Woerden 1 wint nipt van Lekstroom 2

(Priori)Tijdgebrek en nukkigheid leidde tot radiostilte omtrent ons verlies de vorige match tegen Zeist. Even dachten we kans te maken op de titel, maar die droom werd met 6-2 hard de grond in geboord. Deze avond was een nieuw moment om onze eer te herstellen.
Het is 20:50 en ik kan al beginnen aan het verslag van deze avond. Een treurig einde van mijn partij waarbij ik een penning van mijn Dame overzag, wat ik een zet daarvoor nog had zien aankomen. Het hoofd is overal mee bezig, behalve met schaken de laatste tijd, met dit resultaat tot gevolg. Helaas kon ik mijn team niet meer bieden vanavond.
Twee minuten nadat ik dit verslag begon heft Bas de treurigheid op door ondekbaar mat in de stelling te brengen. 1-1 is de tussenstand. Eerder heb ik de tegenstander van Henk Dankers al horen fluisteren dat hij na de desbetreffende zet nog steeds beter stond. Ook al is het voor mij fysiek moeilijk dit bord (in de hoek) te bereiken, ik heb er vooralsnog een goed gevoel over.
Henk de Heer zit er nog ontspannen bij. Hij speelt tegen de welbekende Hans Buikema die ook heel goed is met hout, maar Henk lijkt op het bord beter om te gaan met de beschikbare houtjes. Jan Hoosbeek speelt hoofdschuddend, geen goed teken. Hans Tuit heeft een stelling met veel spanning erin. Martijn staat moeilijk en lijkt te moeten vechten voor remise. Invaller Jan Pool lijkt me daarentegen overwegend te staan en heeft zijn tegenstander, de voorzitter van Lekstroom zoals ik het zie in de tas. Maar, zoals bekend valt op mijn visie vanavond niet echt te bouwen.
21:15. Nog steeds geen uitslagen. Wat duurt zo’n avond toch lang. Wat doe ik normaliter al die tijd? En waarom ben ik aan het eind dan ook meestal nog in tijdnood? Allemaal van die vragen waar mijn hersens ineens ruim de tijd voor krijgen.
21:20. Hans Buikema begint een beetje te zuchten. Het kraakt aan zijn kant van de stelling. Hoeveel ellende kan hij nog aan? Martijn begint nu pas met schaken. Een mooie overzichtelijke stelling met maar een paar stukken op het bord. Dit soort stellingen heb ik hem naar winst zien schuiven tegen bepaalde sterke spelers, waarom niet ook vanavond?
22:04. Eindelijk bezwijkt de stelling van Hans Buikema onder druk van Henk de Heer. Stug verdedigen mocht niet baten en we staan nu een punt voor. Het ziet er voor de eindstand al redelijk rooskleurig uit, hoewel de overwinning niet overweldigend zal zijn.
22:16 Henk Dankers laat een compleet gewonnen eindspel glippen door een “handigheidje”. Hij promoveert met één van zijn pionnen om de koning een veld verder naar achter te duwen, maar verliest daarbij juist echter een tempo doordat diezelfde koning nu eerder bij een andere pion kan aankomen. Dat ene tempootje nekt hem nu. Het remiseaanbod wordt nog wat minuten overwogen en zijn tegenstander besluit nu ook nog om verder te spelen na het remiseaanbod van Henk. Het ziet er wel pot-remise uit, maar op zo’n festivalavond als deze weet je het maar nooit. We hadden het hele punt van Henk wel nodig waardoor teamwinst ineens weer wat verder weg lijkt.
22:47 Martijn heeft de hele tijd gevochten voor een remise in een stelling met beide een toren, maar voor Martijn een pion minder. Zijn tegenstander wist de toren ideaal te positioneren om uiteindelijk een pion te laten promoveren. De stand is hiermee weer gelijk.
Twee bier later (dan weet je niet meer hoe laat het is) heeft Jan Pool twee pionnen op de 6e rij. Met te veel dreigingen voor zijn tegenstander om alles te dekken trekt hij uiteindelijk de zege over de streep. Een nette overwinning.
Hans Tuit draait en keert. Probeert nog een remise aan te bieden maar als ik zijn tegenstander was geweest had ik ook doorgespeeld. De betere stelling wordt hier inderdaad uitgebuit en Hans loopt tegen een zeldzame nul aan.
3,5- 3,5. Jan Hoosbeek manoeuvreert heeft wat meer ruimte en kan bepalen waar het spel plaatsvind. In beider tijdnood valt hij hard de koningsstelling aan en wint materiaal en de partij. Een nipte overwinning voor Woerden.

Feike Reitsma     – Bas Verberne    0-1
Charlotte Moons   – Marcel van Oort 1-0
Gerard Huisinga   – Martijn l’Ami   1-0
Ruth Woning       – Jan Hoosbeek    0-1
Hans Buikema      – Henk de Heer    0-1
Jan van Himbergen – Hans Tuit       1-0
Henk de Bruyne    – Jan Pool        0-1
Koen Thomassen    – Henk Dankers    ½-½ 

De druk erop

Wat onze concurrentie kan, kunnen wij beter. Een klein maandje geleden won onze medekoploper DBC met 5,5-2,5 thuis van Almkerk. De afgelopen avond werd echt van alles geprobeerd om ons een toontje lager te laten zingen. Storm (code geel), een lange reis, een griepepidimie, om zomaar eens wat obstakels te noemen. Zelfs een initiële achterstand en diverse dubieuze stellingen leidden ons niet af van dat ene doel: groots winnen.
Met één afmelder en twee zieken die allen zeer goed vervangen werden, waren we om 19:38 volledig compleet aanwezig. Voor ons een record. De Almkerkers zaten ons natuurlijk al achter het bord op te wachten. De interne daar moest nog beginnen, maar blijkbaar was deze druk voor de externe wel nodig. Ach, wij zijn wel wat gewend, immers, intern wordt het Surinaams op tijd komen bij ons veelvuldig geoefend.
Jan Bulk deed wat hij intern ook nogal eens doet: de partij lekker afraffelen. Binnen no-time stonden we 1-0 achter. Niemand had destijds een stuiver durven inzetten op de uiteindelijke eindstand.
Jan Pool schoof zijn sterk gewonnen pluspionnetjes degelijk naar de overkant en leek nooit ver van de overwinning.
Bij Wim Veelenturf werd een paard onnodig geofferd door zijn tegenstander (waar ik ook al vond dat Wim beter stond). Zo stonden we weer voor.
Voor de stelling van Hans Tuit gaf ik niet zoveel. Hij had een klein poppetje meer, maar ik zag twee compleet inactieve lopers. Zijn tegenstander liet vervolgens toe dat die schuinsmarcheerders echter de volledige vrijheid kregen, met penningen en al. Ook die partij werd dus gewonnen.
Het verhaal aan het bord van Henk Dankers was nog vreemder. Ook hij stond in mijn ogen binnen no-time verloren. Een zwarte pion was doorgedrongen tot e3. De witte monarch nog in het midden, met aanvallen van beide flanken. Maar, zolang hij nog ademt blijft Henk verdedigen. En net toen er één mogelijk zetje kwam om de druk uit de stelling te halen benutte Henk die. Hij zag een mooie paardvork en benutte die ten volle om met twee pionnen minder een remise af te dwingen. Chappeau voor die vechtlust.
De stelling van Bas begreep ik niet, er stond nog heel veel op het bord, teveel voor mij om door te rekenen, maar het leek erop dat hij aan het drukken was. En dat bleek uiteindelijk ook de doorslag te geven.
Zelf kwam ik beroerd uit de opening, overzag dat mijn tegenstander een pion kon nemen, maar hield uiteindelijk een geweldige, winnende stelling over. In tijdnood werd dat nog bijna teniet gedaan, maar schaakavond zonder spanning is een avond niet geleefd en dus heb ik de twee seconden even aangetikt voordat mijn tegenstander een paar zetten later mat ging.
Ad Goes zijn partij leek mij lange tijd remise-achtig. Zijn tegenstander vond zelfs dat hij gewonnen had gestaan, maar uiteindelijk heeft de winnaar altijd gelijk. Oftewel, Ad kwam, zag en overwon. 6,5-1,5 winst, en dus de druk erop gezet bij DBC die moeten blijven winnen om ons bij te blijven.

Beker weer terug na spannende streekderby

Ieder jaar sluiten we traditioneel af met een zogenaamde massakamp tegen onze buren uit Bodegraven. Dit is een gezellig samenkomen omdat beide clubs voor deze derby ook oud-leden en schakers uit de buurt vragen om mee te doen. Het wordt dus ook gezien als een soort jaarlijks reünie moment. Maar, waar het uiteindelijk om draait zijn de knikkers! (Wat je me alleen hoort zeggen als we gewonnen hebben…)
Het begin van de avond is ook altijd zeer traditioneel: chaos. Alle schakers komen binnen en er wordt gecheckt wie er wel is en wie niet. Zijn er nog zieken? Last-minute afmelders? Aan onze kant waren er twee mensen die dachten dat het op dinsdag was, dus die om tien voor acht nog gebeld. En ja hoor, die kwamen gewoon nog opdraven en aanwezig voordat we begonnen waren! En het eerste punt werd ook nog door Wick behaald, één van de twee en dus (maar ook sowieso!) goed dat hij erbij was.
De punten vielen aan het begin van de avond aan de goede kant en we kwamen op een voorsprong. Dat trok even later weer wat recht, maar uiteindelijk kwam het erop neer dat we nog een half punt moesten behalen uit drie partijen. Twee partijen gingen verloren, maar de derde werd over de streep gehaald door Jelle Wiering, de matchwinner van de avond. De eindstand: 13,5 – 15,5

1  Joost Mellegers         Sten Goes           0-1
2  Roorda                  Marcel Schröer      1-0
3  Willem Jan Van Briemen  Jelle Wiering       0-1
4  Albert Seegers          Marcel van Oort     1-0
5  Leen de Jong            Bas Verberne        1-0
6  Johan Voskuil           Henk de Heer        0-1
7  Gertjan Stolwijk        Bart de Leeuw       0-1
8  Harm Zandvoort          Jan Hoosbeek        0-1
9  Piet van der Zee        Paul van Schie      1-0
10 Evert Bos               Hans Tuit           ½-½
11 Jo Kloprogge            Henk Dankers        0-1
12 Albert Jan Wagensveld   Wim Veelenturf      0-1
13 Thijs Beerthuizen       Jan Pool            1-0
14 Jan Both                Pia Sprong          ½-½
15 Wilco Kusee             Arjen van den Berg  1-0
16 Siem Post               Mark Pieterse       0-1
17 Jan van Briemen         Gert van IJperen    0-1
18  Adri van Maaren        Hans Ossebaar       ½-½
19 Tom Bakker              Aldo Oxener         0-1
20 Rob Kuiper              Leo de Vos          ½-½
21 John Jacobs             Wick Vinkenburg     0-1
22 Jan Duinisveld          Frans Janssen       ½-½
23 A. de Jong              Henk Huizing        1-0
24 Marleen Jacobs          Ton de Nijs         ½-½
25 Hans Dijk               Jan Bulk            ½-½
26 Peter van Langevelde    Gert Overbeek       ½-½
27 Dick Dijk               Gert Boelhouwer     1-0
28 Veenhuizen              Evert Mallon        1-0
29 Jan Hellendoorn         Henk van Weers      ½-½

Woerden 1 dendert door

Het was me het avondje wel. Het begin viel me mee. Het is altijd een lange rit naar Giessenburg, maar er was weinig file en iedereen bleek op tijd van huis gegaan te zijn. Hierdoor zaten we bij de start van de match gewoon met acht man van Woerden achter de borden.
De borden inschattend dacht ik dat we onze hand overspeeld hadden zo halverwege de avond. Henk Dankers was als eerste klaar en haalde gelukkig een vol punt binnen, zoals hij al het hele seizoen doet. Op de overige borden stond het ongeveer gelijkwaardig, waar wij qua ratings zwaar favoriet waren.

Wim Veelenturf kon een stuk tegen twee pionnen voorkomen, maar deed dat niet. Ook kon hij twee paarden naar de stal dirigeren ten koste van een toeren. Maar deed dat niet. Veel gemiste kansen in zijn partij met uiteindelijk een uitslag waar je vooraf voor tekent bij een invaller: remise.

Van de partij van Henk de Heer heb ik weinig meegekregen, net als van dat van Jan Bulk. Beide sloten af met een half punt.
Ik had zelf voordeel, direct vanuit de opening. Ik dacht veel te lang na over hoe dat tot winst moest gaan leiden en kwam zelfs nog in tijdnood in een stelling die minder was, maar met 11 seconden over was ik ruim op tijd om remise overeen te komen met mijn tegenstander.

Hans Tuit stond diverse pionnen voor. Het leek me een kwestie van tijd voordat hij de winst over de streep zou trekken. Dit gebeurde ook op de van Hans bekende degelijke wijze, waarmee de winst voor Woerden een feit werd.

Ad Goes stond beter, maar dat voordeelde ebde met de tijd wat weg. Hij probeerde uiteindelijk een klein voordeeltje uit te melken, ging remise uit de weg en dacht een pion voor te komen. Met een schaakje maakte de tegenstander duidelijk dat daarmee een volle toren het ruilmateriaal was. Zijn nederlaag was daarna snel een feit.

Jan Hoosbeek kwam in tijdnood en schroefde zijn hartslag op naar zo’n 140 per minuut. Daarmee wist hij uiteindelijk wel onder de wurggreep van tegenstander uit te komen en haalde na voordelige afwikkeling de volle buit binnen. Dat hij in een eerder stadium twee keer remise aangeboden had gekregen was hem ontgaan. Sint-tip: nieuwe batterijen voor het gehoorapparaat.

   De Giessen en Linge 3  Woerden 1        2,5	- 5,5
1. M. van Wingerden       M. van Oort      0,5	- 0,5
2. A. Uittenbogaard       G.J. Hoosbeek     0	-  1
3. J. Post                H.J.J. de Heer    0	-  1
4. B. van Hees            J.H. Tuit         0	-  1
5. J.W. de Jong           A.J. Goes         1	-  0
6. W.M. Deurloo           W.J. Veelenturf  0,5	- 0,5
7. R.J. van Driel         H.A.P. Dankers    0	-  1
8. J.H. Kooy              J.C. Bulk        0,5	- 0,5

970

We schrijven 14 oktober 2015. Historie. We moeten terug tellen naar 16 februari 2013 om te komen tot het aantal dagen dat we hebben moeten wachten op deze overwinning. Al die tijd heeft ons eerste team geen overwinning geboekt. Tijdens deze harde, ijskoude terugtocht hebben we nog enkele keren als een kat in het nauw uitgehaald om een schamel puntje binnen te halen met een gelijkspel, maar winst zat er al jaren niet in.

Tot nu. Tot hier en niet verder!

Aan het begin van de avond hield de teamleider van de tegenstanders een oppeppend intro, waarin we fijntjes werden gewezen op de ‘nipte’ overwinning van het 2e team van de Rode Lopers tegen ons 2e de avond ervoor. Vervolgens kwam Henk de Heer quasi nonchalant vragen hoe het stond met onze mogelijkheid tot verder degraderen. (het zou per reglement verboden moeten worden wat mij betreft). Het zou toch niet?

Een rondje langs de borden tussendoor gaf me een redelijk goed gevoel. Maar, had ik dat de afgelopen jaren tussendoor ook niet gehad? Bas  Verberne, aan het bord naast me, leek op vakantie het boekje “hoe verras ik mijn tegenstander vanuit de opening” doorgenomen te hebben. Maar, volgens mij moet hij dat nog een keer goed doornemen om hier ook beter van te worden. De stelling Henk de Heer was weer scherp als vanouds, genoeg mogelijkheden daar. Jan Hoosbeek, natuurlijk vers van een tijdje niet spelen, kwam in een moeilijke schuifpartij terecht, maar, laat die man maar schuiven! Ad Goes stond als een huis, Hans Tuit stond al vrij snel vrij goed, Henk Dankers (wedstrijdleiders onder elkaar) kwam weer aardig in zijn eigen straatje uit en Wim Veelenturf kon kiezen hoe hij zijn stelling wilde verbeteren.

Aan mijn eigen bord ging het vrij goed. Ik kwam uiteindelijk zelfs twee pionnen voor te staan maar dat koste me veel te veel tijd. In tijdnood verloor ik een pion en vielen de punten aan weerskanten. Het ging ineens heel snel. Ik kreeg de melding dat het 4-3 stond voor ons, bood binnen een seconde remise aan en de hand van mijn tegenstander werd uitgestoken. WINST!

…Negenhonderdzeventig lange dagen…

   De Rode Loper 3       Woerden 1        3,5 - 4,5
1. Ben Westerman         Marcel van Oort  0,5 -	0,5
2. Rene de Korte         Bas Verberne     0,5 -	0,5
3. Hendrik Aldenberg     Henk de Heer      1  -  0
4. Fred Jonkman          Jan Hoosbeek      1  -  0
5. Abderrahim El Madani  Ad Goes           0  -  1
6. Huub Brouwer          Hans Tuit         0  -  1
7. Henk van Lingen       Henk Dankers      0  -  1
8. Pieter Bakker         Wim Veelenturf   0,5 - 0,5

Kansloze missie tegen Baarn

Over onze match tegen Baarn kunnen we kort zijn. Wil ik kort zijn. Een fiasco noemde ik het op de avond zelf, toen we met vier man -herstel, drie man en een vrouw- te laat aankwamen in de zaal van de Baarnse SV. De tegenstanders zaten al gretig achter de borden. Op zich hoefden we maar met zijn zessen op te komen dagen, er waren al twee partijen op ons verzoek vooruit gespeeld. Bas wilde zich graag voor het team inzetten maar kon niet op de vastgestelde speelavond. Henk besloot dat hij Bas wel wilde vergezellen op deze avond. De heren kwamen met 1 punt terug, een nette score, waarbij Bas zich inderdaad gemotiveerd toonde en Henk zich moest verzetten tegen een op papier -en uiteindelijk ook op het bord- sterkere tegenstander.

Maar, deze dinsdag had ik dus alsnog geen volledig team op de been kunnen brengen. Stad en land had ik afgebeld en schakers met een rating ver onder de 1500 wilde ik het niet aandoen. Toen op het laatste moment ook nog een extra afmelding binnenkwam was het niet anders dan deze bittere pil te slikken. Borden 1 en 4 bleven hierdoor leeg, waar ook met vulling de verwachting tegen deze 2000+ spelers niet heel hoog was geweest overigens. Wim miste mijns inziens een kans op winst, maar behaalde uiteindelijk nog een nette remise. Pia was helaas niet in topvorm, maar het stond haar natuurlijk erg netjes dat ze überhaupt met ons wilde meedoen. Peter had een gelijkwaardige stelling maar blunderde uiteindelijk de remise weg. Persoonlijk mocht ik de nare bijsmaak wegspoelen met een overwinning, waarbij ik vanuit een slechtere opening mijn tegenstander onder steeds meer druk kon zetten na een mindere zet van zijn kant.

   Baarn 1              Woerden 1        5,5 - 2,5
1. Yme Brantjes         *Niet Opgekomen*  1  -  0
2. Daan Lensink         Bas Verberne      0  -  1
3. Pascal Losekoot      Henk de Heer      1  -  0
4. Ashley Krishnasing   *Niet Opgekomen*  1  -  0
5. Marco Meijer         Wim Veelenturf   0,5 - 0,5
6. Kasper Wiegers       Marcel van Oort   0  -  1
7. Ed Duister           Pia van Rossum    1  -  0
8. Michiel van Schaik   Peter Dupain      1  -  0

Sterk spel leidt niet tot matchpunten in De Bilt

Vrijdag 20 februari: nieuwe ronde nieuwe kansen. Wel een kleine kans, dat stond van te voren vast. Bas was verhinderd, Henk ziek op bed en we misten zoals gewoonlijk twee andere krachten die we aan het begin van het seizoen achter het bord hoopten te zien. Vol goede moed togen we met vier invallers (of eigenlijk drie, want Wim is nu vast doorgeschoven naar het eerste) in druilerig weer naar De Bilt. DBC staat ergens bovenin de ranglijst, maar daar laten we ons al tijden niet door gek maken.

Een rondje langs de borden rond 10 uur gaf me nog wel enige hoop, hoewel… Ik stond zelf wel aardig vond ik, ik dacht dat Peter ook goed stond, Aldo stond op het punt een stuk achter te komen, de stelling van Hans vertrouwde ik niet echt en verder zag ik stellingen die best nog alle kanten uit konden.

Ad Goes sleept zijn eerste externe overwinning uit het vuur.
Ad Goes sleept zijn eerste externe overwinning uit het vuur.
Ineens stond er vrij snel 2,5-0,5 op het bord, Hans en Peter hadden verloren en Wim had zeer netjes een remise gescoord. De volgorde van de verdere punten weet ik niet precies: Aldo verloor redelijk kansloos, Bart schaakte achteruit maar zijn tegenstander moest uiteindelijk genoegen nemen met eeuwig schaak na een foutief paardoffer. Ook mijn tegenstander offerde een stuk, hier voor 2 pionnen en een eeuwig schaak. Mijn rekenhulp Houdini (de naam verklapt het al) had voor mij achteraf nog wel een ontsnappingsact in petto waarmee ik me wellicht niet had hoeven neerleggen bij een remise. Jan Pool’s tegenstander hoefde niet vol meer vol de winst te gaan en de twee kwamen ook remise overeen na een nette partij van Jan. Tot slot was Ad nog bezig, die blijkbaar eerder in de partij in een mindere stelling had gestaan, in redelijk gelijke stand remise afgewezen en daarna dan toch duidelijk de overhand kreeg. Hij rondde het karwei vakkundig af en zette parmantig en opgelucht zijn tegenstander mat: zijn eerste overwinning extern dit seizoen!

Al met al hebben we voor ons doen weer een nette uitslag genoteerd: DBC 1-Woerden 1: 5-3.  Waarom ik dit zo netjes vind wordt weergegeven in de volgende tabel:

Naam     Toename Verschil
Marcel   9       246
Wim      12      348
Ad       21      151 
Hans     -10     129
Bart     7       184
Peter    -14     11
Aldo     -7      212
Jan      7       164 
  Totaal 25      180,625

Met toename is het aantal ratingpunten berekend dat door de speler aan zijn eigen rating kan worden toegevoegd. De kolom Verschil geeft aan hoeveel ratingpunten de tegenstander meer had. We hebben dus met een totaal van 1445 ratingpunten minder toch 25 ratingpunten opgehaald in de Bilt!

16e Winterkosttoernooi gewonnen door Leslie Tjoo

foto 322 deelnemers speelden afgelopen zondag in het prachtige “tuinhuis” aan de Waardsedijk nabij de tennisbanen en de WTC. Naast (oud) clubleden deden er 3 Boskopers (Internos: Rick van der Linden, Han Swarte en Adriaan Boer) 1 Gouwenaar (Messemaker: Leslie Tjoo) 1 Nieuwegeiner (Het Kasteel: Michel Togni) en natuurlijk de zeer bekwame huisschakers Gert van Yperen, Fred Bulk en de heren Ed Faverey (Sr.en Jr.).

Na het openingswoord van Carl Schoor begon de “titanenstrijd”. Na de eerste 4 partijen van 2x 10 minuten waren de kaarten nog lang niet geschud. Integendeel, Jan Bulk, Carl Schoor en Bart de Leeuw gooiden nog hoge ogen.

foto 2

Na de voortreffelijke Winterkost volgden er 4 ronden van 2 x 20 minuten. Nog steeds was de strijd aan de kop verschrikkelijk spannend. Wedstrijdleider Bart de Leeuw kon na elke ronde zeker 6 namen opnoemen behorende bij de kanshebbers voor de winterkosttitel te weten Ed Faverey, Bart zelf, Leslie Tjoo, Rick van der Linden, Carl Schoor en Jan Bulk.

Na de laatste ronde bleek Leslie Tjoo kampioen te zijn geworden, met 6 punten. 2e werd Ed Faverey ook met 6 punten , maar de onderlinge strijd was door Leslie gewonnen.

De volgers:

5,5 pnt. : Carl Schoor, Bart de Leeuw en Rick v.d. Linden
5 pnt.   : Cor de Leeuw, Henk Dankers en Michel Togni
4,5 pnt. : Jan Bulk
4 pnt.   : Gert van Yperen, Willem Vink, Frans Janssen, Fred Bulk en Han Swart
3 pnt.   : Jan van Os, Ed Faverey Sr., Henk Huizing en Cor Rijsdijk
2,5 pnt. : Henk van Weers
2 pnt.   : Evert Mallon en Ton Oomen
1,5 pnt  : Adriaan Boer

foto 1
In zijn slotwoord bedankt Jan Bulk allereerst Arie die onze fraaie speellocatie mogelijk maakte. Daarna kreeg Alie Rijsdijk een stevig applaus voor de uitstekend verzorgde inwendige schaakmens en tenslotte kreeg Leslie Tjoo (eigenlijk stand–in voor de zieke Marcel van Oort) de fles overwinningswijn in handen.

Bart de Leeuw als spelend wedstrijdleider ging ook met “Rood” naar huis. Want gezelligheid is één , maar met een snelle en correcte indeling van de partijen werd het weer een fantatische WINTERKOSTSCHAAKZONDAG !

Dus volgende jaar op naar het 17e Winterkosttoernooi!

Jan Bulk

Weer krap verlies voor het eerste

AAAAAAAARGH! Een beetje frustrerend wordt het nu wel vind ik. Dit is al de derde keer dit seizoen dat we met 3,5 – 4,5 verliezen. Op zich vind ik dat we ons kranig weren. Met diverse (geweldige) invallers weten we ons toch telkens weer volledig op te laden voor een nieuwe mogelijkheid om matchpunten te verzamelen. Tot op heden leid deze instelling echter nog niet tot het gewenste resultaat.

Vorige week hadden we een lastige match tegen de Rode Loper waarbij het tot tien uur nog wel aardig gelijk op ging, maar daarna begonnen de punten snel -en in onze ogen de verkeerde kant op- te vallen. Een 2,5 – 5,5 verlies was die avond ons deel.

Gisteren kwam Moira Domtoren op bezoek, het team dat bovenaan staat in klasse 1B. Deze avond werden we vrij snel op achterstand gezet omdat Bart en Ad niet de juiste zetten konden produceren. Peter bleek ook niet bestand tegen de druk die Maarten Mellegers op hem uitvoerde en hij werd in een loper tegen paard eindspel weggeschoven. Zie hier de tussenstand, 0-3, een zware kluif waar de rest van de teamleden zich aan te buiten konden gaan. Met de opening van Hans ben je, ongeacht het resultaat, altijd binnen 30 zetten klaar, zo begreep ik. Mijn snelle beoordeling van zijn stelling was dat het verloren was, maar gelukkig verraste hij me door een halfje uit het vuur te slepen. Aldo speelde aan bord acht een gedegen partij tegen een op papier sterkere tegenstander en wist netjes tot remise te komen, waar hij eigenlijk nog niet tevreden mee was. Henk de Heer speelde nog enkele zetten door nadat zijn tegenstander remise had aangeboden, aangezien dat een verlies voor het team zou betekenen. Maar helaas, een paar zetten later moest hij toch ook erkennen dat zijn stelling geen recht meer zou gaan geven op meer dan een half punt. Ik mocht tegen de zus van de 2e-bord speler (sorry Lena 🙂 ) en kreeg al snel een onbekende stelling voorgeschoteld. Waar de computer achteraf aangeeft dat het nog redelijk gelijk was hadden wij beide het idee dat Lena met een onnauwkeurige zet het initiatief aan mij gaf waarna de partij kantelde. In de praktijk leidde dat tot een geraffineerd eindspel waarbij een paard door 4 pionnen vastgezet was in een aparte wei en uiteindeljk de winst. Als laatste was Bas nog bezig. De hele partij stond hij actiever maar was het lastig om een doorslaande aanval te verzinnen. In gezamenlijke tijdnood doorzag Bas de mogelijkheden beter en na een ragfijn paardoffer gunde zijn tegenstander hem het mat.

Woerden 1 – Moira Domtoren 2, 3,4-4,5.

Woerden onderuit tegen Bodegraven

Ondanks heftig verzet is het niet gelukt om te winnen van Bodegraven, we gingen ten onder met 13,5 tegen 16,5. Gedurende de avond heeft Woerden maar één moment voorgestaan. Dat was om 22.20 met 7-6, maar dat duurde maar 10 minuten.

De eerste partij was afgelopen om 20.50, een remise tussen Floor Colje en John Jacobs en de laatste partij om 00.00 tussen Sten Goes en Joost Mellegers. Sten wist in tijdnood nog een dame te halen waarna Joost een toren moest offeren en vervolgens de partij verloor.

De partij tussen de voorzitters Marcel en Jo wist Marcel tot winst te brengen. Ook was er een bijzondere partij waarbij 184 jaar ervaring achter het bord zat te weten Evert Mallon en Jan Helledoorn. Evert wist te winnen, maar het blijft uniek hoe deze krasse knarren nog steeds veel plezier beleven aan het schaakspel.

De oud Woerden-spelers deden het erg goed zowel Gert van IJperen, Hans van Steijn en Sten Goes wisten te winnen. De rest heeft het een beetje laten lopen lopen, maar niet getreurd volgend jaar gaan we voor de revanche.

Dus een jaar goed oefenen.

Wim Veelenturf.