Categorie: OKW

Het zit er weer op. We konden ons de afgelopen weken volledig concentreren op het schaken en het EK links laten liggen. Maar, net als met grote voetbaltoernooien geldt ook hier vaak een vergelijkbare regel: het OKW is een schaaktoernooi over zeven ronden en aan het eind wint Marcel Schröer. Hij deed dat weer ongeslagen, zeven partijen, zeven keer winst nadat hij eerder ook al souverein de titel clubkampioen binnen wist te halen dit seizoen. Er zijn gedurende het toernooi best kansen geweest voor zijn tegenstanders, maar uiteindelijk bleef hij cool genoeg om door te spelen en zijn tegenstanders zoveel moeilijke keuzes voor te leggen dat ze uiteindelijk bezweken. Met deze 7 extra overwinningen staat de teller van Marcel inmiddels op 20 keer winst achter elkaar. De laatste die een half punt kon afsnoepen was de nu niet aanwezige Jelle Wiering.

De tweede plaats is een heel ander verhaal. Door de remise aan bord twee in de laatste ronde tussen de twee sterkste spelers uit Oudewater werd het mogelijk om met wel vijf man de tweede plaats te delen, te weten: Bas Jansen, Arno Luinenburg, Ron Flohr, Marcel van Oort en Ed Oosterlaken. De volgorde is opgesteld aan de hand van weerstandspunten, wat leidt tot de officiële eindstand, het prijzengeld werd gedeeld tussen de vijf.

De eerste ratingprijs ging naar David Bakker, die zelfs een TPR van boven de 1800 behaalde. De andere ratingprijs werd binnengehaald door Mark Pieterse die ook dik 200 punten boven zijn stand speelde. Zo zie je maar weer waar een beetje inzet en studie je kan brengen. Een nieuwe 1e teamlid begint zich af te tekenen. Andere opvallende resultaten waren er voor Arjo Andringa en Jacco Lind (beide 150 punten boven de eigen rating), Jur van Weerden (meer dan 300! punten boven zijn rating) en nog diverse mensen die ver onder hun rating presteerden, wat we met de mantel der liefde zullen bedekken.

Ronde 4 bracht aan de top geen directe verassingen… wilde ik zeggen. Marcel Schröer deed wat we van iemand met zijn rating mogen verwachten en aan bord twee werd ondanks een spannendere strijd ook door de ‘sterkste op papier’ gewonnen. Maar aan bord 3 wist de inmiddels 96(!)-jarige Dirk Hagoort te winnen van Ron Flohr. Dick komt hiermee op 3,5 punt na 4 ronden, wat alleen Bas Jansen en Jim Reed ook kunnen zeggen, zij het dat zij allebei een ronde niet gespeeld hebben.

Vervolgens moeten we naar bord 8 om de volgende heldendaad te benoemen. Frans Janssen beleefde een zeer goede avond, waar hij vorige week ook al verassend wist te winnen van de secuur spelende Jan Pool. Deze avond  leek Frans continu de overhand te hebben. Hij zette aan het eind volle druk op de koningsstelling van Jean de Goeij (de man die vorig jaar tijdens het OKW nog zo in vorm was en sindsdien zijn beste rating ooit zelfs nog met kleine stapjes wist uit te breiden). Jean probeerde uit alle macht onder de druk uit te komen en tegenspel te creëren, maar dit leidde hem slechts tot de uiteindelijke doodsteek met de vlag. (“De deugd houdt het midden tussen twee kwaden”)

Verdere vermeldenswaardigheden waren o.a. het niet dronken worden van Martin Baas, ook al kon hij na 30 minuten al aan het bier. Mooie resultaten waren er ook voor Edgar Reibel en David Bakker. De ronde prijs deze ronde ging naar de tiende winst van de avond. Je zult net zien dat er drie kwartier tijd zit tussen de 9e en de 10e winst, dus de wedstrijdleider heeft lang met zijn ziel en de New in Chess rondgelopen, maar uiteindelijk kon hij deze meegeven aan Arno Luinenburg. De vorige ronde was er ook al een rondeprijs met een “10” erin. Beide spelers aan bord 10 ontvingen een consumptiebon. Ook e spelers die als 10e klaar waren maakten kans op deze bonnen, 2 voor de winnaar of in geval van remise voor ieder één. De bonnen werden verdeeld tussen Bas Verberne en de toen ook sterk spelende Dick Hagoort. De “10” waar het hier om draait is natuurlijk een verwijzing naar de 10e editie van het OKW dat we dit jaar houden.

Tijdens ronde 2 was het een stuk drukker dan bij ronde 1. Een laatste externe wedstrijd werd nog afgewerkt, een vakantie afgerond of een uitnodigings-e-mail alsnog verwerkt. Hoe dan ook, als je de eerste ronde een remise had gespeeld, dan had je deze ronde een grote kans om een sterke tegenstander te treffen.

Wat kleine wetenswaardigheden:

Mark Pieterse trof ook een sterke tegenstander, maar ook die kunnen blunders maken. Volgens mij was het binnen een dik half uur wel gedaan, waardoor ik Mark veel met een flesje bier in de hand heb gezien deze avond.

Wist vorige week onze ene junior te winnen, deze week was het de beurt aan de andere. Jur van Weerden wist Martijn l’Ami te verschalken, terwijl die laatste toch net tweede is geworden in onze interne competitie dit jaar. Een mooie prestatie!

Wedstrijdleider Wim Veelenturf beloofde een mooie fles Chianti aan de persoon die het dichtst bij een vooraf bepaalde tijd zijn partij winnend afsloot. Het is maar goed dat alle eindtijden van partijen waren geregistreerd, want toen Wim de envelop met de tijd openmaakte bleek dat de eindtijd in zijn hoofd een uur afweek van de genoteerde eindtijd in de envelop. Ed Oosterlaken nam de fles wijn mee naar huis.

We hebben er weer naar vooruit gekeken, maar de eerste ronde is nu weer achter de rug. De Zwiterse indeling zorgt er in het begin van het toernooi voor dat de krachtsverschillen tussen de spelers vrij hoog kan zijn. Toch zijn er altijd uitslagen die qua rating onverwacht zijn. Hier de helden van de avond:

Edgar Reibel had een puike avond. In een eerdere editie van het OKW had ik zelf ook al bijna misgegrepen tegen de scherpe opening van Edgar. Deze avond was Martijn l’Ami het slachtoffer. Het was een vreemde partij waarin Martijn wel voordeel kreeg maar vervolgens te passief leek te spelen. Van een kwaliteit voorsprong ging Martijn naar twee pionnen achterstand. Edgar had volop kans om het op dat moment af te maken maar liet zich weer 2 pionnen afsnoepen. Toen het daarmee echt potremise was kreeg Edgar alsnog de volle winst doordat Martijn zich niet leek te kunnen verenigen met de gedachte aan remise. Edgar promoveerde 1 zet eerder en won daarmee de partij.

Jacco Lind is een gedreven jongeling die ook intern bij Woerden speelt. Deze avond trof hij Jan Pool aan de andere kant van het bord. Jan speelt vaak zeer gedegen en ook al heb ik het niet goed kunnen volgen, volgens mij kwam Jan een pion voor te staan. Jacco bleef stug verder spelen en wist zelfs een geweldige koningsaanval in de stelling te weven. Voordat Jan doorhad wat er gebeurde was het mat niet meer te voorkomen. Een hele nette overwinning van Jacco!

Ook nog noemenswaardig waren de remises van Hans Weerdenbug (tegen Willem Vink) en Jur van Weerden (tegen Hans Krol). David Bakker hield het aan bord 1 tegen Marcel Schröer super lang vol, maar Marcel wist zeer nauwkeuring de winst te vinden.

1e plaats: Marcel Schröer
Ja hoor, hij flikte het ‘em weer. 6 uit 6, tel daar 1 bye bij op en het resultaat mag er zijn. Eén punt los van zijn naaste belager Seth van der Vegt met wie hij een ronde eerder ook persoonlijk had afgerekend. Marcel Schröer heeft de overwinning niet gestolen en kan weer een titel toevoegen aan zijn inmiddels mooie palmares.  Na eerdere overwinningen in 2010, 2011 en 2014 bereikte Marcel een nieuwe mijlpaal door het OKW als eerste vier keer te winnen. Ondanks zijn hogere rating ten opzichte van zijn tegenstanders is het knap dat Marcel nu al bijna 50 wedstrijden geen (half) punt heeft afgestaan in Woerden, statistisch gezien een bijna onmogelijke taak.

2e plaats: Seth van der Vegt
In de laatste ronde heeft Seth van der Vegt van alles geprobeerd om als ongedeeld tweede te eindigen, maar uiteindelijk moest hij middels een eeuwig schaak die pogingen staken en berusten in een remise. Hij kan verder terugkijken op een geslaagd toernooi waarin hij alleen verloor van de uiteindelijke kampioen. Seth wordt als 2e vermeld op de erelijst vanwege de hogere weerstandspunten die hij heeft gescoord. Het is de eerste keer dat zijn naam aan de erelijst wordt toegevoegd, maar daar zouden in de toekomst best nog eens wat keren aan kunnen worden toegevoegd.

3e plaats: Henk de Heer
Het is echt Henk de Heer die zich hiernaast achter zijn eigen handen afsluit voor de rest van de wereld om te werken aan zijn aanstaande overwinning. Hij stond dit toernooi een halfje af aan Arno Luinenburg en pakte in de laatste ronde uit -ondanks een onverwacht paardoffer- tegen Marcel van Oort. Voor Henk is het de 2e keer dat zijn naam op de erelijst voorkomt. Hij kwam met deze resultaten ook uit op 5,5 punt en werd door Seth geklopt op weerstandspunten. Ik verwacht hiermee Henk weer in de 1800 regionen terug te vinden volgend seizoen. Gelukkig maar.

4e plaats: Jean de Goeij
Sinds wanneer wordt er ook een vierde plek benoemd? Het is niet gebruikelijk, maar dit jaar hadden we drie personen die een gedeelde 2e plek behaalden. Zij deelden daarmee het prijzengeld, maar op het ereschavot zijn helaas maar drie plekken beschikbaar. Voor Jean blijft het dit keer bij een eervolle vermelding. In de 2e ronde ging hij nog -volgens rating verwacht- onderuit tegen Arno Luinenburg, maar daarna zette hij weer een zeer sterke reeks neer, afgesloten met een sterk optreden tegen Seth van der Vegt die hij op remise hield. Een sterk optreden voor Jean, die hiermee zijn beste prestatie ooit op dit toernooi neerzette en daarmeee sterkste Oudewateraar is!

Ratingprijzen: Jan Pool en Martijn l’Ami
Met zijn rating van 1570 was Jan Pool degene die met 4 punten het hoogst is geëindigd in de sectie tot 1650. Een nette prestatie van de inmiddels doorgewinterde en constante veteraan. Nieuwkomer en thuisschaker Martijn l’Ami liet zien dat we zijn rating vooraf duidelijk verkeerd hadden ingeschat. Het volgen van broer Erwin en het spelen van vele duizenden partijen online werpen zo toch zijn vruchten af. Leuk om te zien dat er meer talent in Woerden rondloopt dan we denken!

Inbreng van de jeugd
Leuk om te zien dit jaar was de deelname van twee jonge liefhebbers van dit spel. De één -Lars Pel- als jongste bediende van buurclub Kijk Uit uit Oudewater, de ander -Jacco Lind- als regerend clubkampioen van de Woerdense jeugdclub De Zwarte Olifant. Beide ontvingen zij aan het begin van de avond uit handen van wedstrijdleider Wim Veelenturf alvast een aardigheidje/aanmoedigingsprijs voor hun geslaagde deelname aan het OKW. Ze hebben zich kranig geweerd tegen al die taaie tegenstanders en het zou me niets verbazen als ze volgend jaar terugkomen om meer volwassen scalps binnen te halen.

Aan bord 1 werd de strijd tussen Seth van der Vegt en Marcel van Oort na een op en neer gaande indicatie gewonnen door Seth. Onder tijdnood was een gevaarlijk ogende, maar waarschijnlijk objectief foutieve aanvalscombinatie voldoende om Marcel de verkeerde zetten te ontlokken. Tsja, die tijd he… Uiteindelijk betekent dat gewoon een dik verdiende overwinning en vanaf nu dus iedere ronde alle hens aan dek voor Seth.

Verder een foto verslag van deze ronde:

Ronde drie is weer achter de rug. Het duurde dit keer wat langer voordat de stilte indaalde doordat nog wat spelers later aan moesten komen, enkele verschuivingen plaatsvonden en dergelijke. Wegens drukke werkzaamheden overdag was ik weer mijn fototoestel vergeten mee te nemen, dus op harde bewijzen van aanwezigheid moet nog een week worden gewacht.

Wegens meespelen kan ik alleen wat losse flodders melden in dit stukje. Zo kreeg Arno Luinenberg deze week voor het eerst geen remise aangeboden en daar was de stand op het bord dan ook niet naar. Ed had de touwtjes in handen en haalde de winst binnen. Op bord 2 haalde ik zelf tegen Maarten Mellegers al snel een licht stuk voorsprong tegen inlevering van een pion. Het was daarna nog een lange zit om hem daadwerkelijk op de knieën te kijgen, onderweg nog enkele valletjes vermijdend. Naast ons aan bord 3 had Bas -zoals vaker dit jaar- vanuit de opening zijn zaakjes op orde. Meer bewegingsvrijheid en mogelijkheden wist hij echter niet om te zetten en een winnende stelling, sterk nog, Seth van der Vegt nam het initiatief over en behaalde een mooie overwinning. Drie man nog met de volle 100%, opgejaagd door een zestal met 2,5 punt, aangevoerd door toernooi-tijger Marcel Schröer, bekijk het overzicht van rangen en standen verderop op de website.

Verdere eervolle vermeldingen voor deze ronde zijn Hans Krol, met een nette remise tegen de sterker geachte Sjaak Oosterlaken (nu snap ik waarom Hans zo benieuwd was naar de stand). Martijn l’Ami deed ongeveer hetzelfde tegen Cor de Leeuw, waarbij we later op de avond met hoog bezoek werden vereerd omdat broer Erwin zijn verrichtingen persoonlijk even kwam bekijken. En ook de jongste bediende heeft zijn eerste halve punt binnen: Jacco Lind behaalde een nette remise tegen Gert Boelhouwer. Het winstschema moet een beetje worden aangepast, maar uiteindelijk gaan de geplande punten linksom of rechtsom wel binnen komen voor hem, zo heb ik het idee.

Tot slot is de partij tussen Bas Verberne en Seth van der Vegt uit deze ronde te bewonderen.

De nieuwste editie van het Open Kampioenschap van Woerden ging afgelopen dinsdag van start met het grootst aantal deelnemers ooit. We kwamen bijna uit op de door ons vooraf bedachte limiet van 60 spelers. Uiteindelijk staan er nu 59 deelnemers op de lijst, waarvan minimaal 1/3 spelers zijn die niet uit Woerden komen of daar woonachtig zijn met vele terugkerende gezichten ten opzichte van voorgaande jaren. Ik vind het altijd leuk om iedereen weer te mogen verwelkomen en ga er vanuit dat we weer een leuk, gezellig maar ook spannend toernooi kunnen spelen met mooie partijen.

De winnaar van vorig jaar, Marcel Schröer, speelde in de eerste ronde het zogenaamde “Zwitsers gambiet” en had een bye opgenomen. Ondanks dat hij wellicht nog een paar ronden op een half puntje achterstand zal volgen geeft zijn rating toch duidelijk aan dat hij een favoriet is voor de eindzege. We gaan zien hoe het toernooi zich ontwikkeld!

Voor degenen die wel speelden is zo’n eerste ronde van een Zwitsers toernooi altijd een beetje “inkomen”. Voor alle partijen geldt dat er een groot ratingverschil is tussen de spelers. Voor de één is dat een uitdaging en die gaat er eens goed voor zitten, voor de ander een routineklusje, of weer een ander gaat ten onder aan onderschatting of onverwachte zetten en openingen. Er zijn altijd een aantal zwoegpartijen, waarbij de sterker geachte speler zich dusdanig in de nesten heeft gewerkt dat hij zich in allerlei bochten moet wringen om toch weer de bovenliggende partij te worden. Een voorbeeld daarvan was Sjaak Oosterlaken, die als allerlaatste nog bezig was om de huis-tuin en keukenvariant van Willem Vink te weerstaan. Ook broer Ed moest zijn grijze massa flink aan het werk zetten, waar Pia van Rossum tussentijds een geweldige stelling had bereikt. Aan bord 1 speelde Han de Wit ook een geweldige partij waarbij Bas Jansen pas in een pionneneindspel de winst over de streep trok. Hun onderlinge partij is verderop op de website na te spelen.

Verder noemenswaardig in de David-en-Goliath-partijen van vanavond zijn de uitstekende prestaties van Jaap Halbersma, Arjen van de Berg, Ricardo Heins en Martijn l’Ami, van wie we de namen van de tegenstanders in dit verslag met de mantel der liefde zullen bedekken.

Hij stond al zes keer op de erelijst van dit toernooi. Het nummer zeven bleek speciaal te zijn. Niet alleen won Marcel het toernooi, hij deed dat ook nog eens ongeslagen, zeven winstpartijen! Een unicum, net als het gegeven dat hij dit toernooi als eerste voor de derde keer op zijn naam schrijft. Iedereen op zijn pad werd verslagen, al ging dat niet iedere ronde even gemakkelijk. In de zevende en laatste ronde was zijn naaste achtervolger, Ed Roering, binnen redelijke termijn klaar met een vaste tegenstander van zijn eigen club Kijk Uit. Hij had daarmee ruim de tijd om aan het bord van Marcel eens te polsen of er nog een kansje op een gedeelde eerste plek inzat. Het bleek dat Marcel de nodige moeite had met het spel van één van de verrassingen van het toernooi: Bas Jansen. Ik heb gehoord dat Bas zelfs het beste van het spel heeft gehad tijdens deze partij, maar dat Marcel er mede door tijdsdruk bij Bas (alweer) uiteindelijk in slaagde om hem alsnog te tackelen.

2e plaats: Ed Roering
De tweede plek werd behaald door degene die qua rating ook als tweede geplaatst was: Ed Roering. Zijn eigen verhaal is te lezen op de website van schaakclub Messemaker. Ook zijn partijen gingen niet allemaal zonder slag of stoot, maar werden op één na allemaal gewonnen wat leidde tot een TPR van 2200. Alleen Marcel Schröer gaf hij een vinger teveel en die nam direct de hele hand. Met dit toernooi heeft hij weer wat ratingpuntjes verzameld (wel jammer dat ik persoonlijk wat van die punten heb moeten overhandigen, waar er nog kansen lagen om Ed juist wat punten af te nemen…)

3e plaats: Jelle Wiering

De derde plaats wordt uiteindelijk gedeeld tussen Jelle Wiering en Ed Oosterlaken, waarbij Jelle als officiële derde genoemd zal worden vanwege de betere weerstandspunten. De onderlinge partij tussen deze twee werd in de vierde ronde echter in het voordeel van Ed beslist. Vervolgens verloor Jelle ook nog van Arno Luinenberg. Ed speelde nog remises tegen Carlo Assink en Bas Verberne. Door deze gang van zaken kon het gebeuren dat beide heren in het gebruikte Zwiterse systeem nooit werden ingedeeld tegen Marcel Schröer en dus nooit een echte kans hebben gecreëerd om dit toernooi daadwerkelijk te winnen. Een ereplaats bleek dit jaar het hoogst haalbare.

Ratingprijzen: Wim Goossens en Henk Dankers

Het toernooi had zoals gewoonlijk twee ratingprijzen te vergeven. De lijst wordt ongeveer opgedeeld in drieën, waarna de ratings worden bepaald waarvoor de prijzen zullen gelden. Dit jaar werden de grenzen gelegd bij 1700 en 1450. In de categorie tot 1700 bleek Henk Dankers de man die het best gepresteerd heeft dit toernooi. Overwinningen tegen Daniël Elsenberg en Jan Bulk hielpen bij het behalen van dit resultaat.

In de categorie tot 1450 ging de ratingprijs naar Wim Goossens. Het blijkt nog maar eens dat we er weer een aanwinst bij hebben gekregen bij Woerden dit seizoen. Een schaker die komt voor de gezelligheid, maar als het er op aankomt ook nog een aardig potje met de houtjes kan schuiven. Hij bleef maar net Michel Togni voor, die met evenveel punten zijn gewenste vijftigprocentsnorm weer heeft behaald.

Verdere eervolle vermeldingen voor goed presteren over het gehele toernooi kunnen gemaakt worden voor onder andere Bas Jansen (129), Jan Pool (159), Willem Vink (166) en Ton de Nijs (171). (Genoemde punten achter de personen is het aantal ratingpunten dat de TPR boven de eigen rating ligt).

Jelle Wiering – Bas Verberne 1-0
Dit was nog een mooie partij in de laatste ronde. Er zat een mooi einde aan met zowel winst als remisekansen, zwart speelt nog een parel van een zet maar moet uiteindelijk toch zijn meerdere erkennen in de witspeler. Commentaar bij de partij is van Jelle zelf.