Auteur: Marcel Van Oort

(Marcel) De eerste wedstrijd van ons 2e team in de SOS competitie dit seizoen. Wij (Mark Pieterse/Marcel van Oort) kregen dus van onze teamleider gezamenlijk het verzoek of één van ons iets wilde schrijven over deze avond. In de geest van deze tijd leek het mij leuk om een soort podcast te maken, maar dan op schrift.

(Mark) Dat lijkt me de tijd ver vooruit, een geschreven podcast. Als ik nou input lever, dan zorg jij wel dat het gaat werken…?

Ja joh, we gaan ervoor!
Een schaakfeestje, Tricht uit. Altijd lastig. Had jij nog ideeën vooraf over deze match?

Nou, de vorige keer tegen dit team was begin dit jaar en lag nog vers in mijn geheugen, verloren met 5,5 – 2,5 dus met licht knikkende knieën die kant op.

Ik zat er ook niet lekker in op de heenweg. Ik wist dat ik vorig jaar verloren had, en mijn tijdsindeling was ook niet wat ik vooraf bedacht had. Ik had de eer om onze nieuwe teamleider te mogen chaufferen, maar melde me daar tien minuten later dan gepland. Ik was in ieder geval gewaarschuwd om de rest van de avond op mijn tijd te letten. <cynisme toon aan>Jij wilde je tijd ook nuttig besteden deze avond hè?<cynisme toon uit?

Hehe, ja mijn partij was niet heel lang. Ik had niet de tegenstander van vorig jaar maar wel één die op papier nog wat sterker was. Gelukkig bleef het bij dat papier want in een gesloten Siciliaan was al snel de angel uit het spel en bood mijn tegenstander remise aan. Denkend aan verleden keer besloot ik het maar te accepteren en er een avondje observeren van te maken.

Dat is mooi, want ik heb bijzonder weinig inhoudelijk meegekregen van de andere partijen eigenlijk. Om nog terug te komen op het begin van de avond: ik kwam aanrijden en werd direct hartelijk begroet en kreeg complimenten over mijn stukje van de vorige partij. Oprecht leuk toch? Ik hield wel direct rekening met een zeer gedegen voorbereiding van de tegenstanders… Maar, jij hebt de partijen kunnen volgen, dus brand los!

Om te beginnen bij de jeugd, Tim, Jory en Timo die gezellig met mij mee gereden waren.

Aanwinsten, toch? Dé toppers van vorig jaar groeien door, de ouderen worden langzaam naar het derde gedreven.

Volgend jaar ben jij aan beurt 🙂

… De eerste partij alsjeblieft…

Aldus, Jory was onze supersub deze avond, in een ietwat dichtgeschoven stelling zag het er mijns inziens beter uit voor Jory die langzaam maar zeker de druk opvoer en uiteindelijk een matstelling kon forceren.

Ik gaf er geen stuiver voor, zo dicht als die stelling stond. Knap om daar een punt uit te persen!

De partij van Tim zag er goed uit met al redelijk vroeg een kwaliteit voordeel en verder geen vuiltje aan de lucht tot ik weer langsliep en een vervelende penning van een loper op twee torens zag staan. Voordeel weg maar niets aan de hand dacht ik maar Tim dacht daar helaas heel anders over en kwam een vol stuk achter, dat kostte hem dan ook de partij.

Niks van meegekregen, althans, van die ommekeer. Ik heb Tim alleen goed zien staan. Wat speelde de derde musketier?

Achteloos, haha. De tegenstander van Timo vond hem achteraf de opening een beetje achteloos spelen maar hij was niet op de hoogte dat dit al in de voorbereiding zat, dus kwamen de zetten à tempo. Timo’s tegenstander had ogenschijnlijk voordeel met een vrije a-pion maar daar stond een vrije d-pion tegenover dus werd er tot remise besloten.

Op de gang was Timo er nog niet gerust op, twee pionnen achter… Netjes dat dat toch nog remise is geworden. De match ging dus gelijk op. Vooraf was de meeste “hustle” over de tegenstander van Henk, toch? Toen ik langsliep dacht ik dat hij in zijn bekende repertoire zat, maar dat bleek helemaal niet het geval.

Henk zat als onze leider aan bord 1 inderdaad met een zware tegenstander gezien zijn rating die achteraf gelukkig gebaseerd was op een beperkt aantal partijen. Henk had zich goed voorbereid en hij leek mij dan ook geen moment slechter te staan, omdat zijn tegenstander niet wilde meewerken aan een mooie matcombinatie eindigde ook deze partij in een remise, een zeer knap resultaat!

En toen kwam Ruben van der Meer binnen! HALLO, IK BEN VAN DE DUYVIS EN NOU HOORT IK DAT ER HIER EEN FUIF IS!! Jeetje man, wat een toestand.

Ik vond het al apart dat de bar om 22u dicht ging, daar zat ik van te voren meer mee.

Er werden net voor tien uur dus bakjes met borrelnootjes neergezet. En KRAKEN die dingen, KRAKEN! Zowel Eddy naast mij als ikzelf konden ons lachen niet inhouden. Hoe kan je nou normaal nadenken met al dat gekraak om je heen? Anyway, een kwartiertje tijd en noise-cancelling doen veel goeds…

Eddy leek er goed mee om te gaan. Bij onze nieuwste aanwinst stond er een stelling op het bord waar ik het voordeel van de twijfel aan hem zou geven maar uiteindelijk verzandde ook deze partij in een remise waardoor de stand gelijk was.

Nou, het helpt wel als je zo positief naar de wereld kan kijken, haha. Ik zat ernaast en zag dat Eddy best moeite moest doen om de remise te houden hoor. Een pion minder in een toreneindspel is niet zomaar remise, maar ok. Het is goed om hem erbij te hebben. Heb je iets van mijn partij meegekregen?

Jij had een licht open koningsstelling maar wel het centrum aardig onder controle leek het, de balans was moeilijk te verstoren en dus remise, toch?

Nou… als schaakanalist ben je nog geen Hans Bohm, maar je bedoelt het goed. Voor mijn gevoel was de partij op geen enkel moment onder controle. Vanuit de opening niet voor mijn tegenstander, ik pakte een extra pion mee, maar kreeg daardoor een soort tegenaanval over mee heen. Toen mijn tegenstander 2 pionnen terug pakte, kwam het initiatief weer bij mij te liggen. Uiteindelijk wist ik af te wikkelen naar een eindspel met evenveel pionnen en ongelijke lopers. Pot-remise en ik was er wel tevreden mee.

Ja, de stand was toen nog gelijk. Henk zei tegen iedereen die het wilde horen dat je remise mocht aannemen. Echt inzicht van een leider toch? Hoe inspireer je iemand als Olivier….

Hahah, ja dat was echt mooi. Die had direct de instelling: ik heb een pion meer! Jij gaat mij niet vertellen dat dit remise is!

Oliver was in een eindspel met gelijke lopers en een pion meer. Omringd door alle spelers liet Olivier duidelijk weten dat we niet naar huis mochten en vocht hij door, dit alles voor beide spelers vergezeld van een mooie dosis tijdnood. Uiteindelijk promoveerden aan beide kanten pionnen maar hield Olivier nog een pion over, zijn tegenstander werd zo nerveus dat hij uiteindelijk de fout inging en Olivier met schaak de dameruil forceerde met een onhoudbare pion.

Die analyse klopt inderdaad wel 🙂

En de eindstand ook, 4,5 -3,5 voor Woerden, een mooie revanche mede door een in de breedte sterker team en gewoon prima schaak.

Mooi. Anders nog iets te melden over de avond?

Nee.

Ik ook niet. Aldus, leesteraars, bedankt voor het leesteren. Klik op subscribe en like en graag tot de volgende keer!

<verzin zelf een leuk outtro deuntje>
<en, terwijl de microfoon per ongeluk nog niet uitstaat…>
En wat nou als we geen volgers en likes krijgen eigenlijk?

Dan mag lekker iemand anders een stukkie doen de volgende keer, toch?

Goeie. Anders moeten nog een naam gaan verzinnen ook, voor die schaakcast.

Jij nog een blondje?
<microfoon uit>

Nee, helaas nog geen zicht op een elfstedentocht, maar een mooi “Winters” alternatief staat gepland. Het “Jan Bulk Winterkosttournooi” staat gepland voor 25 februari aanstaande.

Het programma is als vanouds:
11.00 uur Ontvangst met koffie ++
11.30 – 13.00 uur Vier ronden snelschaken
13.00 – 13.45 uur Winterse kost
13.45 – 16.45 uur Vier ronden rapid schaken
16.45 – 17.30 uur Borrel en prijsuitreiking

Er hebben zich al flink wat deelnemers ingeschreven, maar er kunnen er nog genoeg bij. Meld je aan bij Marcel van Oort, via movanoort@gmail.com. Hierbij een overzicht van tot nu toe aangemelde spelers: (alfabetisch op voornaam; bijgewerkt tot 7 februari)

1 Aldo Oxener
2 Annie de Jong
3 Carl Schoor
4 Cora van de Zanden
5 Ed Oosterlaken
6 Frank Kooper
7 Frans Janssen
8 Fred Bulk
9 Gert van Yperen
10 Henk Huizing
11 Jacco Lind
12 Jan van Gulik
13 Jan Vos
14 Jens Roggeband
15 Larissa Hessing
16 Leen de Jong
17 Leo de Vos
18 Lucie van de Vecht
19 Marcel Pulles
20 Marcel Schröer
21 Marcel van Oort
22 Marjolein Theunissen
23 Pia Sprong
24 Piet Geertsema
25 Robert Grobbe
26 Sebastian Bernacki
27 Willem Vink
28 Wim Veelenturf

Rare jongens, die Romeinen.

Komend vanuit de vestingstad Woerden werd de lange, barre tocht naar het zuiden des lands ingezet. Donker, koud, guur weer, lange donkere stille wegen. Genoeg tijd voor overdenkingen. Wij Woerdenaren proberen ons als laatste ankerpunt van verzet te handhaven in de SOS klasse 1D, maar dat is tot nu toe een zware missie gebleken. Deze avond was de misse Tricht te veroveren. Tricht? Of all places. SV Rivierenland blijkt verhuist, en Tricht blijkt net iets makkelijker aan te rijden dan Buren.

Gelukkig geen Maas-tricht, dacht ik nog. Hmm, tricht, trecht, dat moet toch haast iets betekenen in die plaatsnamen? Net zoals met partijen zoek ik soms achteraf iets op, om te proberen er wijzer van te worden. In dit geval kan ik meedelen dat het meest logische was geweest om de plaats bijvoorbeeld Lingetricht te noemen. De naam Tricht is afgeleid van ‘Trajectum’, dat ‘doorwaadbare (oversteek)plaats’ betekent (vergelijk Utrecht en Maastricht). Haastrecht, door ik u denken? De naam Haastrecht zou verwijzen naar “kreek van de havik” of naar de persoonsnaam “haveke” gecombineerd met “drecht” (veer/vaarwater). Drecht, tricht, trecht, één pot nat blijkbaar, in mijn ogen vreemd dat je niet duidt welke tricht het is, toch? Maar, genoeg etymologie.

Mijn reis. En dan de combinatie met de titel. Stel je voor: je rijdt over een donker weggetje en ziet een plaatsnaambordje: “Buurmalsen”. De tomtom geeft aan dat ik over 70 meter naar rechts moet, ik sla daar af en nog voor ik kan bedenken dat ik nooit van Buurmalsen heb gehoord en hoe die plaatsnaam in elkaar steekt, kom ik daar het bordje “Einde Buurmalsen” al tegen. Letterlijk nog geen honderd meter van het vorige bord. Tijdens mijn overdenkingen dat het me toch een partij administratieve rompslomp moet geven om dorpen te creëren die zo klein zijn, rij ik bijna zonder het te merken op het volgende plaatsnaambordje af. En hier wordt het nog gekker. Welkom in Tricht. Ik was er bijna en moest echt even stil gaan staan om te geloven wat ik zag. Een plaatsnaambord “Tricht”, “Einde Tricht” en daarna nog een bord “Tricht”, binnen 100 meter. Ze lijken hier niet weten wat ze willen. Drie huizen in het eerste deel, dan eindigt het dorp, dan volgt een oversteek van een weg die men blijkbaar niet bij Tricht wil of mag onderbrengen. Na die weg begint de plaats Tricht dan weer. Alsof ze de doden op het kruispunt niet bij de tellingen van het dorp willen hebben. (zie Google maps als je me niet gelooft)

Aangekomen bij het gezellige dorpshuis, waar je in de foyer kon meegenieten van verhalen uit de oude doos in een presentatie over de lokale families, bleek de energiecrisis hier niet toegeslagen. Wat een hitte in het speellokaal! Om nogmaals te onderstrepen dat die mensen hier niet weten wat ze willen: tegenover mij twee mannen. Eén in een polo’tje met korte mouwen, de ander houdt zijn jas de hele avond aan.

Rare jongens, die Trichtenaren. Maar… hunnie kennen wel beter schaken dan wij.

Nagekomen bericht:

Al onze pijlen 

waren gericht op Tricht

helaas zijn wij wederom gezwicht

door menig zwaargewicht

pootje gelicht

doofde die avond in Tricht

het licht

Wedstrijd verloren

deur weer stevig dicht.

(M.Pieterse)

Met grote verslagenheid hebben wij, schaakclub Woerden, kennisgenomen van het overlijden van ex-voorzitter, ere-voorzitter, ere-lid en zeer geliefd mens: Jan Bulk

Om Jan Bulk een clubicoon van de schaakclub te noemen is een understatement.

Jarenlang (sinds begin van de jaren 90) was hij voorzitter en toen hij dat niet meer was, veranderde er niet zo veel: hij bleef voortdurend met nieuwe ideeën en plannen komen.

Jan en zijn broer Fred gingen op 12-jarige leeftijd onder begeleiding van hun vader, voor de eerste keer naar de schaakclub Internos in Boskoop, om deel te nemen aan het ééndagstoernooi. In 2006 deden beide broers voor de 50^e keer mee en werd de te winnen bokaal omgedoopt in de Bulk-Beker. In 2016 deden de broers voor de 60^e keer mee, zonder onderbreking. Dat was Jan ten voeten uit: als hij ergens contacten had gelegd, vrienden had gemaakt, “nam hij die mee” wanneer hij verhuisde. En hij keerde ook altijd terug.

Schaken was een rode draad bij Jan. In de nachttrein van Moskou naar -Petersburg raakte hij met Henk Dankers zo verdiept in het spel dat daarna een groot deel van de bezienswaardigheden van Petersburg werd gemist.

Hoewel het tegenwoordig een cliché is: Jan zocht altijd verbinding: tussen schakers, tussen verenigingen, met vrienden. Hij werd lid van de schaak historische vereniging en natuurlijk probeerde hij andere geïnteresseerden over te halen.

Hij organiseerde een eigen schaaktoernooi, samen met Carl Schoor, waarbij hij nadrukkelijk vrienden van vorige clubs uitnodigde: het Winterkosttoernooi wordt inmiddels al zo n 25 jaar georganiseerd, niet toevallig af en toe in het gebouw van ‘zijn’ hockeyclub.

Jan was een zeer behoorlijk schaker (een meer dan gemiddelde clubschaker), maar het ging hem toch meer om de schakers dan om de partijen. Waar hij een kans zag, kwam hij helpen. Ik zie hem nog voor me in de sporthal waar vluchtelingen uit Syrië werden opgevangen, druk gesticulerend tegenover een schaker die een andere taal sprak.

Wanneer iemand niet meer in staat was om naar de club te komen, dan ging Jan daar zelf naar toe: zo speelde hij tweekampjes met Piet Ravensberg, Evert Mallon en Dick Hagoort

Typerend voor Jan is het volgende citaat uit één van zijn wedstrijdverslagen: “Een dag met uitersten. Om 14.00 uur was de begrafenis van Ton Strik in Haarlem. Onze club was goed vertegenwoordigd. Op verzoek van de familie hield Wick een korte toespraak. De knop ging daarna om,  en Pia, Jan P. en ondergetekende togen met Woerden 3 naar Moira Domtoren 3 in Utrecht”.

In de jaarlijkse schaakmatch Woerden – Bodegraven, door Jan nieuw leven in geblazen, speelde hij als voorzitter altijd tegen de voorzitter van Bodegraven. Toen hij geen voorzitter meer was veranderde dat in “clash tussen de ex-voorzitters” .

Ik herinner me dat ik hem een keer tegen kwam in de stad toen hij (gespeeld) vertwijfeld uitriep: “wanneer kom je nu eindelijk weer langs? Ik moet nodig opscheppen over mijn kleinzoon!”

Kenmerkend voor Jan was zijn kernachtig taalgebruik: korte rake zinnen in woord en geschrift.

Aan de voorzitter van de hockeyclub: “ik stel voor de hockeyjeugd te interesseren voor schaken. In de winterstop. De schaakclub werkt mee. Hoor graag reactie”

Jan had veel zelfironie: “Rodeloperwaarts: “Na een goede opening en volgens mij stevige partij, waarin de tegenstander alle bedenktijd nodig had op één minuut na, ging ik ten onder, eervol, maar zonder punt”. Ook clubgenoten mochten hiervan meegenieten: “Leo, Pia, Gert en ik hielden de nul”.

“Dat ik de uitslag van de oud-voorzitters Hans Dijk Jan Bulk 0-1 apart vermeld is natuurlijk louter toeval”.

Het waren overigens niet alleen schakers die op Jans hulp konden rekenen. Zo ging hij na zijn uitdiensttreding maaltijden bezorgen bij mensen die dat om allerlei redenen goed konden gebruiken.

De dag voor zijn overlijden kwam ik hem tegen bij de Roemenië markt. Uiteraard als vrijwilliger. Hij was verantwoordelijk voor de boeken. “En ik heb zelf natuurlijk de eerste keus!” Maar ook daar ging het hem om de mensen.

Op de schaakclub werd, de dinsdag na zijn overlijden, twee minuten stilte in acht genomen. Daarna werd de hele avond nauwelijks gesproken.

Jan zal ontzettend worden gemist.

Henk Dankers

Henk de Heer