Auteur: Marcel Schröer

Vrijdag speelde Woerden 1 de belangrijke uitwedstrijd tegen Moira Domtoren 1. Het is altijd mooi om bij de bruisende club Moira op bezoek te komen. Nu was er een extra reden. Beide teams hadden al hun wedstrijden gewonnen, dus hier werd om het kampioenschap van de HKB gestreden.

Beide teams waren op volle oorlog speciale operatie sterkte. Enkele maanden geleden hadden we de degens ook al gekruist in de KNSB competitie. We besloten daarom de borden iets door elkaar te gooien. Zo speelde Selman, onze 1e bord speler van die match, op bord 4 tegen … wederom Tjerk Hacquebord. Moira was namelijk op hetzelfde lumineuze idee gekomen.

Selman had met zwart zijn zaakjes prima op orde. Hij wist regelmatig al wat Tjerk zou gaan zetten nog voordat Tjerk dat zelf in de gaten had. In het late middenspel kreeg wit na wat onnauwkeurigheden van Selman een gevaarlijke vrijpion op de c-lijn. Dit kostte uiteindelijk een pion, maar er werd afgewikkeld naar een eindspel met alleen nog maar vier torens en 4 tegen 3 pionnen. Toen Seman eenmaal binnen kwam op de zevende rij won hij de pion terug en maakte hij remise door eeuwig schaak.

Nee, dan de partij van Rolinde tegen Djorn van Beek Gelijk vanaf het begin deelde Rolinde rake klappen uit wat al snel een stuk opleverde. Dat stuk stond Rolinde nog steeds voor in het eindspel, maar ze had een pion wat ver laten oprukken. In zo’n situatie doemen er ineens allemaal geniepige eindspel taktiekjes op. Eén daarvan zag Rolinde over het hoofd en daarmee ging een vol punt verloren.

Zelf had ik van pionnen fluisteraar Jelle de opdracht gekregen om in ieder geval niet van Niels Hendrikx te verliezen. Dat lukte, maar veel meer dan dat niet. Tot in het verre eindspel had ik een miniem voordeeltje dat nooit ergens toe kon leiden. 

Ed speelde tegen Daan Schönberger wat onnauwkeurig in de opening, maar bereikte na verloop van tijd wonderbaarlijk eenvoudig gelijk spel. Daar leek geen vuiltje aan de lucht, maar Daan weefde wat kleine dreiginkjes in de stelling die uiteindelijk tot kwaliteitswinst leidden. Nu raken wij tegenwoordig niet meer in paniek als Ed een kwal achter staat. Het was wellicht nog remise te houden tot het moment dat Ed een dame cadeau deed.

Jelle kreeg met wit tegen Kees Verweij een voor de oppervlakkige voorbijganger een heerlijk dynamische stelling op het bord. Zo eentje waar Jelle wel raad mee weet. Dat bleek toch wat te optimistisch gedacht. Hij kwam er niet doorheen en toe hij, gezien de standen op de andere borden, ijzer met handen probeerde te breken, ging het nog bijna mis. Hoe dat precies in zijn werk ging is niet meer te achterhalen, want Jelle heeft er geen actieve herinnering meer aan.

Sten had Albertus ten Hertog op het menu staan. Meestal is dat voor Sten een eenvoudige doch voedzame maaltijd, maar erg gemakkelijk ging het deze keer niet. Met het loperpaar kreeg Sten uiteindelijk wel voordeel, maar het bleef ingewikkeld. In de consternatie van de verwikkelingen op op het bord en het hevige gerinkel van een telefoon in de jaszak van Albertus ging Albertus door de vlag. 

Erik Janse, de tegenstander van Marcel van Oort, plaatste een dubieus offer. Marcel zag een simpele verdediging over het hoofd, waardoor het gigantische voordeel weg smeltte als de ijskappen voor de zon. Het eindspel was remise achtig. Vanwege de stand wees Marcel een remise aanbod van de hand, maar uiteindelijk bleven er alleen de demes en koningen op het bord over.

Hans van Steijn had het de hele partij moeilijk tegen Bram Beijer. Na een afwikkeling had Hans een Dame tegen een toren, een loper en wat pionnen. De stelling zag vrij hopeloos uit voor Hans. Gelukkig zag Bram het na wat schaakjes van Hans ook niet meer zo scherp en bood hij remise aan.

Zo werd het een pijnlijke 4,5-3,5 nederlaag van Woerden 1 in Utrecht. Onze kampioens-aspiraties kunnen voorlopig in de ijskast. 

Zie : https://sosc.netstand.nl/pairings/view/6091

Nagekomen bericht van Tjerk Hacquebord van Moira:

Het was een leuke avond, spannende wedstrijd. Sorry dat we wat later begonnen (vertraging jeugdcompetitie werkte door) en zeker excuses voor de hinderlijke telefoon en dank dat jullie hier geen issue van maakten. Albertus kon hier echter niet heel veel aan doen. De telefoon stond uit (en in tas dus niet jaszak) maar werd op dat moment gepeild door een jeugdspeler die zijn telefoon kwijt was, en dat veroorzaakte de geluidsoverlast. Telefoons waren (vrijwel) identiek, wat eerder op avond had geleid tot identiteiysverwisseling. 

Op zaterdag 12 maart speelde Woerden 2 uit tegen Oud Zuijlen Utrecht 2. Uit is in dit geval niet ver weg, dus de helft van het team kwam met de trein en Olivier Huizer nam de fiets. Teamleider Marjolein Theunissen had iedereen gevraagd om een kleine impressie van de gespeelde partij te geven, zelf ziet ze normaliter namelijk niet wat er op de andere borden gebeurt, druk als ze het heeft met haar eigen potje. Nou, dat was deze keer wel anders! Geen impressie, maar hier de hele partij: 

1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. d4 ed4: 4. Pd4: Lc5 5. Le3 De7 6. Pc3 Pf6 7. Pf5 De5 8. f4  1-0

Voor de goede orde: Marjolein had zwart en ze is er nog steeds ziek van. 

Hans van Steijn zat in zijn voorbereiding. Zijn tegenstander was duidelijk verrast en het kostte hem veel tijd de juiste zetten te vinden. Op het moment dat hij afweek van de theorie, viel zijn hele stelling uiteen en dat resulteerde in het verlies van een stuk. Hans’ stukken stonden nog een tijdje in de verdrukking, maar na wat gemanoeuvreer braken ze los en al snel daarna gaf zijn tegenstander op.

Bij Henk de Heer gebeurde iets opmerkelijks. Zijn tegenstander had voor de partij wat moeite om zijn telefoon uit te zetten, hetgeen toch lukte. Maar tijdens de partij stak hij het ding in zijn borstzak, verliet de speelzaal en bleef zeker tien minuten weg. Formeel hartstikke fout maar hoe hard wil je dit spelen? Zo een vent moet je natuurlijk volledig van het bord schoppen, maar helaas, het liep anders. Of zoals Henk zelf zegt:

‘Ik had in mijn  partij tegen Jan Akkerman twee minuscule probleempjes:

1. Een ernstig gebrek aan strategisch inzicht (zie de stelling na wits 14^. De2).

Wat moet zwart doen? Uit een ver verleden herinnerde ik me een Grand Prix-McDonnel aanval, waarbij e6 aanbevolen werd om f5 nog enigszins te controleren. Wat moet zwart anders doen? In de partij kwam ik niet onder de druk uit. 

 2. Een ernstig gebrek aan tactisch inzicht

 In deze stelling  is er evenwicht, zij het een labiele variant ervan. Ik speelde nu Da7?? En wit wint onmiddellijk: Txc3, Txc3 ; fxg fxg; en Df7 gevolgd door De8.

Julien Rentrop speelde met wit tegen de jonge goede speler Leon Elferink. Na 11. … Pg4 was de stelling links ontstaan. 

Zwart dreigt met Pf2+ een kwaliteit te winnen maar wit heeft iets sterkers met het offer 12. Lxf7+!! (De Chess.com computer vond het “brilliant” dus het dubbele uitroepteken is hier zeker op zijn plaats). 

Er volgde 12. … Ke7 13. Pg5 Pf2+ 14. Tf2: Lf2: 15. ab5: h6 (cb5: kost na Pd5+ de dame) 16. bc6: (nu dreigt Pd5+ wel héél erg) Dc6: 17. Ld5 (stelling rechts).

Dit was voldoende om de winst binnen te halen, al speelde zwart nog lang door en voelde Julien de tijdsdruk met nog maar acht minuten op de klok. Maar hij kijkt terug op een leuke maar zeker geen makkelijke partij, waarin hij zeer tevreden over zijn twaalfde zet is.

Invaller Olivier speelde in de plaats van Hans Tuit tegen Midas Schonewille die op de dinsdag daarvoor in de SOS-competitie tegen Woerden 1 hard onderuit gegaan was tegen Hans van Steyn. Zou hij dat in deze partij ook gaan doen? Na de tweede zet was Olivier al “uit boek” en zijn tegenstander ging het strategische pad op met zetten als h6 en c6. Maar wit kon de stelling openbreken en toen sloeg de vlam in de pan. Na 22 zetten was de overwinning een feit.

Leen de Jong had een klein openingsvoordeeltje maar dat verdween door wat mindere zetten. Het besef dat het foute boel was kwam helaas te laat. Na het missen van een goede verdediging rond de twintigste zet, werd hij volkomen weggespeeld.

De tegenstander van Jacco Lind vertelde hem dat dit zijn eerste officiële  wedstrijd was in 2 jaar. Dit klonk voor Jacco als muziek in de oren! Hij kreeg zijn nieuwe opening op het bord en daarbij een prettige stelling. In een aanval op de koningsvleugel offerde hij weliswaar verkeerd, maar er zat nog steeds heel veel druk op de stelling en gelukkig bezweek zijn tegenstander.

En toen stonden we dus met 3-4 voor en ploeterde Annie de Jong voort in een stelling waarin haar koning helemaal overlopen was. Het zag er slecht uit, beide spelers hadden nog maar weinig tijd. Annies tegenstander bleef heel koel in tijdnood. Maar dit kwam, achteraf gezien, omdat hij niet doorhad dat hij in tijdnood zat. Hij sukkelde op zet 38 door zijn klok.

Zo hebben we dus met 3-5 van Oud Zuylen Utrecht 2 gewonnen. We staan er niet slecht voor, waarbij het beeld ook nog wat vertekend is omdat sommige clubs vier (zoals wij) en andere vijf (zoals de nummer één) partijen hebben gespeeld.

Op papier was het KNSB team Woerden 1 vele malen sterker dan Almere 2, maar daar was tijdens de thuiswedstrijd op de zaterdag middag weinig van te merken. 

Laten we met de uitzonderingen beginnen. Sten had door middel van een thematisch kwaliteitsoffer de pionnen structuur van zijn tegenstander onherstelbaar versplinterd. Daarna legde hij zich toe op het een voor een binnen hengelen van de hulpeloze slachtoffertjes. Ondergetekende liet een fraai staaltje afbraakschaak zien en wikkelde bijna regelrecht af naar een gewonnen toren- en later pionnen-eindspel. Jelle liet zijn tegenstander een stormaanval uitvoeren om die vervolgens meedogenloos uiteen te slaan. In het eindspel kon de toren van zijn tegenstander op a1 niet meer dan hulpeloos toekijken.

Op een aantal andere borden was het kommer en kwel. De stukken van Bas stonden na 10 zetten slechter dan in de beginstelling. Dat is daarna ook niet meer goed gekomen. Ed was een kwaliteit kwijt geraakt (waar hebben we dat eerder gelezen). Marcel van Oort dacht een stuk te kunnen winnen, maar dat ging door een mooie truc van zijn tegenstander niet door. Hij eindigde met een pion minder. Selman had nog een redelijke stelling, maar geen plan en verbruikte daardoor zeeën van tijd. Van deze vier wist alleen Ed (alweer) een remise uit het vuur te slepen. De partijen van Selman, Bas en Marcel gingen allemaal verloren.

Met een 3,5-3,5 stand was het weer eens “alle ballen op Rolinde”. Met een pion minder moest er toch op zijn minst een remise uit gesleept worden. Het nummer van Queen en David Bowie galmde door mijn hoofd, maar van enige druk liet Rolinde weinig blijken. Gelukkig stonden er nog dames op het bord. Ondergetekende weet wat dat betekent in tijdnood tegen ons aanstormende talent. Daar kwam haar tegenstander ook achter. Hij verloop eerst twee stukken tegen een toren en even later een uiterst belangrijke pion. Toen was het pleit snel beslecht. Rolinde voelde goed aan waar de prioriteit lag en stuurde met de express post een pion naar voren die niet meer te stoppen bleek.

Woerden 1 komt dus met een 4,5 – 3,5 overwinning met de schrik vrij.

Zie ook: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/10284

Zonder de in alle opzichte imposante Ed van Eeden kwam Oud Zuylen Utrecht 1 op bezoek in Woerden. Zeker een aderlating voor OZU, maar op het eerste bord hadden ze een uitstekende vervanger.

Sander Blok van OZU had goed onthouden wat hij ooit tegen Sten in een rapid partij op het bord had gehad en nam terdege voorbereid achter het bord plaats. Tegen dit geweld kon Sten niet op en hij werd dan ook overtuigend verslagen. Zie ook het verslag op de OZU site: https://oudzuylenutrecht.nl/sanders-goede-openingsvoorbereiding-wordt-beloond/.

Ook op andere borden pakten donkere wolken zich samen. Jelle had tegen Bertrand Weegenaar een loper begraven op b7 en Ed was in de verwarring tegen Daniel Kuijper een kwaliteit achter geraakt.

Gelukkig gingen onze laatste borden wel lekker.

Midas Schonewille was zo gefixeerd op het insluiten van de dame van Hans dat hij vergat dat een eigen stuk verloren ging. Marcel van Oort ging met zijn pionnen als een asfalteer machine over de stelling van Wout van Goor heen. Die twee punten leken we heel hard nodig te zullen hebben.

Zelf speelde ik een partij waarin ik iedere zet van Piet Kooiman wist te raden, zelfs de wat mindere zetten. Het leverde een een derde punt op.

Maar daarmee was de match, gezien de stand op de andere borden, nog niet gelopen.

Leen de Jong leek voor de omstanders een goede partij te spelen tegen Harm Theo Wagenaar. Hij zelf was daar niet zo van overtuigd en kwam ook niet verder dan remise. Selman speelde een taaie partij tegen Jan Maarten van den Boogaard waarin hij geen gevaar liep maar verder ook geen potjes kon breken. Ook dat werd remise.

Woerden haalde daarmee het vierde punt binnen. Nu was het zaak uit de overige twee partijen nog een halfje te wringen. Dat lukte wonderbaarlijk goed. Jelle wurmde zich in het eindspel helemaal los en Ed wist genoeg dreigingen in de stelling te vlechten om die ook remise te houden.  

https://sosc.netstand.nl/pairings/view/6081

Uit de vroeger geroemde jeugdopleiding heeft Vegtlust een aantal jeugdige spelers over gehouden die nu het 1e team versterken. Enigszins gedwongen door de omstandigheden zette Woerden daar de eigen aanstormende talenten tegenover. Dat beloofde wat.

Jacco ging all-out tegen Wayan Prins. Zijn pionnen stormden naar voren richting de vijandelijke koning. Alle bruggen werden erachter verbrand. Toen de aanval dreigde te stokken gooide Jacco er ook nog eens een toren tegenaan. Het bleek onvoldoende gesteund door scherpe berekening. Na 1,5 uur spelen was de stelling van Jacco veranderd een ravage. 

Mark offerde tegen Lucas Siero iets te gemakkelijk een pion, thematisch in een soortgelijke stelling maar niet in die op het bord. De compensatie was ver te zoeken. Van lieverlee wist Mark toch nog een dynamische stelling op het bord te krijgen. Mark ging een pion terug winnen en in paniek verkwanselde Lucas zelfs een stuk. Volgens Lucas gebeurde dat in tijdnood, met 10 minuten op de klok.

Sten en zijn tegenstander Floris van der Blom zijn beiden rechtlijnige spelers. Zoals Sten eerder een furieuze aanvalspartij won, zo makkelijk wikkelde hij nu af naar een eindspel waarin de stukken van Floris nog niet voldoende waren gecoördineerd. Met die coördinatie kwam het nooit meer goed en Sten rolde de ene na de andere pion op.

Marcel van Oort speelde een degelijke partij tegen Peter van Zeist. Had het gevoel lekker te staan, maar stond nooit echt beter. Tot het moment dat hij dacht slechter te staan, toen stond hij juist weer goed. Wij omstanders dachten dat hij een extra pion in het eindspel zou moeten kunnen verzilveren, maar de engines geven ons daar geen gelijk in.

Zoals wel vaker de laatste tijd meanderde de partij van Marcel Schröer tegen Erik van Dijk een zet of 40 ronde de meridiaan. Meer dan eens hengelde Erik naar remise door een zetten herhaling in te zetten. Na een ongelukkige ruil belandde Erik direct in een kansloze positie. 

Rolinde speelde in de openingsfase heel ambitieus tegen Sven van der Vliet en pakte direct met zwart het centrum. Het leek wat riskant, maar met net zo’n rechtlijnig spel als Sten legde ze de complete stellling van Sven lam. Die begon zich steeds meer op te winden over zijn verkrampte stelling en moest met lede ogen aanzien hoe alles uit elkaar spatte.

Daarmee had Woerden met 4,5 punt behaald en was de buit binnen. Het leek een grote overwinning te worden.

Hans had zijn tegenstander Tobias van der Kroef direct vanuit de opening zwaar onder druk gezet. Hij won een pion en later zelfs een stuk. Dat kan niet meer fout gaan, zou je zeggen. Het bleek anders te gaan.  Tobias zette een tegenaanval in gang. Hans deed geen poging die aanval te pareren, maar beantwoordde het met een eigen aanval. De vraag was: welke aanval slaat het eerst door? Niet die van Hans, zo bleek.

Jelle speelde een spannende partij tegen Maarten Post die beiden uiteindelijk in een positie bracht dat ze nog slechts op de increment de zetten moesten uitvoeren. Het wordt dan een kwestie van stap 2 schaak. In eerste instantie verloor Jelle een paard door een röntgen vork en daarna verloor Maarten een volle toren door een dame vork. Het bleef spannend tot het moment dat Jelle een belangrijke pion in de vijandelijke koningsteling mocht mee grabbelen en Maarten al somberend de vlag liet vallen.

Einduitslag : 5,5 – 2,5 voor Woerden 1  

Zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/6082

In de eerste ronde van de SGS beker werd Woerden een vrije doortocht vergund door het zich terug trekkende Zeist. In de tweede ronde stond Barneveld op het programma. Na de controle met de met de Vogelgriep Check App kon de match van start gaan.

Woerden hanteerde een eenvoudige maar doeltreffende strategie. Sten zou zijn tegenstander direct naar de keel vliegen en de overige spelers, Selman, Ed en Marcel moesten dan met degelijk spel de voorsprong consolideren.

Het eerste element van deze opzet slaagde. Kevin van Brummelen waagde het een Pirc op het bord te leggen met een snelle korte rokade. Vroeger kon dat. Dat waren nog eens mooie tijden. Maar met de engines van tegenwoordig blijft er geen spaan over van deze tactiek. Sten ging met een kettingzaag op de koningsstelling en brak alles af wat hem in de weg zat. Het was een partij die aan de poster van The Shining deed denken.

In mijn “waarom speel ik dit eigenlijk nog” variant had ik weer eens helemaal niets bereikt met wit. Geen reden natuurlijk om niet met een klein vuurtje Jasper Rijken gaar te sudderen. Dat lukte. Op een onbewaakt ogenblik ontnam Jasper zijn eigen paard het laatste vluchtveld en kon met een geniepig pionnetje het hulpeloze beestje geruimd worden.

Selman had tegen Jacco Heij met zwart binnen de kortste keren gelijk gemaakt. Tot op een ongelukkig gekozen moment Selman de stelling liet openen, waardoor de witte stukken helemaal tot leven werden gewekt. Dat voordeel gaf zijn onberispelijk spelende tegenstander niet meer uit handen.  

Bruun van de Laar speelde heel rustig in de opening. Dus de voorzet van wit was snel verdwenen. Daarna eerst een wit dubbel pionnetje op de dame vleugel. Iets later ook een dubbel pionnetje op de koningsvleugel terwijl zwart het loperpaar veroverde. Wit gaf door een onhandige toren ruil zwart de tijd om alle stukken optimaal te zetten voor het eindspel. 4 witte pionnen tegen 3 witte op de konings vleugel, en de omgekeerde verhouding op de dame vleugel. De twee dubbel pionnen maakten de witte stelling erg kwetsbaar. Na veel trekken en nog meer duwen, hield zwart een centraal pionnenduo over met een loperpaar tegen twee geïsoleerde pionnen en een loper en paard voor wit. Net toen wit dacht af te wikkelen naar een remise eindspel van paard en pion tegen twee lopers, bleek een van de zwarte pionnen door te lopen, en promoveerde tot dame. (aldus Ed)

Hiermee werd de eindstand 3-1 voor Woerden en bekert Woerden in de 3e ronde vrolijk verder.

Ook de SOS competitie is weer gestart. Woerden 1 trad aan tegen Rivierenland 1 en was duidelijk favoriet. In ver vervlogen jaren is dat wel eens anders geweest. “Speelt Jelle ook mee?” vroeg Jan Bulk toen hij van de wedstrijd hoorde. Een grap die alleen de oud gedienden begrijpen. 

Jelle Wiering speelde inderdaad mee en vloog de tegenstander direct naar de keel. Daardoor duurde de partij minder lang dan die van de rest en kon Jelle zich mooi als sport fotograaf dienstig maken.

Ook Hans van Steijn overspeelde zijn tegenstander. In zijn geval op een wat degelijker manier. “Zijn stukken kwamen, zagen en trokken zich stuk voor stuk terug,” aldus de samenvatting van Hans.

Hetzelfde gold voor Sten Goes. Ook met een loper-dame batterij die de verkeerde kant op stond gericht zette hij zijn tegenstander zozeer onder druk dat deze daaronder bezweek.

Dat waren drie overtuigende punten met de witte stukken. 

Maar op de overige borden liep het helemaal niet zo lekker. In de enige ander partij met wit, die van mijzelf, werd helemaal niets bereikt. Alleen in tijdnood in een altijd levensgevaarlijk met dame-poard eindspel werd het spannend. Op één brad het koude zweet mij uit en dacht ik dat ik helemaal de boot in ging. Mijn tegenstander zag het gelukkig niet en daardoor kon ik toch nog het punt binnenhalen.

In alle zwarte partijen was het zwoegen geblazen. Leen de Jong speelde de gehele partij met de rug tegen de muur zoals alleen hij dat beheerst. Meer dan remise zat daar niet in.

Marcel van Oort zat ook niet helemaal lekker in de partij. Nadat zijn tegenstander wat kleine kansjes had gemist wurmde Marcel zich toch uit de verdediging en haalde het punt alsnog binnen.

Ed Oosterlaken liet zich in de opening strategisch verschalken en moest daar tientallen zetten voor bloeden. Ook Ed wist uiteindelijk toch nog te winnen.

Minder mooi verliep het bij Selman Ercan. Juist in deze partij hield zwart zich prima staande. Maar toen er een eindspel met een dame tegen wat licht stukken op het bord kwam, liet Selman toe dat de lichte stukken lekker gingen samenwerken en daarna was er geen houden meer aan.

Zo won Woerden 1 met 6,5-1,5 van Rivierenland 1. In prima sfeer werd er daarna geanalyseerd.

“Wie heeft de sleutels van de kast?”

Dat was de vraag op de clubavond op dinsdag 23 november. Zonder klokken is het lastig schaken. Met een vertraging van 3 kwartier kwamen ze toch nog tevoorschijn en werd er toch nog geschaakt.