Voor vanavond staan er diverse mooie gangen op de lijst, maar er is maar 1 hoofdgerecht:
Leen de Jong – Arno Luinenberg
Te volgen vanaf ongeveer 19:45.
Auteur: Marcel Van Oort
OKW – Indeling ronde 2
Voor sommigen zit de nieuwe indeling misschien iets te ver verstopt achter het menu. De indeling is te vinden onder het menuitem “OKW | OKW 2017 | OKW 2017 –
Rangen en standen”, waarna je handmatig nog even op “Round 2” moet klikken. Voor deze ene keer, een directe link.
Reguliere 1e ronde Open Kampioenschap
Volgens mij hebben we dit jaar een nieuw record te pakken, doordat de helft van de deelnemers spelers van buiten Woerden zijn. Het is goed om te zien dat veel schakers jaarlijks terugkeren en dat daarnaast de mond-op-mond reclame ook zorgt voor nog meer deelnemers.
De eerste ronde is zoals gewoonlijk een ongelijke strijd in dit Zwitserse toernooi. Maar alsnog zijn er altijd partijen met een andere uitslag dan verwacht. Dit jaar waren de uitslagen echter op 1 na allemaal in het voordeel van de sterkste speler. Ook dat is misschien wel een record. Een paar lager-gerate spelers verdienen wel een compliment voor hun spel deze avond. Aan de laatste twee borden werd rond half twaalf nog gespeeld. Piet Brouwer speelde een zeer puike match maar moest uiteindelijk toch buigen voor Ron Flohr. De laatste die nog bezig was, was Annie de Jong. Zij had zich helemaal tot een gelijkwaardig pionneneindspel geworsteld tegen David Bakker. In datzelfde eindspel kon David in beider tijdnood een pion vrijspelen en laten promoveren.
Aan het begin van de avond werd de rondeprijs aangekondigd, die je niet wilde winnen. Het was een troostprijs, bedoelt voor de hoger-gerate spelers die verliest van de tegenstander. En zoals verwacht, de verliezer wil deze prijs inderdaad niet aannemen en gunt die aan zijn tegenstander. Mariet Mourits is dus de meest gelukkige van de avond!
OKW 2017 van start
Vanavond is de eerste ronde van ons jaarlijks terugkerende toernooi. Veel terugkerende spelers en met 58 deelnemers zit het toernooi zo goed als vol. De eerste partij die als het goed is live te volgen valt is: Ed Oosterlaken – Bas van Delft.
Edit 17-5: de uitslagen waren weinig verrassend in de meeste gevallen. Check de uitslagen.
OKW 2017 – Inschrijving geopend
Het leukste toernooi van de de regio zit er weer aan te komen en de aanmeldingen stroomden al binnen nog voordat enige promotie zijn werk had gedaan. Wees er vlug bij, want met zo’n 60 deelnemers zit het toernooi vol.
– Nu, op 3 mei staat de teller al op 55 deelnemers! –
Er is inmiddels een voorlopige deelnemerslijst.
Meer informatie beschikbaar op de pagina van het OKW 2017.
En een link voor de historici onder ons.
Inschrijven bij wedstrijdleider Wim Veelenturf: wedstrijdleiderscwoerden@gmail.com of 06-131 666 50
Snelschaaktitel in 2017 voor Marcel Schröer
Dinsdag 17 april was dit keer de datum van ons clubkampioenschap snelschaken 2016-2017. Het al jaren vertrouwde tempo van 10 minuten per persoon verleidde 20 man om deel te nemen. Daarnaast werd door 12 schakers als alternatief rapid geschaakt onder leiding van Jan Super.
Het snelschaken werd een prooi voor Marcel Schröer. Geen enkele tegenstander leek hem deze avond echt pijn te doen. Maar ja, zo gaat dat bij kampioenen, winnen lijkt van buitenaf altijd makkelijk te gaan. Degene die de laatste tijd het meest met hem traint, Mark, maakte het Marcel nog het moeilijkst. In andere partijen wist Mark echter zijn duidelijke talent niet genoeg tentoon te spreiden. 2e in de stand werd Jim Reed gevolgd door vier anderen met 5 uit 8.
Bij het Rapid schaken werd door zowel Arjen van den Berg als Gerard van Haaren 3 uit 3 gescoord.
Woerden 1 verliest van titelkandidaat
Al voor de start van deze match waren we onder de indruk van de tegenstanders, Magnus uit Leidsche Rijn. Het zouden waarschijnlijk 3 à 4 personen met een rating (ruim) boven de 2000 zijn, waaronder de directeur van de KNSB en iemand met dezelfde achternaam als de voorzitter van de bondsraad. Voeg daaraan toe wat mogelijk-under-rated jeugdleden en je hebt de favorieten voor het kampioenschap te pakken.
Vooraf had ik één speciaal verzoek om eens tegen een IM te spelen. Ik had natuurlijk geen enkel probleem om dit kanonnenvoerverzoek in te willigen; mogelijk was dit taktische gambiet onze enige kans op een goed succes.
Om tien uur was er 1 partij over, Jan werd simpel aan de kant geschoven, zo leek het vanaf de wal. Toen ik een rondje langs de borden maakte leeg het me een zware avond te worden. Op veel borden was het materiaal nog wel in evenwicht, maar de stellingen leken me meestal zeker niet gunstig. Persoonlijk had ik juist een pion in de aanbieding gedaan waarvoor ik steeds meer dan compensatie dacht te hebben.
Nadat ik aan mijn ene zijde Jan had zien verliezen zag ik aan mijn andere zijde dat Henk eenzelfde lot beschoren was. Tegen een jeugdlid die onconventioneel ook (letterlijk) beide zijden van de stelling bestudeerde, werd hij langzaam maar zeker weggeduwd. Daar weer naast zat invalster Pia, die stug verdedigde, maar heel slecht kwam te staan. Het had haar tegenstander echter zoveel tijd gekost dat hij in tijdnood kwam en niet de juiste afwikkeling koos, waardoor de tussenstand op 2-1 kwam.
Op bord acht zat Hans, die begon met een half uur achterstand. Op zijn bord werd het redelijk overzichtelijk, waarbij Hans een kwaliteit achter stond, maar 1 of 2 pionnen meer had. Ik heb Hans twee keer remise horen aanbieden, maar zijn tegenstander probeerde uit alle macht een vol punt te scoren. Uiteindelijk was het Hans die zijn pionnen kon doorduwen.
Jim zat aan bord twee, van zijn partij heb ik weinig meegekregen. Het resultaat was helaas een nul. Zelf wist ik mijn stukken actief te houden en toen ook de tijd aan beide zijden begon mee te wegen werd de druk teveel aan de overzijde van het bord. 3-3 gelijk.
Martijn speelde een gedegen partij en wist zijn 400 punten sterkere tegenstander tot binnen een minuut van zijn vlag te krijgen. Dat was zijn grootste wapenfeit, het leverde nog geen half punt op. 4-3 achter.
En tot slot, zat Mark aan bord 1 te zwoegen tegen de IM van 2300-nog-wat. Nou ja, zwoegen… hij bleek zelfs zeer goed te staan! Ergens in de partij heeft Mark misschien zelfs wel +2 of meer gestaan. Maar, zoals u wellicht al voelt aankomen drukte het ELO-overwicht van de tegenstander met de minuut meer op zijn schouders. In plaats van teruggrijpen op stug verdedigen probeerde Mark nog in de aanval te gaan waarna het kaartenhuis en zijn droom ineen vielen. Desalniettemin een zeer mooie partij! Eindstand: een verdiende 5-3 nederlaag.
Debacle tegen Denk en Zet
Zo, daar zit ik dan met mijn goeie gedrag. Een flinke borrel verder heb ik uiteindelijk genoeg moed verzameld om aan dit stuk te beginnen. Want ja, onze redacteur had me expliciet gevraagd om copy aan te leveren voor ons clubblad, waarop ik had geantwoord dat ik de externe match van vanavond als verslag wilde meenemen. En helaas, belofte maakt schuld, waardoor ik mezelf heb opgescheept met de verantwoording een gedegen stuk te schrijven over het debacle van vanavond.
We speelden thuis, in eigen Arena, tegen de Hagenezen van SGS klasse 2D. Gezellige heren, net gepromoveerd en meestal niet opgewassen tegen de andere clubs in deze poule. Ze praatten zichzelf alvast de underdog in en ik motiveerde ze tot op het bot met mijn openingsspeech. Ze schoten werkelijk uit de startblokken zoals Daphne Schippers dat ook doet. Ik voelde me als Gerard Kemkers die zojuist Sven Kramer de verkeerde baan in had gestuurd. Na een dik uur stonden we al met 2,5-0,5 achter! Na nog een uurtje kwam daar nog een punt achterstand bij. Vooraf had ik nog geschreven dat we ook met vijf niet-basisspelers veruit favoriet waren, maar blijkbaar was deze overmoedigheid voldoende om de val in te luiden. Bart, die de routine miste, miste ook de weg naar de winst, maar toonde wel de benodigde spirit door geen remise aan te nemen maar te strijden voor een vol punt. Helaas doofde zijn vooruitzichten als een nachtkaars. De 2,5 uit 3 die we daarna nog scoorden, telde vooral voor de individuele scores mee. Volgend jaar ga ik ook maar eens op ski-vakantie.
Winterkost 2017 lekker hapje voor Leslie Tjoo
Op zondag 12 februari kwamen zo’n 24 man in de kantine van de Mixed Hockey Club Woerden bijeen voor een gezellig potje schaak, begeleid door een hapje en een drankje en een goede winterse maaltijd tussendoor. Dit jaar was ook het weer in de stemming, er lag een mooi pak sneeuw om het juiste gevoel te creëren bij dit evenement.
Het stramien was vertrouwd, de eerste vier ronden werd er gesnelschaakt, waarbij het kaf van het koren gescheiden wordt. In de praktijk is normale sterkte op dit toernooi nog wel eens minder belangrijk dan de vorm van de dag. Of het uur. Daardoor konden diverse verrassende uitslagen worden genoteerd, wat dan de sfeer overigens alleen maar ten goede komt.
De boerenkool en hutspot smaakten oud-Hollandsch lekker, kuiltje jus gecompleteerd met een stuk rookworst en/of een culinair gestoofd speklapje. Dit jaar hadden we zelfs een toetje toe, wat sommige mensen alweer zo van slag maakte dat de smoezen voor evt. verliespartijen later die middag al klaar lagen.
’s Middags komen ook de biertjes en wijntjes op tafel en gaat de wijsheid omgekeerd evenredig de spreekwoordelijke kan in. Het geweldige niveau werd wat mij betreft bevestigd door twee spelers die bijna een complete partij hebben gespeeld met een knipperende, niet lopende klok; een partij die werd bepaald door een toeschouwer; opmerkingen als: “hé, dat is mijn paard! Daar mag jij niet mee slaan!” en uitgekiende ‘stukoffers’ die zich per ongeluk na 15 zetten bleken te bewijzen als compleet logisch onderbouwd.
En aan het eind hadden we een winnaar. Of eigenlijk twee. Zowel Martijn l’Ami als Leslie Tjoo hadden 7 punten uit 8 partijen gescoord. In hun onderlinge match had Leslie gewonnen, wat de reden is dat hij zich uiteindelijk de echte winnaar van dit toernooi mag noemen. Martijn moest genoegen nemen met een flesje wijn, die direct werd gedoneerd als bedankje voor de lessen die hij zich niet meer kon herinneren. Al met al weer een geslaagde dag met veel (vaste, terugkerende) spelers van buitenaf. We gaan er vanuit dat we volgend jaar met de 19e editie weer een succesvol vervolg kunnen geven aan dit toernooi, wat weer strak georganiseerd werd door Carl Schoor en Jan Bulk.
Uitslag en foto’s volgen nog.
Woerden 1 pakt uit tegen Rivierenland 3
Afgelopen dinsdag legden we de wereldreis naar Buren af om daar de eerste match van dit jaar te spelen. Wij maken die reis eenmaal per jaar, maar de spelers uit Buren hebben dit wel 4 à 5 keer per jaar. Half gepland kwamen de meesten van ons later aan dan eigenlijk gewenst. Martijn kon vanwege zijn werk niet eerder vertrekken, dus de deel-auto vanuit Woerden zou sowieso niet stipt op tijd zijn. Echter, die middag belde Martijn nog af wegens de geweldige weg-problemen bij Amsterdam en dus werd snel een invaller gezocht. Aan herplanning van de auto werd niet meer gedacht. Gelukkig deden de tegenstanders niet moeilijk en begonnen we toch ruim voor acht uur aan de match.
In eerste instantie zag het er op veel borden goed uit vond ik. Minimaal gelijk of beter en maar 1 bord dat te chaotisch was voor mij om normaal te beoordelen. Dat was het bord van Henk, die weer één of andere hypervariant op het bord kreeg tegen de jongste deelnemer van de avond. Dit interessante gevecht leidde uiteindelijk tot het eerste resultaat van de avond, een remise. Zelf speelde ik volgens vast patroon op een overweldigende koningsaanval die uiteindelijk doorsloeg. Last-minute-invaller Wim stond een pion achter maar ik had nog alle vertrouwen in een vechtremise. Maar, wanneer je Wim een mat in één voorschotelt dan neemt hij die natuurlijk aan!
Tussentijds kwam Bas -die had aangeboden om te rijden deze avond- even informeren of ik eventueel wat mensen mee terug kon nemen als hij vroeg klaar mocht zijn. Geen probleem. Maar, met dat soort wensen roep je het onheil natuurlijk op je af…
Mark speelde een sterke partij, sloeg een remise af omdat hij nog wel wat kansen zag in een stelling met gelijk materiaal. Dat had hij waarschijnlijk juist gezien, want enkele zetten later had hij een paar pionnen meer en wist daarmee het volle punt binnen te halen. Hans had vanaf het begin wat initiatief en ook hij wist dat uit te breiden, kwam een kwaliteit voor en won. Ad’s partij was wisselend qua kansen en moest uiteindelijk middels een eeuwig schaak aan de handrem trekken. De tegenstander van Jim hoorde ik tussendoor tegen een medespeler iets mompelen als: “tsja, nooit opgeven hè?”. Voldoende aanleiding voor mij om ons team vast rijk te rekenen. Jim voldeed aan die verwachting en won de partij. En natuurlijk tot slot: de partij van Bas. Die was als allerlaatste onder grote belangstelling nog aan het zwoegen. Dat leek goed te gaan tot hij een toren liet insluiten. De kansen keerden. En nog eens. En op een gegeven moment waren beide spelers in tijdnood. De zetten werden kwalitatief minder, het spektakel omgekeerd evenredig omhoog. In een pionneneindspel zat er een race naar een dame aan te komen, die beide spelers niet konden doorrekenen. Een remise was misschien ook wel het meest eerlijke resultaat. De eindstand van de match 6,5 – 1,5.
