De derde ronde van dfe KNSB competitie is altijd een zware opgave voor Woerden. Ik kan me niet herinneren dat we ooit die ronde overleefd hebben. Maar eens moet de eerste keer zijn. De kansen tegen de spelers van Kennemer waren niet bijster groot, maar geheel uitgesloten was het nu ook niet. De kansen slonken wel zienderogen toen GM Liam Vrolijk binnen kwam wandelen. Teamleider Tex de Wit had zich door hem laten vervangen.
Over mijn eigen partij kan ik kort zijn. Ik was blij dat het in het schaken is toegestaan op te geven om het leiden te verzachten. Na 28 zetten met wit tegen Khoi Pham maakte ik dankbaar gebruik van die regel.
Sten tegen Liam
Sten Goes bood heel wat meer tegenstand tegen Liam Vrolijk. Sten leek goed bezig te zijn, maar de dubbelpion waar Liam zichzelf willens en wetens mee opgezadeld had, bleek zijn stukken de juiste velden te geven. Sten raakte een pion kwijt en in de verwikkelingen erna bleek hoe goed Liam alles had doorgerekend. Sten verloor.
Selman tegen Onno en Ed tegen Esper
Ed Oosterlaken kreeg nog een veelbelovende stelling op het bord. Hij leek zelfs wat materiaal voor te komen, maar werd in het eindspel toch nog op de koningsvleugel overspeeld.
Selman Ercan kwam tegen Onno Eigersma zeer goed uit de opening en ook in het middenspel stond hij objectief gezien gewonnen. Daarna werd het zo ingewikkeld dat Onno kansen kreeg om terug te komen. Beide spelers vraten de tijd op. Op het nippertje werd er remise overeengekomen in een stelling waarin Selman weliswaar helemaal gewonnen stond, maar waarin de winst niet zo een-twee-drie te vinden was.
Kennemer Combinatie heeft daarmee overtuigend Woerden met 3,5-0,5 uitgeschakeld.
Woerden 1 was in de uitwedstrijd de 5e ronde tegen De Rode Loper 1 niet compleet. Voor het eerst in deze competitie, wat iets zegt over de vastberadenheid van de spelers. Nu is Woerden gezegend met een steeds breder wordende top, dus de invallers waren ook in staat hun mannetje te staan.
De eerste die klaar was, was invaller Jacco Lind. Hij vermorzelde met zwart Chris Regeling over de lange diagonaal en kon snel het punt noteren.
Selman en Sten
Ondertussen ging het op drie van de eerste vier borden lekker. Jan Prins dacht in scherpe een theoretische variant een nieuw ideetje te kunnen lanceren, maar dat bracht hem slechts in een moeilijk parket. Sten won materiaal en gaf dat niet meer terug. Selman speelde een stelling met ongelijk materiaal. Hij had alleen wat meer ongelijk materiaal dan Hendrik Aldenberg. Er zaten nog wel wat valletjes in de stelling, maar daar wist Selman wel raad mee. Marcel Schröer hoefde slechts een ondoordringbare stelling op te zetten om Thom Zwamborn zich in zijn zwaard te laten werpen. De twee extra pionnen waren genoeg voor de winst in het ongelijke loper eindspel.
Jelle, Selman en Sten
Een geheel ander verloop had de partij tussen Jelle Wiering en Henk Dissel. Jelle liet zich op zijn koningsvleugel en in het centrum enorm de kaas van het bord eten. Zijn stelling gaf zo’n trieste aanblik, dat Henk hem, om het leed te verzachten, ongevraagd een tweede kopje koffie voorzette. Dat kopje deed Jelle goed. Hij bleef doorvechten en in een stelling waarin Jelle een eeuwig schaak kon uitvoeren, plaatste Henk zijn koning op een onzalig veld waar het schaak zelfs een mat werd.
Olger, Olivier en Hans
Op de overgebleven onderste borden had Woerden het wat moeilijker. Hans van Steijn pakte met zwart tegen Peter Hoogakker het centrum maar raakte daarna zijn dame kwijt. Gelukkig wist hij even later de dame van Peter in te sluiten en bereikte het eindspel met een stuk meer. Bij Olger van Donk tegen Mike Harzevoort was het ook ingewikkeld. Olger had een dame tegen een toren en loper, maar die werd door de lichtere onder de voet gelopen en Olger verloor.
Olivier
Olivier Huizer kwam ietwat passief te staan tegen Marcel Scholten. Na de afwikkeling van alle zware stukken was er echter weinig aan de hand. Het werd een eindspel met gelijke lopers waarin beide spelers een beetje heen en weer bleven te schuiven terwijl alle andere spelers de stukken al hadden opgeruimd. Wij verwachtten een punten deling, maar Olivier had zich op het laatst toch laten verschaken.
Daarmee werd het 6-2 voor Woerden en verstevigt Woerden 1 de koppositie.
Voor de wedstrijd tegen Charlois Europoort 2 zakte Woerden 1 zaterdag af naar de krochten van Rotterdam. Nu zullen veel bewoners van Noord hier Rotterdam Zuid mee bedoelen, maar in dit geval kwamen we letterlijk in de kelder van een school terecht. Een prima speelzaal overigens.
Voor Jelle en mij was het een beetje thuis komen. In de tijd dat Woerden geen team in de KNSB had, hebben we een jaar of vijf voor CE 2 gespeeld. Het was dan ook een weerzien met veel oude bekenden. Valery Maes, vaste supporter en vroeger vaak invaller in het eerste team was ook aanwezig. Woerdenaren zullen hem wellicht kennen als eminente deelnemer aan het Goudkuipje toernooi in vroeger jaren.
Na wat hand nijverheid, waarbij we op een a4tje een notatieformulier moesten tekenen, gingen we van start. Vooraf hadden we een zwaar hoofd in onze kansen tegen Charlois Europoort 2, maar het team was danig verzwakt. Lendert van den Ouden en Kees van Drunen, al jaren de degelijke ruggengraat van het team werden daar node gemist. Ze hadden het glibberige pad naar een match tegen Woerden niet aangedurfd.
De inderhaast opgeroepen vervanger van Kees van Drunen was niet opgewassen tegen het nauwkeurige rekenwerk van Sten Goes. Nu vergaloppeerde ons raspaardje zich in de opening wel even, waardoor hij een belangrijke loper moest ruilen, maar daarna ging Sten als een mes door boter. Dat kwam goed uit. Hij kon zich daarna nuttig maken als team fotograaf.
Marcel Schröer speelde tegen oude bekende Hans Uitenbroek. Marcel had zijn teamgenoten vooraf gewaarschuwd: zorg ervoor dat je niet in een miniatuurtje van Hans terecht komt, want daar is deze gerenommeerde probleem oplosser virtuoos in. De ironie van onze partij was, dat Hans in een miniatuurtje van mij terecht kwam en al snel de vlag moest strijken.
Selman en Marcel (tegen Hans Uitenbroek)
Rolinde den Heijer leek Armantos Tzanis aardig van het bord te spelen. Ze won een pion en wist later ook nog eens een kwaliteit te winnen door een toren in te sluiten. Toch bleken de kansen van Armantos venijniger dan gedacht. Een combinatie van toren, paard en loper namen de koningsvleugel danig onder vuur. Gelukkig wist Rolinde alle problemen op te lossen en besliste het materiële voordeel.
Jelle heeft zich de laatste tijd bekwaamd in het spelen van strategisch complexe stellingen en zo langzamerhand begint dat zijn vruchten af te werpen. André van der Graaf wist er na de opening niet goed raad mee. Zijn koning werd onder vuur genomen zonder er enig tegenspel tegenover te stellen. Jelle maakte het mooi af met een thematisch offer dat de koningsstelling open brak.
4-0 was het en de Woerdense spelers hadden het erg naar hun zin. Op de borden zag het er naar uit dat er wel ergens een halfje binnen gehaald zou worden. Het duurde toch nog een tijdje voor dat het geval was.
Bas en Ed
Eerst werd het nog 4-1. Bas Verberne had tegen Joris Greene een fraaie strategische partij gespeeld. Dat leidde na wat gelaveertot een pion winst. Bas nam de pion echter op de verkeerde manier, waardoor zijn dame enigszins buiten spel kwam te staan. Joris greep zijn kans en nam de koning van Bas onder vuur. Terwijl zijn klok gevaarlijk snel achteruit liep kon Bas alle complicaties niet meer aan en verloor.
Selman Ercan had tegen Michel de Wit een heel interessante opening op het bord gebracht, waar grote en kleine valletjes in zaten. Michel vermijdde de grote maar trapte in een kleine, waardoor hij in een lastig parket terecht kwam. Hij verdedigde zich kranig in een slechte stelling. “Je zal wel ergens gewonnen hebben gestaan,” was zijn terechte evaluatie achteraf. Een dozijn zetten lang. Selman won een pion, maar in het ongelijke loper eindspel zat er geen winst meer in. Wij waren in ieder geval erg verheugd over het halfje. Met 4,5 punt konden we een stuk meer ontspannen naar de overige partijen kijken.
Ed Oosterlaken kwam tegen Kresna Soerjadi in een moeilijke stelling terecht. Nu zijn we er al aan gewend zijn geraakt dat Ed een flink deel van de partij in de touwen hangt. Meestal zelfs met een kwaliteit minder. Nu had Ed zelfs een pion meer, dus we bleven optimistisch. Soerjadi bespeelde het klavier op beide flanken van het bord. Hij had zijn aandacht beter op één van de vleugels kunnen richten. Nu leidde het nergens tot iets en kon Ed terug slaan. Met een groot materieel voordeel wist Ed de partij naar zich toe te trekken.
Jelle, Jacco en Rolinde
Jacco Lind bereikte tegen Cor een flink strategisch voordeel. Zo’n voordeel verder uitbouwen is ook een vak. Jacco kreeg het tegen Cor niet goed voor elkaar. De partij bleef maar door sudderen. Cor kreeg uiteindelijk zelf een vrijpion op het bord. Gelukkig wist Jacco af te wikkelen naar een paarden eindspel dat remise te houden moest zijn. Na wat heen en weer schuiven kwamen ook beide spelers tot deze conclusie.
Daarmee won Woerden 1 met 6-2 van Charlois Europoort 2. Met de versterkte degradatie regeling dit seizoen (zelfs als nummer 8 ben je je leven niet zeker) was het een welkome opsteker.
Het was weer een gezellige drukte op de clubavond. Woerden 1 en Woerden 3 speelde thuis en ook de interne competitie was weer goed bezocht, zoals we de laatste tijd wel gewend zijn. Toch was het nog iets drukker dan verwacht. Hoe kwam dat toch? Alles werd duidelijk toen iedereen achter het bord ging plaats nemen. Er bleef een clubje schakers bedremmeld staan, niet wetende wat te doen. Was dit een schaakvariant van de stoelendans? Alle borden waren inmiddels gevuld en er bleven nog wat schakers over. Het bleek het eerste team van Denk en Zet te zijn, die een week te vroeg naar Woerden waren afgereisd om hun wedstrijd tegen Woerden 2 te spelen. Daar had Woerden niet op gerekend en dus moesten ze helaas weer terig naar huis. Daar hadden ze nou de tweede helft van het Nederlands elftal voor gemist.
DBC 1 miste een paar prominente spelers, maar daar waren een aantal goede aanstormende talenten voor in de plaats gekomen. Selman zag er een van tegenover zich. Met omzichtig spel dacht Selman langzaam de druk te kunnen verhogen, maar zijn tegenstander wist een koningsaanval op te zetten die uiteindelijk leidde tot een verloren eindspel voor Selman. Ook Ed kreeg het zwaar te verduren tegen een jong talent. Halverwege stond Ed zelfs drie pionnen achter. We gaven geen cent meer voor de kansen van Ed. Maar Ed rechtte zijn rug, won een pion terug en later nog een. Het eindspel met een pion minder wist hij knap remise te houden. Bas speelde een prima partij. Hij won een kwaliteit en had ook nog eens druk op de koning. Dat werd een overtuigende overwinning. Ook Hans was goed op dreef. Hij stormde met al zijn pionnen richting de vijandelijke koning. Toen het daar helemaal vast was gezet bleek Hans ook op de andere vleugel de overhand te hebben. Zelf speelde ik een degelijk partij tegen de wat frivole openingsbehandeling van mijn tegenstander. Na een pion gewonnen te hebben moest ik alleen oppassen dat ik niet in een toreneindspel met remise kansen terecht zou komen. Dat lukte en ook dat punt was binnen. Sten Goes kwam via een e4 opening in een soort konings indisch achtige stelling terecht. Geen van beide spelers wiste hoe ze verder moesten komen en de vrede werd getekend.
Het was daarmee 4-2 voor Woerden en twee partijen waren nog in volle gang. Olger had weer een stevige stelling neergezet. Het langzaam consolideren en van daar uit een klein voordeeltje uitbouwen is de laatste tijd zijn specialiteit. Ook nu was dat het geval. Olger wikkelde mooi af naar een gewonnen eindspel en haalde soepel het punt binnen. De partij van Jelle had het tegenovergestelde verloop. Na een ingewikkelde openingsfase speelde Jelle zijn tegenstander helemaal van het bord. Tot hij pardoes een volle toren in de uitverkoop deed. De stelling was daarna compleet verloren, maar nog wel gecompliceerd. Onder grote belangstelling bestookte Jelle met een stuk minder de koning van de tegenstander. Die kon zoveel complicaties niet meer verwerken en de aanval sloeg toch nog door.
Daarmee won Woerden met 6-2 van DBC 1 en gaat aan de leiding in de hoofdklasse B.
Met twee invallers verwachtten we met Woerden 1 een zware middag voor de boeg te hebben tegen RSR Ivoren Toren in de 4e ronde van de KNSB competitie. Gelukkig voor Woerden had ook RSR te kampen met twee uitvallers en zo werd het toch nog een wedstrijd tussen twee op papier gelijkwaardige teams. Op de borden werd lang gestreden. Veel spelers van Woerden 2 en 3 hadden de stukken al in de doos terug gestopt toen alle partijen van Woerden 1 nog in volle gang waren.
Door de invallers op de laatste twee borden werden de punten gedeeld. Chris Klaassen had tegen Herman Keetbaas een degelijke stelling opgebouwd die wellicht licht beter was. Maar na een schaak sabbatical van een jaar of veertig voelde Chris zich nog niet zeker genoeg om met wat minder tijd op de klok vol voor de winst te gaan. Olivier Huizer had wat pionnetjes van David van Heusden weten te af snoepen, maar zijn koning was wel zwaar onder vuur geraakt door de witte torens. Zijn tegenstander koos met een eeuwige aanval op de koning eieren voor zijn geld en ook hier werd de vrede getekend.
Rolinde pakte het tegen Homayoun Mohtaat al snel scherp aan en grabbelde met de dame een pion op b2 mee. Dat kostte zwart wel wat tempi en door de opgejaagde dame was het niet Rolinde die even later een pion voor stond, maar haar tegenstander. Rolinde had er weliswaar een actieve loper voor op het bord staan, maar toen die afgeruild werd en er zelfs een tweede pion van het bord ging was er geen houden meer aan.
Mijn tegenstander, Nathanaël Spaan, ging in de opening de scherpste voortzetting uit de weg en raakte daarmee gelijk alle voordeel kwijt. Lang ging de partij gelijk op. Het ging pas verkeerd voor Nathanaël toen hij met zijn paard mijn stelling binnen drong. Het paard bereikte er niets en had zichzelf in een net laten verstrikken waar niet meer uit te ontsnappen viel zonder materiaal te verliezen.
Selman speelde tegen Michael Fung een gecompliceerde partij. Beide spelers raakten verzeild in een stelling waarin de ene taktiek de andere opvolgde. Het hield maar niet op. En op het laatst was het materiële evenwicht weer volledig hersteld. Selman had wel twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Selman liet er geen gras over groeien en binnen de kortste keren kon de b-pion promoveren.
Jacco
Jacco was tegen Mark Beijen een lekker partij aan het spelen. Hij had de stelling goed onder controle, maar op een onbewaakt moment raakte hij pardoes een kwaliteit kwijt. De blokkade stelling die over bleef gaf wellicht nog mogelijkheden tot remise, maar Jacco kreeg het niet voor elkaar een vesting op te bouwen en moest de koning uiteindelijk neerleggen.
Bas
Toch had Jacco nog een positief aandeel in het resultaat. Voor de partij had hij aan Bas Jansen nog wat fijne ideetjes aan hand gedaan. Bas kreeg het tegen Paul Tromp nog op het bord ook en kwam direct vanuit de opening in een prachtige stelling terecht. Iets wat we van Bas niet gewend zijn. Bas maakte het daarna keurig af.
Bas kijkt toe hoe Sten het eindspel verdedigt.
De stand was 4-3 voor Woerden. Alles hing af van de partij tussen Sten Goes en Joost van Rosmalen. Na een kleine fout in de opening had Sten toch nog een aardige stelling weten op te bouwen. Bij het naderen van het eindspel ging het toch weer een beetje mis en moest Sten een moeilijk eindspel verdedigen. Dat leek eerst te lukken en de spelers kwamen in een ongelijke lopers eindspel terecht. Het probleem was echter dat Sten tegen vrij-pionnen op de h-lijn en de c-lijn moest vechten. Dat bleek nog helemaal niet zo makkelijk. De partij ging nog een uur door. Joost speelde het geraffineerd en wist Sten in een positie te dwingen waarin hij niet beide pionnen goed meer kon tegenhouden.
Daarmee werd het 4-4. Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we ervoor getekend.
Na in de eerste ronde van de KNSB beker Hoogland verslagen te hebben, toog het beker team van Woerden naar Utrecht voor de ontmoeting met UCS de Rode Loper. Daar troffen wij niet de beste spelers van die club, omdat ze de regel hebben dat de hoogst geklasseerde spelers van de interne competitie de eer hebben opgesteld te worden. Woerden was dus zwaar favoriet.
Sten Goes toonde dat ook overtuigend op het bord. Hij overklaste met zwart Thom Zwamborn. Met een thematische aanval op de damevleugel gaf hij zijn sterke loper voor een paard en kreeg er een pion bonus bij. Er volgden wat kleine combinaties, die Sten niet veel opleverden, totdat Thom nog een pion kwijt raakte en er geen houden meer aan was.
Ed Oosterlaken trad met zwart Hendrik Aldenberg met open vizier tegemoet. De partij was een reprise van de partij van afgelopen seizoen. Het werd een iets andere variant die Hendrik duidelijk zorgvuldig van tevoren had bestudeerd. Ed speelde het niet helemaal nauwkeurig en al snel was het alle hens aan dek. Gelukkig voor Ed miste Hendrik een sterke voortzetting waardoor Ed met een moedige torenzet de witte stelling wist binnen te dringen. Hendrik offerde daarna iets te veel en kwam veel materiaal achter zonder dat zijn aanval doorsloeg. Daarna ging het snel en Ed won.
Selman was met wit tegen Peter Hoogakker helemaal in zijn element. Hij schudde het eerste dozijn zetten uit zijn mouw en stond daarna prima. Een kwaliteit voor en ook nog actieve stukken. Wat had zwart ter compensatie? Een schamele dame en paard in de aanval. Dat kon niet veel worden, zou je zeggen. Niets bleek minder waar. Hoewel de stelling voor zwart zwaar verloren stond, werd Selman door de kleine dreiginkjes in verwarring gebracht en op een cruciaal moment zag hij een ondekbaar mat over het hoofd.
Er zijn wel eens van die partijen waarin je het niet kan laten verschrikkelijk verkrampte zetten te doen. Mijn partijen met wit tegen Martijn Eefting was er zo een. Gelukkig wist Martijn geen raad met de kansen die hem geboden werden en kwam ik toch nog in een lekker eindspel terecht. De prachtige stelling was niet aan mij besteed. Ik liet het tot een remise stelling verpieteren. In de veronderstelling dat we met 3-0 voor stonden bleef ik nog eem beetje doorschuiven, terwijl mijn teamgenoten tandenknarsend toekeken hoe ik remise varianten uit de weg ging. Uiteindelijk kwam ik bij zinnen en forceerde remise.
“Het zou erg prettig zijn als we, net als afgelopen dinsdag, snel met 2-0 voorstaan. Dat speelt een stuk makkelijker.” Zo filosofeerde onze antropoloog in de auto op weg naar Spijkenisse. Het werd tijd dat Woerden 1 eens wat punten zou gaan halen in de KNSB competitie.
Jacco lijkt de juiste stijl gevonden te hebben. Hij rolde langzaam zijn tegenstander op met een stel pionnen op de damevleugel die stuk voor stuk twee maal zo groot leken als die van de tegenstander. Jacco kon daardoor als eerste een punt noteren.
We kunnen heel ingewikkeld doen over de partij van Bas. Over dat hij zijn stelling ietwat had verzwakt. Over dat hij twee geïsoleerde pionnen had. Maar waar het echt om gong was dat zijn tegenstander de dame in een aftrek-schaak plaatste waar Bas gretig gebruik van maakte.
Zo had Jelle zijn gedroomde start van de middag. Ondertussen rolde zijn tegenstander rolde de hele dame vleugel op. Aan het eind van deze actie was daar echter niet veel meer te beleven. Wonderlijk genoeg had juist Jelle ondertussen twee vrij-pionnen weten te creëeren. Hiermee trok hij de partij naar zich toe.
Na de opening had Selman hoegenaamd niets bereikt. Dat gaat een hele lange partij worden, dachten de omstanders, maar de tegenstander had andere ideeën. Hij gaf eerst bij volle bewustzijn een kwaliteit weg en raakte daarna door een fijne zwischenzug ook nog eens een vol stuk kwijt.
Ed verraste zijn WIM met een populair zetje in de opening. Vervolgende moest er door beide spelers naarstig nagedacht worden. Daar had Ed toch net wat meer moeite mee. Hij moest de diagonaal prijsgeven en daarna ging het snel bergafwaarts.
Sten maakte gehakt van zijn tegenstander. Nadat die c6 had gespeeld, speelde Sten toch gewoon Pb5. Nou dan weet je het wel. Sten reageerde vervolgens koelbloedig op allerlei speculatieve offers en haalde het punt gedecideerd binnen.
Kleren maken de man, dacht de tegenstander van Marcel van Oort. Aan de fraaie krijtstreepjes pak lag het niet. Op het bord zag het er wat minder strak uit. Hij verloor niet alleen een pion. Ook zijn stelling zag er wat verfomfaaid uit. Het leverde Marcel een punt op.
Nadat iedereen al uitgebreid aan de versnaperingen was begonnen, deed Marcel Schröer nog verwoede pogingen een toreneindspel met 4 tegen 3 te winnen. in de buurt van zet 100 slaagde hij er inderdaad in een gewonnen stelling te bereiken. In een klein moment van onoplettendheid op zet 101 gaf Marcel echter niet alleen het voordeel weg. Hij stond pardoes verloren.
Hiermee behaalde Woerden 1 een overtuigende 6-2 overwinning op Spijkenisse 2.
Maar de match had nog een klein staartje. Later bleek dat de WIM op bord 2 van Spijkenisse niet speelgerechtigd was. Daardoor werd de stand alsnog 7-1.
De Giesen en Linge 1 is een promovendus in de groep HKB en gaat daar een zwaar seizoen tegemoet. Woerden kan daarover meepraten. Woerden 3, die vorig jaar als derde eindigde in de derde klasse, promoveerde naar de tweede klasse en heeft het daar ook moeilijk. Op papier was Woerden de grote favoriet en dat uitte zich ook in het strijdverloop. Nadat de eerste uitdaging, over de file rijke A27 op tijd in Giessenburg aankomen, min of meer was overwonnen, zag het er op veel borden al snel lekker uit.
Bram Capelle, de tegenstander van Hans van Steijn, was zo overtuigd van het verloop van de partij, dat hij bij afwezigheid van Hans maar alvast de helft van de dame ruil voor Hans uitvoerde en zijn dame naast het bord plaatste. Even later plaatste Hans een van Bram zijn stukken ook naast het bord, maar daar kreeg Bram niets voor terug. Met een stuk meer was het pleit snel beslecht. Niet lang daarna kreeg Ed Oosterlaken van Hans Karelse een remise aanbod “he couldn’t refuse”. Gezien de stand op de overige borden kon Ed dat met een gerust hart aannemen. Jelle was ondertussen met een Zen oefening bezig. Hij wist zich tegen André van Wingerden uitmuntend te beheersen door alleen maar zetjes te doen die zijn stelling verstevigden. Het was wachten op het moment dat zijn tegenstander zich in zijn eigen zwaard zou storten, en dat moment bleef niet uit. Ook de partij van Bas Verberne tegen Arjan Uittenbogaard liep voorspoedig. Zijn isolani was eerder een kracht dan een zwakte en toen die was opgelost kwamen de stukken van Bas tot leven en won Bas een kwaliteit. We hadden al een mentale punt genoteerd, toen Bas hoofdschuddend langs kwam lopen met de mededeling dat zijn toren in een paard vork was gelopen.
Marcel Schröer werd door Henk Boot behoorlijk met de rug tegen de muur gezet. Met tactische elastiekjes wist Marcel de zaak nog een beetje bij elkaar te houden. In de partij braken ze niet en met een fraaie laatste matdreiging werd de partij beslecht. Ook Olger van Donk had het tegen Louis Rutgers niet erg gemakkelijk. Zijn witte initiatief kwam niet echt van de grond, maar door een gunstige afwikkeling naar het eindspel wist hij toch nog de partij naar zich toe te trekken. Selman speelde een solide systeem waar Tijmen Schqkel geen enkel actief plan tegenover wist te zetten. Hij voor een pion, later nog één en was kansloos on het eindspel. Jaco Vonk, de tegenstander van Sten Goes, speelde een moedige opening die uw verslaggever zelf enkele jaren geleden met leedwezen had opgegeven vanwege de aanval die Sten op het bord bracht. Sten won een pion en wikkelde later wat onhandig af, waardoor de winst nog wat langer duurde, maar de winst werd wel gewoon binnen gehaald.
Woerden 1 won hiermee overtuigend met 6,5-1,5 van De Giessen en Linge 1.
In de KNSB beker had de loting Hoogland aangewezen als tegenstander van Woerden in de eerste ronde. Het is altijd weer een waar genoegen om onze vrienden daar te bezoeken.
De spelers waren bepaald geen onbekende van elkaar. Zeker de ontmoeting op bord 1 tussen Sten Goes en Marco Dieleman was er één in een lange reeks. De laatste paar keren waren die in het voordeel van Sten beslecht en ook nu leek het lange tijd de goede kant op te gaan. Met nauwkeurige berekeningen wist hij een pion te winnen en later nog een. Marco liet zich niet langzaam van het bord schuiven en plaatste een speculatief dame offer. Objectief gezien wellicht niet in orde, maar het werd zo ingewikkeld dat Sten onder tijdsdruk kwam te staan en daardoor niet alle dreigingen wist te pareren. Marco is in dat soort stellingen op zijn best en maakte het met zijn actieve stukken fraai af.
Sten vraagt zich af hoe hij het zo ver heeft laten komen.
Op bord 2 verliep de strijd een stuk langzamer. Marcel Schröer had met wit als hoogste prioriteit gesteld de stelling onder controle te houden en wist zo Chris Kooiman tot passiviteit te dwingen. Om zich iets te bevrijden moest Chris dameruil aanbieden waardoor zijn pionnenstructuur wat verbrokkelde. Het bleek voor wit niet eenvoudig om daar gebruik van te maken. Zwart wist zelfs nog de witte koning te bedreigen. Uiteindelijk bloedde die aanval dood en konden de overgebleven stukken slechts toezien hoe de zwarte stelling langzaam werd opgerold.
Op bord 4 bouwde Tom Officier met zwart tegen Selman Ercan een ondoordringbare muur op. Er zou veel geduld nodig zijn om die muur te beslechten. Nu is dat juist iets dat Selman in overvloed bezit. Langzaam verbeterde hij zijn stelling en verhoogde de druk op de a-lijn. Na een lange opbouw fase wist hij een bres in de muur te slaan. De zware stukken kwamen achter de zwarte pionnen stelling terecht en konden daar zo huishouden dat Tom het voor gezien hield.
Op bord 3 kon Ed Oosterlaken met zwart tegen Stephan Paternotte niet goed zijn openingsproblemen oplossen. Stephan kreeg een sterk paard op e5 dat het bord domineerde. Ed probeerde het na te doen op e4, maar om zijn paard daar te houden moest hij wel zijn pionnen structuur wat verzwakken. In de verwikkelingen die volgden moest Ed een pion geven om stand te houden. Inmiddels waren de andere partijen afgelopen en was de stand 2-1 voor Woerden. Ed moest dus uit alle macht voor remise vechten. Hij kreeg gelukkig een eindspel op het bord met torens en ongelijke lopers dat toch nog vrij eenvoudig te houden was.
De cruciale partij tussen Stephan Paternotte en Ed Oosterlaken.
Daarmee eindigde Hoogland – Woerden in 1,5-2,5. Woerden gaat door naar de volgende ronde.
Het was, zoals gebruikelijk in Delft, een bruisende schaakmiddag. Het blijft toch altijd mooie happening daar in het eigen denksport centrum, waar tegelijkertijd 5 wedstrijden werden gespeeld en veel ontmoetingen met oude bekenden plaats vonden. Ook Woerden 2 was er present.
Woerden 1 mag op papier een team zijn dat aardig in klasse 3F kan meekomen, de realiteit is tot nu toe anders. Weer had Woerden een zware middag.
Ed liet direct vanuit de opening een massale afruil toe. Hij had in eerste instantie nog wel een kleine ontwikkelingsvoorsprong , maar die verpieterde en toen Michael Stoops remise aanbood, nam hij het zuchtend aan.
Jelle had via een incourante zetten volorde Wybe Evenhuis tot een nare Trompowsky weten te verleiden. De witte stelling leek behoorlijk kreupel, maar toch wist wit daar handig een initiatief uit te ontwikkelen. De situatie op het bord draaide compleet om en voor Jelle werd het vechten tegen de bierkaai.
Beter ging het met Bas. Onze bas-zonder-vrees grabbelde twee pionnetjes mee op de damevleugel en hield nauwlettend in de gaten dat Peter Lode niet met een verwoestend stukoffer zijn koning kon bedreigen. Kleine mat dreigingen achter de paaltjes hielpen Bas alles onder controle te houden en hij won.
Rolinde wist niet goed om te gaan met de zwarte blokkade op de witte velden die Wim Kortis had opgezet. Haar pionnen op de zwarte velden werden zwak en vielen na verloop van tijd als rijpe appelen uit de boom. Het toren eindspel was daarna niet meer te houden.
Jacco had Joris Leertouwer overspeeld en had naar een prettige stelling met een pion meer kunnen afwikkelen. Hij dacht echter zijn aanval door te kunnen zetten, en kwam van een koude kermis thuis toen zijn eigen koning op de tocht kwam te staan.
Selman was wat onwennig in de stelling die hij tegen Pieter Buzing op het bord kreeg. Een beetje prematuur opende hij de stelling, waardoor zwarte stelling ontlook als een bloem bij de eerste zonnestralen. De wat verkrampte stukken van zwart kwamen tot volle wasdom en wit werd daarna weggespeeld.
Sten speelde de opening tegen Ricardo Slaa zoals hij dat Carlsen ook ale eens zag doen en won een pion met een degelijke stelling. Hij dacht de dame van wit aardig in het nauw gedreven te hebben, maar door een moment van onoplettendheid liet hij de dame ontsnappen naar een prachtig centraal veld op e5. Onder hoge tijdsdruk wist Sten niet alle complicaties meer te overzien en verloor.
In de partij van Marcel ging het lange tijd gelijk op. Alleen op de klok had hij een groot voordeel. Toch bleven er steeds kleine probleempjes opdoemen. Het tijdsvoordeel smolt langzaam weg en een kleine misrekening kostte Marcel een pion. De stelling was verloren, maar Bob Voogt begon daarna weifelend te spelen en wist maar niet het juiste plan te vinden. Na een opmerkelijk toilet bezoek, tijdens het nadenken over een zet, forceerde Bob torenruil waardoor hij pardoes verloren kwam te staan.
We kunnen het wederom een leerzame 5,5-2,5 nederlaag noemen. De tegenstand in de 3e klasse is toch van een beduidend ander niveau dan wat we in de 4e klasse gewend waren. Maar we gaan niet bij de pakken neerzitten Er zit voldoende kwaliteit in het team om uit dit dal te kruipen.
Uiteindelijk werd het samen met Woerden 2 nog een heel genoeglijke avond in een Italiaan op de Beestenmarkt van Delft.
