Op 11 februari speelde ons eerste team thuis tegen Zeist. De week ervoor had Woerden 2 nog met minimaal verschil verloren van Zeist 2. Het was tijd om deze rekening te vereffenen! Nadat ook de tweede auto van de Zeistenaren zich door de file had gewurmd werd de match rond tien voor acht begonnen. In het inleidende praatje probeerde ik de aanwezigen nog wijs te maken dat we de week daarvoor een deal hadden gesloten met Zeist 2, die avond winnen en deze avond verliezen, of andersom. Er werd dus wat verwacht van de aanwezige tegenstanders. Om ze gunstiger te stemmen lagen er consumptiebonnen bij de borden…
Als de slotstedelingen al aan mijn plan wilden meewerken dan lieten ze daar weinig van merken. Voor mijn gevoel stond Rolf binnen no time een stuk achter vanwege een paardvork. Op alle overige borden leken gelijkwaardige standen te staan. Alleen op bord 1 kwam de gemotiveerd ogende Henk zeer goed uit de startblokken, hij leek me wat beter te staan.
Zelf was ik verwikkeld in een interessant gevecht, waarin ik vond dat ik zeker niet minder stond, maar niet direct het juiste plan had om dat uit te buiten. Naast mij zat Carl in een omgekeerde stelling, hij stond zeker niet beter, maar het was voor zijn tegenstander lastig een winnend plan te verzinnen. De borden van Anne Marie en Jan vond ik slecht in te schatten in de weinige tijd die ik mezelf daarvoor gunde; ik schatte ze maar in op remise. Ad stond gedegen (aantekening: nog een remise) en Bart stond gedrongen (aantekening: niet op punten rekenen).
Invaller Bart kwam als eerste naar me toe om te vragen of hij remise mocht aanbieden. Met het verliespunt van Rolf op het uitslagenbriefje vroeg ik hem nog even door te spelen als hij dacht dat zijn stelling dat toeliet. Bart speelt zeer goed de laatste tijd en kan vanuit rustige en gedrongen stellingen soms hard toeslaan wanneer zijn tegenstander een fout maakt. Zeker met veel meer tijd op de klok mocht ‘ie van mij nog even aan de bak. Tussendoor kwam ik op die beslissing terug en gaf Bart te kennen dat hij remise mocht aanbieden, als invaller in een hoger team is dat immers een mooi resultaat. Zijn tegenstander besloot dit aanbod te weigeren maar uiteindelijk leidde een x aantal extra zetten alsnog tot een puntendeling.
De uitslagen volgden elkaar daarna snel op, Ad verloor, Jan speelde remise. Vanachter mijn bord hoorde ik dat Henk in tijdnood zat, stond even op om te kijken en zag hem een uiterste poging doen om zijn partij nog naar een goed einde te brengen. De stelling leek mij op dat moment inmiddels niet meer te houden, heel jammer, maar geen punten daar. Met een tussenstand van 1-4 leek het helemaal de verkeerde kant uit te gaan voor Woerden.
Carl zat stug te verdedigen en probeerde dat door bruut wat pionnen naar voren te spelen. Zijn tegenstander maakte een fout en gaf (ik kon niet kijken maar meende zoiets te horen) een kwaliteit. Carl nam het initiatief over en haalde de volle winst binnen. Gerard, mijn tegenstander, schoof zijn pionnen net op een verkeerde manier vooruit waardoor mijn loperpaar nog beter tot zijn recht kwam, er was nu wel een winnend plan voorhanden. Na diverse valletjes ontweken te hebben mocht ook ik me deze avond tot de winnaars rekenen. Anne Marie liet zien dat ze haar eigen cursus goed ingeprent had en was volledig gefocust om te winnen, het enige resultaat dat iets zou toevoegen aan het resultaat. Ze won deze sterke partij. Door de laatste drie partijen te winnen trokken we stand gelijk en haalde daarmee ons tweede matchpunt van dit seizoen binnen. Vooraf hadden we en doel gesteld om te winnen, om zo van de onderste plek af te komen. Gemiddeld bleken we 100 ratingpunten minder te hebben, wat me achteraf een nog beter gevoel over deze uitslag gaf.
Woerden 1 Zeist 1
1. Henk de Heer Erik Olof 0 - 1
2. Anne Marie Benschop IJntze Hoekstra 1 - 0
3. Jan Hoosbeek Arjen van Amerongen 0,5 - 0,5
4. Rolf van Beek Wijnand Engelkes 0 - 1
5. Carl Schoor Roel Zuidema 1 - 0
6. Marcel van Oort Gerard Hamers 1 - 0
7. Bart de Leeuw Willem-Jan Veltman 0,5 - 0,5
8. Ad Goes Hans Kuiken 0 - 1
