Categorie: Uncategorized

Woerden 2 speelde op 11 februari tegen Schaakhuis 2. Het verloop van de diverse partijen was grillig: waar remise een logisch resultaat was, werd er toch gewonnen of verloren. Waar winst of verlies een logisch resultaat was, werd het toch remise. Dan is de slotstand 4-4 eigenlijk best een logisch resultaat.

Opnieuw was Marjolein als eerste klaar en ook deze keer had ze gewonnen. Met zwart kreeg ze een behoorlijke koningsaanval over zich heen. Maar ze liet zich niet verleiden door de offers en scharrelde waar mogelijk het nodige materiaal bij elkaar. Toen de rook opgetrokken was, stond ze gewoon een stuk, een pion en een stelling voor. Haar tegenstander gaf op toen ze de matzet aan het uitvoeren was.

Olivier speelde op bord vier met wit tegen een tegenstander die op papier zwakker leek maar op het bord sterker bleek. In een Scandinaviër had hij een mooi paard op e5 en offerde hij een pion voor wat aanval maar de heer Fischer bleef ijskoud verdedigen en trok de partij ongenadig hard naar zich toe.  

Bij Hans Tuit wil het dit seizoen niet lukken. In een reguliere Franse partij leek hij ruim drie uur op een rustige remise af te stevenen. Maar ja, het overzien van een ‘lopervork’ kostte een vol paard en maakte zijn stelling op slag hopeloos. Over en uit.

Ook de andere Hans was wat slordig met de stoeterij. Hij begon sterk in de opening en met een mooi trucje won hij een pion. Die offerde hij terug voor activiteit in een toreneindspel. Met wederom een tactische wending won hij even later nog een loper. Vervolgens creëerde zijn tegenstander een dolle toren. En net toen Hans dacht dat hij het helemaal voor mekaar had… verblunderde hij zijn paard wat resulteerde in een, eigenlijk onverdiende, remise.

Na een foutje in de Sämisch variant van het KI leverde Mark al vroeg een stuk in. Hij kon hier nog een kwaliteit voor terug grabbelen maar desalniettemin stond hij heel erg verloren (Mark: ‘Ik bespeur een trend.’). Na wat foutjes van de tegenstander, mede geholpen door de tijdnood wist hij nog wat tegenspel te creëren om uiteindelijk de, zwaar onverdiende, remise over de streep te trekken. Straftraining voor Mark en een volgende keer hopelijk een sterker begin.

Ook in Leens partij was een hoofdrol voor de klok weggelegd. Zijn tegenstander had een onuitspreekbare naam en leek op een nog zwaardere versie van Nakamura.  Zijn planmatige ‘London’ opening gaf geen enkele indicatie over zijn speelsterkte. Leen durfde na een half uur nadenken 8. (…) e7-e5 niet aan, uit angst voor een voorbereide variant, waarna het lange tijd gelijk bleef. Zijn enige voordeel bestond uit extra tijd op de klok, maar op het bord werd zijn stelling lastig door zijn foute 33e zet. Zijn tegenstander mistte in tijdnood een kans op eeuwig schaak maar bereikte nog wel heelhuids de reddende 40e zet. Waarna hij opnieuw enorm lang na ging denken. Ten slotte bezweek hij toen hij weer in enorme tijdnood kwam en won Leen de partij. 

Annie had wit en haar tegenstander speelde een soort vertraagde Philidor waardoor zij zich liet verleiden tot een veel te wilde aanval. Dat leverde weliswaar een stuk op maar vervolgens had zij de aangeboden giftige pion beter niet genomen. Haar tegenstander vergat het stuk terug te winnen, maar Annies koning stond behoorlijk onveilig. Na secuur verdedigen, keerden de kansen: Annie begon nu zelf een koningsaanval en won de partij toen ze de dame veroverde.

In september is Chris bij onze schaakclub gekomen na 48 jaar niet meer een serieuze partij gespeeld re hebben. Hij was dan ook vereerd te mogen invallen. Na een vreemde opening (1.d4, Pf6 2. Lg5, g6 4. Lf6x) stond hij als zwartspeler toch niet echt lekker. Bovendien verloor hij een pion. Uiteindelijk werd het een dame-eindspel, waarin Chris twee pionnen achter kwam te staan toen hij dame-ruil wilde vermijden in de hoop op eeuwig schaak. Dat was een misrekening, omdat die ruil tot een remise pionnen-eindspel geleid zou hebben. Na zoveel jaren was de kennis over dit soort eindspelen weggezakt. Na een reeks van 17 schaakjes wist de witte koning zich te verstoppen en was het de hoogste tijd op te geven.

Het was een heerlijke middag in Woerden. Drie teams speelden hun KNSB wedstrijd en Woerden 1 trok ten strijde tegen Erasmus 1 uit Rotterdam. 

Op de eerste twee borden ging het er het wildst aan toe. Olivier Vrolijk zag zijn provocerende openingskeuze beantwoord met een agressieve strategie van Marcel. Offerde Olivier een stuk of raakte hij het gewoon kwijt? Niemand die het weet. Olivier zou er in ieder geval twee pionnen en initiatief voor terug krijgen. Marcel offerde direct het stuk terug voor een aanval op de koning, die al snel beslissend was. In de partij tussen Sten en Henk van der Velde ging het er zo mogelijk nog spectaculairder aan toe. Henk van der Velde offerde maar liefst twee stukken voor een koningsaanval. Wij omstanders zagen niet voldoende compensatie, maar even later bleek Henk toch een stuk te hebben terug gewonnen en hij had ook nog eens drie verbonden vrijpionnen. Sten wist de pionnen gelukkig te neutraliseren en haalde ze daarna een voor een op.

Ed werd door Marvin Dekker in de opening weer eens helemaal van het bord gespeeld, zoals we dat de laatste tijd wel van hem gewend zijn. Ook nu verdedigde Ed zich zo taai dat zijn tegenstander er op een gegeven moment geen heil meer in zag en remise aanbood. De remise van Selman tegen Wim Westerveld verliep geheel anders. Nadat Selma vanuit de opening een prima stelling had opgebouwd, gooide hij met een stuk offer de knuppel in het hoenderhok. Het leidde tot niet meer dan eeuwig schaak. Ook hier werd de vrede getekend.

Jacco had het tegen Eric Hoogenes lastig in een passieve stelling. Om er nog iets van te maken, grabbelde hij met zijn dame een pionnetje op de damevleugel en wist zijn dame net in veiligheid te brengen. Daarna bleef Jacco onverstoorbaar aan zijn extra pion hangen. Die strategie leidde uiteindelijk tot succes in een gewonnen eindspel. Jelle had tegen Cander Flanders vanaf het begin een verrukkelijke stelling op het bord met een juweel van een veld op d5 vast in handen. Vanuit die stelling was het nog louter genieten, de rest van de middag.

Rolinde wist met zwart tegen Leo de Jager al snel de druk op de witte stelling op te voeren. Het leidde tot de winst van de a-pion. Daarmee was het nog niet gedaan, want Leo had wel compensatie. Het kostte hem echter zeeën van tijd om er wat van te maken. Daardoor kwam hij ernstig in tijdnood en daarin zag hij het allemaal niet meer zo scherp. Een volle dame verdween van het bord en Rolinde kon het punt incasseren. Bas Jansen had tegen Marti Rensen ook wat problemen met zijn tijd. Zeg maar gerust enorme problemen. Na 20 zetten stonden er nog maar 40 seconden op zijn klok. Wij slaagden een zucht van verlichting toen beide spelers remise ov overeen kwamen. 

Woerden won daarme met ruime cijfers, 6,5 – 1,5 van Erasmus 1. Zie https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12352

Oud Zuylen Utrecht 1 is een team waar rekening mee gehouden moet worden. Met hun ervaren en sterke spelers is het wonderlijk dat ze niet hoger op de ranglijst staan. Lange tijd was het op basis van de stand op de borden dan ook onduidelijk welke kant het met de match op zou gaan.

Op het eerste bord maakten Jan Maarten van den Boogaart en Ed Oosterlaken het wel erg bont. Ed liet zich in zijn geliefde opening weer eens helemaal van het bord spelen. Je zou geen cent meer voor zijn stelling geven. Toch wist Jan Maarten de winst niet te vinden en op het moment dat Ed wat terug leek te komen koos hij met remise eieren voor zijn geld. Ed van Eeden bracht een provocerende opening op het bord. Aan Selman Ercan heb je dan een verkeerde. Die blijft koel rekenen, pakt pionnen waar dat kan en houdt Ed ondertussen flink in de tang. Dat werd een overtuigende overwinning. Ondertussen had de naar vorm zoekende Bas Verberne tegen Wout van Goor een zweem van een koningsaanval. Voordat het echt spannend zou gaan worden vonden beide heren het welletjes en tekenden de vrede. Hans van Steijn speelde tegen Piet Kooijman een partij uit één stuk. Geen moment gaf hij het witte initiatief uit handen en won vlekkeloos. De partij Marcel Schröer tegen Evert de Graaf werd heel klassiek opgezet. Wit had over het algemeen de overhand, maar er was één moment dat Evert het compleet gelijk kon maken. Toen hij dat niet deed en ook nog eens een sterke paard manoeuvre toeliet moest hij de rest van de partij in de touwen hangen. Dat ging dan ook mis.

Het stond daarmee al 4-1 voor Woerden. Een makkie zou je zeggen. Toch was de werkelijkheid anders. De drie overgebleven partijen konden alle kanten op. In de partij tussen Daniël Kuiper en Jelle Wiering leek Jelle alles te krijgen wat zijn hart begeerde: een mooie diagonaal en een half open c-lijn. Hoe het dan toch zo mis kon gaan is me niet helemaal duidelijk, maar in het eindspel werd zijn koning gewoon mat gezet.

Het verlossende halfje werd binnen gehaald door Sten Goes. De partij tegen Sander Blok startte als een herhaling van hun partij van een jaar geleden. Sten gooide de knuppel in het hoenderhok met een mysterieuze paardzet naar de rand. De verwikkelingen daarna hadden helemaal de verkeerde kant op kunnen gaan, maar uiteindelijk wist Sten toch te ontsnappen naar een eindspel van wat lichte stukken tegen een dame. Een eindspel dat Sten nooit meer kon verliezen. Het werd dan ook remise.

Olger van Donk had het tegen Harm Theo Wagenaar de hele avond flink lastig, maar leek desalniettemin op winst te blijven spelen, zelfs toen Woerden aan een halfje genoeg had voor de winst. Alle noeste arbeid ten spijt moest Olger zich bij remise neerleggen        

Voor de details, zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7094

Afgelopen vrijdag was Woerden 2 te gast in Soest. Soest was van te voren al torenhoog favoriet, ze hebben namelijk twee spelers met 2100+ en dat is ongehoord in de eerste klasse, maar 1 was afwezig dus wij gingen voor een verassing!

We gaan langzaam oplopen met de ratings van de tegenstander. Wij beginnen dan met Woerden bij Willem Vink. Die mocht met wit en kreeg voor Woerdenaren een bekende stelling op het bord die je alleen ziet tegen Willem. De tegenstander wist er niet zo veel raad mee, want hij was binnen de kortste keren een kwaliteit kwijt, maar de stukken stonden onhandig. Dus de tegenstander had een goede tegenaanval, Willem wilde zelf ook gaan aanvallen. Het eindigde met een anticlimax, want het werd opeens eeuwig schaak.

Bij de partij van Henk Dankers was het lang schuiven, maar op het einde kregen wij een pionneneindspel te zien. Bijde kanten hadden 5 pionnen, maar Henk had er 1 die helemaal vrij liep. Het bleek echter eerder een zwakte te zijn dan een sterk punt. Pionnen eindspelen zijn vaak gewonnen voor een van de kanten en dat viel deze keer de kant op van Soest.

Ad Goes kwam een bekende tegen en ze hadden er allebij zin in. Zo begon het al met een opmerking als ‘doe de groeten aan Sten, als ik hem nog zie na deze partij.’ De toon was dus gezet en ze gingen beginnen. Het was gelijk scherp, maar helaas had Ad al zijn pionnen op a, b, c, g en h. Dus helemaal niks in het centrum. Soest had ze daar wel, dus het ging helaas mis.

We gaan nu naar onze 3 invallers, daarbij beginnen we met Jory. Hij kreeg zijn eigen opening op het bord, alleen zat hij aan de onwennige kant van het bord. Hij wilde een vervelend systeem kiezen voor de tegenstander, maar hij haalde er 2 door elkaar en de tegenstander wist er wel raad mee en op het einde liep er zo een pion door naar b8.

Pia kreeg een krankzinnige stelling op het bord. Overal schaakjes en koningen die het niet naar hun zin hadden. Na lange berekeningen bleek de koning uit Soest wel veilig te staan op f3 zonder andere stukken om zich heen. De koning op f8 had het een stukje minder prettig. Dus die moet zich overgeven.

Als laatste van de invallers hebben wij de ‘opperinvaller’ van Woerden 2. Hij valt zo vaak in dat hij zelfs teamcaptain was deze avond. Wij hebben nu ook 3 spelers altijd aanwezig en dat is het erelid Henk Dankers, de schrijver van het verslag en de ‘invaller’ Henk de Heer. Hij deed het weer goed deze avond, zo goed dat zijn tegenstander het niet eens door had. Hij kreeg een theoretische variant op het bord (Misschien wel de Najdorf weerlegd) en de tegenstander schok zich wakker met een stuk minder. Hij was te laat wakker en Henk won de partij.

Ik mocht op bord 2 tegen een 1945, na de hele heenrit in paniek 1.c4 voorbereiden bleek ik een andere tegenstander te hebben dan gedacht. Waarna de captain (meneer de Heer) terecht zei ‘je kan maar beter stoppen met die rotzooi van chessable, als je het toch niet op het bord krijgt’. Ik stond best wel verdrongen en mijn tegenstander stond zo goed dat hij een vol paard offerde op f6, maar die mocht ik niet pakken. Dus maar een andere zet gedaan, die een pion won. Daarmee naar het eindspel. Nadat mijn tegenstander een zet deed vargat hij de klok en die liet ik maar lopen. Dus zo was zijn tijd om tewijl ik aan zet was.

Rolinde had de grootste uitdaging van de avond. Ze mocht tegen de heer G.M Muis. Het zit al in de naam dat het geen makkelijke partij werd. Rolinde kreeg een stelling op het bord waarin ze zich niet zo heel erg thuis in voelt, maar misschien wel gevoel voor had. Haar tegenstander had het zwaar en zijn koning ook, zo is zijn koning na een korte rokade naar h8 gegaan om vervolgens terug te gaan naar f8. Helaas kreeg Rolinde last van tijdsdruk en mocht haar tegenstander blij zijn met een vol punt.

Dus we kwamen tot de 2,5 tegen de koploper.

https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7282

De derde ronde van dfe KNSB competitie is altijd een zware opgave voor Woerden. Ik kan me niet herinneren dat we ooit die ronde overleefd hebben. Maar eens moet de eerste keer zijn. De kansen tegen de spelers van Kennemer waren niet bijster groot, maar geheel uitgesloten was het nu ook niet. De kansen slonken wel zienderogen toen GM Liam Vrolijk binnen kwam wandelen. Teamleider Tex de Wit had zich door hem laten vervangen.

Over mijn eigen partij kan ik kort zijn. Ik was blij dat het in het schaken is toegestaan op te geven om het leiden te verzachten. Na 28 zetten met wit tegen Khoi Pham maakte ik dankbaar gebruik van die regel.

Sten Goes bood heel wat meer tegenstand tegen Liam Vrolijk. Sten leek goed bezig te zijn, maar de dubbelpion waar Liam zichzelf willens en wetens mee opgezadeld had, bleek zijn stukken de juiste velden te geven. Sten raakte een pion kwijt en in de verwikkelingen erna bleek hoe goed Liam alles had doorgerekend. Sten verloor.

Ed Oosterlaken kreeg nog een veelbelovende stelling op het bord. Hij leek zelfs wat materiaal voor te komen, maar werd in het eindspel toch nog op de koningsvleugel overspeeld.

Selman Ercan kwam tegen Onno Eigersma zeer goed uit de opening en ook in het middenspel stond hij objectief gezien gewonnen. Daarna werd het zo ingewikkeld dat Onno kansen kreeg om terug te komen. Beide spelers vraten de tijd op. Op het nippertje werd er remise overeengekomen in een stelling waarin Selman weliswaar helemaal gewonnen stond, maar waarin de winst niet zo een-twee-drie te vinden was.

Kennemer Combinatie heeft daarmee overtuigend Woerden met 3,5-0,5 uitgeschakeld.

Woerden 1 was in de uitwedstrijd de 5e ronde tegen De Rode Loper 1 niet compleet. Voor het eerst in deze competitie, wat iets zegt over de vastberadenheid van de spelers. Nu is Woerden gezegend met een steeds breder wordende top, dus de invallers waren ook in staat hun mannetje te staan.

De eerste die klaar was, was invaller Jacco Lind. Hij vermorzelde met zwart Chris Regeling over de lange diagonaal en kon snel het punt noteren.

Ondertussen ging het op drie van de eerste vier borden lekker. Jan Prins dacht in scherpe een theoretische variant een nieuw ideetje te kunnen lanceren, maar dat bracht hem slechts in een moeilijk parket. Sten won materiaal en gaf dat niet meer terug. Selman speelde een stelling met ongelijk materiaal. Hij had alleen wat meer ongelijk materiaal dan Hendrik Aldenberg. Er zaten nog wel wat valletjes in de stelling, maar daar wist Selman wel raad mee. Marcel Schröer hoefde slechts een ondoordringbare stelling op te zetten om Thom Zwamborn zich in zijn zwaard te laten werpen. De twee extra pionnen waren genoeg voor de winst in het ongelijke loper eindspel.

Een geheel ander verloop had de partij tussen Jelle Wiering en Henk Dissel. Jelle liet zich op zijn koningsvleugel en in het centrum enorm de kaas van het bord eten. Zijn stelling gaf zo’n trieste aanblik, dat Henk hem, om het leed te verzachten, ongevraagd een tweede kopje koffie voorzette. Dat kopje deed Jelle goed. Hij bleef doorvechten en in een stelling waarin Jelle een eeuwig schaak kon uitvoeren, plaatste Henk zijn koning op een onzalig veld waar het schaak zelfs een mat werd.

Op de overgebleven onderste borden had Woerden het wat moeilijker. Hans van Steijn pakte met zwart tegen Peter Hoogakker het centrum maar raakte daarna zijn dame kwijt. Gelukkig wist hij even later de dame van Peter in te sluiten en bereikte het eindspel met een stuk meer. Bij Olger van Donk tegen Mike Harzevoort was het ook ingewikkeld. Olger had een dame tegen een toren en loper, maar die werd door de lichtere onder de voet gelopen en Olger verloor.

Olivier Huizer kwam ietwat passief te staan tegen Marcel Scholten. Na de afwikkeling van alle zware stukken was er echter weinig aan de hand. Het werd een eindspel met gelijke lopers waarin beide spelers een beetje heen en weer bleven te schuiven terwijl alle andere spelers de stukken al hadden opgeruimd. Wij verwachtten een punten deling, maar Olivier had zich op het laatst toch laten verschaken.

Daarmee werd het 6-2 voor Woerden en verstevigt Woerden 1 de koppositie.

Tussen kerst een oud en nieuw hebben wij traditioneel een massakamp met Bodegraven. Helaas gaat dat dit jaar niet door.

Als goedmakertje hebben we het oliebollentoernooi. We gaan minstens 4 rondes rapid schaken met een speeltempo van 20 minuten per persoon. Als alle rondes snel zijn dan kunnen we er misschien een 5e aan vast breien.

Dit is het tijdschema:

LET OP: Ronde 1 start om 8 uur. Ik wil 5 minuten daarvoor indelen, dus zorg ervoor dat je er kwart voor al bent.

Ronde 1: 20:00 – 20:40

Ronde 2: 20:45 – 21:25

Ronde 3: 21:30 – 22:10

Ronde 4: 22:15 – 22:55

(Optioneel) Ronde 5: 23:00 – 23:40

Van te voren aanmelden hoeft niet, dus speel gerust mee. Als jij eerder weg wilt mag dat ook. Alvast veel speelplezier en tot dinsdag!

PS: Er zijn ook echt Oliebollen!

Afgelopen zaterdag toog Woerden twee naar Voorschoten om daar tegen het derde van SV Voorschoten te spelen. In de auto had ik Michiel (die voor het eerst inviel in het tweede) en Hans (die voor het eerst op het eerste bord speelde) nog heel erg laten schrikken doordat ik Voorschoten en Voorthuizen (waar ze óók een Schoolstraat hebben) door elkaar haalde. Bij voorbaat werden alle mogelijke tegenvallende resultaten aan mij toegeschreven. Maar Hans had ons keurig naar Voorschoten gebracht waar we bibberend en glibberend de speelruimte van de tegenstanders bereikten.

Duurde mijn partij de vorige ronde het langst, deze keer was ik met wit als eerste klaar. Mijn tegenstander dacht ‘Kom, laat ik eens lang rocheren in een Italiaan.’, maar speelde verder zo slap, dat ik op 13^e zet een onaantastbare toren op f7 had staan en hij op de 20^e zet op kon geven.

Niet veel later was de partij naast mij op het achtste bord van Michiel Somers klaar. Zijn tegenstander was op de fiets vanuit Katwijk gekomen, alle ijzel en kou trotserend. ‘Dan moet hij wel een liefhebber van het spel zijn.’ dacht Michiel. Niets bleek minder waar: loper naar f4 op zet twee en koelbloedig (de verwarming stond uit) creëerde Michiel in zijn eigen stelling een dubbelpion, met compensatie. Uiteindelijk bleek die compensatie toch tegen te vallen en werd het remiseaanbod aangenomen.

Op dat moment zat Olivier Huizer breed glunderend achter zijn bord. In een Russische opening won hij een tempootje en kwam met een paard op f5. En wat doe je met een paard op f5? Juist, die wil naar g7. Het offer bleek correct. Ook een verrassend tegenoffer kon daar niets aan veranderen. Na het nodige vuurwerk raakte de tegenstander het spoor volledig bijster en liet hij zich pardoes mat zetten. Met de dame. Op g7. Dat was een prettig partijtje voor Olivier.

Hoe anders verging het Hans Tuit, hij had juist een partij om snel te vergeten. Zijn tegenstander koos voor de Caro-Kann en de computer beoordeelde de stelling al snel met -3. Na wat zwakke zetten werd het plotseling +3 voor Hans. De aanval zag er mooi uit met paard, toren en dame. Achter het bord en tijdens de analyse viel de winst echter niet te vinden. Na wat zwakke zetten bloedde de aanval dood. In een al verloren stelling ging Hans uiteindelijk door zijn vlag.

Leen de Jong was ons zorgenkind. De dag daarvoor was hij gevallen en had hij een grote bult op zijn hoofd en een akelig dikke blauwe hand. Als dat maar goed zou gaan! Hij speelde met zwart aan bord twee en het spel verliep geleidelijk van iets minder naar steeds wat beter. Rond de 30e zet vergat hij echter om door te pakken.  Nu kwam er een afwikkeling op het bord waarin niets meer te beleven viel waarna de vrede getekend werd.

Annie de Jong pakte van begin af aan wél goed door. Ze kwam uitstekend uit de opening en kwam door een combinatie een stuk voor. Maar nog belangrijker was de vrijpion op de b-lijn die ze had weten te maken. Die was niet meer te stoppen en zo was het punt binnen.

Hans van Steijn kwam lekker uit de opening met veel ruimte en initiatief. In het middenspel koos hij voor een afwikkeling van het eindspel waarbij hij het loperpaar had met een ietwat verzwakte pionnenstructuur. Toen hij ongelukkigerwijs een pion kwijtraakte, ontstond er uiteindelijk een eindspel met ongelijke lopers. Hij moest hard werken om de twee aangesloten vrije pionnen van zijn tegenstander tegenhouden. Maar dat lukte en dus werd het remise.

Ten slotte was het het wachten op Henk de Heer. Duurde zijn partij de vorige ronde het kortst, deze keer was hij met zwart als laatste klaar. Het toreneindspel van toren plus twee pionnen tegen toren alleen was theoretisch gewonnen, maar zat vol valkuilen. Henk wist ze allemaal te omzeilen, het klopte allemaal net.

Voor de wedstrijd tegen Charlois Europoort 2 zakte Woerden 1 zaterdag af naar de krochten van Rotterdam. Nu zullen veel bewoners van Noord hier Rotterdam Zuid mee bedoelen, maar in dit geval kwamen we letterlijk in de kelder van een school terecht. Een prima speelzaal overigens. 

Voor Jelle en mij was het een beetje thuis komen. In de tijd dat Woerden geen team in de KNSB had, hebben we een jaar of vijf voor CE 2 gespeeld. Het was dan ook een weerzien met veel oude bekenden. Valery Maes, vaste supporter en vroeger vaak invaller in het eerste team was ook aanwezig. Woerdenaren zullen hem wellicht kennen als eminente deelnemer aan het Goudkuipje toernooi in vroeger jaren.

Na wat hand nijverheid, waarbij we op een a4tje een notatieformulier moesten tekenen, gingen we van start. Vooraf hadden we een zwaar hoofd in onze kansen tegen Charlois Europoort 2, maar het team was danig verzwakt. Lendert van den Ouden en Kees van Drunen, al jaren de degelijke ruggengraat van het team werden daar node gemist. Ze hadden het glibberige pad naar een match tegen Woerden niet aangedurfd.

De inderhaast opgeroepen vervanger van Kees van Drunen was niet opgewassen tegen het nauwkeurige rekenwerk van Sten Goes. Nu vergaloppeerde ons raspaardje zich in de opening wel even, waardoor hij een belangrijke loper moest ruilen, maar daarna ging Sten als een mes door boter. Dat kwam goed uit. Hij kon zich daarna nuttig maken als team fotograaf.

Marcel Schröer speelde tegen oude bekende Hans Uitenbroek. Marcel had zijn teamgenoten vooraf gewaarschuwd: zorg ervoor dat je niet in een miniatuurtje van Hans terecht komt, want daar is deze gerenommeerde probleem oplosser virtuoos in. De ironie van onze partij was, dat Hans in een miniatuurtje van mij terecht kwam en al snel de vlag moest strijken.

Rolinde den Heijer leek Armantos Tzanis aardig van het bord te spelen. Ze won een pion en wist later ook nog eens een kwaliteit te winnen door een toren in te sluiten. Toch bleken de kansen van Armantos venijniger dan gedacht. Een combinatie van toren, paard en loper namen de koningsvleugel danig onder vuur. Gelukkig wist Rolinde alle problemen op te lossen en besliste het materiële voordeel.

Jelle heeft zich de laatste tijd bekwaamd in het spelen van strategisch complexe stellingen en zo langzamerhand begint dat zijn vruchten af te werpen. André van der Graaf wist er na de opening niet goed raad mee. Zijn koning werd onder vuur genomen zonder er enig tegenspel tegenover te stellen. Jelle maakte het mooi af met een thematisch offer dat de koningsstelling open brak.

4-0 was het en de Woerdense spelers hadden het erg naar hun zin. Op de borden zag het er naar uit dat er wel ergens een halfje binnen gehaald zou worden. Het duurde toch nog een tijdje voor dat het geval was.

Eerst werd het nog 4-1. Bas Verberne had tegen Joris Greene een fraaie strategische partij gespeeld. Dat leidde na wat gelaveertot een pion winst. Bas nam de pion echter op de verkeerde manier, waardoor zijn dame enigszins buiten spel kwam te staan. Joris greep zijn kans en nam de koning van Bas onder vuur. Terwijl zijn klok gevaarlijk snel achteruit liep kon Bas alle complicaties niet meer aan en verloor.

Selman Ercan had tegen Michel de Wit een heel interessante opening op het bord gebracht, waar grote en kleine valletjes in zaten. Michel vermijdde de grote maar trapte in een kleine, waardoor hij in een lastig parket terecht kwam. Hij verdedigde zich kranig in een slechte stelling. “Je zal wel ergens gewonnen hebben gestaan,” was zijn terechte evaluatie achteraf. Een dozijn zetten lang. Selman won een pion, maar in het ongelijke loper eindspel zat er geen winst meer in. Wij waren in ieder geval erg verheugd over het halfje. Met 4,5 punt konden we een stuk meer ontspannen naar de overige partijen kijken.

Ed Oosterlaken kwam tegen Kresna Soerjadi in een moeilijke stelling terecht. Nu zijn we er al aan gewend zijn geraakt dat Ed een flink deel van de partij in de touwen hangt. Meestal zelfs met een kwaliteit minder. Nu had Ed zelfs een pion meer, dus we bleven optimistisch. Soerjadi bespeelde het klavier op beide flanken van het bord. Hij had zijn aandacht beter op één van de vleugels kunnen richten. Nu leidde het nergens tot iets en kon Ed terug slaan. Met een groot materieel voordeel wist Ed de partij naar zich toe te trekken.

Jacco Lind bereikte tegen Cor een flink strategisch voordeel. Zo’n voordeel verder uitbouwen is ook een vak. Jacco kreeg het tegen Cor niet goed voor elkaar. De partij bleef maar door sudderen. Cor kreeg uiteindelijk zelf een vrijpion op het bord. Gelukkig wist Jacco af te wikkelen naar een paarden eindspel dat remise te houden moest zijn. Na wat heen en weer schuiven kwamen ook beide spelers tot deze conclusie.

Daarmee won Woerden 1 met 6-2 van Charlois Europoort 2. Met de versterkte degradatie regeling dit seizoen (zelfs als nummer 8 ben je je leven niet zeker) was het een welkome opsteker.

Voor details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12345

Voor de derde ronde van de KNSB competitie vingen wij thuis aan tegen de spelers van Rijswijk 2, aangezien zij gemiddeld een wat lagere rating hadden, hadden zij de bordverdeling iets anders gemaakt en dat droeg zeker bij aan de spanning.

Familie de Jong had een slechte dag, Annie kwam met wit prima uit de opening maar uiteindelijk kostte dat meer tijd dan gepland waardoor ze in het middenspel de controle steeds meer kwijtraakte en uiteindelijk op moest geven. Leen kwam ook prima uit de opening en door voorzichtig spel van zijn tegenstander had hij al snel een voordeeltje te pakken, op een gegeven moment kon Leen de dame van de tegenstander winnen ten koste van een hele toren maar, hij keek verder vanwege mogelijke complicaties en besloot toen maar spontaan een toren cadeau te doen, een pijnlijk verlies in een gewonnen stelling.

Hans van Steijn die weer gezellig naast mij zat had een wat rommelige openingsfase maar daarna wist hij de pionnenstructuur van zijn tegenstander dusdanig te verzwakken dat hij een klein voordeel behaalde, middels een pionoffer en een tactisch tussenzetje won Hans een paard en daarna kwam er een combinatie die leidde tot of mat of dameverlies, reden genoeg voor zijn tegenstander om de handdoek in de ring te gooien.

Aan de andere kant werd ik geflankeerd door Henk die wel heel snel klaar was, zijn conclusie was als volgt: “Ik had denk ik de snelste overwinning uit mijn externe carrière. Het ging te
gemakkelijk om leuk te kunnen zijn. Mijn tegenstander maakte 2 fouten: hij koos de ‘modern
defence’ (inferieur zoals we weten) en na 20 zetten zag hij mat over het hoofd.”

Hans Tuit (meneer de voorzitter) speelde met zwart de Marshall variant van het Spaans tegen Edwin Mulders (eindelijk een naam van een tegenstander in het verslag) de enige variant die Hans behoorlijk kent en meestal (dankzij de gambiet stijl met offermogelijkheden) ruim voor de 40e zet is afgelopen, Edwin koos de meest scherpe variant maar was niet op de hoogte van de zeer belangrijke vervolg zetten in deze variant en de partij was hierdoor zeer snel beslecht in het voordeel van Hans die mede door zijn theoretische kennis niet echt het gevoel had geschaakt te hebben aangezien hij nog in zijn trainingsmodus zat. Puntje voor Hans dus.

Good old Jan Bulk deed het als invaller ook heel goed, zijn 1e keer ooit tegen Rijswijk dus dat is toch wel een bijzondere ervaring na al die jaren. Jan speelde tegen een andere invaller en won al snel een pion, daarna ging zijn tegenstander heel goed opletten en werd het voor Jan een kleine plusremise met als afsluiter de Chinese maaltijd in ons nieuwe honk.

Ikzelf had met zwart al snel licht voordeel uit een Konings-Indische opening alhoewel die computers het pas begrijpen in een later stadium, kennelijk is het KI een opening die nog steeds computers verrast. Ik wilde een koningsaanval echter te snel doorzetten en eindigde daardoor in een stelling waar geen leven meer in zat aldus werd het ook bij mij remise.

Toen zat daar nog Marjolein die het die middag samen met Sten Goes het langste volhield, na wat onnauwkeurigheden van Marjolein in de openingsfase deed haar tegenstander hetzelfde in het middenspel hetgeen resulteerde in een eindspel van een sterk paard van Marjolein tegen een slechte loper van haar tegenstander, langzaam maar zeker begon Marjolein wat pionnetjes te snoepen en duwde haar resterende armada naar voren, genoeg om de zege binnen te halen en dat had ze net nodig in de externe competitie!

Einduitslag 5-3 voor Woerden 2

Het gezamenlijk eten na afloop is een leuk initiatief en ik hoop de volgende keer ook aan te schuiven!