Auteur: Marjolein Theunissen

Het zit er op! Het derde is uitgespeeld, het is de laatste ronde vrij, en is ongedeeld derde geworden in groep 6J. Daarvoor moesten we in de laatste ronde winnen van DSC Delft 6 en dat deden we.

Verloren
Marjolein was als eerste klaar. Ze ging te snel op avontuur uit en dat werd hardhandig afgestraft door haar jeugdige tegenstander. Ze verloor een pion, haar moed en niet lang daarna de partij.
Tim was als laatste klaar. Zijn partij ging zeer gelijk op de eerste twintig zetten maar helaas verloor hij ergens een kwaliteit. Hij wist later een stuk terug te winnen waardoor hij een loper en paard tegen een toren had. De partij was remise maar zijn tegenstander wees het remise aanbood af. Dit bleek uiteindelijk een verstandige zet van hem te zijn want na nog heel veel zetten gespeeld te hebben wist hij het gelijke eindspel toch te winnen.

Remise
Jory vond zijn partij vrij saai. Toen zijn tegenstander een geïsoleerde pion kreeg, had hij het gevoel dat hij nu wel het voordeel had maar hij kon niet zien hoe hij het uit kon buiten.
Hij sloeg een remiseaanbod af maar deed direct daarna de slechtste zet van de partij. Hij stond een geïsoleerde dubbelpion toe waardoor al zijn voordeel meteen weg was.
Uiteindelijk wist de tegenstander zijn isolaan ook weer te verbinden en moest Jory in de verdediging gaan. Dit lukte en even later ontstond een soort van ‘Mexican standoff’ tussen hun twee paarden en twee pionnen.  Beide spelers zaten hierdoor vast en dus werd tot remise besloten.

A Mexican standoff is a confrontation where no strategy exists that allows any party to achieve victory. Anyone initiating aggression might trigger their own demise.

Jean speelde een spannende partij met wisselende kansen. Op het laatst ging het er echter steeds somberder uitzien voor hem. Maar na een fraaie tactische truc won hij een loper. Er was echter inmiddels zoveel afgeruild dat winst er niet meer inzat.
Annie wikkelde na een gelijkwaardige opening al snel af naar een eindspel waar haar jeugdige tegenstandster kon profiteren van Annies wat ongelukkige pionnenstelling. Na een doorbraak in het centrum was pionverlies niet meer te vermijden. Wat overbleef was een toreneindspel waar haar koning eerst naar de damevleugel moest om pionnen te kunnen ruilen en vervolgens werd afgesneden van de koningsvleugel. Na de nodige schermutselingen werden uiteindelijk de torens geruild en kon Annie de pion terugwinnen, waarna remise een feit was.

Gewonnen
Degene die als eerste en vol punt binnenbracht en dus een biertje van de teamleider kreeg was Jens. Hij speelde een leuke opening waarbij hij al vroeg in de partij lang na ging denken: hij wist dat de zettenvolgorde van zwart deugde niet maar hij wist nog niet waarom. Om het af te straffen gaf hij onnodig een pion cadeau waarna hij minder stond. Na een tijdje zwoegen zag zijn tegenstandster een tactiekje over het hoofd en verloor zij een stuk. Nu moest hij alleen nog een beetje opletten en schuiven, kon hij de pionnen ophalen en was het niet meer te houden voor zwart.

Bij Sjaak stond vanuit de opening het bord onmiddellijk in brand na zijn tegengambiet met zwart. Na acht zetten had hij twee pionnen geofferd en de witte dame naar het centrum van het bord gelokt. Daarmee kreeg hij veel compensatie in de vorm van een snelle ontwikkeling van zijn stukken. Zijn opponent stelde zijn rochade iets te lang uit hetgeen Sjaaks aanvalsspel in de kaart speelde. Uiteindelijk kon zijn dame de witte koningsstelling binnendringen en in combinatie met een toren een hachelijke situatie voor wit creëren. Met een paardoffer dwong hij kwaliteitswinst af. De tegenaanval met matdreigingen kwam te laat, zijn matnet sloot een zetje eerder.

De opening pakte goed uit voor Sarah-Joy, haar tegenstander besloot op zet zeven al af te wijken van de theorie. Dat betekende dat hij de opening niet kende want na tien zetten stond hij al een half uur in tijd achter! In het middenspel bouwde zij de druk op, haar lopers en torens hadden open lijnen, terwijl zijn stelling helemaal vast stond. Jammer genoeg maakte ze een paar foutjes: ze pakte een ‘gratis’ pion, alleen kon hij daarna een grote aanval opzetten. Gelukkig speelde hij het ook niet helemaal nauwkeurig en zo gingen ze een eindspel in waarbij Sarah-Joy een pion meer had. Daarna werd het één en al chaos. Beide spelers hadden minder dan een minuut met nog twintig zetten te gaan. Haar tegenstander blunderde een kwaliteit, zij blunderde een kwaliteit terug. Hij zag niet dat hij mat kon geven en gaf pardoes een toren weg waarna er direct opgegeven werd.

Onze – piepjonge – eerste bordspeelster heeft een fantastisch seizoen achter de rug. Ze verloor geen een keer en scoorde vier uit vijf. Daarmee is ze dit seizoen de topscorer van het derde geworden!

Het derde speelde op 8 februari de enige uitwedstrijd van het hele seizoen. Daarvoor moesten ze helemaal naar de Rode Loper! Eén ging op de fiets, één was zo rijk dat hij er best een half jaar clubcontributie voor over had om zijn auto in het centrum van Utrecht te parkeren en de rest kwam gezellig met de trein. We moesten Annie en Sarah-Joy wegens ziekte missen maar gelukkig waren Hans Tuit en Michel Togni bereid om in te vallen.

Hans Tuit heeft zijn oude Sinterklaas-ritme weer te pakken door tenminste elke tien zetten iets weg te geven aan zijn tegenstander. Hij dacht een vroege dame-uitval van zijn tegenstander af te kunnen straffen, maar de berekening bleek niet waterdicht. Schade: één pion. Ook een daaropvolgende lopervangst was niet helemaal juist getaxeerd. Schade: één pion. Ook de magere tegenaanval stelde niet veel voor, waarbij hij mat in twee over het hoofd zag. Schade: een vette nul. Kortom een middag om snel weer te vergeten.

Jens Roggeband moest tegen iemand zonder rating spelen Dat kan verschillende dingen betekenen… Maar of hij nou ‘slecht’ of ‘goed’ zou zijn, hoe dan ook probeert Jens te winnen. In het middenspel heeft hij het echter positioneel uit handen gegeven en niet veel later vond zijn tegenstander een scherpe tactische wending. Jens kreeg drie stukken voor een dame waarna hij kort daarna ook weer een stuk moest teruggeven. Dus eigenlijk twee stukken voor een Dame. De overmacht was te sterk en niet veel later kon hij opgeven, helaas.
Tim Groot Bruinderink kwam niet heel lekker uit de opening en verloor al het initiatief op de damevleugel. Zijn tegenstander had ook veel druk op f2 en ging voor een aanval op de koningsvleugel, maar die leidde nergens naartoe. Hij verloor onderweg een pion en uiteindelijk blunderde hij zijn dame en gaf hij op.
De tegenstander van Jory Koot speelde een gambietje met wit. Zwart koos een scherpe lijn als tegenreactie. Wit verzuimde om op het juiste moment in het centrum door te breken, anders zou het nog heel spannend zijn geworden. In plaats daarvan maakte hij een fout waardoor hij twee geïsoleerde dubbelpionnen kreeg en Jory nota bene nog steeds één pion voor stond. Hij gaf echter al zijn voordeel weg toen hij even later een Grieks Kadootje toeliet.
Hierdoor werd het nog super spannend, want alle stukken van de tegenstander deden mee in een aanval op de koning. Hoewel zijn verdediging in één van de tactisch rijkste stellingen die hij ooit op het bord had gehad, niet perfect was, wist hij gelukkig toch deze aanval af te weren.Dit eindigde uiteindelijk zelfs met twee stukken winst waarna zijn tegenstander even later opgaf.

Voor de partij werd Michel Togni ingefluisterd dat hij ‘in vorm’ moest zijn om zijn tegenstander op het vierde bord te kunnen verslaan.  Hij moest zich met de zwarte stukken inderdaad schrap zetten al was de stand materieel in evenwicht. Zijn witte loper had hij inmiddels zelf ingesloten en zijn remise aanbod werd dan ook resoluut van de hand gewezen. Sterker nog, zijn tegenstander wilde zijn voordeel uitbouwen door met zijn koning een ambitieuze pion naar de overzijde te begeleiden. Hij werd daarbij overmoedig waarna Michel zelf brutaal een pion offerde. Het aannemen van het offer betekende uiteindelijk dat wit zijn loper moest geven om directe promotie te voorkomen. Teleurgesteld gaf hij op.
Een mooi debuut voor Michel die voor het eerst een wedstrijd in een externe competitie voor Woerden speelde!

De partij van Jean de Goeij met wit aan bord zeven ging zo’n twintig zetten gelijk op. Toen Jean wat druk kon zetten op de damevleugel kwamen de zwarte lopers wat opgesloten te staan. Nadat Jean een stevig paard op e5 kreeg, besloot zwart dit onder opoffering van een kwaliteit op te ruimen. Het hielp niet echt, de zwarte lopers kwamen niet beter uit de verf. Toen een van de zwarte lopers wat ruimte zag belandde die echter op een verkeerd veld: door een penning op de dame ging hij verloren. Dat kon de zwarte stelling er niet bij hebben en zwart gaf terecht op. 
Marjolein Theunissen speelt een heel matig seizoen en ook deze wedstrijd was het weer droevig. Zo jammer dat als ze probeert een meerderheid op de damevleugel uit te buiten ze diezelfde meerderheid zonder enige compensatie uit handen geeft. Pion achter en toen nog eentje en inmiddels blind voor welke dreiging dan ook, kon haar tegenstander ook nog heel eenvoudig een kwaliteit winnen. Gelukkig had de rest van het team het heel wat beter gedaan.

Bij een stand van 4-3 voor ons, was Sjaak Oosterlaken de enige de nog speelde. Zijn opening was rustig verlopen, hij speelde wellicht iets te voorzichtig. Zijn tegenstander dacht kansen te zien in een langzame opmars van de h-pion. Dat resulteerde voor hem echter in een pion achterstand om dreigend mat te voorkomen. Zijn keuze om in het late middenspel dame ruil te forceren bleek onjuist. Vanaf dat moment kon Sjaak zijn koning heerlijk centraal positioneren, ter dekking van zijn vrijpion op d3. Toen wit met het paard een pion op a7 sloeg, werd het paard gevangen en enkele zetten later gratis opgehaald. Daarmee was het pleit beslecht. Sjaak won zijn partij en het derde won daarmee de wedstrijd.

Het derde speelt volgende maand de laatste wedstrijd van het seizoen. Het zou leuk zijn als we dan kunnen winnen, want dan worden we derde in onze groep.

Traditiegetrouw wordt eind november in Woerden een Rapid toernooi gespeeld, het Goudkuipje toernooi was ook buiten de regio een begrip. Maar in de loop der jaren kwam er een beetje de klad in. Sponsoren gingen en kwamen en gingen. Covid zette de wereld op zijn kop en verleden jaar ging het hele feest niet door wegens een gebrek aan belangstelling. Daarom hebben we dit jaar een paar veranderingen aangebracht. Het inschrijfgeld is flink omlaag gebracht en we spelen niet langer in zeskampen. Op de wedstrijddag zelf is een toernooi met zeskampen voor de organisatie ideaal: als iedereen speelt heb je er geen omkijken meer naar. Maar de kans dat het aantal inschrijvingen precies deelbaar is door zes is klein. Waardoor je met oneven groepen komt te zitten en bij een speeltempo van 30 minuten per persoon per partij duurt zo een extra pauze in het toernooi erg lang. 

Dus maken we voortaan, op basis van rating, groepen van minimaal 16 en maxiaal 24 deelnemers. Het prijzengeld in die groepen ligt uiteraard hoger dan bij de zeskampen en in plaats van loten wordt het prijzengeld gewoon gedeeld. Er worden vijf ronden Zwitsers gespeeld. Gelukkig hoeft de indeling niet handmatig gemaakt te worden omdat daar tegenwoordig goede geautomatiseerde oplossingen voor zijn. Op de wedstrijddag zelf heeft de organisatie dus wel wat meer te doen: de uitslagen moeten in de computer ingevoerd worden en de volgende ronde moet uitgeprint en opgehangen worden. Maar daar krijg je nou ook weer niet echt een natte rug van.

Er waren dit jaar twee groepen, de rating grens lag halverwege de 1700. 

In de B groep speelden 19 mensen mee, waaronder vier jeugdspelers. ‘De Jeugd heeft de Toekomst’ is het gezegde en in de B groep was dit duidelijk het geval. Felix Heeres is pas elf jaar en hij won al zijn partijen. Met een TPR van 2228 is hij een overtuigende winnaar.

In de A groep deden 22 mensen en daar waren er hoofdrollen voor de vrouwen. Sofia Moskalets en Rolinde den Heijer (de winnares van de vorige editie van het toernooi) doen nauwelijks voor elkaar onder. In de voorlaatste ronde troffen zij elkaar en de partij eindigde op een manier die je sinds de invoering van het increment niet meer ziet: het ouderwets door de klok stampen van de tegenstander. Sofia won de partij en ook de ronde daarna was haar tegenstander niet bestand tegen haar koelbloedigheid met de vlag op vallen. Zo werd de jongste deelnemer van de A groep de terechte winnaar van het toernooi.

We kunnen terugkijken op een gezellig en geslaagd toernooi. Wie weet spelen we volgend jaar wel met drie groepen! Maar één extra verandering is wel nodig: voortaan spelen we met increment.

Ten slotte: nog een woord van dank voor Marcel van Oort (broodjes kroket, printers en kalmerende woorden), Jacco Lind (sjouwen vrijdagavond), Elva Pieterse (bar), Gert van Yperen en Wim Veelenturf (wedstrijdleiding) en Pia Sprong (lekkere soep).

Het is een vrolijke boel in De Veste als alle teams daar spelen. Maar afgelopen zaterdag was het maar een saaie bedoening toen alleen het derde thuis aantrad. Marjolein was én sleutelbeheerder én teamleider én wedstrijdleider én vanaf vier uur ook nog bardame. Ze houdt niet van zeulen met tafels, dus speelden we in de gebruikelijke dinsdagavond opstelling.

Het eerste punt kreeg Veenendaal 2 cadeau. Die arme Tim was uitgerekend die ochtend door zijn rug gegaan en kon de rest van de dag alleen nog maar horizontaal en met veel pijn doorbrengen. 

Marjolein was als eerste klaar. Ze had maar weinig van de opening begrepen en kwam steeds beroerder te staan. Na een fraai stukoffer van haar tegenstander, konden de stukken terug in het doosje. 
Sjaak offerde in de opening een pion voor ontwikkeling en aanval. Die ontwikkelingsvoorsprong kwam er wel, de aanval echter niet. Met degelijke zetjes nam zijn tegenstandster uiteindelijk het initiatief weer over en moest hij proberen met een pion minder remise te maken. Helaas had Sjaak aan het eind van de middag een moment van onachtzaamheid, waardoor zijn opponente met een eenvoudige tactische wending een vol stuk wist te winnen.
Jory had de zwarte stukken. Hoewel hij misschien wat te lang wachtte met rokkeren, kwam hij vrij goed uit de opening, zijn stukken kwamen veel actiever te staan dan die van zijn tegenstander. Hierdoor won hij zelfs een stuk. Vanaf dat moment was het een kwestie van techniek en uiteindelijk eindigde de partij toen ook wits dame sneuvelde.

Naar later bleek zou Jory de enige zijn die een vol punt binnenhaalde. Daarmee is hij ontegenzeggelijk de Man of the Match.

De partij van Sarah-Joy was erg spannend. Beide spelers hadden veel aanval mogelijkheden. Sarah-Joy had een probleem met het ontwikkelen van haar loper, haar tegenstander had zijn stukken op wat onhandige velden geplaatst. Ze kwam er uiteindelijk wat beter uit, alleen had ze zo lang moeten nadenken dat ze het beste vervolg niet kon vinden. Daardoor werd het uiteindelijk nog remise.

Na een rustig begin van beide kanten kon Jean het initiatief nemen, op de 14e zet een pion winnen en rustig zijn stelling verbeteren. Toen wit een toren diep in de zwarte stelling wist te posteren reageerde Jean daar niet adequaat op en kwam onder druk te staan. Maar zijn tegenstander overschatte zijn kansen in de koningsaanval en Jean wist de partij naar zich toe te trekken middels een gevaarlijk oprukkende e-pion. Helaas verwisselde hij bij de afwikkeling twee zetten, waardoor hij een toren zou moeten geven om niet mat gezet te worden. En dus moest hij door zetherhaling met remise genoegen nemen.

Annie kwam best aardig uit de opening, maar op de 13e deed ze een heel verkeerde zet met haar loper en kreeg zwart te veel druk in het centrum. Daar kwam ze niet meer onderuit en op de 40ste zet moest ze opgeven.

Jens speelde tegen Rens. In de opening maakte Rens een kleine onnauwkeurigheid waardoor Jens voor een pion zijn koning in het midden van het bord kon houden. Een aantal keer rook Jens wel bloed, maar vond hij net niet het juiste plan om het af te maken. In het eindspel gaf zijn tegenstander per ongeluk een paard weg voor een pion en had hij weer een kans op winst. Toch was het allemaal nog niet zo simpel en zag hij de zwarte pionnen steeds gevaarlijker worden. Na bijna vijf uur spelen (het werd steeds rumoeriger in het analyse hok) was de concentratie en focus ver te zoeken. Het werd dus jammer genoeg ‘maar’ remise.

In de tweede ronde van de KNSB competitie speelden Woerden 3 en Woerden 4 tegen elkaar. Woerden 3 speelde daarbij uit.  Omdat groep 6J oneven is, spelen we maar zeven ronden. Daarvan speelt het derde er maar liefst zes op onze thuisbasis!
Het derde heeft een regel: wie het eerst een vol punt scoort, krijgt een drankje van de teamleider. Daar is in deze ronde een beetje mee gesjoemeld: Jory Koot pakte weliswaar een vol punt, maar dat was omdat zijn tegenstander niet op was komen dagen. 

Het drankje ging dan ook naar Tim Groot Bruinderink. Die speelde tegen Isaï de Vogel, voor hem een bekende tegenstander natuurlijk. Isaï verloor vrij snel twee pionnen, maar dacht dat wat tegenspel was op de f-lijn te hebben. Uiteindelijk won Tim een kwaliteit en won hij het eindspel eenvoudig.
Marjolein Theunissen zat onwaarschijnlijk te knoeien in de opening, ze verloor een cruciale pion en de geïsoleerde dubbelpion in het centrum die ze overhield was ook gedoemd te sneuvelen. Gelukkig speelde tegenstander Ad Goes niet overal even nauwkeurig en met een aardige combinatie wist ze er eeuwig schaak uit te slepen.

Larissa Hessing sloot vrij snel per ongeluk haar loper op en Jens Roggeband won die graag voor een pionnetje. Ze had hiermee wel twee centrumpionnen maar kon daar net niks mee bereiken. Stukken werden afgeruild en nadat Jens haar laatste toren ook zou winnen, gaf ze op.
Sarah-Joy Koorevaar en Aldo Oxener begonnen de partij met een voor Sarah-Joy bekende opening. Daardoor voelde zij zich erg comfortabel in de stelling. De partij begon spannend. Maar Aldo was op een gegeven moment gedwongen om twee pionnen op te geven. En daar bleef het niet bij! De nog-net-dertienjarige won vervolgens een kwaliteit en later stond zij zelfs een toren voor. Aldo kon uiteindelijk niet anders dan opgeven, er dreigde mat in één en hij kon het niet stoppen.

Op dit moment had Woerden 3 de match dus al gewonnen. Annie de Jong speelde nog tegen Wim Veelenturf. Ze was misschien iets minder uit de opening gekomen. Maar het was de hele partij remise achtig. Toen Wim remise aanbood, werd de vrede getekend.

Pia Spong offerde na de opening een stuk voor twee pionnen om de koningsstelling van Sjaak Oosterlaken op te blazen. Hij reageerde niet optimaal, waardoor hij iets later een stuk terug moest geven voor maar één pion. Na het ruilen van veel materiaal resteerde een lopereindspel. Pia speelde dat wat onzorgvuldig, waardoor een remise steeds beter haalbaar leek en uiteindelijk ook een feit werd.
Jean de Goeij had zich zijn debuut in het derde anders voorgesteld. Aan bord vijf stond hij met wit de eerste 25 zetten duidelijk beter tot gewonnen. Zoals zo vaak, wanneer je je kansen niet waarneemt en daar bovenop nog een paar mindere zetten doet, verdampte het voordeel en glipte een goede partij tussen de vingers door. Waardering voor tegenstander Sebastian Bernacki die de geboden kansen wel wist te verzilveren.

Verleden jaar hebben we op het allerlaatste moment het Rapid toernooi af moeten blazen wegens een gebrek aan belangstelling. Maar we proberen het dit jaar gewoon weer opnieuw! Wel hebben we een paar veranderingen aangebracht.
Het inschrijfgeld is nu 10 euro voor iedereen (dat was 12,50 voor leden en 17,50 voor niet-leden).
In plaats van zeskampen spelen we vijf ronden Zwitsers in vier verschillende niveau groepen. Per groep zijn er drie prijzen (50, 40 en 30 euro).
De partijen tellen mee voor de rapid rating die de KNSB onlangs heeft ingevoerd.

Je kan je aanmelden met dit formulier.

Woerden 3 speelde hun eerste ronde tegen DSC Delft 4. De gemiddelde rating van Delft lag bijna 100 punten boven die van het derde. Bovendien waren twee basisspelers, Sjaak Oosterlaken en Jean de Goeij, verhinderd. Het resultaat was dan ook behoorlijk teleurstellend, het werd 2-6. Alleen de drie vrouwen wisten te scoren.

Bord 1. Tim Groot Bruinderink
De opstelling deze eerste ronde was wat frivool. Marjolein (met de hoogste rating) had aangegeven dat ze niet graag aan een hoog bord speelt. Daar was rekening mee gehouden en Tim speelde aan het eerste bord. Zijn tegenstander speelde heel snel en hij had aan het eind van de partij maar iets van tien minuten in totaal gebruikt. Maar blijkbaar had hij die korte tijd goed gebruikt want Tim moest na 26 zetten opgeven.
Bord 2. Annie de Jong
Zij kreeg met wit een bekende opening waar haar tegenstander al vroeg probeerde om de dame en lichte stukken te ruilen.  Om nadeel te voorkomen moest zij hierin wel meegaan. Toen op haar initiatief ook de laatste paarden van het bord verdwenen, bleef een dichte stelling over met ieder twee torens. Geen van beide partijen kon hier nog iets mee en de vrede werd getekend.
Bord 3. Jory Koot
Jory kwam met zwart uitstekend uit de opening. Het leek erop dat zijn tegenstander na de tweede (mainline!) zet al uit zijn theorie was.  Dit bleek achteraf inderdaad het geval te zijn. Na een relatief lange nadenkbeurt deed zijn tegenstander gelijk al een inaccurate zet die hem een pion kostte. Jory’s eerste mini-overwinning was binnen. De pion ging weer verloren, maar niet lang daarna veroverde hij er alsnog een. Een tweede mini-overwinning? Eigenlijk niet echt want hij overzag hoe hij een heel stuk had kunnen winnen. En het werd nog erger. In ruil voor dat extra pionnetje kreeg zijn tegenstander wel veel activiteit en druk op de pionnen rond de koning. Uiteindelijk werd het hierdoor tactisch scherp en samen met tijdsnood zorgde dat voor een dodelijke combinatie. 
Bord 4. Sarah-Joy Koorevaar
In het begin ging het redelijk gelijk op. De benjamin van het derde kwam misschien iets beter uit de opening, maar in het middenspel had ze een dubbele aanval op haar dame en pion gemist. Daardoor stond ze gedurende het middenspel een pion achter en dus minder. Echter, toen er een eindspel ontstond met gelijke lopers, had zij haar koning zo gemanoeuvreerd dat zij haar tegenstanders pionnenmeerderheid had vastgezet. Daardoor werd het uiteindelijk toch remise.
Bord 5. Frans Janssen
Frans was gevraagd om in het vierde in te vallen, maar op het laatste moment moest hij voor het derde aantreden. Toch begon hij welgemoed aan de partij.
Zijn tegenstander opende straf en Frans antwoordde te passief. Binnen een mum van tijd was hij een pion kwijt en er zat gelijk geen samenhang meer in de stelling. Hij reageerde laconiek op zijn verlies: ‘Enfin genoeg tijd om langs de overige borden te flaneren. Fijn gezicht al die geconcentreerde koppen. Jaloers ook!’

Bord 6. Marjolein Theunissen
Een laag bord voor Marjolein, al vond ze dat eigenlijk wel weer een héél laag bord. Ze had nu natuurlijk wel wat waar te maken. En dat deed ze! Haar tegenstander rokeerde lang, zij kort. Na twaalf zetten had ze al pionnen op a5 en b5 (met wit) terwijl de stukken op de koningsvleugel van haar tegenstander nog in de beginstelling stonden. Dat gebrek aan ontwikkeling en een paar lelijke onnauwkeurigheden deden hem de das om.
Bord 7. Jens Roggeband
Het begin was solide, niet veel aan de hand. Beide spelers gebruikten relatief veel tijd (toen zij bij zet tien zaten, waren de meesten al bij twintig+ beland). Even later wilde Jens zijn dame op een veld zetten om een aftrekaanval te ontwijken maar koos niet het beste veld. Dat resulteerde in een vrijpion die zijn stelling volledig binnendrong. Niet lang daarna moest hij die pion, inmiddels veranderd in een extra dame, afruilen voor een toren. Hij speelde nog even verder, maar nadat de dames geforceerd werden geruild en hij dus een volle toren achterstond, zat er toch echt niets anders op dan op te geven
Bord 8. Norman Human
Invaller Norman had een duidelijk plan: snel zijn stukken ontwikkelen en een onaantastbaar paard op e5 neerzetten, ondersteund door f4. Maar daarmee verzwakte hij zijn koningsvleugel voordat zijn ontwikkeling compleet was. Toen hij lang rokeerde, viel zwart direct aan met b5 en a5. Hij probeerde terug te slaan met de nodige tactische valsstrikken, maar onderschatte het initiatief van zwart. Zijn koning was te zeer blootgesteld op de damevleugel en de gecoördineerde aanval van zwart op beide vleugels overrompelde uiteindelijk zijn stelling.

Opdat de teamgenoten elkaar een beetje beter leerden kennen, had Marjolein hen uitgenodigd om bij haar thuis te komen eten. Ze had lekker gekookt en het werd heel gezellig. Voor het derde was het troost-eten en een fijne afsluiting van deze schaakdag!

Woerden 2 speelde op 23 maart de laatste ronde van de competitie, uit tegen LSG 4. Iemand had uitgerekend dat als we met 7-1 zouden winnen en andere teams hun sportieve plicht deden, we ons best nog konden handhaven. Dat was meer een grapje. We hebben zaterdag het aller slechtste resultaat van het seizoen neergezet. Het werd 7,5 – 0,5, alleen Leen verloor niet.

In volgorde van binnenkomst:

Marjolein
Theunissens tegenstander zei na afloop dat het allemaal theorie was. En die kende hij dus wél en zij níet. Na 19 zetten en een dubbel stukoffer stond ze mat. Gelukkig had ze deze keer daarom wel tijd om wat foto’s te maken.
Julien
Rentrop speelde met zwart tegen Rick Derksen. De opening was bekend en hoewel Julien er goed uit dacht te komen, kwam hij toch zeer onder druk te staan. Na een aantal zetten waren er penningen van zowel loper en toren op de dame. Een idee om eruit te komen bleek niet te kloppen. Wit won met een combinatie een paard met daarbij een betere stelling en de partij.
Henk
De Heer vindt dat hij uit het houten tijdperk komt en hierbij een foto van zijn stelling. Hij dacht hier een half uur na, terwijl hij na tien sec. al wist dat hij d5 ging doen. Hij ging ervan uit dat zwart moest nemen (exd) waarna wit 6 paard zetten kan doen. Er is er maar één goed, winnend: Pg5. Het lukte hem niet het te berekenen (waarschijnlijk door dat houten tijdperk…).

Leen
De Jong mocht met wit tegen een oude bekende, met de statistiek in zijn voordeel. Na een gelijk opgaande strijd leek de zwarte positie wat gebonden. Leens wat twijfelachtige vervolg had zwart kunnen afstraffen met een pionoffer om in het centrum binnen te kunnen komen. Maar gelukkig zag zijn tegenstander het niet en deed hij een remiseaanbod met een andere, ‘mindere’, zet. Dat werd meteen geaccepteerd.
Sjaak
Oosterlakens opening met wit verliep naar volle tevredenheid. Vervolgens wilde hij – achteraf gezien – te snel het centrum definitief in bezit nemen, maar zijn tegenstander nam het initiatief over. Sjaak verloor een pion maar dacht tegenspel te creëren door een moeilijke combinatie op te zetten, waarmee hij de zwarte dame het leven erg zuur kon maken. Een mooi schijnoffer van het paard van zijn opponent dwong echter dame ruil af. Al met al bleef Sjaak dus een pion achter en in het eindspel maakte zwart geen fouten meer.

Annie
De Jong lukte het na een gelijke opening niet om een goed plan te vinden. Met meer geduld had zij voor een meer positionele opzet moeten gaan maar in de partij zorgde zij met een stukoffer op h6 voor een verrassende koningsaanval. Volgens de computer leverde dat een klein nadeel op, maar dan moet je het vervolg wel goed doen, wat helaas niet gebeurde.
Chris
Klaassen kwam wat later binnen, nadat hij veel te veel parkeergeld had uitgegeven terwijl het op zaterdag gratis parkeren was daar in Leiden. Het werd dus geen fijne middag. Tijdens de partij bleek zijn koningsaanval optisch bedrog, verloor hij zo links rechts een pion en was hij uiteindelijk kansloos tegen de twee verbonden vrijpionnen van zijn tegenstandster.
Olivier
Huizers tegenstander Henk van der Scheer zette zijn partij bescheiden op met d4, Pf3 en Lg2. Olivier probeerde zo snel mogelijk stukken te ruilen en zijn zwaktes op te lossen maar overzag daarbij een tactisch grapje. Hij kon de verloren pion nog terugwinnen maar moest daarvoor allerlei positionele concessies doen en Henk brak er aan alle kanten doorheen. Die rating van 1876(!) en zijn droom van 1900 ligt nu aan gruzelementen. Het is een hard gelag.

Samenvattend: Woerden 2 heeft 64 partijen gespeeld, acht daarvan werden gewonnen, 21 keer werd het remise en de overige 35 verloren we. Topscorers waren Leen met vier (waarvan twee winstpartijen) uit acht en Hans van Steijn, met twee gewonnen partijen uit vijf wedstrijden. Hans en Leen zijn ook de enige twee met een TPR ruim boven hun eigen ELO. 

Maar… gelukkig barsten we op de club van het aanstormend talent en gaan er meer goede spelers ook extern spelen. Het zal volgend jaar dus ongetwijfeld een stuk beter gaan!

Op zaterdag 2 maart speelde Woerden 2 hét degradatieduel uit 4D tegen Het Spaarne 1. In het geroezemoes voor aanvang klonk het geluid dat uit alle vierde klassen twee en misschien wel drie teams moesten degraderen. In dat geval was er geen degradatieduel, maar was de degradatie eigenlijk al een feit. Maar dit klopte niet: uit een vierde klasse met maar negen teams, degradeert slechts één team. De teamleider had al vaak verzucht: ‘God verhoede dat we ons handhaven, ik heb geen zin in nog zo een seizoen’. Maar dat neemt niet weg dat het hele team tóch zijn stinkende best deed om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Bij winst en wellicht zelfs bij gelijkspel, was er een behoorlijke kans dat we niet zouden degraderen.

Leen de Jong speelde met zwart tegen Colleen Otten een moeizame opening met de continue dreiging van een wit centrumblok.  Het tegengaan daarvan lukte maar dat ging ten koste van het loperpaar en een pion, waarbij de blokkade van een achtergebleven pion wel voor compensatie zorgde. De computer beoordeelde de stelling precies gelijk maar dan moesten de dames wel op het bord blijven. Nadat zijn tegenstandster een aantal keren vergeefs een poging deed om de dames te ruilen, claimde zij remise door drie keer dezelfde stelling.
Wijnand Groenen viel in en speelde met wit tegen Paul Ruber die varianten van het middengambiet (1. e4 e5 2. d4 exd4 3. c3 ) probeerde te ontwijken met … d5!? Er werd snel afgeruild, dames van het bord, torens van het bord en uiteindelijk ook de paarden waarna er een ongelijke loper eindspel resteerde. Op allerlei manieren remise maar aangezien het inmiddels 3-4 stond, moest hij door blijven spelen en mocht geen remise aanbieden. Na in de verlenging van alles geprobeerd te hebben en hij zelfs nog een pion voorkwam, was het nog steeds volledig remise.  
Henk de Heer was niet tevreden over zijn partij tegen Loek Veenendaal. Een remise bij een 4,5 – 3,5 nederlaag is niet goed genoeg. Hij speelde met zwart een opening waarvan wordt opgemerkt: “… en wit heeft niets meer”. Maar wat zwart heeft, kon Henk ook niet vinden.
Marjolein Theunissen speelde tegen Aad de Bruijn een partij die lange tijd gelijk opging. Totdat ze op de 33^e zet een enorme blunder maakte waarna de stukken terug in het bakje konden. Zo jammer dat je van een hogere ELO niet spontaan ook beter gaat spelen!

Julien Rentrop speelde met zwart tegen Sander Schilthuizen. Na een aantal bekende openingszetten kwam hij minder goed uit de opening. Wit kon zwarts koningspaard wegjagen met e5 en had daarna de optie om met Pg5 mat te dreigen. Julien deed een mindere zet waardoor hij met een zwakke losstaande pion kwam te staan en een mindere stelling. Daarna maakte hij de fout om voor zijn eigen loper een ontsnappingsveld weg te nemen en dit koste hem zijn loper en de partij.
Aan bord zes speelde Chris Klaassen tegen Frans Arp een gambiet, waarmee hij een gunstige stelling verwierf. Na verwikkelingen in het centrum stond er bij zwarts koningsvleugel een witte pion op f6. Maar in het lopereindspel was het bereikte voordeel van één pion niet voldoende. De spelers bereikten uiteindelijk de volgende grappige eindstelling (zwart aan zet):

Willem Vink was de Super Sub, de enige die een vol punt wist te veroveren! Hij speelde naar eigen zeggen een plezierige partij tegen Jan Vos. Die viel aan op de koningsvleugel en Willem op die van de dame. Daar kon hij een pion oprapen en uiteindelijk de partij.
Annie de Jong speelde met wit de Scandinavische opening tegen Fer Mesman met een snelle afruil van de dames. Het eindspel met een toren en een licht stuk ging lange tijd gelijk op. Na nog wat spannende schermutselingen resteerde een stelling waar niets meer te halen viel, dus remise.

Zo werd het dus 4,5 – 3,5 voor Het Spaarne. Het goede nieuws is dat dit ons kleinste verlies was, dit seizoen. Het slechte nieuws is dat Woerden 2 stijf onderaan staat, met nog maar één ronde te spelen, de andere hekkensluiters mogen nog twee keer aan de bak.

Op zaterdag 3 februari reden er auto’s vanuit Schoonhoven (Sjaak), Gouda (Marcel), Bodegraven (Annie&Leen) en Linschoten (Henk en Julien, later aangevuld met Marjolein en Olivier die bij het station in Woerden werden opgehaald) naar Delft, waar Woerden 2 (gemiddelde rating 1731) speelde tegen DSC 3 (gemiddelde rating 1885). 

Sjaak Oosterlaken speelde deze keer aan bord 1. De opening verliep redelijk soepel, maar zijn opponent zette zijn stukken goed neer. Hij vond het lastig een plan te vinden in het middenspel en moest zijn pionnenstructuur wat compromitteren voor spel. Zijn tegenstander bleef echter degelijke zetten doen, zijn stelling verbeteren en tactische wendingen vermijden. Uiteindelijk kon hij twee pionnen winnen. Sjaak speelde nog door, omdat er nog veel stukken op het bord stonden en er zeker nog praktische kansen waren. Maar na het verlies van een derde pion en danig in het defensief gedrukt te zijn, besloot hij zijn verlies te erkennen.
Het kostte invaller Marcel van Oort heel wat hoofdbrekens om een meer dan behoorlijke stelling te bereiken. Letterlijk, want toen het zover was, was zijn hoofdpijn zó erg geworden dat hij het allemaal niet meer zo best zag en alsnog verloor.

De andere invaller, Olivier Huizer, mocht met zwart tegen een man die er zin in had. Hij pakte nogal wat ruimte in een Nimzo en speelde zijn paard van f3 via e5 naar g4. Toen Olivier die knol wilde wegjagen met h5, dacht hij niet lang en offerde dat ding pardoes op h6. Gewoon Paard h6 dus! Zonder iets te slaan. Er verschenen nog wat dreigende zetten op het bord, maar gelukkig kon zwart de nodige aanvallers afruilen. De aanval sloeg niet door en dus werd het remise.
Bij Henk de Heer gingen op zet zeven de dames van het bord, waarna de twee spelers in diep gepeins verzonken. Ze konden beiden geen potten breken en tekenden de vrede.
De tegenstander van Annie de Jong begon de opening met allerlei kleine zetjes (g3, d3, e3, Lg2, Pe2, Pd2). Ze liet zich niet afleiden door dat rare gedoe en ontwikkelde netjes haar stukken.  Na dame ruil op de negende zet stond ze zó goed, dat het voor de witspeler moeilijk was om een goed plan te verzinnen. Ze besloot om deze keer niet, zoals gewoonlijk, driest in de aanval te gaan, maar om alleen maar een beetje heen en weer te schuiven. Dit nietsdoen was moeilijk maar in dit geval lonend. Wit (met ruim 200 elo punten meer dan Annie) zag niets anders dan een remiseaanbod op de 25ste zet. 
Marjolein Theunissen heeft al de autorijders behoorlijk op (parkeer)kosten gejaagd door heel lang door te spelen. Ze stond eigenlijk de hele partij slecht tot verloren. Maar…. hoe zat het ook al weer met die ongelijke lopereindspelen? Haar tegenstander had zijn twee verbonden vrijpionnen tot op de zesde rij gebracht maar zag het winnende plan niet. Na een onnauwkeurigheid stond Marjoleins koning als een blok beton de onderste rij te verdedigen en speelde ze verder alleen nog maar haar loper tussen e5 en f4 heen en weer. ‘Zullen we maar naar huis gaan’, luidde het remise aanbod van haar tegenstander. Waarna hij een Ajax-shirt aantrok en gauw maakte dat hij naar de Arena kwam. Ook Ajax gaf die avond de winst uit handen en speelde gelijk tegen PSV.

Na het weigeren van een gambiet kwam Leen de Jong wat gedrukt uit de opening. Na weinig bereikt te hebben, probeerde zijn tegenstander met een afruil in het centrum een langdurige diagonale (b1-h7) druk tegen de vijandige koning te verkrijgen. Maar dit was een fout plan, stelde ook de computer later vast. Ineens stonden zwarts stukken beter. In de tijdnoodfase weigerde Leen eenvoudig een kwaliteitsoffer, hij ruilde materiaal en kwam een gezonde pion voor te staan. De koningsaanval die daarna volgde was beslissend en Leen pakte het volle punt.

Julien Rentrop speelde een prachtige aanvalspartij met wit tegen Michael Stoops. Hij vond dat hij in het begin van de partij wat minder kwam te staan: zijn tegenstander had een sterk paard terwijl Julien nog niet helemaal lekker kon ontwikkeld was en zijn f2 pion zwak was. Maar na het nodige geruild te hebben, draaide het om en kwam wit een (vrij)pion voor te staan. 
Om de druk verder op te voeren speelde hij d6 en kwam deze stelling op het bord:

Zwart nam het offer aan. Julien had berekend dat hij in de gespeelde variant (28 d6 Txd6, 29 Te8+ Kg7) in ieder geval ook nog De5+ en De3+ moest spelen, zodat hij met Dh3 eeuwig schaak kon verhinderen. Pas daarna kon hij de toren winnen. 
De andere variant, waarin zwart de toren op e8 direct zou slaan, zou niet werken: 28 d6 Txd6, 29 Te8+ Txe8, 30 Dxe8+ Kg7, 31 Txf7+ Kh6, 32 Df8+ Kh5, 33 Dxd6: hij zou dan een toren voor staan en hoefde ook niet bang te zijn voor eeuwig schaak.

Twee verloren, vier remises en twee gewonnen. We hebben voor de tweede keer dit seizoen een heel matchpunt gepakt! Als we niet uitkijken, dan handhaven we ons nog.

De stand in onze klasse lijkt mooier voor ons dan hij is. Er zijn maar negen teams en wij hebben de allerlaatste ronde vrij.