Aan alles kon je voelen dat iedereen vandaag op scherp stond. Het speelde al weken door ieders hoofd: “Donderdag 7 maart wordt de ultieme dag van de wederopstanding van Woerden. Het Eerste zal weer in volle glorie herrijzen met een overwinning op de naaste concurrent HSG, waarmee een kampioenschap voor het oprapen ligt.” De groepsapp stond bol van de voorbereidingen en aansporingen. Zelfs Ajax probeerde ons te inspireren door aan te tonen dat er ook in uitwedstrijden tegen hele goede tegenstanders wat te halen valt. De NS leek even roet in het eten te gooien qua voorbereidingen, maar daarover later meer.
Het was een enerverende avond, waarbij heel veel ging zoals verwacht. Een rondje langs de borden zo net voor tienen: Sten heeft een Scandinaviër tegen, die hij als als een agressieve Viking te lijf gaat. Geen stelling waarbij ik een nuttige beoordeling kan geven, hoewel, ik vind het een echte Sten-stelling: direct bij vertrek superactief en agressief. Sten is zelf gematigd positief wanneer ik hem tussendoor spreek. Hij is negatiever over de andere borden.
Bijvoorbeeld Henk. Die leek eerder deze partij in de problemen te zitten. Maar, als je goed kijkt -en dat doet Henk- dan zie je dat er lichtpuntjes zitten aan zijn stelling. Ik zag ze eerst niet, maar met enkele onverwachte super actieve zetten creëert hij zoveel dreiging op de koningsstelling dat hij zich daarmee bevrijdt van de druk en zelfs mag gaan denken aan meer dan een halfje. Echter, op het moment dat ik dat denk, doet Henk een onverwachte zet en pakt een pion mee, waardoor ik denk dat hij toch weer in de problemen zit. Ik hoop dat Henk me blijft verbazen. En dan kan zeker, hij heeft immers ook van Kavalek gewonnen. Nee, ik denk niet dat we na vandaag nog iets van Jan Nagel gaan horen!
Als we het over activiteit hebben dan zijn er een paar borden die ik iets actiever, maar nog steeds remiseachtig inschat. Jelle (haarschero), Marcel (S) en Martijn behoren tot die groep. Martijn heeft al veel grote stukken van het bord, waarop zijn geliefde periode is aangebroken. Een heerlijk eindspel waarin hij zich misschien naar een punt kan pielen. Jelle vertelt me dat hij ter voorbereiding net een dvd van zijn opening heeft bekeken, maar nog niet alles is blijven hangen.
Hans leek me als een stoomtrein op gang te komen, maar heeft inmiddels een pion voorsprong die hij in mijn ogen kan behouden met alle stukken vol ontwikkeld. Dit moet in mijn ogen een punt worden voor de man die de laatste tijd wat punten heeft laten liggen in betere stellingen. Op dit soort belangrijke momenten zal uiteindelijk alle opgekropte talent er toch wel uitkomen?
Van de partij van Bas kan ik ook nog weinig zeggen. Hij is iets later begonnen wegens een gestrande trein. De NS laat tegenwoordig meer treinen op tijd rijden, maar vanavond trof Bas de spelbreker in de statistieken. Vervolgens is hij in de auto gestapt om weer last van de trein te krijgen door een dichte overgang (dan rijden ze ineens weer wél). Er staat bij Bas nog teveel op het bord om een korte analyse te doen. Een echte Bas-stelling met veel mogelijkheden, waarbij ik hoop dat er niet ook een Bas-einde aan deze partij zit.
En dan Selman, die zit niet in een Selman-stelling. Hij is vanaf het begin voorgegaan in de strijd. Vol in de aanval had hij al snel een kwaliteit te pakken, maar oh, oh, wat staat hij nu onder druk! Het kost hem ook de nodige tijd om een goede verdediging te zoeken, maar hoe lang ik zelf ook kijk, ik zie geen winstvarianten voor zijn tegenstander. Maar ja, die is vast ook sterker dan ik…
Een half uur later heeft Selman aan de noodrem moeten trekken: Dameruil, een mindere stelling overhoudend en veel tijdsachterstand. Maar, zijn tegenstander biedt hem een remise die hij graag aanneemt.
Ik zie ondertussen Henk naar het toilet lopen. Of de garderobe misschien, even zijn Houdini jas uit de kast halen. Henk wordt bij terugkomst langzaam maar zeker geconfronteerd met de harde werkelijkheid dat hij indirect een loper heeft weggegeven. Wanneer dat in materiaal op het bord duidelijk wordt, rest er niets anders dan te berusten in het verlies. Dat betekent dan wel dat Henk zich volledig kan gaan storten op het teamleiderschap. Mogelijk hebben er her en der nog wat mensen een remiseadvies nodig? We bespreken even de dwang-/chantagemethoden om dat bij de spelers af te dwingen voor het geval dat nodig mocht zijn.
Bij Jelle is de stand nooit ver van remise geweest. De gretigheid spat er vanaf als je hem letterlijk ziet speuren naar kansen op het bord. Ondanks de voorbereiding is het een gewone, degelijke pot en hij deelt de punten met zijn tegenstander.
Bij Sten loopt het niet op rails, maar op rolletjes. Als een TGV snelt hij naar de winst, ik denk niet dat zijn tegenstander ooit gedacht heeft met een goed resultaat naar huis te kunnen gaan. De stand is nu weer gelijk.
Hans stond een groot deel van de partij een pion voor, maar het wordt moeilijker en moeilijker. Hij krabt zich ook iets te vaak letterlijk achter de oren. In het eindspel neemt hij een verkeerde wissel die hem leidt naar een remise.
Marcel heeft de stelling van zijn tegenstander goed onder vuur genomen. De koning staat achter een afgebroken muur en in het midden heeft Marcel een vrijpion over. Ook de tijd is in het voordeel van Marcel die met wat snellere zetten de druk nog verder opvoert. De vlag brengt een eind aan deze partij, waar ook de stelling dit resultaat onderstreept.
We staan nu voor, 3,5-2,5. Bas blijkt een hele chaotische dag te hebben en zijn stelling ontspoord. Zo sta je een gezond pionnetje voor, zo is ‘ie weer weg. En nog een truc later staat hij zelfs een pion achter. Als bladeren op het spoor lijkt Bas nu overal over uit te glijden. Maar dan komt de Woerdense hardheid naar boven. Bas recht zijn rug, gaat er nog eens goed voor zitten en begint sneller te spelen. Zijn pionnen stormen naar voren en er komen nieuwe dreigingen op het bord. Objectief een verloren stelling en dan: VLAG! Ineens is daar het einde omdat zijn tegenstander te lang nadenkt over de vele winstmogelijkheden. Daarmee is de winst voor Woerden binnen.
Martijn peurt nog wat door, terwijl zijn tegenstander hulpeloos om zich heen kijkt of iemand alsjeblieft 50 zetten wil noteren maar er is in de verste verte geen arbiter te bekennen. Martijn maakt met een afruil een einde aan het lijden om zich bij de feestende Woerdens horde te kunnen voegen: 5-3, wat een mooie uitslag! Het was nog lang onrustig in Woerden, waar de Pombiertjes weldadig vloeiden.
