Zo na de zomer begint het weer te kriebelen: er moet nodig weer geschaakt worden, nieuwe ideeën en openingen worden uitgeprobeerd en sportieve rekeningen worden vereffend. Het seizoen begint zoals gebruikelijk met de Algemene LedenVergadering waarna de clubkampioen (GM-slayer!) hopelijk weer zijn reeds gebruikelijke simultaan gaat geven.
De week erop, 9 september staat ronde 1 van de interne competitie gepland. Graag tot 2 september!
Hij stond al zes keer op de erelijst van dit toernooi. Het nummer zeven bleek speciaal te zijn. Niet alleen won Marcel het toernooi, hij deed dat ook nog eens ongeslagen, zeven winstpartijen! Een unicum, net als het gegeven dat hij dit toernooi als eerste voor de derde keer op zijn naam schrijft. Iedereen op zijn pad werd verslagen, al ging dat niet iedere ronde even gemakkelijk. In de zevende en laatste ronde was zijn naaste achtervolger, Ed Roering, binnen redelijke termijn klaar met een vaste tegenstander van zijn eigen club Kijk Uit. Hij had daarmee ruim de tijd om aan het bord van Marcel eens te polsen of er nog een kansje op een gedeelde eerste plek inzat. Het bleek dat Marcel de nodige moeite had met het spel van één van de verrassingen van het toernooi: Bas Jansen. Ik heb gehoord dat Bas zelfs het beste van het spel heeft gehad tijdens deze partij, maar dat Marcel er mede door tijdsdruk bij Bas (alweer) uiteindelijk in slaagde om hem alsnog te tackelen.
2e plaats: Ed Roering
De tweede plek werd behaald door degene die qua rating ook als tweede geplaatst was: Ed Roering. Zijn eigen verhaal is te lezen op de website van schaakclub Messemaker. Ook zijn partijen gingen niet allemaal zonder slag of stoot, maar werden op één na allemaal gewonnen wat leidde tot een TPR van 2200. Alleen Marcel Schröer gaf hij een vinger teveel en die nam direct de hele hand. Met dit toernooi heeft hij weer wat ratingpuntjes verzameld (wel jammer dat ik persoonlijk wat van die punten heb moeten overhandigen, waar er nog kansen lagen om Ed juist wat punten af te nemen…)
3e plaats: Jelle Wiering
De derde plaats wordt uiteindelijk gedeeld tussen Jelle Wiering en Ed Oosterlaken, waarbij Jelle als officiële derde genoemd zal worden vanwege de betere weerstandspunten. De onderlinge partij tussen deze twee werd in de vierde ronde echter in het voordeel van Ed beslist. Vervolgens verloor Jelle ook nog van Arno Luinenberg. Ed speelde nog remises tegen Carlo Assink en Bas Verberne. Door deze gang van zaken kon het gebeuren dat beide heren in het gebruikte Zwiterse systeem nooit werden ingedeeld tegen Marcel Schröer en dus nooit een echte kans hebben gecreëerd om dit toernooi daadwerkelijk te winnen. Een ereplaats bleek dit jaar het hoogst haalbare.
Ratingprijzen: Wim Goossens en Henk Dankers
Het toernooi had zoals gewoonlijk twee ratingprijzen te vergeven. De lijst wordt ongeveer opgedeeld in drieën, waarna de ratings worden bepaald waarvoor de prijzen zullen gelden. Dit jaar werden de grenzen gelegd bij 1700 en 1450. In de categorie tot 1700 bleek Henk Dankers de man die het best gepresteerd heeft dit toernooi. Overwinningen tegen Daniël Elsenberg en Jan Bulk hielpen bij het behalen van dit resultaat.
In de categorie tot 1450 ging de ratingprijs naar Wim Goossens. Het blijkt nog maar eens dat we er weer een aanwinst bij hebben gekregen bij Woerden dit seizoen. Een schaker die komt voor de gezelligheid, maar als het er op aankomt ook nog een aardig potje met de houtjes kan schuiven. Hij bleef maar net Michel Togni voor, die met evenveel punten zijn gewenste vijftigprocentsnorm weer heeft behaald.
Verdere eervolle vermeldingen voor goed presteren over het gehele toernooi kunnen gemaakt worden voor onder andere Bas Jansen (129), Jan Pool (159), Willem Vink (166) en Ton de Nijs (171). (Genoemde punten achter de personen is het aantal ratingpunten dat de TPR boven de eigen rating ligt).
Jelle Wiering – Bas Verberne 1-0
Dit was nog een mooie partij in de laatste ronde. Er zat een mooi einde aan met zowel winst als remisekansen, zwart speelt nog een parel van een zet maar moet uiteindelijk toch zijn meerdere erkennen in de witspeler. Commentaar bij de partij is van Jelle zelf.
Vanwege technische problemen was het verslag van ronde 6 nog niet helemaal zoals ik wilde. Er stonden nog twee partijen en wat foto’s klaar voor publicatie. Hierbij plaats ik deze alsnog:
Jean de Goeij – Andreas de Rooij 1-0
Jean melde zijn partij aan voor de rondeprijs. Een aantal jaar geleden vergaloppeerde hij zich tegen Andreas, die heb als troost de rondeprijs aanbood. Bij deze wilde Jean de dienst ter verlenen, na een stugge partij van Andreas, waarin hij wat rustiger bouwde aan zijn vorodeel dan de vorige keer. Uit het commentaar bij de partij blijkt dat dit soms ook nog té rustig was, maar uiteindelijk was Jean succesvol.
Aldo Oxener – Willem Vink 0,5-0,5
Ook deze partij dingt mee voor de rondeprijs. De partij is inderdaad mooi om te zien, spektakel wil ik het ook nog wel noemen, maar er zitten best wel enkele gemiste kansen in.
De indeling voor ronde 6 was nog maar net vastgesteld, of er kwam een eerste afmelding binnen. Op maandag en dinsdag kwamen daar maar liefst vier afmeldingen bij. De meeste spelers komen om te spelen en wilden graag heringedeeld worden. Met deze spelers vielen precies aardige partijen in te delen (vond ik zelf), waardoor volgens mij iedereen tevreden was gesteld. Wie zit er nou te wachten op Brazilië-Mexico, toch? Vooraf werd medegedeeld dat er een fles wijn als rondeprijs beschikbaar is. Iedereen kan zijn tegenstander aanmelden om hiervoor in aanmerking te komen, waarna een compleet subjectieve commissie zich zal buigen over de toewijzing. En nu maar hopen dat er ook daadwerkelijk een aanmelding komt, bij de vraag om spectaculaire prijzen viel dat meestal tegen. De stroopwafels van de vorige ronde werden uitgedeeld en de avond kon beginnen.
Tegen kwart voor negen komt de eerste uitslag binnen: Henk van Weers – Roald Vos 0-1. En ik maar denken dat die mannen zin hadden om te schaken… Hans Ossebaar, vorige week nog onfortuinlijk tegen Michel Togni, heeft vanavond weinig problemen met Jaap Slingerland en kan snel thuis aan de stroopwafels, hij red de aftrap nog net. Michel zelf zit vanavond helemaal in de sfeer, in Braziliaans shirt. Helaas mocht hij niet dezelfde uitslag spelen als de gele kanaries.
Ondertussen kijk ik even -via internet- naar de partij tussen Arno en Seth. Dat is een aparte behandeling van het Frans, of moet ik zeggen een apart begin van het Siciliaas? En nu, op zet 10 begint het voor mij helemaal vreemd te worden met g5 voor zwart. Ik ken het niet, maar in eerste oogopslag zou ik zeggen dat wit zijn zaakjes beter op orde heeft dan zwart, ik zie dat paard nu al opdraven naar d6 of f6 via e4. Als mijn engine begint te pruttelen groeit mijn zelfvertrouwen als ik daarop de +1 aanschouw. Even een korte blik op de topborden -lijfelijk- toont me een onorthodoxe stelling aan bord 1. De stelling op bord twee zal vast nog niet eerder op het bord hebben gestaan in een onderling duel tussen deze twee leden van Kijk Uit uit Oudewater, maar ziet er regulier uit en kan nog alle kanten op.
Tijd voor een tussendoortje: op mijn weg naar het clubgebouw zag ik een plaatselijk electronisch reclamebord, waarbij ik me lichtelijk ergerde aan het misbruik van ons elegante schaakspel. Te pas en te onpas zie ik schaakstukken voorbij komen in reclames en soms ook op mijn werk, verwerkt in bepaalde rapporten. Dit voorbeeld? Het ging over het instituut voor relatietherapie waarbij ik nu maar eens de website heb opgezocht! Onlangs zat ik naast Henk de Heer op het OKU, waarbij we dit onderwerp zijdelings aansneden. De strekking van het verhaal was in ieder geval dat er weinig toernooischakers zijn met een goed huwelijk. We hadden het daarbij gelukkig wel over de ándere schakers in het toernooi. Als ik het rijtje daar zo eens langs ging dan leek me dat ook wel zo. Volgens mij zitten er vele eenlingen tussen en gescheiden mannen. Zelf merk ik ook dat niet gaat om gezin en schaken zó te combineren dat je op beide plekken kan pieken. Het toernooischaken schiet er dan ook vaker bij in. Maar, om terug te komen op het misbruik van de schaakmetafoor: het gebruik van deze metafoor kan ik me in sommige omstandigheden wel voorstellen. Misschien zelfs nog in het kader van relaties. Maar als je een stukje tekst dan afsluit met: “Je hebt elkaar schaakmat gezet.”, dan vind ik dat je de plank misgeslagen hebt. Hopelijk hebben ze meer verstand van relaties.
Terug bij de livepartij zie ik Seth binnenkomen op de 2e rij met zijn toren. Zijn loper staat al mooi op de koning en g2 gericht. Het ziet er steeds gevaarlijker uit voor Arno, hoewel hij volgens de rekenmachine nog op +0,5 staat. Een paar zetten later is die voorsprong compleet weg en staat het gelijk. Naast wat uiteengespatte pionnen staan er ongelijke lopers en twee torens op het bord. Ondertussen voer ik voor Frans Janssen en Edgar Reibel allebei een “verwachte” overwinning in en maakt Henk Dankers gebruik van de onervarenheid van Daniël.
Brazilië heeft nog steeds niet gescoord! Het is inmiddels de 82e minuut. Neymar zal nog even zijn best moeten doen. Het duel tussen Marcel en Bas ziet er zeer ingewikkeld uit, maar Marcel heeft een verre vrijpion. Ik denk dat die daarmee de betere kansen heeft. (Later zou Marcel me vertellen dat hij zeker niet beter stond en dat Bas wellicht de betere kansen had gehad) Ed heeft Ed wat concessies laten doen. Roering staat daarmee wat stabieler is mijn inschatting. Seth lijkt de partij definitief omgekeerd te hebben, er kan alleen nog gewed worden op welke zet hij een pion laat promoveren. Aan bord 4 vind een interessant duel plaats tussen Bas Jansen en Sjaak Oosterlaken. Scherpe stelling, weinig zetten en je kunt de tijdnood al ruiken vanaf zet 5. Ze zijn dan ook pas bij zet tien.
Seth rond zijn partij vaardig af en wint. Zoals gebruikelijk beginnen er rond diezelfde tijd meer uitslagen binnen te rollen, er zijn weinig verrassingen bij. De Ed’s hebben een mooie partij gespeeld waarbij Ed Roering de stelling beter behandelde dan Ed Oosterlaken. Hij houdt daarmee uitzicht op de tweede plek in het toernooi en is de enige
die theoretisch nog gelijk kan komen met de leider van de bende. De eerste plek is -hooguit nog gedeeld- weggelegd voor Marcel Schröer, die Bas uiteindelijk in een eindspelletje tot verkeerde zetten verleidde. De rating en toernooihardheid komen hier naar boven. Marcel kan hiermee de eerste speler worden die dit toernooi een derde keer op zijn naam schrijft. Hij heeft het toernooi al twee keer gewonnen, beide keren met 6,5 punt. Nu is er een kans dat hij er met de volledige 7 punten vandoor gaat!
De scherpste partij van de avond eindigde in een overwinning voor Bas Jansen, die Sjaak Oosterlaken overrompelde met een Koningsgambiet. Hij mag het door die overwinning volgende week opnemen tegen Marcel Schröer.
Hedenavond wordt u voorgeschoteld:
Arno Luinenburg – Seth van der Vegt !
20:00 Seth loopt vooralsnog rondjes, in afwachting van de komst van Arno…
20:10 De partij is begonnen, dat is een rare Frans!?
Het verslag van ronde 4 is helaas nooit opgesteld. De slechte smoes is dat er zoveel complimenten waren over het verslag van ronde 3 dat de druk te hoog was om ook iets voor ronde 4 in elkaar te knutselen. De iets betere smoes waren drukte op werk en privé. Voor deze ronde heb ik een aantal partijen voorzien van commentaar. Vermeldenswaardig waren verder de zeer soepele overwinning van Marcel Schröer, die daarmee echt op weg lijkt naar een derde OKW-titel. Ed Oosterlaken speelde een tweede remise, maar voldoet daarmee volgens zijn TPR nog steeds aan de verwachtingen. Hij zou zomaar zijn slag nog kunnen slaan in de laatste ronde. Verder verloor oud-winnaar Jelle Wiering van Arno Luinenburg en verspeelt daarmee zijn kansen op nog een titel. Bas Jansen en Jan van Briemen speelden allebei een goede remise tegen een hoger geplaatste speler en Leo de Vos lijkt nog steeds van slag van zijn winst op Gerard Zwijnenburg twee ronden geleden. Hij heeft daarna binnen een half uur zijn twee volgende partijen verloren en is daarmee hopelijk zijn vrije val weer voorbij.
Na deze ronde is Marcel Schröer de enige leider, met op 1 punt daarachter 2 mensen die hij al heeft verslagen, Ed Roering en Arno Luinenburg, en twee die hij nog voor zijn kiezen krijgt, Bas Verberne en Ed Oosterlaken.
Hans Ossebaar – Michel Togni 0-1
Michel belde voor de ronde op dat hij problemen had thuis. Problemen met het riool welteverstaan, maar hij zou wat later zijn dan gebruikelijk omdat dat echt afgehandeld diende te worden. In overleg met Hans, die zijn eerste ronde speelde wegens een geweldige vakantie die hij tegelijk met het begin van het OKW had gepland, begon deze partij wat later. Wellicht was dit alles van invloed op de partij, misschien ook niet. Het werd echter een gevecht waarin wit lang op de winst leek af te stevenen, maar op zet 45 is die winst ineens vervlogen.
Gerard Zwijnenburg – Aldo Oxener 1/2-1/2
Deze match opende vreemd, zwart opent de aanval met een dubieus offer maar krijgt dan direct het ingezette stuk weer terug. Uiteindelijk een anti-climax wanneer de spelers vroegtijdig remise overeenkomen, met een soort pleinvrees.
Vanavond, 10 juni, lijkt alles te functioneren. Volg live de partij:
Bas Verberne tegen Ed Oosterlaken!
Gedecideerd drukte de vitale oudere man met baard met één vinger van bovenaf de digitale klok in. Hij gaf er een klein knikje met hoofd bij alsof hij zeggen wilde: “Zo, weer een zet gedaan binnen tien seconden. Ik laat me niet door mijn vlag jagen.” Daarna tuurde hij weer stuurs naar het geblokte bord voor zijn neus, zich bedenkend hoe hij de zwarte stukken nog beter kon dirigeren.
De tegenstander -zwart pak, beetje streng uiterlijk- vertrok zijn gezicht een beetje. De mondhoeken gingen naar beneden en hij fronste de wenkbrauwen. Hij dacht na over de volgende zet en bedacht toen dat hij de vorige zet nog niet compleet genoteerd had. Hij krabbelde de drie zetten op zijn formulier en verzonk weer in gedachten. Hij stond een kwaliteit achter en zijn tegenstander had een verre vrijpion. Hoe moest hij hier mee omgaan? Hij had al diverse schaakjes met zijn paard gegeven, maar die bron was nu uitgeput. Eeuwig schaak zat er helaas niet in. Tijd had hij nog genoeg. Hij besloot zijn paard terug te trekken en een soort vesting te bouwen. Hij pakte het paard op en met een zwierige beweging liet hij het paard een terugtrekkende beweging maken.
De grijze man pakte een toren op en zette die naast de witte toren van zijn tegenstander. Als hij die torens zou kunnen ruilen zou het spel er eenvoudiger op worden. Nogmaals diezelfde gedecideerde druk op te klok. Even wierp hij een extra blik op de klok om te controleren of er nog genoeg tijd was en daarna weer de geconcentreerde blik op het bord. Armen over elkaar, de zet van de man in zwart afwachtend.
De man in zwart beantwoorde de zet na een tijdje met een torenzet. Hij ging de torenruil zeker niet toestaan want er zou een verloren eindspel ontstaan. Hij noteerde daarna snel weer de zetten en dacht nog even aan de kansen die hij eerder in de partij had gezien. Zijn stukoffer zou zijn gevolgd door een dameoffer en daarna had hij zijn tegenstander binnen een paar zetten mat kunnen zetten. Wat een zonde dat de man met de lagere rating zijn plannen tóch had doorzien! Het had hem de kwaliteit gekost en hij moest nu schaken om te overleven.
De bebaarde man zag de mogelijkheid tot zetherhaling en antwoordde op zijn beurt weer door met dezelfde toren over dezelfde lijn als zojuist de toren naast de andere toren te zetten. Hetzelfde idee op een ander veld. Dit gebeurde daarna nog twee keer achter elkaar en de man in zwart keek schuin over zijn bril, niet begrijpend naar de tegenstander.
De wedstrijdleider stond naast het bord en zag dat ook de tijd van de witspeler langzaam onder de vijf minuten zou gaan lopen. De spanning liep op. Zou hij zo meteen alles uit de kast gaan halen om de zwartspeler alsnog door de vlag te jagen, of tot fouten te verleiden? Het zou goed kunnen, hoe vaak zie je niet dat iemand met een hogere rating op die manier zijn tegenstander nog even aan de kaak stelt? Hij pakte zijn fototoestel en begon te filmen, waarop gelijk een toeschouwer in zijn oor fluisterde: “Die wedstrijdleiders worden ook steeds luier tegenwoordig.”. Op dat moment begon het batterijlampje van het toestel te branden en in allerijl moest de wedstrijdleider nog op zoek naar een ouderwets notatieformulier.
Wat wilde die man? De witspeler keek bedenkelijk naar de stelling en nogmaals naar de oudere man. Zijn blik ging van streng naar vragend. Uiteindelijk doorbrak hij de stilte: “Wilt u remise?”. Het klonk meer als een verwondering dan als vraag. De man met baard veranderde zijn houding en er kwam een lach op het gezicht: een mooi resultaat. De heren schudden elkaar de hand.
Het epische slot bleef uit, de vrede werd getekend. Na wat uitleg over en weer waarin verklaard werd waarom beide spelers nog geen remise hadden aangeboden was nu ook de laatste partij van de avond ten einde. De omstanders analyseerde onderling wat over de partij en maakten langzaamaan aanstalten om huiswaarts te gaan, sommigen nog via de bar voor een laatste drankje.
De “verassingen” van de avond:
– Carlo Assink speelde remise tegen Ed Oosterlaken, maar wat wil je ook met zo’n saaie Franse afruilvariant? Daar valt geen druppel dynamiek uit te knijpen!
– Leo de Vos is op zoek naar nog sterkere tegenstanders nadat hij Gerard Zwijnenburg zover had terug gedrukt dat deze onvoldoende bewegingsvrijheid had om nog tegen te spartelen.
– Roald Vos boekte een mooie zege op Michel Togni en Ton Oomen deed datzelfde tegen aftredend voorzitter Dick van der Windt.
– De remise van Daniël Elsenberg mag eigenlijk niet meer in dit rijtje, hij lijkt aan een echte zomervakantie toe.
Vandaag hebben we de partij Carlo Assink tegen Ed Oosterlaken in de aanbieding! Volg deze link.
De uitslagen van ronde 3 staan inmiddels online. Op veler verzoek is ook alvast een indeling voor volgende week gegenereerd. Let wel: aan deze indeling kunnen geen rechten worden ontleend. Een definitieve versie zal pas in het weekend worden vastgelegd. Tot die tijd zou, bij extra afmeldingen, een herindeling kunnen plaatsvinden.
Begon ik het eerste rondeverslag nog met het woord “spektakel”, voor de tweede ronde is het zeer lastig om dit woord eer aan te doen. Aan het begin van de ronde werd nog een rondeprijs aangekondigd voor de meest spectaculaire partij die zou worden ingeleverd, dit heeft tot welgeteld één inzending geleid. En dat gebeurde dan ook nog onder de noemer: “wie weet ben ik de enige en sleep ik zo die fles wijn binnen”. Wanneer je de uitslagen naloopt dan kun je op papier stellen dat er weinig te beleven viel. Alle punten vielen de verwachte kant op, op twee remises na.
Natuurlijk gebeurde er ook deze dinsdag wel íets. Vooral ook voordat de ronde begon. Er moesten nog vliegtuigen worden binnengeloodst, klanten worden geknipt, polissen worden uitgeplozen en gelopen worden na panne met de fiets, maar een half uur nadat de klokken in werking waren gezet was echt iedereen aanwezig. Dit keer ook geen spektakel aan het bord van Willem Vink, die zijn openingsavontuur van de vorige avond niet durfde te herhalen. Het standaard centrumpionnetje twee vakjes naar voren leverde hem uiteindelijk een nul op tegen Carlo Assink. Vanwege het oneven aantal spelers voelde ik mezelf weer gedwongen om ook te spelen, wat dan wel betekent dat ik minder meekrijg van de partijen. Wel zag ik dat Bas Verberne nog met zijn opwarmronde bezig was en dat Sjaak Oosterlaken dezelfde noot te kraken kreeg als ik vorige week. Ik vond die opgave vrij lastig (en ben langs de rand van de afgrond gegaan), Sjaak leek ook moeite te hebben met deze scherpe opening die zo uit een SOS-boek (Secrets of Opening Surprises) zou kunnen komen. Janus Spoorenberg dacht lang af te stevenen op een remise, maar één vrijpionnetje deed hem uiteindelijk de das om tegen Rafiek Mohamedjoesoef.
Zoals ik al vertelde was er 1 partij ingeleverd voor de spektakel prijs. Daarnaast heb ik her en der nog diverse achtergebleven notitieblaadjes meegenomen. Ik neem aan dat de spelers in kwestie dit zagen als de minst narcistische manier om toch voor de rondeprijs in aanmerking te komen. (Zo zou ik het zelf ook doen) Van deze partijen heb ik enkele fragmenten uitgekozen om met u te delen.
Pia van Rossum – Gert Overbeek (1-0)
(zie onderaan dit bericht de rectificatie die nodig is!)
Dit was het enige zelf ingeleverde briefje, maar, om het mij moeilijk te maken stonden er dan weer geen namen op het formulier. Het bevatte wel precies dezelfde notatiefouten als die ik zo vaak heb meegemaakt op analyses na bijvoorbeeld een TataSteel ronde: dit moest wel de partij van Pia zijn.
Gert zat na zet 5 niet meer in de officiële theorie en Pia maakte daar direct gebruik van door een paard te offeren en ze kreeg een onwijze aanval en stuurde de koning van Gert het hele bord over. Op zet 9 volgde echter alweer een mindere zet waardoor zwart schaakenginetechnisch gezien weer beter stond. Zo ging dat nog diverse keren heen en weer, waarna Pia uiteindelijk een toreneindspel met één pion meer won.
[RECTIFICATIE 24-05]
Zo, daar zat ik even fout… Ik trof zojuist tussen de rest van het briefpapier in mijn computertas een notatiebiljet. En wel met de namen: Pia en Gert Overbeek. En, zonder notatiefouten. Mea culpa. Nu ben ik wel heeeel nieuwsgierig geworden van wie die andere partij dan was! Voor de volledigheid geef ik hier alsnog de partij zoals die officieel is ingeleverd. De spelers van de ander partij lijken mij de échte winnaars van de spektakelprijs, ze kunnen zich de volgende ronde melden bij de wedstrijdleiding.
