Het was een gezellige drukte in Huize Victoria waar twee teams een externe wedstrijd speelden en er ook nog interne partijen werden gespeeld. Woerden 1 speelde de match tegen ZZC 1 in de groep HKB van de SOS.
In het schaken bestaan er vele manieren om te offeren. In de competitie komt daar nog eentje bij: de speler offer. Op bord twee werd de invaller aan de rating goden geofferd en moest al snel de pijp aan Maarten geven.
Ook op andere borden was het pleit rond 10 uur al beslecht. De tegenstander van Ed kwam in een erg passieve stelling terecht en raakte daardoor over de lange diagonaal een volle kwaliteit kwijt. Daarna was er geen houden meer aan.
Hans wist met zwart al snel een lekker eindspel te krijgen met een loper paar en het centrum. Hans speelde dat vakkundig uit.
Olger wist weer eens de stukken van zijn tegenstander in het eindspel volledig vast te zetten. Ondanks de schoenen waar Hugo de Jonge jaloers op zou zijn, kon zijn tegenstander de stelling niet houden en verloor.
De partij van Bas was een lichtend voorbeeld voor de overige schakers. Langzaam werden de duimschroeven aangehaald. Zijn tegenstander had geen enkel tegenspel tien Bas een koningsaanval opzette. Met een eenvoudige combinatie besliste Bas de partij.
Sten kreeg een theoretisch variantje voor zijn kiezen. Sten was daar minder goed van op de hoogte, zo leek het. Dat moest nauwkeurig gespeeld worden. Nadat alle problemen verdwenen waren, kreeg Sten een remise aanbod. Sten weigerde maar wist het eindspel niet te winnen.
Jelle speelde weer eens een avant garde opening. Hij bereikte er niet veel mee. Het werd een kwestie van staan en wachten op een remise aanbod. Zijn lethargische tegenstander liet er geen gras over groeien.
Selman vloog zijn tegen direct naar de keel. Alle lichte stukken werden geruild en er bleef een eindspel met zware stukken over. De vraag is dan: welke koning is het veiligst? Het deed er niet toe. Er kwam een moeilijk eindspel op het bord met dame tegen toren. Dat kon Selman niet remise houden.
Dat leeftijd bitter weinig zegt in het schaken bleek wel weer tijdens de SOS wedstrijd tussen Zeist 1 en Woerden 1. Het team van Zeist mag dan voor een groot deel uit veteranen bestaan, ze spelen als jonge honden en geven liever materiaal dan het te winnen. Het werd een bizarre avond. Halverwege de avond leken de meeste partijen op een compleet andere uitslag af te stevenen dan uiteindelijk op het wedstrijd formulier genoteerd kon worden.
Laten we met de partij van Sten tegen Aren van Oosten beginnen. Sten werd een kwaliteit en een pion op een presenteerblaadje aangeboden, maar moest daarvoor wel het initiatief aan zwart laten. Nu is dat Sten gewoonlijk wel toevertrouwd, maar het kostte hem veel tijd. Sten had juist alles onder controle gekregen en winst gloorde toen hij zich met weinig tijd op de klok in het eindspel liet verschalken.
De avond van Selman was een stuk eenvoudiger. Hij hoefde alleen maar zijn zetten te noteren en bij tijd en wijle een geofferd stuk te slaan. Nog voor de andere partijen goed en wel begonnen waren, kon het punt al genoteerd worden en vulde Selman de avond met wat potjes tegen een aspirant lid van Zeist.
Ook Jelle werd niet al te veel op de proef gesteld. Zijn tegenstander hield het op reageren op alle dreigingen en deed verder niet veel. Het was wel genoeg om een stelling te bereiken waarin Jelle niet meer op voordeel kon hopen. Gezien de stand op de overige borden vond Jelle het welletjes en de vrede werd getekend.
Ik liet me verleiden tot een variant waar ik eigenlijk niet terecht in wilde komen. Niet dat er een vuiltje aan de lucht was. Er was maar één dreiging en die was makkelijk te pareren. Of toch niet? Na het vernietigende Pb5!! werd mijn stelling in één klap een ruíne. Een zet of 10 twijfelde ik bij iedere zet: zal ik opgeven of toch nog maar een zet doen? Ondertussen begon mijn tegenstander langzaam te bezwijken aan chronische keuze stress, omdat er steeds meerdere mogelijkheden waren om het uit te maken. Het werd hem allemaal wat te veel en ging zelf mat aan de andere kant van het bord.
Hans kreeg een koningsaanval te verduren. Er werd afgewikkeld naar een eindspel van een dame tegen twee torens van Hans. Het werd een moeilijke zaak. Er gingen nog wat pionnen verloren waarna de stelling niet meer te houden was.
Bas speelde heel omzichtig en maakte stukje bij beetje vorderingen op de damevleugel. De pionnen rukten steeds verder op. Bas won er zelfs één. Het zag er allemaal zonnig uit. Wat schets onze verbazing toen we zagen dat Bas zijn koning moest omleggen nadat hij in een valletje was gelopen.
De partij van Ed ging ook erg op en neer. Na een prima opening liep het allemaal niet zo lekker. Een tactisch remise aanbod van Ed werd geweigerd. Daarna spookte het in een eindspel met zware stukken. De tegenstander van Ed maakte daarin de laatste beslissende fout.
Het stond 3,5-3,5 en de beslissing moest van de partij van Olger komen. Olger had in een lange manoeuvreer partij een pionnetje gewonnen. Het was nu zaak om met dit kleinnood de winst binnen te halen. Dat hebben we Olger al vaker zien doen en ook nu was dit karweitje een kolfje naar zijn hand.
Zo won Woerden dus met de hakken over de sloot met 4,5-3,5 van promovendus Zeist.
Het was zonnig toen uw verslaggever op zijn fiets stapte om de eerste KNSB wedstrijd, tegen Botwinnik 1, op de nieuwe mooie locatie te gaan spelen. Een paraplu leek niet nodig. Hij was nog niet halverwege en het water kwam met bakken uit de hemel. Beteuterd keek hij naar de buien alarm app op zijn telefoon en zag niets dat wees op een regenbui. Het was een voorbode voor het verloop van de middag achter het schaakbord. Tot halverwege de middag leek er geen vuiltje aan de lucht, maar plotseling werden we overvallen door een plensbui aan blunders. Die blunders kwamen nu juist niet uit de lucht vallen. Ze werden veroorzaakt door het onvermoeibaar zoeken naar mogelijkheden door de spelers van Botwinnik.
Sten, jelle, Ed en Selman in actie
Ed Oosterlaken speelde met zwart tegen Thom Beeren. Al snel in de opening haalde Ed wat zetten door elkaar en werd de stelling gevaarlijk. Hij had de keus tussen het laffe f6 en een roekeloze 0-0. Ed koos voor het laatste en was kansloos tegen de koningsaanval van Thom.
Het is voor Jelle vechten tegen de bierkaai.
Jelle Wiering legde met wit zijn tegenstander Rogier Zoun vanaf het begin al het vuur aan de schenen. Rogier raakte zelfs al vroeg een stuk kwijt. Je zou denken dat het daarmee gedaan was, maar Rogier pakte zijn enige kans door een koningsaanval op te zetten, waar Jelle zich toch wat door liet intimideren. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord waarin Jelle een toren, paard en loper had tegen een dame en wat pionnen. Door een fraaie truuk wist Rogier een stuk te winnen en daarna was het afgelopen.
Selman Ercan kreeg met zwart een scherpe stelling tegen Maurice Manoch op het bord. Zoals we van Maurice gewend zijn, stortte hij zich op de konings-stelling van Selman en versmaadde de (schijn) stuk offers niet. Selman reageerde in eerste instantie goed en kwam wat beter te staan, maar in het eindspel kwam zijn koning in een ongelukkige positie, die Maurice handig uitbuitte.
Selman heeft het hier nog goed berekend
Sten Goes wist tegen Arno van der Lubben met mooi concreet spel vanuit de opening een kwaliteit te veroveren. De nauwkeurigheid van het eerste deel kon Sten echter niet volhouden. Het voordeel dreigde een beetje weg te ebben, maar Sten wist zich te herpakken en de winst toch nog naar zich toe te trekken.
Marcel, jacco en Bas in actie
Marcel Schröer had met zwart tegen Max Kanbier een lekker systeem klaar liggen, waarmee hij in het middenspel duidelijk de overhand kreeg. Juist toen hij dacht dat er winst in het verschiet lag, had Max een onverwachte breek zet waarmee al zijn problemen werden opgelost. Daarna kwamen er weinig fatsoenlijke zetten meer uit de handen van Marcel en hij verloor.
Rolinde heeft het helemaal voor elkaar
Rolinde den Heijer was van Woerden de enige die een partij uit één stuk speelde. Nadat ze tegen Wilco Kort het centrum in handen had gekregen, werd de koningsvleugel langzaam opgerold. Het tegenspel van Wilco op de damevleugel was niet krachtig en kwam te laat. Toen een stuk verloren ging, gaf Wilco op.
Jacco probeert een list te verzinnen.
Voor iemand die zo theoretisch onderlegd is als Jacco Lind, was het verrassend te zien hoe hij tegen Erik Middelkoop binnen de kortste keren verloren wist te staan. De ene na de andere pion ging verloren. Wonderlijk genoeg liet Wilco zich door een wanhopige koningsaanval en wat venijnige truukjes behoorlijk in de luren leggen en werd pardoes mat gezet.
Bas voelt nattigheid
Zoals gebruikelijk liet Bas Jansen zich tegen Julian Oskam niet hinderen door enige theoretische kennis. Toen we hem achteraf vertelden dat hij de ruilvariant van het Spaan had gespeeld was zijn antwoord: “Nou, dat was dan in ieder geval een variant”. Het leek een tijdje goed te gaan met Bas, maar dat was optisch bedrog. Hij was flink in de problemen gekomen door een latentde mat dreiging die hij niet goed wist te pareren.
Woerden 1 verliest dus met 5-3 van Botwinnik 1. Het voelde als een pijnlijke nederlaag, omdat we het gevoel hadden dat we er meer van hadden kunnen maken.
Tachtig jaar, sinds de oprichting, heeft schaakclub Woerden moeten wachten op het kampioenschap van de SGS beker toernooi. Althans, dat vermoed ik. Laat het in ieder geval de 33 jaar zijn die uw verslaggever bij deze mooie club heeft doorgebracht. Nu is het toch eindelijk zover. In een zinderende finale heeft Woerden de concurrent Moira-Domtoren verslagen in de SGS bekerfinale. Nu was de grootste tour de force natuurlijk de winst op En Passant in de halve finale, maar ook Moira was nog een serieuze tegenstander die Woerden het vuur aan de schenen legde.
Laten we beginnen met onze (tot voor kort) man in vorm. Sten Goes beschouwde zijn deelname aan het OKU in Utrecht, het weekend ervoor, als een mooie opwarmer voor de finale. Het liep anders. Na een fraaie start met 2,5 uit 3 eindigde Sten met 3 nederlagen. Op zondag avond bleek al zijn zelfvertrouwen als sneeuw voor de zon te zijn weggesmolten. Tegen Erik Janse zette Sten een mooie aanvalsstelling op zonder dat zijn tegenstander enig tegenspel kon organiseren. Toen die toch wat probeerde, verzuimde Sten dit direct af te straffen. Daarna was Sten het initiatief volledig kwijt en werd opgerold.
Gelukkig ging het met Ed Oosterlaken tegen de teamleider van Moira, Wouter le Fèvre, een stuk beter. Ed kwam met een klein voordeeltje op de dame vleugel uit de opening. Toen Wouter met zijn dame op de andere vleugel wat tegenspel probeerde te creëren, won Ed een pion. Er werd afgewikkeld naar een eindspel van 2 paarden met 6 pionnen tegen loper en paard met 5 pionnen. Op het moment dat Ed zelfs een tweede pion wist te winnen ging zijn tegenstander in een hopeloze stelling door zijn vlag.
Selam zit solide achter het bord.
Selman Ercan had, in tegenstelling tot Sten, juist een vakantie genomen in de aanloop van de finale. Hij zat fris en monter achter het bord. Zijn tegenstander Kees Verweij opende heel voorzichtig op een manier die Selman ook wel eens laat zien. Selman had de nuances wat beter door. Na een voordelige dame ruil begon hij het middenspel met een klein voordeeltje. Selman had geen enkele zwakte, maar die van Kees waren niet groot genoeg om er echt iets van te maken. In het eindspel was het klein voordeel een beetje verpieterd en was er geen andere uitslag mogelijk dan remise.
Zo langzamerhand begint de tijd te dringen.
Marcel Schröer kreeg een voor hem heel bekende opponent Daan Schönberger tegenover zich. Marcel kreeg een verwachtte variant op het bord, maar met een kleine twist. De spanning bouwde zich langzaam op tot Marcel zich gedwongen voelde een stuk te offeren. In eerste instantie vermeed Daan de stuk-winst, maar de zet erna kon hij zich niet langer beheersen. Het bleek een zet te vroeg. Het tegenspel van Marcel was moordend en hij had het in een paar zetten uit kunnen maken. Maar hij rekende het niet scherp genoeg uit, waardoor het uitermate spannend werd. Daarna werd de partij een grote achtbaan. Bij de omstanders rezen de haren te bergen bij het aanzien van alle gemiste kansen van beide kanten. In opperste tijdnood kwam Daan in een moeilijk dame eindspel waarin hij zijn problemen niet meer binnen de tijd wist op te lossen.
Daarmee won Woerden met 2,5 – 1,5 de spannende finale van Moira Domtoren. Een historisch feit waar in Woerden nog jarenlang op terug gekeken zal worden. Na een reglementaire 4-0 tegen Zeist, twee overtuigende 3-1 overwinnningen op Barneveld en Amersfoort, een verrassende winst op En Passent en een zwaar bevochte zegen op Moira Domtoren mag Woerden zich beker winnaar 2022 van de SGS noemen.
Voor de laatste ronde stond Woerden 1 stevig op de 2e plaats. Een gelijkspel tegen VAS 4 zou voldoende zijn om die plaats te behouden. Winst zou ons slechts een kleine theoretische kans geven op het kampioenschap. Het was zaak om ons in ieder geval bij de beste 7 nummers 2 van de 4e klasse te scharen, zodat we recht zouden hebben op promotie. Daarom was winst op VAS 4 geboden. Woerden weet uit ervaring dat in de laatste ronde van de KNSB competitie nog de meest onwaarschijnlijke dingen kunnen gebeuren.
Ondanks een dreigende degradatie lagen de prioriteiten van VAS de laatste ronde niet bij hun vierde team. Een behoorlijk verzwakt team kwam op bezoek.
Mijn partij bereikte snel een kookpunt. Al op zet 12 wist ik na lang nadenken van een zowel tactische als strategische misser op de enige juiste manier gebruik te maken en daarna was het pleit snel beslecht.
14.d5! e5 15.Pxe5
Ook Bas Jansen wist binnen de kortste keren een kwaliteit winnen.
Bas zag het allemaal heel scherp.
Hetzelfde gold voor Jelle Wiering. Ook hij won snel materiaal en kort daarop de partij.
Jelle concentreert zich.
Ed Oosterlaken wist zich nog steeds niet te ontdoen van zijn kleverige remise reeks, die maar aan hem blijft plakken. Het was 3,5-0,5. We hadden er alle vertrouwen in.
Ed legt zich neer bij de onvermijdelijke remise.
Een kleine domper was het plotselinge verlies van Marcel van Oort. Wij omstanders zagen geen vuiltje aan de lucht, maar Marcel zelf zag allemaal spoken die hem verleidden tot een paar ongelukkige zetten waardoor hij ineens de boot in ging.
Marcel ziet allemaal beren op de weg.
Olivier Huizer pakte zijn voortvarend aan. Met een mooi schijnoffer brak hij de koningsstelling van zijn tegenstander open en die herstelde daar niet meer van.
Een stukoffer hangt in de lucht.
Selman Ercan verhoogde steeds verder de druk op zijn tegenstander en maakte het mooi af met een schijn offer van zijn dame.
Selman’s tegenstander zal geen honger krijgen vandaag.
Sten Goes wist met zwart zijn pionnen door het centrum op te laten stomen en door deze ver gevorderde verbonden vrijpionnen trok de Sten de winst naar zich toe.
Sten’s tegenstander zoekt wanhopig naar een oplossing…terwijl Sten rustig nadenkt. Daar heeft hij geen bord bij nodig.
Daarmee won Woerden 1 overtuigende met 6,1 – 1,5 van VAS 4. Missie geslaagd. Woerden 1 heeft zich bij de beste nummers 2 geplaatst en kan zich volgende seizoen gaan opmaken voor de 3e klasse.
Een paar uur later vielen we van onze stoel van verbazing. Amsterdam West 1, dat de gehele competitie ongenaakbaar was geweest, had totaal onverwacht verloren van Magnus! Hierdoor eindigden zowel Amsterdam West als Woerden met 13 match punten. Maar Amsterdam West heeft een half bordpunt meer dan Woerden en is daardoor alsnog kampioen. Alle spelers van Woerden zullen wel een moment tijdens deze competitie hebben gehad dat ze een halfje hebben laten liggen. Een mooie gedacht om van wakker te liggen.
Woensdag 11 mei speelde Woerden de laatste wedstrijd van het seizoen in de SOS competitie tegen de mooie club De Rode Loper in Utrecht. Zoals gebruikelijk bij DRL waren de partijen weer live door onze achterban te volgen. Mocht er iemand achter het scherm hebben plaatsgenomen dan zal deze Woerdense fan zo halverwege de avond met dicht geknepen billen de partijen hebben zitten volgen.
Laat ik maar met mijn eigen partij beginnen. Dan hebben we dat tenminste gehad. Ik werd 2x door Jan Prins langzaam weggespeeld en 2x kwam ik miraculeus weer terug in de partij. In het toreneindspel, dat begon met een pion minder, ging het zo lekker dat ik enig moment zelfs naar winst zat te loeren. Dat zat er niet in, maar remise zou het zeker wel worden. Dat zijn altijd gevaarlijke momenten waarop de aandacht gemakkelijk iets verslapt. Prompt ging het mis. Mijn koning ging naar het enige verkeerde veld op het bord waardoor de partij alsnog verloren ging.
Ed Oosterlaken had tegen Hendrik Aldenberg een uiterst scherpe variant op het bord gekregen. Ik had geen idee wie er beter stond, maar ik zou toch veel liever de zwarte stukken hebben bestuurd. Ed was het daar niet mee eens en nam het remise aanbod van zijn tegenstander zonder aarzeling aan.
Na wat omzichtig manoeuvreren kwam Selmen Ercan tegen Martijn Eefting steeds iets beter te staan. De paradox van de partij was, dat naarmate Selman beter kwam te staan zijn goede zetten steeds moeilijker te vinden waren. Op het moment dat Selman compleet gewonnen stond moest hij de enige, niet bepaald voor de hand liggende, zet vinden. Dat lukte Selman, heel begrijpelijk, niet. Al het voordeel was daarna verdwenen en de stelling bleef moeilijk te spelen. Te moeilijk, zo bleek, en Selman verloor.
Sten Goes had een wat moeizaam begin tegen de onschuldige maar degelijke opening van Peter Hoogakker. Nadat Sten zijn stukken allemaal weer op de juiste posities had geplaatst, ging het alleen nog maar crescendo. Het werd een overtuigende overwinning voor Sten.
Marcel van Oort speelde een omzichtige partij tegen Chris Regeling. De partij ging lange tijd een beetje op en neer tot Chris om voor uw verslaggever onverklaarbare redenen een kwaliteit in de aanbieding deed. Marcel nam die dankbaar aan, maar vreemd genoeg was het daarmee nog niet gedaan. Het duurde nog vele zetten voordat Marcel een duidelijk voordeel wist te bereiken. Daarna ging het snel en won Marcel.
Aanvankelijk had Jacco Lind tegen Eric van Aart zijn zaakjes prima op orde. Na de theoretische fase ging het echter snel berg afwaarts en kreeg Eric een gevaarlijk initiatief in handen. Gelukkig voor Jacco liet hij dat initiatief langzaam verwateren. Ten slotte kwam er na een grote ruil een ongelijke lopers eindspel op het bord waarin niets meer te beleven viel.
Hans van Steijn kwam tegen Hans Nijland niet lekker uit de openingsfase. Het duurde een hele tijd voordat Hans eindelijk zijn pionnen kon laten opstomen en toen kwam hij ook erg goed te staan. Een onnauwkeurigheid bracht roet in het eten. Dat Hans een pion verloor was niet zo erg. Vervelender was dat zijn tegenstander met een toren zijn stelling binnen drong. Gelukkig hadden beide Hansen dat niet in de gaten. De toren werd geruild en zelfs met een pion minder bleek het paard zoveel meer waard te zijn dan de loper van zijn tegenstander dat Hans alsnog won.
Olivier Huizer speelde tegen Rob Linssen een hele complexe partij. Na wisselende kansen wist Olivier met een toren binnen te dringen en daarna stond hij geweldig. Maar ook hij liet de torens te gemakkelijk ruilen waardoor het voordeel weg smolt. Er resulteerde een buitengewoon interessant paard tegen loper eindspel. Zijn tegenstander heeft vele remise kansen gekregen, maar de slotstelling waarin Rob door zijn vlag ging was gewonnen voor Olivier.
Hiermee won Woerden 1 met 5-3 van De Rode Loper 1. Woerden staat hierdoor bovenaan in de SOS klasse HKB. Moira Domtoren heeft echter evenveel punten en nog een wedstrijd te gaan.
Vrijdag 6 mei speelde Woerden de halve finale van de SGS bekercompetitie tegen En Passant. Zoals gebruikelijk op de vrijdag avond in Bunschoten, werden we door een rijdende viskraam geëscorteerd naar het schaak-walhalla, het leuke torentje van En Passant. En Passant stond, net als Woerden, in vol ornaat aan de start. Met de Vedders op de eerste twee borden mocht En Passant zich duidelijk favoriet noemen. Vooraf hadden we ingeschat dat de kansen voor Woerden met name op de laatste twee borden lagen. Het pakte anders uit.
Nadat ik met zwart in de opening twee varianten door elkaar had gehaald, legde Richard Vedder mij behoorlijk het vuur aan de schenen. Ik kon niet meer rokeren zonder een pion te verliezen. Gelukkig wikkelde Richard op een manier af die hem inderdaad de pion opleverde, maar waardoor mijn zware stukken een stuk actiever werden. Binnen een paar zetten stond zwart zelfs uitstekend. Richard bood remise aan en gezien de ongunstige verhoudingen op de klok koos ik eieren voor mijn geld.
Sten (on fire) Goes greep met wit Henk Vedder vanaf het begin naar de keel. Ten koste van slechts een pion zorgde Sten ervoor dat de zwarte koning geen veilig heenkomen meer kon vinden. Al snel daarna sloot het matnet zich. Het was werkelijk weer een klein meesterwerkje van Sten.
Dat was een enorme opsteker voor Woerden: 1,5 punt voor Woerden op de eerste 2 borden. Een goede uitgangspositie voor Selman en Ed om de match naar ons toe te trekken.
Selman en Ed moeten het nu waarmaken.
Op bord 4 had Ed Oosterlaken het in een onschuldige variant aanvankelijk niet moeilijk tegen Robin Reichardt. Er werd vlot afgewikkeld naar een compleet gelijk eindspel. Consolidatie zou, gezien de stand op de overige borden, een uitstekende strategie zijn geweest. Maar Ed wilde meer. Daarbij verzwakte hij zowel zijn koningsstelling als ook de zevende rij. Die combinatie werd Ed fataal.
Daarmee was de stand weer gelijk en kwam alle druk op de schouders van Selman Ercan terecht. Net zoals enkele jaren geleden speelde hij een cruciale partij tegen de altijd wat laat aan het bord verschijnende Dick de Graaf. Indertijd liet Selman zich in tijdnood verschalken. Nu hield hij het echter volledig onder controle, ook nadat hij een belangrijke pion had weten te winnen. Ook de tijd sprak in het voordeel van Selman. In een wanhopige speurtocht naar complicaties viel de vlag van Dick.
Daarmee werd de stand 2,5-1,5 voor Woerden en gaan we door naar de finale!
De KNSB ronde werd een leuke ontmoeting tussen Woerden en De Rode Loper. Zowel het 1e als het 2e team van beide clubs speelden tegen elkaar. Voor DRL 1 was het de laatste wedstrijd van het seizoen. Woerden 1 speelt de laatste ronde nog tegen VAS 4. Met de 2 punten voorsprong van DRL op Woerden ging het nog ergens om, namelijk de 2e plaats in groep 4D. Bas Verberne en Mark Pieterse (op het laatste moment nog doorgeschoven vanuit Woerden 2) waren de invallers in Woerden 1.
Op de eerste twee borden liep het vanaf het begin al lekker. Sten Goes had met zwart tegen Timo Können al snel een comfortabele stelling bereikt. Sten had tot het einde een ijzeren greep op de zwarte velden. Uiteindelijk deed dat Timo de das om. Ik kreeg tegen Jos Heesen al vlot een pion te pakken. Daarna wist ik toch niet goed wat ik daarmee aan moest en had mezelf nogal onhandig in een precaire situatie gemanoeuvreerd. Een gedwongen kwaliteitsoffer pakte echter prima uit en uiteindelijk bleef de winst binnen bereik.
Op de borden 3 en 4 ging het in het begin wat minder. Selman Ercan ontbeerde de benodigde theoretische kennis in een stelling waar dat toch wel noodzakelijk was. Het bracht hem in een lastig parket waar hij zich pas 30 zetten later uit wist te bevrijden. Daarna kwamen zijn stukken los en trok Selman de winst op Ashraf Ibrahim naar zich toe. Ed Oosterlaken kwam met wit tegen Marcel Scholten niet erg ver en concludeerde al snel dat er niet meer dan remise in zat. Daarmee wist hij wel zijn ongeslagen status dit seizoen te behouden.
Op de borden 5 en 6 was het heel spannend. Mark Pieterse speelde tegen Hendrik Aldenberg een uiterst scherpe, maar correcte partij. In de tijdnood fase lieten beide spelers wat steken vallen. Mark moest noodgedwongen zijn dame offeren, maar wist uiteindelijk met paard en toren tegen een dame een degelijke vesting op te bouwen. Bas Jansen had tot vreugde van zijn teamgenoten vrij vlot gerokeerd. Geen vuiltje aan de lucht, zou je zeggen. Hoe het tegen Amr Wazzan dan toch zo gruwelijk mis kon gaan heeft uw verslaggever helaas niet mee gekregen.
De degelijkste partijen kwamen van de borden 7 en 8. Rolinde den Heijer kreeg van Kees Volkers de kans om met de zwarte stukken te spelen alsof ze wit had. Al snel had ze met haar pionnen volledig bezit genomen van het centrum. Daarna sloten die pionnen de lopers op b1 en c1 helemaal in en was het punt binnen. Ook Bas Verberne speelde tegen Chris Lutz een overtuigende partij. Hij won een belangrijke pion en wist wel alles onder controle te houden. De pion gaf de doorslag.
Woerden 1 versloeg hiermee overtuigend naaste concurrent DRL 1 met 6-2 en omdat Moira Domtoren heeft verloren van Amsterdam West, heeft Woerden uitstekende papieren om 2e in groep 4D te worden. De 7 beste nummers 2 van de 4e klasse promoveren naar de 3e klasse.
Waarschijnlijk dachten ze bij Paul Keres dit seizoen: laten we de andere clubs ook maar eens een kans geven kampioen te worden. Daarom werd dit seizoen een team op pad wordt gestuurd is wat zwakker dan in voorgaande jaren.
Een aantal partijen gingen vrij gemakkelijk naar Woerden. Gerard Halve liet tegen Ed wat te veel gaten vallen achter zijn vooruit gesnelde pionnen en werd daar snel op afgerekend. Na een raak kwaiteits-offer op c3 kreeg ik al het materiaal met woekerrente van Guus Alberts terug. Jelle kreeg met zwart tegen Ritsaert Pel de door hem zo geliefde ruilvariant van het Slavisch op het bord. Na een 20-tal zetten vielen alle combinaties zijn kant op.
Er waren ook een tweetal partijen die vlot naar Paul Keres gingen. Hans speelde tegen Roel de Lange agressief en passief tegelijk. Dat combineerde slecht. Leen liet zich door Eddy Faverey op de damevleugel behoorlijk de kaas van het brood eten. Hij moest een stuk geven om erger te voorkomen en voorkwam het alsnog niet.
Daarmee was de tussenstand 3-2 in het voordeel van Woerden. de overige partijen konden nog alle kanten op.
De 1e bord speler, Evert Rademakers, was een tegenstander van formaat. Hij speelde tegen Sten, die de laatste week “on fire” is. Evert had de pech dat hij een geniepig zij-variantje op het bord bracht dat door enkele Woerdense schakers al eens nader onder de loep was genomen. Het werd een prachtige partij waar de omstanders van smulden. Sten bleek de finesses in het middenspel goed in de vingers te hebben en trok aan het langste eind.
Marcel van Oort speelde John van Rooij in eerste instantie van het bord, maar liet John weer helemaal terug komen. Marcel stond er korte tijd zelfs beroerd voor. In tijdnood trok hij het initiatief echter weer naar zich toe en won alsnog.
Selman had tegen Paul van der Kooij met voorzichtig spel een stelling bereikt die hij moeilijk zou kunnen verliezen, maar ook lastig te winnen was. Met een schuin oog naar de andere partijen werd een klein beetje heen en weer geschoven. De stand was al 5-2 toen er eindelijk tekening kwam in de strijd. Paul vond het naarmate de tijd verstreek moeilijk om het evenwicht te bewaren en viel op het laatst om.
Gelukkig kwamen we Polle tegen toen we door het Leidsche Rijn college dwaalden. Hij leidde ons door het doolhof naar het leslokaal waar werd gespeeld. Van Magnus Leidsche Rijn was IM Dharma Tjiam aanwezig, maar verder was het team iets verzwakt. Woerden 1 was in vol ornaat aangetreden.
De partij van Rolinde tegen Steven Ramdien ging aanvankelijk niet volgens plan. Ze werd verrast in de opening en reageerde daar verkeerd op. Daardoor ging er een pion verloren en kon zwart gelijk afwikkelen naar een eindspel. Rolinde herpakte zich geweldig en speelde het eindspel voorbeeldig. Binnen enkele zetten had ze haar tegenstander helemaal in de tang en liet niet meer los. In de tweede fase besliste de a -pion de partij. Die was niet meer te houden.
Bessel Bakker speelde tegen mij een gambiet, maar vervolgde daarna niet in gambiet stijl. Hij bleef daardoor een pion achter. De partij kabbelde wat door en nadat ik een tweede pion had gewonnen gaf Bessel op.
Marcel van Oort was een beetje fortuinlijk in de opening tegen Ryan Ramdien. Ryan zag een kleine combinatie over het hoofd die hem een pion had kunnen opleveren. Daarna won Marcel zelf een pion. De partij leek afgelopen totdat Marcel een vorkje over het hoofd zag, dat hem een kwaliteit kostte. Met een penning tegen een toren wist Marcel alsnog de winst naar zich toe te trekken. Voorwaar een partij met wisselende kansen.
Ed speelde tegen Polle Arendonk, ook jeugdlid bij Woerden. Ed belaagde de koningsstelling met een dame een toren, waardoor Polle wat verzwakkingen toe moest laten. Het leverde Ed een pion op. Daarna werd er aan de lopende band afgeruild. Er restte een toren eindspel waarin Ed nog een pion mee grabbelde en daarmee was het pleit beslecht.
Ook Selman won vrij gemakkelijk een pion. Tegen Tom van Egmond legde hij zoveel druk op een pion, dat verdedigen uiteindelijk niet meer mogelijk bleek. Selman gaf zijn tegenstander geen kans. Hij won nog een pion en daarmee de partij.
Selman gaat dit voordeel niet weer weggeven.
Jelle speelde aanvankelijk een fraaie partij tegen Jasper Bonenkamp. Hij won zelfs een pion en bleef aanval houden. Maar in de aanval, daar stokt het de laatste tijd nog wel eens bij Jelle. Ergens wordt de juiste voortzetting gemist en dan blijken in de eigen stelling wat zwaktes achter te zijn gelaten. Jasper maakte daar fraai gebruik van en uiteindelijk kwam er een toren eindspel op het bord waarin Jelle zelfs een pion achter stond. Jelle wist dat niet te houden.
Jelle ziet hier het tij keren.
Bas had de raad van zijn teamgenoten ter harte genomen. Start de gallery play nu eens een keer nadat je zelf hebt gerokeerd in plaats vanaf zet één. Daar knapte het spel van Bas enorm van op. Hij had binnen de kortste keren een een prachtige aanvals stelling op het bord. tegen de open witte koning combineerde Bas zijn tegenstander er daarna vanaf.
Sten legde Dharma Tjiam het vuur aan de schenen met een furieuze koningsaanval die we zo goed van hem kennen. Na wel drie kwartier nadenken kwam Dharma tot de conclusie dat er wat verkeerd was gegaan en dat hij een kwaliteit moest offeren, al hielp zelfs dat niet de aanval geheel te doen stokken.
Sten denkt: hoe ga jij je hier nog uit redden?
Er volgden wat ontwikkelingen die uw verslaggever enigszins zijn ontgaan, maar waarin Sten een paar goede kansen heeft laten liggen. Daar zijn wij blij om, want daardoor kwam de beginstelling van het pareltje van Leidsche Rijn op het bord.
Wit heeft hier een enorm solide stelling en kan niet meer verliezen. Maar kan wit hier nog winnen? Hoe kan wit de paarden activeren zonder dat de toren als een wolf in een kippenhok door de witte pionnenstelling heen raast?
De foto bij de bovenstaande stelling
Met heel veel kleine zetjes en kleine dreiginkjes wint Sten stukje bij beetje zijn koning en paarden vooruit te dirigeren. Ondertussen staan zijn 7 kompanen ademloos toe te kijken. Uiteindelijk pakt Sten de koe bij de horens en start een serie zetten waarbij hij de bruggen achter zich verbrandt. Nu moet de aanval met de a-pion doorslaan, anders gaar zwart nog op de koningsvleugel winnen ook.
Dharma staat op het punt met f6 all-in te spelen.
De opmars van de a-pion blijkt niet te stuiten. Sten zet een fraaie scalp op zijn naam.
