Categorie: OKW

In de 5e ronde van de strijd om de prestigieuze titel Open Schaakkampioen van Woerden is het gevecht in alle hevigheid losgebarsten. Aan de eerste 16 borden werd slechts één remise genoteerd, en dat was nog een heel merkwaardige. De bekende schaakkapper uit Utrecht, Kasim Wandy, verscheen tegen Jim Reed een half uur te laat aan het bord en haalde toen een opening van stal die de positieven onder ons als “origineel” zullen bestempelen. Het zij natuurlijk verre van ons om Kasims geheime repertoire te bekritiseren, laat staan via dit verslag aan de rest van de wereld kenbaar te maken, toch verwees ook één van de meer kritische toeschouwers naar de naam van de bedenker van deze opening: de hier te lande nog niet zo bekende Australische Meester: Kenny Suicide. Hoe het ook zij, voor de oppervlakkige toeschouwer (ondergetekende) stond Jim vanaf het begin van de partij zo goed als gewonnen al moet gezegd dat Kasim op een gegeven moment vervaarlijk begon tegen te spartelen. Waarschijnlijk had Jim om 11 uur ’s avonds nog evenveel voordeel als hij om half 9 al had: hij had dus geen vorderingen gemaakt. Desalniettemin was de uitslag een grote verrassing: remise, met hulde aan Kasim.

Aan bord 1 vochten Ed Oosterlaken en Jelle Wiering de strijd uit om de voorlopige koppositie. Toen ik na 5 zetten ging kijken stonden er al 2 dames naast het bord, maar dat waren de extra dames die de heren al gereserveerd hadden voor eventuele promoties tijdens een uitvluggerfase (#professioneel). Zo ver kwam het niet. Ed rokeerde nogal laat, al of niet gedwongen. Jelle won een stuk, maar in verband met zijn ‘blote’ koning was het de oppervlakkige toeschouwer niet 100% duidelijk of de partij gewonnen was. Zie het diagram:

Wit is aan zet en zwart staat ongetwijfeld beter. Maar na 1. Kg1, Lf3: 2. Tf1, Dg4 3.  h3 is het toch behoorlijk ingewikkeld. Geen idee of dat gespeeld is trouwens, het pad van een zelf meeschakende journalist gaat niet over rozen. In elk geval, Jelle won een mooie partij    en stelde daarmee zijn nadrukkelijke kandidatuur voor de eindoverwinning. De Russische stage begint vruchten af te werpen.

Joost Mellegers won van Seth van der Vegt in een partij waarin Joost heel lang 2 pionnen voor stond die uiteindelijk beslissend bleken. Olivier Huizer, de sympathieke interne wedstrijdleider van schaakclub Utrecht, speelde fris van de lever. En zo te zien zijn tegenstander van het bord. Hij veroverde veel ruimte, belaagde de zwarte koning, maar kon het toch niet afmaken en verloor alsnog. Gerard Zwijnenburg en Henk de Heer speelden een minder correcte partij met veel fouten. Zo constateerde later de beste stuurman aan wal, mijn goede vriend Fritz 12. Henk won, maar als Gerard in deze diagramstelling

Lc7! had gespeeld, in plaats van e5, dan hadden wij het nog zo net niet geweten!

Na 5 ronden zijn er nog zo’n 13 spelers die het toernooi kunnen winnen. Dat belooft nog wat!

De avond begon voor mij zoals gewoonlijk lang voor de geplande starttijd. Haasten van werk naar huis, ondankbaar het overheerlijke diner dat voor mij klaar stond weggeduwd om nog de laatste voorbereidingen te treffen. Even de rondebriefjes maken (direct maar voor wat meer ronden), de indeling en de tussenstand worden ook geprint onder goedkeurend oog van mijn geïntereseerde zoontje van twee die maar wat blij is met de papiertjes die ik overhou. Nog een laatste controleslag, alvast voorwerken van nog twee afzeggingen en dan, hup, de auto in naar Woerden.

Onderweg krijg ik nog twee telefoontjes. Ik zal geen namen noemen, maar de een of andere student heeft zich thuis laten insluiten. Een ander moet morgen naar de garage en kwam daar zojuist achter. Zijn werk ligt gelukkig op het vlak van mensen in plaats van techniek. Gelukkig blijken beide spelers even later niet zo veel te laat te zijn. Bij aankomst blijkt na aansluiting van alle techniek dat het Wifi netwerk niet in orde is. Geen livepartij derhalve. Dat zal later weer handmatig geplaatst moeten worden…

Een paar minuten te laat kondig ik het begin van de ronde aan. Er zal een lekker flesje wijn worden gegeven aan de winnaar van de meest spectaculaire partij van de avond. In ieder geval de snelste en de langste partij zullen hiervoor meedingen, verder zijn we afhankelijk van individuen die hun partij of tegenstander hiervoor aanmelden. Met de binnenkomst van Kasim Wandy en even later Ron Flohr is vijf over acht echt iedereen binnen en zijn alle tafels bezet. Laat de eerste uitslagen maar komen! Na bijna een uur lijkt nog niemand een blunder gemaakt te hebben. Iedereen is er nog. Ik verveel me zonder internet…

Dan 21:15, eindelijk. Een uitslag. Daar zal je de eerste inzending voor de spektakelprijs hebben… Wat blijkt: een bloedeloze remise. Spelers zonder inspiratie die al even hadden zitten praatschaken. Ze zoeken een lekker buitentafeltje uit om verder bij te praten. Iedereen gelukkig. Behalve ik, want ik kan nog geen spektakelprijs uitdelen. Dan: een telefoon. Tsja, ook spektakel natuurlijk, maar om daar nou een prijs voor uit te reiken? Winnen met een mindere stelling, dat lijkt me al een kado op zich.

Vrij snel daarna komen ook uitslagen van Frans Brouwer (wint van Ton Oomen) en Arjen van de Berg (wint van Jaap Slingerland) binnen. De partij van Frans mag mee als eerste inzending. Bij analyse thuis blijkt dat ik met de notatie van Frans de partij niet kan naspelen. Dat is direct weer een minpunt en alsnog heb ik geen goede inzending voor de rondeprijs!

Om half negen komt nog iemand zijn partij voordragen. Gerard heeft tegenstander Jan langzaam van het bord gesqueezed. Het morra-gambiet, maar dan niet aangenomen. Dat vinden die morra spelers natuurlijk mega irritant! Dan hebben ze niet zelf het ontwikkelingsvoordeel, maar de tegenstander.

Jan Pronk – Gerard Zwijnenburg  0 – 1

In Diagram 1 wordt de stelling getoond na 7 zetten. Wit vervolgt met 8. f4, waarmee de stelling eigenlijk niet echt versterkt wordt. Misschien leuker om in zo’n stelling te spelen is 8. e6, waarna na 8. ..-fxe6 (Lxe6? 9.d5!) de pionnen zwart voorlopig wat in de weg staan. De partij ging verder met 8. ..-dxe5 9. dxe5-Dxd1 10. Lxd1-Lf5. Tijdens het invoeren van de partij viel het me nog niet echt op, maar zwart begint hier al echt de duimschroeven aan te draaien. Langzaam maar zeker worden wit ontwikkelingszetten ontnomen.

En, te zien aan diagram 2, heeft zwart hier al een behoorlijke ontwikkelingsvoorsprong. Er volgt 11. Pe2-e6 12. 0-0-Lc5+ (gratis ontwikkeling) 13. Kh1-Ld3! Deze zet geeft aan dat zwart snapt waar het hier om draait. Het witte paard wordt gepend, weer een zet minder mogelijk…
14. Pbc3-Td8 15. a3-a5 (Wit wil b4 spelen om ruimte te creëren, zwart voorkomt dat) 16. b3-Pd5 17. Pxd5-Txd5. Er zijn nu lelijke aftrekmotieven ontstaan waar wit last van heeft. 18. Ta2-0-0 19. Tf3.

Spot the move in diagram 3. Zwart mist de eerste keer de directe weg naar de winst en speelt 19. ..-Le4 20. Tf1-Lb1 (nu wel de zojuist winnende zet, te laat) 21. Tb2-Ld3 22. Tf3?-Lxa3 23. Pc3-Lxb2 24. Lxb2-Td7 25. La3-Pb4. Met een kwaliteit en een pion achter gooit Jan hier gedesillusioneerd de handdoek in de ring.

Tot 20:45 komen er nu diverse uitslagen binnen, daarna is het ineens weer drie kwartier doodse stilte, op één kleine aanmaning tot stilte na. Na negen uur loop ik nog eens bij de topborden langs. De stand aan bord 1 kan ik dan niet echt inschatten, het ziet er in mijn ogen gelijkopgaand uit. Aan bord twee zie ik dat Ron Flohr in grote moeilijkheden is tegen Marcel Schroer. Zijn koning staat middenop het bord en wordt door enkele schaakjes als een half dode muis door de kat bespeeld. Jelle ziet er aan bord drie goed en geconcentreerd uit. Hij heeft al de hele partij een aardige tijdsvoorsprong, wat in mijn theorie vaak betekend dat je wat betere uitgangspunten hebt voor een winst. Als ik daarna naar het bord kijk zie ik dat hij een licht stuk voorsprong heeft en daardoor wat druk op zijn koning heeft gekregen. Als hij die druk weet af te zwakken zal hij het punt waarschijnlijk wel binnenhalen.

Daarnaast wordt een spannende partij gespeeld tussen Carlo en Seth. Beide hebben een pionnetje om door te duwen, beide bezitten en toren en een loper. Theoretisch remise gok ik. Dan, bord vijf. Zijn die mannen pas net begonnen? Wat een hoop poppetjes op het veld nog! 21 zetten zijn er gespeeld zie ik, maar aan deze stelling waag ik me niet. Jan geniet met volle teugen van zo’n sterke tegenstander begrijp ik.

Lukas Boutens – Ed Oosterlaken 0 – 1

De titanenstrijd aan bord 1 ging heel lang gelijk op. Op een gegeven moment ruilt Lukas een loper tegen een paard op veld f6, waardoor Ed een dubbelpion krijgt. Wat daarna gebeurd zou ik zelf niet prettig hebben gevonden voor wit, omdat zwart een verre vrijpion krijgt. In diagram 4 heeft Lukas zojuist zijn paard naar d5 gespeeld en theoretisch is er waarschijnlijk nog niets aan de hand, hoewel mijn engine hier voor het eerst een half puntje liever de zwarte stelling speelt. Het gaat hierna ineens de verkeerde kant op voor Lukas: 36. ..-Pc3 37. Pdf4-Kg5 38. h3 Pe4 39. Pd3-f5! (Het blijkt dat Pd3 onjuist was, nu kan zwart het gewenste f5 spelen, wat anders onmogelijk was geweest van wege paardvork Pe6+) 40. Phf4-Lxf2 41. Kg2-fxg4. En hier geeft de engine ongeveer -2 aan. Hierna is het voor Ed een kwestie van opletten dat hij niet met bijvoorbeeld een loper en slechte randpion overblijft (remise) maar hij haalt gedegen het hele punt binnen.

De avond hierna verloopt voor mij meer met het voeren van gesprekken dan met het letten op de standen op diverse borden. Zo tegen het einde blijven er nog vier borden over waarop mensen overgaan tot snelschaken, de laatste vijf minuten zijn aangebroken.

Marcel Schröer – Ron Flohr 1 – 0

Tot slot, een van de laatste partijen van de avond. Marcel is deze avond eigenlijk nooit in de problemen geweest.Diagram 5 toont één van de stellingen waar Marcel weer een heerlijke zet mocht uitvoeren: 19. Txd5!-cxd5 20. Dxd5-Ke7? (Lxh2 was de best mogelijke zet) 21. Lxg5!, nog zo’n psychologisch heerlijke zet. Het is wel even rekenen welke koningszetten er zometeen overblijven, maar winst gloort. Na deze zet wordt de koning van Ron het halve bord over gejaagd, maar het vind nergens een veilige haven.

Al met al best wat spektakel zo aan het eind van de ronde, maar niemand die zijn partij verder nog aandraagt. Marcel’s wijnkelder blijkt nog vol te liggen, waardoor de fles wijn volgende dinsdag zal worden uitgereikt aan Gerard Zwijnenburg voor zijn mooie behandeling van een anti-Morra-gambiet.

Kent u dat? Dat je ergens heel goed in bent wat je eigenlijk helemaal niet wilt. En omgekeerd. Zo wordt ik de laatste tijd heel behendig in het handmatig plaatsen van een partij op onze website. Dat terwijl dat natuurlijk a la minute en automatisch zou moeten gebeuren. Dit keer stopte ons nieuwste schaakspeeltje er na een stuk of vijf zetten mee, maar de complete partij is gelukkig bewaard gebleven voor het nageslacht en inmiddels te bewonderen op de website. Aan de andere kant zou ik erg goed willen zijn in schaken, maar haal ik de laatste tijd maar amper het nivo dat ik zou willen halen. Natuurlijk, wedstrijdlijderschap (bewuste spelling) en zelf schaken is niet de beste combinatie. Dat had ik van te voren ook al bedacht, maar Henk de Heer maakte daar wel erg hardhandig gebruik van en liet daarmee zien dat hij wel het nivo waard is waar hij voor staat. Gebruikmakend van die winning mood heb ik voor de schaakvolgers kunnen regelen dat ronde 5 en 6 van kwalitatief onderhoudende verslagen zullen worden voorzien tijdens mijn afwezigheid. Ieder nadeel…

Inhoudelijk schaken dan, het livebord was deze ronde ingezet op het 3e bord, waar zich een waar spektakel afspeelde. De clubkampioen van Woerden moest het opnemen tegen de nummer 2 van USC De Rode Loper. Seth speelde een sterke partij, waarin het in de tijdnoodfase echt alle kanten op kon gaan.

Seth van der Vegt – Marcel Schröer  1/2 – 1/2

In deze neo-Grünfeld voelden beide spelers zich blijkbaar wel thuis. Tot aan zet 11 werden door beide spelers voor de hand liggende en voor deze opening bekende zetten gedaan. Op deze zet geeft zowel de engine als het openingsboek de voorkeur aan het ontwikkelen van het paard op b1, Seth geeft de voorkeur aan 12. Le3 waarop de meest logische zet 12. ..-Pc4 volgt en wit zijn loperpaar kwijt gaat raken: 13. De2 – Pxe3 14. fxe3-Ld7. Zwart heeft een pionnenmeerderheid op de damevleugel, met een gevaarlijke loper op g7 die aanvallende acties vanaf afstand ondersteund. Wit heeft daarvoor meer grip op het centrum en daar een doorgebroken pion staan die later in de partij nog voor de nodige druk zal gaan zorgen.

Waar ik had verwacht dat er druk gegeven zou moeten worden op de e-pion van wit speelde Marcel vol op de pluspion op de damevleugel, met als gevolg de stelling in diagram 2. Zwart heeft hier al veel bereikt, de verbonden pionnen voorspellen weinig goeds voor wit en zorgen voor een betere stelling. Zwart dreigt met Db6 (dubbele aanval op toren en pion) al een pion te winnen. Wit vervolgt 26. e4-Db6 (thematisch) 27. Taa1-c3 28. bxc3-bxc3. Slaan met de loper blijkt net wat sterker te zijn, maar de tekstzet is zeer logisch. 29. Tf3-Lxf2 30. Dxf2-Db2, zwart wil afruilen om daarna te kunnen promoveren, of minimaal een toren gebonden te houden aan de verdediging van het promotieveld.

De beste keuze hier voor wit is het slaan op b2. Hier gaat wit helemaal de verkeerde kant op: 31. Ta2?-Dxe2 32. Txe2-Tb2. 33. Te1-c2 34. Tff1. Zwart staat gewonnen omdat wit promotie niet kan tegenhouden zonder stukverlies, bijvoorbeeld: 34. ..-Lc3 35. Te2-c1D 36. Txc1-Txe2. Zwart speelt het echter net anders: 34. ..-Tfb8 35. d6-Le5? Zwart is veel te veel onder de indruk van de pion op d6 en had het winnende Tb1 moeten spelen. Wat hierna volgt is leuk om te volgen als je naast het bord staat, of aan de hand van een plaatje met de beoordelingen per zet van Houdini.

Seth mist een aantal keer dezelfde zet (Txf7 om de koning weg te lokken en daarna te promoveren) die tot een winst had kunnen leiden. Zwart verspeelt daarna zijn voorsprong en geeft de kwaliteit terug om de pion op d7 onschadelijk te maken. Daarna is het een tiental zetten potremise, maar weigeren beide spelers een remisevoorstel te doen. Ze spelen allebei in ieder geval stug door met nog een enkele minuut op de klok. In deze fase blijft Seth op een gegeven over met een toren en twee pionnen en heeft Marcel al zijn pionnen verspeeld. Gelukkig voor hem krijgt hij dan nog de mogelijkheid om eeuwig schaak te geven en delen de matadoren de punten.

Lukas Boutens – Jim Reed  1 – 0

Aan het tweede bord heb ik lang niet de hele partij kunnen volgen, maar zo nu een dan een blik op de stand leerde me dat Jim en Lukas ongeveer gelijke stellingen hadden. Lukas moest dus aan de bak! Jim wist op een gegeven moment zelfs een houtje meer te veroveren, zie ook de stelling in diagram 6, waar zwart zelfs nog een pion extra voor kan komen omdat de a-pion niet verdedigd kan worden (Ta4?-De1+). Maar op de één of andere manier heeft Lukas dit nog kunnen omdraaien, waarbij het aan het eind ook op snelschaken aankwam. Lukas kwam daar als beste uit en won de partij.

Ed Oosterlaken – Joost Mellegers   1 – 0

Tot slot op bord 1, de winnaar van vorig jaar tegen de hoogst geplaatste speler van dit jaar. Mijn openingsdatabase noemt het een Semi-Slav, waar Ed niet het rustigere e3 speelt, maar deze pion direct op e4 aan het werk zet. Het spel gaat een hele tijd gelijk op, waarbij de stelling van Joost er avontuurlijker uitziet dan die van Ed. Joost kan na 15 zetten niet meer rokeren, althans, niet kort. Aan die kant heeft hij dan wel weer een open lijn naar de koning van wit. Op de damevleugel staan zijn pionnen wat verderop en net voor zet 20 had hij zelf een ondersteunde vrijpion kunnen creëren. Echter, Joost had alweer flink wat tijd verbruikt tot hij op zet 27 een one-mover maakt, een zet waarmee hij een stuk weggeeft en in één keer de partij verliest. Er wordt nog wel een paar zetten doorgespeeld, maar er is voor Joost geen redden meer aan. Op naar ronde 4, waarin de enige twee ongeslagen spelers tegen elkaar zullen aantreden. Het gaat nu al om het echie, makkelijke punten zijn er niet meer bij!

Tijdens de 2e ronde mochten we nog veel mensen verwelkomen die in de eerste ronde een bye hadden opgenomen. Met nog twee last-minute aanmeldingen de afgelopen week loopt het aantal deelnemers langzaam naar zijn maximum. Er waren deze avond nog maar 2 vrije tafels te bespeuren.

De spanning in het Zwiterse toernooi begint langzaam op te lopen. Op de hoogste borden waren nog allemaal “verwachte” uitslagen te zien. Na 2 à 3 ronden krijgen de toppers pas andere toppers voor de kiezen en moet ook onderin worden gevochten voor de ondelinge resultaten. Deze avond was de spanning vooral te vinden in het middengedeelte, waar veel deelnemers met een half punt stonden vawege de bye in de eerste ronde. Het blijkt dat deze spelers een rating hebben die redelijk dicht bij elkaar liggen en dat leverde mooie partijen op.

De avond begon beroerd voor last-minute-inschrijver Maarten Mellegers, wiens tegenstander zich last-minute afmeldde. Zuur voor beide spelers natuurlijk. Er bleken geen andere spelers meer los rond te lopen waardoor Maarten een reguliere 1 en een studieavondje kreeg toegeworpen. Hij kon op die manier wel de verrichtingen van zijn vader(winst op Mariet Mourits) en broer(winst op Gerard Zwijnenburg) op de voet volgen.

Van de rest van de avond heb ik niet heel veel meegekregen. Mijn tegenstander was de innemende Henk Overmeer, een terugkerende en graag geziene gast op ons toernooi met wie je ook over hele andere zaken dan schaken kunt praten. Vanaf zet 1 zag ik de tijdnood aan het eind van mijn eigen partij al gloren. De opening was niet goed, in het middenspel sprokkelde ik een pion waarna in het eindspel binnen 3 minuten 2 extra pionnetjes de doorslag moesten gaan geven in een toren eindspel. Ondanks een defect gaande klok en wat verstoringen van buitenaf kwam dit ternauwernood goed.

Een andere tijdgoochelaar zat aan bord 2. Sjaak Oosterlaken is ook altijd goed voor nog een tig-tal laatste zetjes in een paar minuten en een kleine blik op zijn klok na een uur leerde mij dat hij weer hard op weg was om aan mijn verwachtingen te voldoen. Qua uitslag en stelling kon ik dat op dat moment niet inschatten. Het digitale bord registreerde hun partij, waardoor ik deze nu alsnog kan doornemen.

Sjaak Oosterlaken – Lukas Boutens   0 – 1

De opening was een voor mij onbekende variant in het Spaans (maar dat is met Spaans al snel het geval bij mij), waarbij Sjaak besloot zijn loper snel terug te trekken naar e2. Ik neem aan dat daarmee na vijf zetten beide spelers “out of book” waren. Het spel draaide in het begin om de vergevorderde pion van zwart op d4, die Lukas zo goed mogelijk probeert te ondersteunen zodat dit een probleem is voor de expansiedrift van wit. Wit heeft daarmee wel een ander aanvalsdoel gekregen: de zwarte dame die vrij snel het slagveld betreden heeft. Er volgt 10. ..-De6 11. Lf4-d6 12. Lg3-f5 13. exf5-Dxf5 14. Ph4-Df6

Na deze actie zou ik logischerwijs verwachten dat Lg5 wordt gespeeld. Ruilen levert een veel actievere stelling op voor wit. Maar Sjaak had andere plannen en vervolgde met 15. f4?!-Pe7 16. Lf3-Le6 (en wit is niet geneigd op b7 te slaan met de loper vanwege bijvoorbeeld 17. Lxb7?-Tab8 18. f5-Ld5 19. Lxd5-Pxd5 en het zwarte paard hopt door naar het lastige veld e3) Er volgen nu totaan zet 26 allemaal zetten die het evenwicht nooit echt doen verstoren. Zwart maakt ruimte op de damevleugel, wint begint langzaam aan de druk op de zwarte koningsstelling op te voeren.

In de stelling bij Diagram 3 heeft wit de druk aardig opgevoerd en zwart heeft maar 1 zet die niet verliest, Kh8. Echter, Lukas ziet dit niet en de partij vervolgt: 26. ..- h5? Dit kan een geforceerde winst opleveren na bijvoorbeeld 27. Dg5-Dxd7 28. Te7-Tf7 29. Ph6+. Dat is een voortzetting die Wit niet heeft gezien: 27. Ph6+-Kh7. Nu is de stelling weer ongeveer gelijk, 28. Lf5+-g6 29. Dg5-Dg7 (Wit dreigt met Te7, zwart maakt ruimte voor een blokkerendstuk) 30. Te7-Lf7 31. Pxf7-Txf7.

Sjaak heeft het hier helemaal voor elkaar. De beste zet is Tfe1, waarna er in de toekomst bijna zeker een toren tegen de zwarte dame geruild gaat worden. Een simpelere variant is 32. Dxg6-Dxg6 33. Txf7, waarna wit minimaal een kwaliteit voorstaat en op weg kan naar de winst. Het sterke vermoeden is dat Sjaak niet heel veel tijd meer had om dit te bedenken. Hij speelde 32. Dxh5-Kg8 33. Txf7-Kxf7 34. Dg5? (34. Df3 had de druk er nog opgehouden omdat dat de toren op a8 aanvalt. Nu valt de witte stelling in duigen en komt zwart een stuk voor. Spoedig daarna peuzelt het zwarte paard wat pionnetjes en zijn de kansenm voor wit helemaal verkeken.

Ook deze ronde werd een rondeprijs aangekondigd. Het boekje “Matten” zou kunnen worden opgehaald door degene die met een paardvork materiaal had gewonnen, of middels een stukoffer de partij tot winst had gebracht. Lange tijd leek er niemand geïnteresseerd in deze prijs of kon niet aan de voorwaarden worden voldaan. Tot daar ineens Leo de Vos aan mijn bord stond, met een notatieformulier in de hand. In zijn partij was een stukoffer te vinden, ik moest maar zien of dit aan de voorwaarden voldeed. Thuis heb ik zijn partij eens in het ijzeren denkwerk gestopt en wat bleek: dat in deze partij zowel een stukoffer als een paardvork was uitgevoerd!

Leo de Vos – Janus Spoorenberg   1 – 0

Wit was in deze partij veel beter uit de startblokken gekomen en had een veel actievere stelling met een betere pionnenstructuur opgebouwd.  In diagram 5 heeft wit echter de voorsprong verspeeld, de zet Lg5 is niet goed. Ziet u waarom niet? Een simpele rokade was beter geweest, om ervoor te zorgen dat de pion op c3 niet meer gepend is. In de huidige stelling kan zwart Pxd4 spelen maar dat werd door Janus bljkbaar niet gezien. Daarna kon Leo doorgaan met Lf6 en 0-0, waarna de stelling van wit nog beter was dan daarvoor. Op zet 17 overspeeld hij zijn had echter nog eens door de pion op h7 mee te grabbelen. Zwart maakt dan geljk door Dc6 te spelen en de pion op c3 te winnen.

In diagram 6 heeft zwart zojuist c4 gespeeld. Dit is niet de juiste voortzetting. Door Leo werd de beste zet uitgevoerd: 23. Lxc4! Hij staat daarmee nog niet direct beter, maar houdt wel de meeste activiteit over. Het terugnemen 23. ..- bxc4 is logisch,hoewel niet de beste zet. Daarna is het voor wit gemakkelijk om het stuk later weer terug te winnen, bijvoorbeeld door het geforceerde 24. Lxe7-Kxe7 25. Txc4 waarna wit met Tc7 het stuk terugwint. Lb6 leidt tot hetzelfde lot na Tb4 waarna zwart mag kiezen welke loper er verloren gaat. Iets soortgelijks gebeurde ook in de partij.

De slotstelling zag er op één zet na uit zoals in diagram 7. Wit ziet de simpele winst hier niet over het hoofd: 33. Txc7. Na slaan volgt alsnog de paardvork op e8 met materiaalwinst. Alle reden om Leo deze rondeprijs te overhandigen wat mij betreft.

(Mede mogeljk gemaakt door Houdini…)

Zoals gebruikelijk, net iets te laat, ging het OKW net voor achten van start deze avond. Nog niet iedereen was gewend aan de locatie, de starttijd of soms was de speelavond blijkbaar helemaal vergeten. Daarnaast was er nog een team van Woerden dat extern moest spelen en waren er enkele reguliere afmeldingen, waardoor de zaal nog niet tot de nok toe vol zat. Net na achten zaten alle spelers achter een tafel en met een kleine herindeling hier en daar kreeg iedereen die wilde spelen een tegenstander toebedeeld, het schaakgeweld kon losbarsten!

Al vrij snel werden de eerste uitslagen genoteerd. In de partij tussen Henk van Weers en Jaap Slingerland was het na 18 zetjes binnen een half uur beslist in het voordeel van Jaap. Ricardo Heins kon na een klein half uur ook een punt bijschrijven omdat zijn tegenstander helaas niet op was komen dagen. En zo begonnen de punten langzaam te druppelen.

Ook vrij snel werd de rondeprijs van deze ronde uitgekeerd. Er was aan het begin aangekondigd dat het een goede Woerdense traditie is om je verdriet flink te verdrinken als je verliest van iemand met een significant lagere rating. Jan Bulk bleek dorst te hebben vanavond. Hij meldde voor negen uur dat hij een aantal slechte zetten had gedaan en de neiging had moeten onderdrukken om een slechte zet terug te nemen terwijl zijn tegenstander, Wilma Koene even van het bord afwezig was. Wilma strafte de slechte reeks zetten van Jan hard af en won de partij. De fles wijn ging met Jan mee naar huis.

Ondertussen liet de techniek (of de technicus, zo u wilt) ons in de steek. Het digitale bord dat voor livegames moet gaan zorgen op onze website werkte op zich goed. Het draadloze internet in het gebouw daarentegen was niet van plan om mee te werken aan dit leuke idee. Daardoor liep ook de software nog eens vast en werd de complete partij niet helemaal juist vastgelegd. Bij de wedstrijdleider ligt dus nog de mooie uitdaging om deze week de gespeelde partij alsnog uit het bord te wringen en dit op de website te plaatsen. Ik ga mijn best doen, al was het maar om te zien hoe onze Willem Vink zijn favoriete koffiehuis-opening op het bord kreeg. Hij maakte het Joost Mellegers daar erg moeilijk mee, het lijkt erop dat Joost zijn routine nog even moet terug vinden. Qua tijdverbruik ging het Willem namelijk beter af dan Joost, de partij moest hij uiteindelijk gewonnen geven aan Joost. Zodra de partij boven water is zal waarschijnlijk ook nog een stukje verslag kunnen worden toegevoegd.

Naar mate de avond vorderde kwamen steeds meer uitslagen door die volgens verwachting geëindigd waren. Zo nu en dan was er nog wat rumoer bij de bar, hoewel dat volgens mij grotendeels ook kwam door de spelers die extern aan het spelen waren. (Maar dat kan ook komen door de reactie van een speler van Rivierenland die op mijn vriendelijke verzoek niet genegen was om zijn telefoon zachtjes te zetten) Er is zeker in het begin van de avond weinig ruimte voor analyse beschikbaar en we zullen met z’n allen dus rekening met elkaar moeten houden om de nog spelende schakers niet te storen.

Peter Pilgrim, die een niet ideale route had gereden met zijn auto, startte met een behoorlijke tijdsachterstand. Mede daardoor bewandelde zijn stukken ook niet de ideale paden en zo kon ook Frans Brouwer met een punt naar huis. Ook de fles wijn ging mee naar Oudewater, deze werd hem aangeboden door zijn tegenstander die zelf geen wijn drinkt en allang blij was dat hij überhaupt nog een partij gespeeld had deze avond. De laatste opvallende utislag was die van Ton Oomen en Evert Mallon. Zij waren de enige spelers die de punten deelden vanavond, al deden ze daar vrij lang over!

Aanstaande dinsdag zal nog maar een enkele bye worden opgenomen en zullen we met een voor het OKW record aantal borden van start gaan. Als deze trend zich doorzet zullen we ons moeten beraden op een grotere speelzaal voor volgend jaar! U begrijpt, teveel tijd op een avond geeft teveel tijd om te dromen. Op de korte termijn kijken we uit naar de volgende ronde, waarin we weer veel mooie partijen hopen te zien.