Ondanks heftig verzet is het niet gelukt om te winnen van Bodegraven, we gingen ten onder met 13,5 tegen 16,5. Gedurende de avond heeft Woerden maar één moment voorgestaan. Dat was om 22.20 met 7-6, maar dat duurde maar 10 minuten.
De eerste partij was afgelopen om 20.50, een remise tussen Floor Colje en John Jacobs en de laatste partij om 00.00 tussen Sten Goes en Joost Mellegers. Sten wist in tijdnood nog een dame te halen waarna Joost een toren moest offeren en vervolgens de partij verloor.
De partij tussen de voorzitters Marcel en Jo wist Marcel tot winst te brengen. Ook was er een bijzondere partij waarbij 184 jaar ervaring achter het bord zat te weten Evert Mallon en Jan Helledoorn. Evert wist te winnen, maar het blijft uniek hoe deze krasse knarren nog steeds veel plezier beleven aan het schaakspel.
De oud Woerden-spelers deden het erg goed zowel Gert van IJperen, Hans van Steijn en Sten Goes wisten te winnen. De rest heeft het een beetje laten lopen lopen, maar niet getreurd volgend jaar gaan we voor de revanche.
Naam Rtg Naam Rtg Uitslag
1 Joost Mellegers 2241 Sten Goes 2235 0 - 1
2 Willem Jan van Briemen 2002 Marcel Schroer 2186 1 - 0
3 Leen de Jong 1872 Jim Reed 1913 1 - 0
4 Bernard van der Knijff 1948 Bas Verberne 1833 ½ - ½
5 Gertjan Stolwijk 1643 Nancy Kirana 1823 ½ - ½
6 Jo Kloprogge 1675 Marcel van Oort 1817 0 - 1
7 Piet van der Zee 1800* Jan Hoosbeek 1736 0 - 1
8 Harm Zandvoort 1770 Henk de Heer 1727 1 - 0
9 Evert Bos 1719 Ad Goes 1727 1 - 0
10 Jacques Malschaert 1737 Aldo Oxener 1717 1 - 0
11 Dick Bezemer 1650* Bart de Leeuw 1652 0 - 1
12 Hans Malschaert 1650* Jan Bulk 1626 ½ - ½
13 Albert Jan Wagensveld 1621 Hans van Steijn 1600* 0 - 1
14 Jan Duinisveld 1554 Gert van IJperen 1600* 0 - 1
15 Thijs Beerthuizen 1618 Willem Vink 1590 1 - 0
16 Paul Segers 1553 Pia van Rossum 1576 1 - 0
17 Wilco Kusee 1642 Arjan van de Berg 1561 1 - 0
18 Siem Post 1498 Leo de Vo 1560 1 - 0
19 Jan van Briemen 1628 Jan Pool 1534 0 - 1
20 Geert Broekhoff 1500* Frans Janssen 1483 0 - 1
21 Tom Bakker 1517 Jaap Halbersma 1448 ½ - ½
22 John Jacobs 1400 Floor Colje 1431 ½ - ½
23 Bas van Vliet 1315 Andreas de Rooij 1428 0 - 1
24 Marleen Jacobs 1352 Dick van der Windt 1383 ½ - ½
25 Henk van Dam 1430 Ton de Nijs 1343 ½ - ½
26 Dick Dijk 1200* Cor Rijsdijk 1311 1 - 0
27 Yorrick Spits 1370 Gert Overbeek 1296 1 - 0
28 Jan Hellendoorn 1011 Evert Mallon 1309 0 - 1
29 Rob Kuiper - Gert Boelhouwer 1238 1 - 0
30 Xander Lenstra - Henk Huizing 1236 1 - 0
Hunkerend naar oude tijden, waarin ik vol trots en ongeloof kon berichtten over de heroïsche heldendaden van het eerste, namen we weer met hernieuwde verse motivatie plaats achter de borden. Dit keer was HSG 3 op bezoek. Vers gepromoveerd uit de 2e klasse hadden ook zij de eerste twee matches geen matchpunten kunnen bemachtigen. Dit was een uitgelezen mogelijkheid om Woerdens’ vrije val door de SGS competitie een halt toe te stoppen.
Zoals ook de eerste twee matches werd het heel spannend. Al vrij vroeg werden door ons wat remises aangenomen in mindere stelling. We misten weer twee spelers die we qua speelsterkte goed kunnen gebruiken en ook Ad had zich voor deze avond afgemeld. Maar, Woerdense invallers moeten nooit onderschat worden. Sterker nog: dit seizoen spelen ze minstens net zo goed als de vaste spelers van het team. Gezamenlijk komen de invallers namelijk ongeveer precies op 50%! En dat is precies waar je op hoopt als teamleider: halfjes van de invallers en ergens een puntje meer bij de vaste kern. De eerste helft van die hoop kwam ook weer uit. Zowel Bart de Leeuw, Jan Pool als Wim Veelenturf haalden een half punt binnen. Vaste kracht Hans Tuit speelde weer degelijk en haalde zijn derde remise uit drie externe partijen binnen.
En dan, Peter Dupain. Wat een vorm heeft die man de laatste tijd! (Helaas kan ik er jammer genoeg persoonlijk over meepraten…) Ook dit keer behaalde hij een mooie overwinning, hoewel, ik begreep dat er dit keer een zeer meewerkende tegenstander nodig was om tot dit resultaat te komen. Voorwaar een geweldige prestatie om door een puik ringetje te behalen. Helaas is er ook een andere keerzijde van deze goede-vorm-medaille. Henk de Heer lijkt me de laatste tijd juist niet op hetzelfde niveau te spelen als waar ik hem op inschat. Gehard schaker als hij is vertrouw ik echter op een sterke 2e helft van dit seizoen, net zoals ik hem eerder op een ervaren manier bijna verloren partijen naar remise heb zien schuiven.
De stand was op dit moment gelijk. Naast mij zag ik dat Bas Verberne het Benko gambiet aan het weerleggen was. Zelf heb ik de hele wedstrijd onder druk gestaan van een offerlustige tegenstander die qua postuur op voorhand aanspraak maakte op de beste papieren. Uiteindelijk bood mijn tegenstander remise aan met een stuk achter, waar ik een blote koning en maar tien minuten bedenktijd had. Ik besloot te gokken op Bas, aangezien ik de vorige match mijn eigen ELO punten al in de waagschaal had ingezet voor het teambelang. Bas’ tegenstander gooide zijn f-pion naar voren en begon een gevaarlijke koningsaanval. Lichte onderschatting leek mij de uiteindelijke druppel die hem de das omdeed. Jammer, maar helaas. Het voelt allemaal net niet goed. We zullen ons er vol voor inzetten om er in 2015 voor te zorgen dat we in de 1e klasse SGS kunnen blijven spelen volgend seizoen en het hoofd niet in de schoot werpen!
Woerden 1 HSG 3 3,5 - 4,5
1. M. van Oort (Marcel) G.J. van Leen (Guido) 0,5 - 0,5
2. B. Verberne (Bas) G.V. vd Schootbrugge (Gabri) 0 - 1
3. J.H. Tuit (Hans) G. Noel (Gilbert) 0,5 - 0,5
4. H.J.J. de Heer (Henk) M. Lukacs (Mirko) 0 - 1
5. P.C. Dupain (Peter) A.W. de Visser (Arno) 1 - 0
6. W.J. Veelenturf (Wim) A.C. Swart (Ton) 0,5 - 0,5
7. B. de Leeuw (Bart) C.J. Overbeeke (Kees) 0,5 - 0,5
8. J. Pool (Jan) C. Punter (Kees) 0,5 - 0,5
Met gepaste trots wil ik melding maken van ons verlies tegen BSG 3 afgelopen dinsdag. Trots op een verlies? Jazeker! Vooraf had ik me natuurlijk wat voorbereid op de komende tegenstanders. Qua rating zouden ze zwaar favoriet zijn, vorig jaar dachten ze zelfs te kunnen promoveren maar eindigden uiteindelijk als derde. Ook de verdere voorbereiding aan Woerdense zijde was niet optimaal: van de 8 personen die standaard in het eerste zitten konden er uiteindelijk maar 4 deelnemen. Er werden dus vier invallers geregeld, de laatste op de dag ervoor. Maar, wel vier geharde spelers waarvan de rating veel minder van belang is dan de intrinsieke sterkte die zij bezitten. Dit bleek inderdaad het geval.
Nog een opvallend item aan de voorbereiding was het stukje op de site van BSG waarin wordt gerept over het warme lokaal bij de tegenstander van die avond, waardoor ze compleet waren “afgebrand”. Deze avond was voor ons een tegengestelde ervaring, de lage temperatuur ging ons dan ook niet in de koude kleren zitten, hoewel, misschien hebben we juist daardoor het hoofd zo koel kunnen houden. De sfeer was echter warm, waar wij van de ontvangende teamleider bij het begin al wat respijt kregen door wat later te beginnen omdat de meeste van onze spelers later aankwamen.
We begonnen met een gambiet op bord twee, waarvan ik vermoed dat beide spelers zich niet in hetzelfde land bevonden. Henk Dankers kon deze avond geen moment aanspraak maken op de winst en verloor als eerste. Maar, de volgende invaller won in een sterke partij: Aldo trok de score gelijk. Vervolgens werd een hele batterij aan remises binnen gehengeld: Hans Tuit wist hoe hij om moest gaan met het Koningsgambiet. Henk de Heer leek me in eerste instantie erg onder druk te staan, maar kreeg daar aan de andere kant een hele gevaarlijke koningsaanval voor terug. Wm Veelenturf, geen idee hoe hij het deed, maar ook hij sleepte er een remise uit. Jan Bulk speelde zeer goed en degelijk en had een zeer interessant eindspel te pakken waarvan hij achter zelfs aangeeft de winst te hebben gemist. In bijna gelijke stelling kostte het Marcel te veel tijd om een goede remise variant uit te rekenen, waardoor we -maar- met 5-3 verloren tegen een veel sterkere tegenstander. Hulde aan de invallers. Met deze instelling moeten we de volgende x zeker punten gaan pakken.
BSG 3 Woerden 1 5 - 3
1. R. Brouwer (Rein) M. van Oort (Marcel) 1 - 0
2. T. - Brouwer (Timon) *Niet Opgekomen* 1 - 0
3. B. Kieboom (Bert) H.J.J. de Heer (Henk) 0,5 - 0,5
4. E. van de Velden (Eddy) J.H. Tuit (Hans) 0,5 - 0,5
5, R. Weidema (Rik) H.A.P. Dankers (Henk) 1 - 0
6. R.J. Piel (Ruben) W.J. Veelenturf (Wim) 0,5 - 0,5
7. R.K. van Swinderen J.C. Bulk (Jan) 0,5 - 0,5
8. M. Brandenburg (Melchior) A. Oxener (Aldo) 0 - 1
De eerste match voor de SGS beker werd dit jaar gespeeld door Leusden en Woerden. De uitslag was een zeer duidelijke nederlaag voor ons, wat ons één voordeel geeft: we kunnen ons nu meer focussen op de rest van de externe competitie. Na ongeveer anderhalf uur schatte ik in dat er nog wel een gelijkspel in zat. Ik stond zelf wel aardig gelijk, maar bouwde een grote tijdsvoorsprong op. Ad Goes op bord twee had een achtergebleven pion, maar kon de stelling al bijna vastzetten waardoor er geen doorkomen aan leek. Op bord 3 zat Henk de Heer die niet goed uit de opening was gekomen, hij stond flink onder druk. Peter Dupain aan bord 4 kon ook nog wel een remise gaan scoren.
Peter was de eerste die de handdoek in de ring moest gooien, waarna Ad even later de remise binnen hengelde. We hadden nog minimaal een remise en een winst nodig om gelijk te spelen. Mocht dat gebeuren, dan zouden we daarna met verwisselde kleuren moeten gaan snelschaken. Dit gaf de nodige stress, omdat Peter niet op de hoogte was van deze regel en reeds huiswaarts was gekeerd. En, dat gewenste resultaat kwam steeds dichterbij! Henk had inmiddels zijn stelling aardig weten om te keren, waar ik zelf een half uur voorsprong had op tijd, iets wat ik niet vaak meemaak.
Het vervolg was heel anders dan ik me had voorgesteld. Henk duwde door en had een pion voorsprong. Ik kreeg het moeilijk, mijn tegenstander mocht dan lang nadenken, maar creëerde tegelijk een druk waar ik bijna niet onderuit kon komen. En op dat moment bood hij remise aan! Ik dacht na over mijn slechte stelling en keek nog eens naar links, het bord van Henk. En nog een keer, en nog een keer… Henk had een ongelofelijke kans op winst, maar miste die helaas. Toen zijn partij uiteindelijk echt remise bleek te worden mocht ik aan de bak. Mindere stelling of niet: er moest gewonnen worden om nog kans te hebben op een ronde verder. Met nog wat minder dan tien minuten op de klok wist mijn tegenstander echter zijn stelling koelbloedig naar winst te schuiven. Volgend jaar weer een kans. Hopelijk halen we dan wel de 2e ronde.
Van te voren stuurde ik de teamleden de melding dat ik mijn glazen bol had afgestoft en dat we met een zeer minieme overwinning zouden starten dit jaar. Doorn-Driebergen had zich het afgelopen jaar maar ternauwernood gehandhaafd in de 1e klasse en moest voor ons dan ook als prooi worden gezien. De gemiddelde rating moest dan niet worden meegenomen in die afweging, want onze tegenstanders hadden in theorie de betere papieren. Maar met geharde toernooispelers en tot de tanden toe gemotiveerde schakers kun je een eind komen.
Het begin verliep niet helemaal zoals verwacht wat mij betreft. Mijn glazen bol had de afmelding van Rolf niet voorspeld en ik had voor mezelf opgeschreven dat ik enen verwachtte op de even borden, en dat zich daarbij nog 1 halfje zou voegen, waarbij ik gokte op de underrated Henk de Heer. De meeste partijen gingen nog redelijk gelijk op toen Henk Dankers ineens begon te mompelen over een zet die hij gemist had. Toevallig stond ik in de buurt en zag dat zijn dame zou worden omgeruild voor twee lichte stukken. Aj. Tot zover mijn voorspelling, dacht ik nog. De man in vorm, de ideale invaller voor ons team, bleek toch te kunnen verliezen. Maar, vol verbazing vernam ik even later dat diezelfde Henk Dankers zijn partij alsnog naar winst geschoven had. Dat was nog eens goed toneelspel bij een geweldig offer dat hij natuurlijk gezien moet hebben, bedacht ik me grinnikend. Ook Peter Dupain haalde, eveneens aan een even bord, het punt binnen en Hans Tuit schoof een nette remise, waardoor de tussenstand al 2,5-0,5 in ons voordeel was! De vervanger van Rolf, Wim Veelenturf, kon helaas de voorspelling die ik voor bord 4 had niet waarmaken. Naast mij probeerden Ad (pionnetje kon niet doorlopen met een kale koning onder druk) en Bas (uit volle macht op de remise, maar goed behandeld door zijn tegenstander) nog tot het uiterste te gaan voor desnoods halve punten, maar helaas. Van de partij van Henk de Heer heb ik weinig meegekregen, behalve dat het een Siciliaansachtig geval was. Zelf mocht ik in tijdnood in ongeveer gelijke stelling een gratis toren ophalen, waarna de partij werd uitgespeeld tot mat. Een zeer nipte nederlaag dus, waar we zeker een kans gehad hebben. We zullen aan de bak moeten voor een goed resultaat in de eerste klasse!’
Woerden 1 Doorn-Driebergen 1 3,5 - 4,5
1. B. Verberne (Bas) G. Legemaat (Gerrit) 0 - 1
2. M. van Oort (Marcel) J.A. de Groot (Johan) 1 - 0
3. A.J. Goes (Ad) G.R. van der Ploeg 0 - 1
4. W.J. Veelenturf (Wim) G.J. Hoevers 0 - 1
5. H.J.J. de Heer (Henk) P.L. Egelie (Peter) 0 - 1
6. P.C. Dupain (Peter) E.J. Zwaan 1 - 0
7. J.H. Tuit (Hans) M.P. Ronner (Meinko) 0,5 - 0,5
8. H.A.P. Dankers (Henk) A. Pak (Jos) 1 - 0
De eerste wedstrijd van de externe SGS-competitie was op vrijdag 10 oktober 2014, uit, tegen Moira-Domtoren 4 in Utrecht. Een sterk team met een gemiddelde rating van 1694 tegen onze gemiddelde rating van 1628.
Op papier dus een moeilijke opgave. Dat bleek ook gaandeweg de wedstrijd met als gevolg een 6,5 – 1,5 nederlaag voor ons team.
De individuele uitslagen zijn:
Henk Dankers – Jan Bettman 1/2 - 1/2
Bart de Leeuw – Paula Vennix 1/2 - 1/2
Jan Pool – Ernest de Vroome 0 - 1
Jan Bulk – Jos Kloppenborg 0 - 1
Wim Veelenturf – Bram van Reemst 1/2 - 1/2
Hans Ossebaar – Maarten Metz 0 - 1
Aldo Oxener – Ewoud Loots 0 - 1
Pia van Rossum – Gerrit Jan Bakker 0 - 1
1,5 - 6,5
Op dinsdag 11 november 2014 wacht de volgende tegenstander, namelijk in een thuiswedstrijd tegen TRIO 1 uit de Meern.
Gisteren was in Gouda het Open Schaakkampioenschap van Gouda. Als inwoner van deze stad en vers (dubbel)lid moest ik hier natuurlijk bij zijn. Ik trof er diverse bekenden uit bijvoorbeeld Oudewater, maar ook was er aan de top een heel sterk deelnemersveld. Benjamin Bok, Vladimir Epishin, Dimitri Reinderman en vele anderen. En, er was zelfs een wereldkampioen!
Wat? Carlsen in Gouda? Of een van de vorige wereldkampioenen misschien? Anand, Kasparov, of misschien Ponomariov? (Kent u de lijst met wereldkampioenen uit uw hoofd?) Nee, helaas. Of het budget niet toereikend genoeg was, of het netwerk van de organisator, ik weet het niet. Misschien had de organisatie ook niet die ambitie (wel leuk voor een volgende keer), het toernooi claimt nu ook al het grootste eendaagse toernooi van Nederland te zijn.
We moeten het op ander sportvlak zoeken voor deze mistery guest. Het was zelfs een Nederlands wereldkampioen. Hoeveel hebben we er daar helemaal van? Best veel eigenlijk, als je zo eens wat gaat rondneuzen op internet. Ik zou er meerdere herkennen denk ik: Joop Zoetemelk, Jan Raas, Inge de Bruijn, Marcel Wouda, Dennis van der Geest, Sven Kramer, om maar enkele favoriete sporters te noemen. Geen idee of deze mensen ook op een beetje een indrukwekkende manier met houten poppetjes kunnen schuiven.
Maar deze man heeft me verslagen, zonder dat ik wist van zijn achtergrond. Een redelijk normale partij, gelijk opgaand, die ik aan het eind -zoals meerdere van mijn partijen deze dag- volledig weggaf waar een remise tot dan toe de meest verwachte uitslag was:
Wit aan zet speelt hier de zet Dd4. De gedachtenkronkels zijn al redelijk misvormd door eerdere gebeurtenissen in de partij en niet alle kronkels zijn nog even objectief en juist. “Aj, niet uit de penning gelopen”, bedenk ik me. En ja hoor, zwart speelt Td6. Dag toren! Ontevreden geef ik mijn tegenstander de welverdiende hand. Pas later in de analyse zie ik dat ik nog eeuwig schaak tot mijn beschikking heb, Dh8+, Ka7, Dd4+. Ook b6 helpt dan niet omdat ik via Dg7+ verder kan met de schaakjes. Bij tussenplaatsing van een stuk ben ik van mijn penningsprobleem af.
Wereldkampioen: Huidji See
De man die hier op deze manier een punt van mij kreeg was Huidji See. Wie? Juist, dat dacht ik ook. Deze man blijkt een goed (pool)biljarter te zijn en reist de wereld over als professional. In 2011 werd hij zelfs wereldkampioen in de discipline 10-ball! Een gesprek later bij de bar leerde mij de achtergrond van deze man en hij vertelde wat van zijn interessante verhaal. Volgende week mocht ‘ie weer voor een toernooi naar Amerika en op de Filipijnen wordt hij op straat herkend. Hier in Nederland kan hij vrij over straat, zonder dat ook maar iemand omkijkt… Tot slot nog even een stukje moraal: kijk uit met wat je zegt tijdens de introductiepraatjes bij een externe match. We mogen dan spelen in de biljartzaal, maar bied niet zomaar iedere tegenstander aan dat we er wel om zullen biljarten als we er op het bord niet uitkomen!
Een man met zo’n blik achter het schaakbord maakt natuurlijk ook indruk!
De ledenvergadering werd, zoals inmiddels traditioneel, opgevolgd door een simultaan van de clubkampioen, Marcel Schröer. Vijftien dappere strijders durfden aan te treden en kregen de schier onmogelijke taak om deze geharde toernooiridder punten afhandig te maken.
Henk Dankers bleek nog steeds in blakende vorm en haalde een punt. Wick lulde zichzelf naar een remise en ondergetekende zette de kampioen op scherp voor de komende competitie. Alle overigen moesten met een nul op zak naar huis, maar niet voordat Marcel, na zoveel rondjes te hebben gelopen, ook nog een rondje gegeven had! Op je gezondheid Marcel.
Hier het beeld dat Marcel ongeveer gehad moet hebben:
