lange tijd duwen en trekken. Na een aantal kopjes koffie werd het toch wat scherper en wist Ed een eindspel met een pion meer te bereiken. Daar demonstreerde zijn tegenstander prima techniek, waardoor de partij in remise eindigde.

Klaas was in Wijk aan Zee de man in vorm. Hij had na de opening een enorme ontwikkelingsvoorsprong, maar wist toch niet goed hoe hij daarmee verder moest spelen. Hoe het uiteindelijk tot remise is gekomen is uw verslaggever ontgaan.

Hans had een echte Hans-stelling op het bord. Zo’n stelling waarbij je niet naar de objectieve evaluatie hoeft te kijken om te weten dat Hans dat gaat winnen. Zijn paarden huppelden door de witte stelling en het pleit was snel beslecht.

Henk had na een voorzichtige openingsfase een heerlijke aanvalsstelling op het bord gekregen. Elke keer als ik langs het bord liep vroeg ik me af: “Is er al een beslissende klap?” Die klap liet lang op zich wachten, maar uiteindelijk wist Henk het gaatje te vinden en won de partij.

Marcel van Oort moest eerst even een premature aanval op zijn koning afslaan. Dat ging nog bijna fout, maar daarna had hij een stelling waar je als betonschaker van droomt. Langzaam verhoogde hij de druk op een pion, die wel moest vallen. Als er één pion in de doos zitten vallen er meer. De één na de ander werd mee gegrabbeld en het laatste punt kon opgetekend worden 

Daarmee haalde Woerden 1 een eclatante 6,5-1,5 overwinning op Almere 2

Woerden bekert verder na benauwde winst op Doorn-Driebergen

Marcel Schröer

Superlatieven kwamen tekort om de resultaten van de Woerdense spelers in Wijk aan Zee te bewieroken. Met uitzondering van Jelle, die na een vliegende start wat onfortuinlijk was in de laatste helft, had iedereen een score boven verwachting neergezet. We namen dus vol vertrouwen achter plaats tegen de spelers van Doorn-Driebergen. In de SOS competitie hadden we ze met ons achttal overtuigend verslagen, maar daarna had Doorn-Driebergen Paul Kers opzij gezet. Die jongens kunnen dus wel een potje schaken. We waren gewaarschuwd.

Na een paar uur waren er vier spannende partijen op het bord gekomen en was er nog geen peil op te trekken wat de uitkomst zou worden. Het ging fout bij Jelle en mij. Bij Jelle was plotseling een pion en een fraaie stelling in rook opgegaan. Zelf had ik geen enkel actief plan kunnen bedenken en dreigde mijn koningsvleugel ernstig te worden overlopen. “Een mooi moment om remise aan te bieden,” dacht Erik Corneth. Selman vertrouwde zijn stelling niet helemaal. De situatie was niet bepaald rooskleurig, maar je kan geen handen met ijzer breken en de remise werd geaccepteerd.

In mijn partij tegen Eric Bies ging het ondertussen van kwaad tot erger. Wit dreigde over de e-lijn binnen te komen denderen. Mijn enige hoop was de beperkte tijd van Eric en zijn rammelende maag, die een honger klop in het vooruitzicht stelde. Ik nam er nog een stroopwafel op, zodat mij dat in ieder geval niet zou overkomen. Wellicht was het een overdosis respect voor een Tata veteraan. Wat de oorzaak ook was, Eric bood in een geweldige stelling, maar met heel weinig tijd op de klok remise aan. Het werd in dankbaarheid aanvaard.

Het werd spannend. Jelle had zich enigszins herpakt en durfde zelfs remise aan te bieden. Gert Legemaat keek links naar zijn medespeler. Die schudde het hoofd. “Doe maar niet.”, sprak Gert. Deze beslissing zou het verloop van de match bepalen. Terwijl Selman en ik met onze sympathieke tegenstanders aan het socializen waren, vond er een wonder plaats op het bord van Jelle. Jelle plaatste, om in zijn eigen woorden te spreken, “de smerigste zwendel ooit” en won pardoes de partij.

Alle druk kwam nu op de schouders van Sten terecht. Nu kunnen die schouders wel wat hebben, maar hij had tegen Johan de Groot een complexe stelling op het bord en de tijd begon voor beide spelers te dringen. Toen Sten een mogelijkheid zag om met eeuwig schaak de remise af te dwingen en de winst zeker te stellen, aarzelde hij geen moment.

Zo won Woerden met veel fortuin van Doorn-Driebergen. Op naar de derde ronde!

Woerden 1 – Amersfoort 2 : 3-5

Marcel Schröer

We kunnen het gerust het godswonder van Het Baken noemen dat Woerden niet met 6-2 heeft gewonnen. Zowel Klaas Ouwens, Mark Pieterse als Henk de Heer hadden stellingen die een eigen paragraaf in het standaardwerk “Ik heb nog nooit zo gewonnen gestaan” verdienden. 

Of moeten wij toch de oorzaak elders zoeken? 

Zo gewonnen waren die stellingen nu ook weer niet, anders hadden onze tegenstanders ons niet zoveel problemen kunnen voorleggen dat wij eronder bezweken.  Cor van Wijgerden vroeg in dergelijke situaties altijd: “Win je deze stelling ook van Kasparov?” Dat is pas echt een gewonnen stelling. In de fase dat de spanning op het bord opliep, lieten wij ons gewoon de kaas van het brood eten. De spelers van Amersfoort waren keigoed in het overnemen van het initiatief. 

Jelle heeft na de openingsfase ons nooit de illusie gegeven dat hij veel in de melk te brokkelen had en moest als eerste de koning omleggen.

Ed Oosterlaken en ik hielden ons met zwart met hangen en wurgen staande.

Was het dan alleen maar kommer en kwel? 

Nee, er waren twee spelers die zich ver boven de andere verhieven. Hoe vaak hebben wij in onze verslagen de openingsbenadering van Bas Jansen al niet geroemd. Niet geremd door al te veel theoretische kennis speelt hij fris en fruitig gezonde zetten in scherpe theoretische varianten. “Als je maar gezonde zetten blijft doen kun je toch nooit slecht staan,” is zijn devies. Ook deze keer werd het tegendeel niet bewezen. Bas won een mooie partij.

Selman speelde een onberispelijke partij. Hij toonde haarfijn aan dat f5 niet gespeeld dient te worden in een stelling waarvan het centrum nog niet op slot was gegaan. Hij opende de stelling en zijn tegenstandster moest in arren moede lang rokeren. Daar plaatste Selman een venijnige aanval en maakte het met een fraaie slotcombinatie af. 

Al met al een terechte 3-5 nederlaag tegen het op papier gelijkwaardige Amersfoort. Volgende keer beter.

Bekerweek

Marcel Schröer

Nadat het team Autovakmeester Schaap Mach (een hele mond vol, we zullen ze verder voor het gemak Schagen noemen) zich te elfder ure had afgemeld vanwege een zieke chauffeur, werd de wedstrijd Woerden – Schagen een week uitgesteld. Daardoor speelden we deze week maar liefst twee bekerwedstrijden. Op dinsdag voor de KNSB: Woerden – Schagen en op donderdag de SGS beker: HSG – Woerden. In beide gevallen was er een duidelijke favoriet. 

KNSB beker: Woeden – Schagen

Tegen Schagen waren wij dat niet. Wat wil je, een team met een eigen chauffeur. In Schagen wordt het professioneel aangepakt. Drie jonge honden kwamen de Woerdense schakers eens lekker verscheuren. Het werden toch nog heel aardige partijen. 

In mijn partij hield ik me vrij gemakkelijk staande totdat ik een ernstig onderschatte koningsaanval over me heen kreeg. Mijn koning speelde een tiental zetten de hoofdrol in “The walking dead”, maar Tjark Vos, spelende op de tien seconden increment, kon de winst niet vinden en en de stelling verzandde in een remise eindspel.  

Selman, zojuist met een jetlag uit Japan gearriveerd, speelde tegen  Colin Stolwijk een uiterst scherpe partij waarbij het menig speler dun door de broek zou lopen. Selman won een stuk, maar zijn koning vond geen veilig heenkomen meer. Koelbloedig neutraliseerde Selman alle dreigingen, stond gewonnen maar ook hij wist het voordeel niet te verzilveren.

Jelle had zijn tegenstander in de opening voor geheel onverwachte problemen gesteld. Die gebruikte dan ook zeeën van tijd. Jelle gaf het loperpaar voor een paar zetten extra. Helaas gingen al vrij rap de dames van het bord en bleef Jelle zitten met een isolani die nooit meer een veld verder kwam. Dat werd hem fataal tegen een keurig spelende Kevin Tan.

Ed had een aardige stelling opgebouwd en wist de pionnenstructuur van Enrico van Egmond (de mee spelende chauffeur) wat te versplinteren. “Jullie hechten te veel waarde aan structuur. Het gaat om de activiteit van de stukken”, zei Cor van Wijgerden vroeger al. Dat was hier ook het geval. Ed wist de kracht van het loperpaar van zijn tegenstander niet te weerstaan. 

Schagen won dus overtuigend met 3-1 van Woerden. Volgend jaar weer een kans.

(Marcel Schröer)

SGS beker: HSG – Woerden

Op donderdag 28 november vertrokken wij naar Hilversum om daar de verliezend SGS beker finalist te treffen. Helaas bleek al snel dat HSG niet de ambitie had om na de tweede plek vorig jaar, dit jaar die finale te gaan winnen. Een relatief zwak viertal werd opgesteld, waarvan er één zelf helemaal uit Groningen moet komen. Nu moet ik dat zelf ook en ik vind het ‘helemaal’ dus eigenlijk wel mee vallen, maar dat terzijde.

Het begint een trend te worden dat mijn tegenstanders in de beker te laat komen. Ik had speciaal voor deze avond mijn voetbalwedstrijd afgezegd. Let wel, dit was de voetbalwedstrijd waarmee we kampioen zouden worden, dus ik hoopte wel echt dat mijn tegenstander zou komen opdagen. Gelukkig was dat het geval, want mijn voetbalteam won inderdaad met 16-4 en werd dus kampioen (16-4 zegt genoeg over het niveau, me dunkt).

Marcel op bord drie had intussen al bijna gewonnen. Een stabiele pot waarbij hij met een mooie standaardtruc beslissend voordeel wist binnen te halen. Te midden van allemaal grof geweld openingen op de borden om hem heen bleek zijn stabiele spel toch het eerste tot een punt te leiden. Marcel was er als de kippen bij om dit even aan te stippen.

Selman, die dus een behoorlijk chaotische partij had, moest op een bepaald moment een aftrekschaak berekenen die hij op ontzettend veel verschillende manieren kon uitvoeren. En dan heb ik nog niet eens genoemd dat twee van die varianten met dubbelschaak waren. Ik zag het enorme tijdsverschil op de klok (een uur) en ik besloot maar snel door te lopen in de hoop dat Selman het juiste aftrekschaak snel zou vinden.

Sten en zijn tegenstander speelden allebei erg voorzichtig. Het feit dat zijn tegenstander wel kh1 speelde maar vervolgens f4 te riskant vond is typerend. Ook Sten groef zich in en speelde met rustige zetjes richting de tijdnood. Zijn tegenstander bleef echter gezonde zetten doen en vertrok geen spier. 

Inmiddels won Selman, hoe weet ik niet, maar ik denk dat hij het juiste aftrekschaak had gevonden: 2-0.

Ik speelde een nieuwe opening en moest veel achter het bord verzinnen. Dat ging verrassend goed, zo blijkt ook nu ik er achteraf met de engine heb gekeken, maar mijn tegenstander deed ook sterke zetten. Helaas was die verre reis uit Groningen hem toch niet in de koude kleren gaan zitten en beging hij een fout. Dit kostte hem een pion, maar hij verkoos liever het verlies van een stuk met rommelkansen. Nadat de rommel was opgeruimd was het  echter nog steeds een stuk en dus de partij. Analyseren ging helaas niet meer want – u raadt het al – hij moest de trein halen.

Sten had in tijdnood maar een kwaliteit geofferd (zie je wel Sten, dat stabiele gedoe is niks joh) en kon mooi winnen. Dat deed hij echter nog niet, want hij wikkelde liever af naar een toreneindspel waarin hij wederom kon laten zien dat hij toch wel aardig kan schaken. Telkens als ik dacht dat ie nu dan wel een pionnetje ging slaan stelde hij dat net wee even een zetje uit, waardoor de stelling nog beter werd. Met een strak spel voerde hij de eindstand dus naar 4-0.

Een heerlijke eerste ronde waarin Woerden zijn visitekaartje heeft afgegeven.

(Jelle Wiering)

Verslag Amersfoort 4 tegen Woerden 2 in de KNSB competitie

Marcel Schröer

Om 12 uur vertrok het tot op het bot gemotiveerde team richting Amersfoort.

In de tot Denksportcentrum omgebouwde fabriekshal waren vier teams van Amersfoort aanwezig om hun tegenstanders te bestrijden in de KNSB competitie.

Hans O speelde een goede partij en haalde al snel het eerste punt binnen gevolg door Jan P die weer een gedegen partij speelde en zijn tegenstander geen kans gaf.

Jur ging als een speer en kwam een stuk voor maar hij onderschatte een vrijpion en raakte zijn voorsprong kwijt en in het eindspel kon hij de overmacht van pionnen van zijn tegenstander niet stoppen en verloor hij. Ik kwam een pion voor had zelf twee dubbelpionnen en mijn tegenstander had het loperpaar en ik probeerde nog van alles maar mijn tegenstander hield de deur dicht en bood remise aan wat ik accepteerde. Inmiddels was Jaap ten ondergegaan.  Er waren nog drie partijen bezig en het was niet helemaal duidelijk hoe dat zou aflopen. Pia was in een Dame eindspel terecht gekomen met een pion voorSprong. Zij ontweek eeuwig schaak en wist de dames af te ruilen en kwam in een gewonnen eindspel de stand was nu 3,5-2,5 daarna hernieuwde zij haar contact met ED van Eeden aan de barrages voor de kunst. Jan S stond moeilijk hij stond een kwaliteit achter toren tegen loper maar had een pion meer. Hij kreeg het voor elkaar de pionnen van zijn tegenstander van het bord te spelen en in armoede gaf zijn tegenstander de kwaliteit terug het werd remise 4-3. Een punt was zeker. Hans T was in het middenspel terecht gekomen in Paardenspel met veel pionnen op het bord. Na een dramatische paardzet ging het paard ten onder maar we kennen Hans hij kreeg het voor elkaar een Dame te halen en kwam in een eindfase van koning  dame tegen koning pion paard. Zijn tegenstander besloot om niet meer te schrijven waar ik hun teamleider van op de hoogte stelde, maar die zei hij staat verloren. Hans won de eindstand 3-5.          

De uitslag:

1 Wouter Gerritse            – Hans Tuit                 0-1

2 Luc Kepers                   – Jur van Weerden     1-0

3 Martijn van der Zwan    – Jan Pool                  0-1

4 Andre Corpeleijn           – Wim Veelenturf       1/2

5 Luuc Baltus                   – Pia Sprong              0-1

6 Leonard Kolling             – Hans Ossebaar       0-1

7 Wemko Dijkhuis            – Jaap Halbersma      1-0

8 Jesse van der Heiden   – Jan Spruit                1/2

Wim Veelenturf

De Rode Loper 1 en Woerden 1 houden elkaar in evenwicht

Marcel Schröer

De match De Rode Loper 1 – Woerden 1 in derde ronde in de KNSB competitie was een reprise van de wedstrijd die we een week eerder in de SOS competitie tegen De Rode Loper hadden gespeeld. Daar won Woerden vrij overtuigend. Deze keer verscheen Woerden met maar liefst vier invallers aan de start. Nu kan Woerden tegenwoordig wel wat hebben, want er staan een aantal invallers paraat die ook wel een potje kunnen schaken, maar favoriet waren we hierdoor niet meer. Sterker nog, achteraf bleken de gemiddelde ratings van beide team exact gelijk te zijn.

Ik hoop dat het onderstaande verhaal enigszins te volgen is. Met twee Marcellen en Bassen in het team wordt een wedstrijdverslag er niet overzichtelijker op.

De verliezers van de dag waren Jelle, Aldo en Hans. Zij lieten zien op welke wijze je een partij kan verliezen. Aldo door een stap 2 combinatie (slaan verdediger) toe te laten. Hans door de partij te veel te willen forceren nadat hij een pion had verloren en Jelle door zijn koning één zet te lang in het midden van het bord te laten staan, waardoor er nooit meer een veilig heenkomen gevonden werd.

De glorieuze winnaars waren Marcel, Bas en Marcel. Onze MVO kreeg zijn voorbereiding perfect op het bord en beleefde een heerlijke middag. Bas weet als geen ander zonder enige kennis van zaken een ontwikkelingsvoorsprong te krijgen en te verzilveren (wat een natuurtalent is dat). Zelf moest ik het van het ouderwetse duw en trekwerk hebben.

Klaas en Bas speelden remise. Beiden speelden puike partijen en er had bij beiden wellicht meer in gezeten. Vooral Bas maakte het nog spannend door steeds meer in tijdnood te komen, een pion weg te geven en weer terug te winnen.

Daarmee werd het 4-4 en konden de twee teams licht tevreden huiswaarts keren. Een deel van het Woerdense deed dat niet voordat één van de aardige restaurantjes daar in de buurt was bezocht. Het biologische restaurant Gys zag er leuk uit, maar was al vol. We kwamen daarna terecht in Loaded. Grappige kleine gerechtjes uit alle windstreken. Relaxte sfeer.

Zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/5722

Woerden 1 verliest van Magnus

Marcel Schröer

Het team van Magnus Leidsche Rijn is de Januskop in onze KNSB groep 4C. Een paar zeer sterke oudere spelers, aangevuld met veel minder sterke jeugdspelers. In de eerste ronde had De Rode Loper daar op ingespeeld door wat zwakkere spelers op zelfmoordmissie naar de hoogste borden te zenden, zodat de sterke speler konden huishouden tegen het jeugdige talent. “Dat gaat ons geen tweede keer gebeuren”, dachten ze in Leidsche Rijn. De 2 sterkste spelers werden op bord 3 en 4 neergezet.

En daar zaten Ed Oosterlaken en Jim Reed. Ze verkochten hun huid duur, maar beiden kwamen er uiteindelijk toch niet zonder kleerscheuren af. Jim kon te weinig activiteit voor zijn pion blijven genereren en Ed raakte in een iets latere fase gewoon een pion kwijt. Op bord 2 had Jelle een aanmerkelijk zwakkere tegenstander getroffen. Jelle nam wat risico’s en werd daarvoor beloond met 2 lopers die door de stelling heen sneden. De slotcombinatie die tot mat leidde mag zo in de stappenmethode opgenomen worden. Selman had nog wel een geduchte tegenstander op bord 1. De partij zat vol met genomen en gemiste kansjes. Toen eenmaal het eindspel werd bereikt, toonde Selman prachtig aan hoe een loper een paard kan domineren, vooral als er nog pionnen aan beide vleugels van het bord over zijn. Het werd een prachtig punt.

Daarmee haalde Woerden 2 uit 4 op de eerste vier borden. Een prima prestatie. Met een gemiddeld rating verschil van 200 punten in ons voordeel op de laatste 4 borden zouden het dus wel goed komen met de einduitslag, zou je zeggen. Maar hier hadden we buiten het jeugdige elan van de laatste borden van Magnus gerekend. Woerden behaalde daar een dramatische score van 1 uit 4.

Zowel Hans en Mark grabbelde een pion. Hans gaf daar veel, te veel, ontwikkeling voor op. Mark kreeg een koningsaanval over zich heen waar de gemiddelde jeugdspeler wel raad mee weet. Zelf wist ik nog een punt te scoren door de aanval precies op het juiste moment over te nemen. De offers van Bas Jansen waren iets te frivool om effect te sorteren. Ook dat punt ging verloren.

Zo werd Woerden 1 terug verwezen naar de middenmoot. Maar het seizoen is nog lang….

Woerden bekert verder na winst op PSV

Marcel Schröer

De snelwegen richting het oosten vertoonden vervaarlijk veel zwarte lijntjes. Dat beloofde niet veel goeds voor de Woerdense spelers die in de auto naar Putten tuften. Gelukkig viel het tijdsverlies nog mee door het gebruik van de sluipwegen langs de A12 en kwamen Jelle, Selman en ondergetekende nog om kwart voor 8 aan in het denksportcentrum. Vooruit geschoven post Ed stond daar al geduldig op ons te wachten. We waren de eersten. Van onze tegenstanders was nog geen spoor te bekennen. Die kwamen rond 8 uur binnen druppelen. De vierde speler liet zo lang op zich wachten dat de lijsttrekker van de SGP maar zelf zijn plaats innam op bord 4. Voorwaar geen aderlating voor Putten.

Omgeven door stichtelijke teksten begonnen we aan de strijd tegen de club met de prachtige naam PSV Door Diepte Omhoog. Op papier een minstens gelijkwaardig.

Voor mij was het een weerzien met de speler van het weekend ervoor in de SGS snelschaak competitie voor clubteams. Dat was toen geen succes voor mij, maar traagschaak is toch een gans ander ambacht. Via omwegen kwamen we in een Tarrasch met verwisselde kleuren terecht waarin wit zijn extra halve tempo al snel kwijt had gespeeld. Mijn dame, loper en een toren zwierden over het bord in een onhoudbare aanval die al in 24 zetten de partij besliste.

Op bord 2 kon wit het mat in één
niet meer ontlopen

Ook Ed ging lekker. Zijn tegenstander had vrijwillig het loperpaar opgegeven en moest een passieve stelling verdedigen. Dat vergt een beheersing die hij niet de hele avond kon opbrengen. Hij offerde plots een stuk en kreeg dat niet meer terug. In een stelling met 3 pionnen tegen een stuk, die er florissant uit zag voor Ed, ging hij door zijn vlag.   

Jelle zaaide goed in de opening, maar toen hij dacht te oogsten bleek zijn tegenstander stiekem een vreemd zaadje op de a-lijn te hebben achtergelaten. De pion was niet te houden en heel eenvoudig kwam deze tot promotie.

Het was 2-1, maar de Woerdense supporters vreesden niet. Selman rekende alle varianten keer op keer net iets verder door dan zijn tegenstander. Een pion werd gewonnen, daarna een kwaliteit en tot slot werd dit alles terug geofferd om een pion op de zevende rij te krijgen. De promotie was niet meer te stoppen.

Met deze 3-1 overwinning bekert Woerden verder tegen de winnaar van Autovakmeester Schaap Mach – HWP Zaanstad

Goede start Woerden 1 in KNSB competitie

Marcel Schröer

De KNSB competitie is van start gegaan. Woerden 1 is ingedeeld in de klasse 4C en moest in de eerste ronde aantreden tegen Zeist 1. Na deze ronde wordt Woerden 1 vergezeld door Woerden 2, die 7 ronden speelt in klasse 7A. Dat worden mooie zaterdagen.

Henk de Heer zag ik tot mijn genoegen fris en fruitig aanvallen. Even leek het erop dat Henk zijn stukken wat aan het terugtrekken was, maar het bleek een hergroepering voor een tweede aanvalsgolf die wel doorsloeg.  (1-0)

Jim stond goed, even later nog steeds goed en nog iets later nog steeds goed. Dat kon niet goed blijven gaan en dat ging het ook niet. Een pion ging verloren en Jim kon nog maar net afwikkelen naar een eenvoudig theoretisch remise toreneindspel. ()

Ondergetekende zat met zijn hoofd nog te veel in de verhuisdozen en wist na het missen van enkele opgelegde kansen met één vakkundig geplaatste blunder zijn stelling onherstelbaar om zeep te brengen. (0-1)

Hans had zich nog zo voorgenomen voortaan wat degelijker te spelen. Maar de verlokkingen van een dubieus pionoffer werden hem te machtig. De compensatie was ver te zoeken en de partij ging dan ook verloren. (0-1)

Jelle zat qua opening een beetje tegen zichzelf te spelen. En dat blijkt toch vaak behoorlijk lastig. Toen Jelle niet zag hoe hij verder moest spelen, bood hij remise aan, dat in dank werd aangenomen.

Ed speelde een strategisch perfecte partij. Hij grabbelde links en rechts wat pionnen mee, tot er voor zijn tegenstander geen houden meer aan was. (1-0)

De partij van Selman leek scherp te starten, maar werd al snel een strategische partij. Daar kon Selman aantonen dat dat nu zijn sterkste punt is. Hij kwam twee pionnen voor te staan en dat was voldoende om te partij naar zich toe te trekken. 

Wat kan Bas toch heerlijk simpel spelen. Stukken ontwikkelen, snel rokeren en gaan met die banaan! Daar wist zijn tegenstander al snel geen raad mee. (1-0)

Hiermee won woerden overtuigend met 5-3 van Zeist 1. De kop is eraf. Het spel is op de wagen.