Auteur: Marcel Schröer

Vrijdag 24 mei werd in De Bilt de gezamenlijke laatste ronde van de klassen 1A en 1B van de SOS competitie gespeeld. Het was een mooie happening die voor Woerden 1 veel goeds beloofde. Woerden had alle wedstrijden gewonnen en stond alleen aan de leiding. Toch moest er nog wel 4-4 gespeeld worden. De twee achtervolgers, HSG en Amersfoort, ontmoetten elkaar en hadden slechts 2 punten achterstand. Qua bordpunten hadden we geen gat weten te slaan.

We speelden op live borden en dat bracht bij onze publieksspelers het beste naar boven. Ondergetekende haalde in tijd gezien het vlotst het punt binnen. Ik haalde wat varianten door elkaar en speelde vol overtuiging een pion-offer dat bekend is uit een andere stelling, maar ook hier pakte het goed uit. Na 20 zetten wist de zwart speler niet meer wat te doen en blunderde pardoes een toren weg. Ook Sten maakte korte metten met zijn tegenstander en had nog minder zetten nodig om zoveel materiaal op te halen dat zijn tegenstander geen nut meer zag in verder spelen.

Inmiddels was er een enorme supporters schare uit Woerden in De Bilt gearriveerd om het nakende kampioenschap mee te maken. Ook op het franse platteland werd de match nauwlettend in de gaten gehouden.

De puntenmachine ratelde verder. Jelle liet zich een kwaliteitsoffer goed smaken en toonde overtuigend aan dat er geen enkele compensatie te bespeuren was. Eenvoudig wikkelde hij af  naar een gewonnen eindspel. De tegenstander van Hans opende de stelling met zijn eigen koning nog in het midden. Dat kon zijn stelling niet verdragen en hij verloor een stuk door een dreigende penning op de koning.

De 4 punten waren verzekerd en daarmee het kampioenschap. De champagne kon koud gezet worden. De feeststemming zat er goed in.

Ook Bas deelde in het succes door een vreselijke druk op de damevleugel uit te oefenen. Hij won een kwaliteit met een penning-vork en mocht snel daarna een punt noteren. 

Je zou zeggen, dat werd een eclatante overwinning, maar dat viel toch nog een beetje tegen. Martijn wist zijn eigen toren op a4 helemaal in te bouwen. Zijn andere stukken stonden met lange gezichten toe te kijken hoe de tegenstander over de d-lijn kwam binnen denderen. Dat werd een 0. Mark stond lange heel behoorlijk, maar liet zich in een eindspel met zware stukken flink de kaas van het brood eten. Hij verloor zijn a-pion en daarna ging het van kwaad tot erger.

Selman had een prima partij gespeeld en met zwart een pion gewonnen. Door een slordigheid bij het afwikkelen naar een loper-eindspel ging zijn plus-pion echter verloren Daarna werd er snel afgewikkeld naar een eindspel waarin niets meer te beleven was.

Met een 5,2-2,5 overwinning op Leusden heeft Woerden 1 een mooi jaar afgesloten. Alle wedstrijden werden gewonnen. Volgend jaar spelen we in HKA! 

Daarna was het nog lang onrustig in Woerden…

Afgelopen week is in Assen het Nederlands Kampioenschap schaken voor de jeugd gespeeld. Woerdens jeugdlid Rolinde den Heijer heeft daar met een derde plaats een prachtig resultaat behaald.

Nog twee ronden te gaan en Woerden 1 staat nog steeds twee punten voor op naaste concurrenten Amersfoort en SSC 1922. De druk is dus hoog. Er moet nog steeds gewonnen worden.

Zoals zo vaak dit seizoen moesten de lagere borden weer het zware werk opknappen. Hans gaf het juiste signaal af door zijn tegenstander mat te zetten nog voordat de er een champions-leage wedstrijd was begonnen. Daarna was Martijn de eerste van de vier top borden die met een laffe remise genoegen nam. Weldra zouden Selman en ondergetekende volgen. Blijkbaar slaat ook deze geroutineerde spelers de druk van een glorend kampioenschap op de keel.

Dan moest invaller Mark maar de punten pakken. Dat deed hij geniaal in een gambiet variantje waarin het er niet om gaat hoe goed je staat, maar hoe zenuwachtig je tegenstander ervan wordt. 

Daarna deed Sten wat we zo langzamerhand wat we van hem gewend zijn, een overtuigend punt binnen harken. Dat hij op het laatst nog even een stukwinst in twee liet lopen mocht de pret niet drukken.

De harde gevechten vonden plaats op de borden van Bas en Marcel van Oort. Bas vergreep zich in het eindspel en moest een pionnetje missen. Uiteindelijk kon hij vluchten in een eindspel van toren tegen toren plus pion. De resulterende Philidor stelling wist hij vakkundig remise te houden.

Marcel bereikte een eindspel met een extra loper. Ondanks zijn gebruikelijke tijdnood hield hij altijd controle en moest zijn tegenstander de handdoek in de ring gooien toen zijn pion a2 had bereikt.

Woerden 1 ligt dus nog steeds op schema. Op 24 mei (wat duurt dat lang) spelen we een gezamenlijke ronde bij DBC in de klassen 1A en 1B. Dat kan een hele mooie avond worden.

Zaterdag de 13e. Woerden toog naar Bussum om daar de wedstrijd tegen BSG 3 te spelen. Woerden, middenmoter, tegen BSG3, bijna hekkensluiter. We waren favoriet. Voor Woerden stond er niets meer op het spel. Helaas speelde BSG 1 een uitwedstrijd waardoor er geen GMs te bewonderen waren. We speelden in de mooie zaal onder het dak waar ik jaren geleden tijdens het BSG open nog eens tijdens de partijen een vogeltje heb zien rond vliegen. (huiskamervraag: welk jaar was dat?)

Hans en Henk speelde een klein thema-toernooitje. Na 7 zetten hadden ze, met verwisselde kleuren, exact dezelfde stelling op het bord. In beide gevallen wist zwart er met voordeel uit te komen. Bij Henk, met wit, was het daarna snel afgelopen. Hans wist een eindspel met een pion meer te bereiken. 

Bas speelde een voorbeeldige partij. Binnen de kortste keren stond hij in een dame-loos middenspel een paar tempi voor en gebruikte die door met zijn torens binnen te dringen en pionnen op te eten. De rest speelde Bas overtuigend uit.

Jelle speelde een degelijke partij. Iets te degelijk om op winst te kunnen spelen. Hij had te dogmatisch te veel van zijn loperpaar verwacht, aldus Eddy Sibbing, die Jelle achteraf nog even een lesje gaf.

Jim had steeds een vrij scherpe stelling op het bord. De pionnen meerderheid op de damevleugel leek Jim goede kansen te geven. Maar de opmars van de vrije c-pion stokte. Ondertussen kwam het centrum en ook Jim’s koningsstelling gevaarlijk open. De witte lopers scheurden daar doorheen en Jim’s koning werd opgerold. 

Waar het bij Ed mis is gegaan is mij enigszins ontgaan. Volgens zijn eigen woorden koesterde hij te veel het loperpaar (alweer dat loperpaar) woordoor hij zijn stelling veronachtzaamde. 

Zo rond de tijdscontrole namen Jelle en ik de balans op. We stonden dan wel met 3,5-1,5 achter maar op de borden zag het er goed uit. Selman stond een stuk voor, Hans nog steeds een pion. Over mijn eigen stelling wist ik te melden “deze stelling ga ik niet meer verliezen”. Famous last words.

Selman daarna won vlot, zoals verwacht. Hans ook. Selman hield op Whatsapp de fans op de hoogte. Over mijn stelling: loperpaar plus actievere stelling. Moet goed komen. Een drama vond plaats op mijn bord met een 3,5-3,5 stand. Er kwam een dame mijn stelling binnen die een belangrijke pion wist te verorberen. Ik besloot later te vluchten in een dame-eindspel met een pion minder. Dat was niet de juiste beslissing. Mijn tegenstander speelde het voortreffelijk uit.

BSG 3 versloeg Woerden met 4,5-3,5

Wie nog een anekdote zoekt… hier is er één.

Een tot op de tanden theoretisch gewapend team uit Woerden kwam vrijdag 15 maart om kwart voor acht aan in Bunschoten. Een bezoek aan Bunschoten is altijd een feest. Al file rijdend achter vele Bunschoter viskraampjes op weg naar huis ruik je de kibbeling al. En in Bunschoten wacht de fantastische schaaktoren van En Passent. Het was er nog niet druk. Ook om acht uur nog niet. “Van welke club zijn jullie?” “Van Woerden, we komen de bekerwedstrijd spelen.” “Oh, ik hoop dat ze dat hier ook weten…” Nee dus. Er was iets met de mailwisseling mis gelopen. Woerden had geen bevestigingsmail gestuurd. “We zullen eens kijken of we een representatief team op de been kunnen brengen.”

Dat is nu En Passent. Echte liefhebbers, die gewoon een oplossing proberen te vinden voor een probleem waar zij geen debet aan zijn. Hulde! En met dat representatieve zat het ook wel snor, met Richard Vedder en Dick de Graaf. Het beloofde een spannende strijd te worden.

Sten Goes kreeg met wit tegen Richard Vedder al snel een scherp dame-loos middenspel op het bord. Dat ging niet helemaal naar wens. Sten had een naar zwak pionnetje op b3 en dreigde ook een stuk te verliezen. Gelukkig ging Richard voor de pion. De stelling die overbleef bleek wonderwel objectief zeer goed voor Sten, maar de zetten waren moeilijk te vinden. Te moeilijk. De gevaarlijkste pion van Sten ging verloren en daarmee de partij.

Zelf had ik met zwart een taai eindspel met dames en ongelijke lopers op het bord. Mijn tandem was een stuk gevaarlijker en al was mijn stelling objectief niet zo heel veel beter, het was wel een stuk makkelijker te spelen. Het bleek voor mijn tegenstander te moeilijk steeds de correcte zet te vinden. In de eindstelling, waarin mat niet meer goed viel te voorkomen, viel de vlag van mijn tegenstander.

Zo werd het 1-1 en de overige twee borden gaven aanleiding tot optimisme.

Jelle speelde een partij uit twee stukken. Met zwart bereikte hij een eindspel met loper tegen paard, een pluspion en een open stelling met pionnen op beide flanken. Dat moet gaan lukken, zou je denken. Een kleine kortsluiting gooide roet in het eten. Jelle offerde zijn loper voor een onhoudbare doorbraak, ware het niet dat het paard via wat vorkjes toch nog op tijd terug in de verdediging gebracht kon worden. Wellicht zat er nog een remise in door gereduceerd materiaal, maar ook daar liep het mis.

Zo moest Selman winnen van Dick de Graaf. Dick de Graaf is nu typisch zo’n speler waarvan je denkt dat hij met een onmogelijke aanval op je koning aan de gang gaat, totdat je ineens in allerlei mat-netjes verstrikt bent geraakt. Zo verliep het ook Selman. Hij leek de stelling volledig onder controle te hebben, maar tijdens het pareren van de aanval viel zijn hele stelling uit elkaar.

Zo werd het 3-1 voor onze gastheren, die de Woerdense spelers tot slot trakteerde om hun overwinning te vieren / het leed te verzachten. Sympathieke schakers zijn het, in Bunschoten. 

Zaterdag had de Rotery Club een Santa run georganiseerd. Het draaiorgel was deze keer daardoor vervangen door finish vlag geluiden. Op warming-up muziek maakten de kerstmannen hun spieren los om er een als een speer vandoor te gaan.

Hierdoor geïnspireerd snelden mijn tegenstander en ik op de finish vlag af. Na het delen van de punten stonden er nog meer minuten op mijn klok te wachten dan aan het begin.

Ook in de partij van Jim raakten beide spelers in kerstsfeer. Vrede op het bord werd snel getekend in een stelling die in balans leek.

Hans was in de opening erg slordig. Een paard draafde zijn stelling binnen en vertrapte alles wat er in zijn buurt kwam. Dat kon Hans niet lang verdragen.

Henk begon een aanval op de koningsvleugel, maar die liep vast in op een degelijke pionnenstructuur. Daarna nam zijn tegenstander het initiatief in het centrum en werd Henk daar weggespeeld

Ed kwam prima uit de opening, maar na de 13e zet ging het mis. Zijn tegenstander kreeg een Paus op de vier en daar tegenover had Ed een miezerige pony op a4. Tijd voor een koningsaanval, dat Ed zijn tegenstander. Die sloeg keihard door.

Selman speelde een degelijke partij tegen de mystery man van ZSC Saende. Van lieverlee werden  stukken geruild totdat er een toren-loper eindspel op het bord kwam dat beide spelers niet meer konden winnen.

Jelle grabbelde in de opening een pion mee en gaf die pion een hele tijd niet meer terug. Het was rond de tijdcontrole dat Jelle niet één maar twee pionnen terug gaf voor een fraaie mat aanval. De stelling van zijn tegenstander viel uit elkaar en Jelle haalde daarmee het enige volle punt binnen.

Bas stond een tijdje moeilijk maar wist tegen de tijdcontrole met heel weinig tijd alles bij elkaar te houden. Voor Bas is increment is een zegen. Na de tijdcontrole bracht zijn tegenstander een prachtig kwaliteitsoffer maar wist daarna de juiste voortzetting niet te vinden. Bas had wellicht kansen om te winnen, maar wist ze niet te vinden.

Met deze 3-5 uitslag moesten Woerden duidelijk het hoofd buigen voor Saende 2. Saende blijft hiermee fraai aan kop.

Dinsdag 4 december kwam de personeelsvereniging van het familiebedrijf Pel, Pel & Pel uit Hoevelaken op bezoek. Bij de bookmakers was Woerden zwaar favoriet en dat werd ook enigszins waargemaakt. Dat betekent niet dat er niet her en der een pittige partij op het bord kwam.

De kortste metten maakte ondergetekende. Dirk Veldhuizen hield open huis zijn koningsstelling. De zwarte velden lagen als asfalt klaar voor dame, loper en toren, met een mat in drie als eindbestemming. 

Ook de partij van Jelle Wiering verliep vlot. Jelle ruilde zijn dame voor twee torens en wat pionnen. De koning van zijn tegenstander doolde al snel hulpeloos over het bord en kon alleen ten kost van een dame gered worden. 

Enige tijd later werden er weer twee partijen in Woerdens voordeel beslist. Mark Pieterse had erg actieve stukken en won met zijn cumulerende dreigingen een vol stuk. Sten Goes had uit de opening met zwart snel een prettige stelling opgebouwd en won daaruit een pion. Het winnen met die extra pion was nog geen eenvoudige klus. Sten gaf moedig twee stukken voor een toren en had de eindstelling haarfijn ingeschat. De twee lopers van zijn tegenstander bleken onmachtig.

Daarmee werd het 4-0, maar op de andere borden ging het er minder vrolijk aan toe. Selman Ercan kreeg een furieuze aanval over zich heen. Zijn koning kwam danig op de tocht te staan en hij moest een stuk geven om niet mat gezet te worden. Marcel van Oort op bord 6 had een wat verkrampte stelling maar kwam in de complicaties aan het einde toch als winnaar naar boven. Henk Dankers won een pion, verloor hem later weer, en bleek in het eindspel toch een maatje te groot voor zijn tegenstander. Hans van Steijn offerde een kwaliteit voor wat activiteit. De activiteit verdween maar de kwaliteit kwam niet meer terug. Dat begon Hans, toen het ingewikkeld werd, wel te merken en hij verloor.

Zo werd het 6-2 voor Woerden.

Wordt vervolgd in 2019.