Categorie: Uncategorized

zaterdag 18 november is ons erelid/onze erevoorzitter Jan Bulk bij een ongeval overleden. Jan was uitermate actief in het verenigingsleven en heeft een grote, positieve rol gespeeld voor zowel onze schaakvereniging alsook andere sociale activiteiten. We zullen hem missen en wensen zijn nabestaanden ook veel sterkte toe.
Lees hier het “In memoriam: Jan Bulk“

Was het maar vast november 2024. Dan kan ik vast weer juichende verslagen schrijven over de schitterende overwinningen van ons prachtige Woerden 2. Maar zoals het er nu naar uitziet, hebben we nog vijf héél zure appels voor de boeg.
Zaterdag 4 november speelden wij (gemiddelde rating 1773) tegen Het Witte Paard Haarlem 2 (gemiddelde rating 1991). En zoals te doen gebruikelijk, was ik weer als eerste klaar. Nu weet ik best dat mijn tegenstander een stuk sterker was dan ik. Dat het te verwachten was dat ik dan dus ook verloor. Maar waarom speel ik tegen zo iemand zo idioot veel slechter dan ik normaliter doe? In de opening knullig een pion kwijtgeraakt, zonder enige compensatie. In het middenspel nog een pion en een stelling. Het was om te huilen. Gauw vergeten die handel. 

Niet veel later was Leen de Jong klaar. Met wit spelend kwam er een bekende variant van de Tarrasch op het bord, waar hij na het einde van zijn theorie werd weggespeeld. Nog voor de 20e zet was pionverlies een feit.  Maar…. dat bleek meteen ook het einde van de problemen! De witte stukken stonden nu een stuk beter en er was voldoende compensatie voor de pion.  Het remiseaanbod van zwart werd dan ook geaccepteerd. 
Sjaak Oosterlaken dacht in een Grünfeld-Indische opening de pion op b7 te ‘schijnofferen’. De toren zou opgesloten raken en hij meende een kwaliteit te winnen. Maar zijn opponent zag het beter en Sjaak bleef de pion achter en kwam ook niet meer onder de druk uit. Wit kon afwikkelen naar een eindspel met twee pluspionnen en enkele zetten na de eerste tijdcontrole werd de zwarte koning omgelegd.

Bij Hans van Steijn leek de opening evenwichtig te verlopen. Zijn tegenstander offerde een pion voor stuk activiteit. Op een bepaald moment kon Hans een pion terug offeren om één van de sterkste stukken af te ruilen en een open h-lijn te creëren. Het was een lastige stelling en het leek erop dat hij prima stond. Maar na een tactische afwikkeling en een stil tussenzetje verloor hij een stuk. Hij probeerde – tegen beter weten in – dingen gecompliceerd te maken door nog meer materiaal te offeren. Helaas werden alle pogingen gepareerd en moest hij opgeven.

Met Henk de Heer ging het ondertussen best aardig. Na wat theoretische schermutselingen gaf zijn tegenstander een pion weg. Toen Henk een tweede won stond hij gewonnen. Maar hij heeft het niet af kunnen maken en dus werd het remise.
Julien Rentrop kreeg een zeer spannende partij op het bord, met complexe posities waarin beide spelers op de aanval speelden. Jammer genoeg raakte hij in tijdnood en speelde zijn laatste zetten op de 30 seconden increment. Daar ging hij helaas de fout in. Later bleek in de analyse dat het mogelijk was geweest om af te wikkelen naar een toreneindspel met gelijk of licht voordeel. Maar in de partij kwam hij een stuk achter te staan en moest opgeven.

Als invaller voor Annie moest Mark Pieterse natuurlijk alles geven tegen een sterke tegenstander en gelukkig haalde die in de opening wat zetten door elkaar zodat Mark snel prettig spel had. Na een iets te opportunistische zet in een ongeveer gelijke stelling wist hij een pion voor te komen.  Helaas koos hij ervoor om de pion net even te ver op te spelen waardoor de kans op een overwinning heel klein werd. Uiteindelijk op het laatst inderdaad te klein maar remise was een mooi resultaat.

Na zeven partijen hadden we dus anderhalve punt, een halfje meer dan in de eerste ronde na acht partijen.  Maar… Chris Klaassen bleek een held!   

In de Löwenthal variant van het Siciliaans speelde hij met wit een ongebruikelijke voortzetting. In het middenspel kon hij met een toren via de open h-lijn de zwarte dame opjagen en op koningsaanval spelen. Zwart koos voor dame ruil, waarna hij zijn loper middels een penning verloor. In het eindspel van twee torens, een loper en drie pionnen tegen twee torens en vier pionnen duurde het tot de 63ste zet voor zwart zich gewonnen gaf.

Man of the Match Chris Klaassen:

De match tegen Paul Keres 3 werd door Woerden zeer serieus genomen. De helft van het team was op trainingskamp gegaan in Menton om daar tegen de fine fleur van de franse schaaktalenten eens serieus aan de tand gevoeld te worden. Gelouterd kwamen deze spelers terug in Nederland. Op de terugweg werd nog een bezoekje gebracht aan Monte Carlo om daar de komende opstelling te bepalen. Ook Paul Keres had daarvoor een dobbelsteen gebruikt. Het bleek allemaal goed uit te pakken voor Woerden.

Selman speelde met zwart een vlekkeloze partij tegen Hein Piet van der Spek. Met zwart verraste Selman zijn tegenstander met een aangeboden dameruil en kort daarna had hij al een heel prettige stelling opgebouwd met druk tegen een geïsoleerde d-pion. Alle stukken, behalve de torens gingen van het bord. Met heel nauwkeurig spel had er wellicht iets meer in gezeten voor Selman, maar in de partij vervlakte de stelling al snel en was remise een terechte uitslag.

Bas Jansen had met zwart een creatieve opzet gekozen in de partij tegen Evert van Heel. Doel was complete controle te krijgen over de zwarte velden. Dat lukte niet helemaal, maar daarvoor in de plaats kreeg Bas een aardig initiatief op de koningsvleugel. Terwijl hij tijdens de partijen al rond lopend zijn medespelers nog allerlei interessante wiskundige bewijzen aan de hand deed, leidde Bas de partij soepel naar een overtuigende remise.

Sofiia Moskalets koos met wit in de opening een zij-variantje waar haar tegenstander Bert Both iet goed raad mee wist. Langzaam maar zeker waren de stukken van Sofiia sterk in de aanval op de koningsvleugel zonder dat Bert daar iets van tegenspel tegenover wist te zetten. De engine zal wellicht nog een verdediging hebben gevonden, maar in de partij werd de zwarte koningsstelling vrij hardhandig opgeblazen. Ondertussen was Sten Goes tegen Simon Kronemeijer ook lekker bezig. Via een omweg was Sten met zwart in een prettige draak-achtige stelling terecht gekomen en kon de witte koning onder vuur nemen. Aan het slot van beide partijen waren wij getuige van een unieke demonstratie van synchroon opgeven. We hebben helaas geen foto van twee handen die tegelijkertijd uitgestoken werden.

Jan Jaap Janse zetten zijn partij met wit tegen Marcel Schroer agressief op. Marcel wist wel dat Stockfish van deze opzet niet erg onder de indruk is, maar achter het bord als mens van vlees en bloed kan dat toch wel imponerend overkomen. Jan Jaap wist niet echt door te breken en van lieverlee werd de zwarte stelling steeds beter. Marcel zat wat krap in de tijd en gezien het spelverloop op de andere borden besloot hij zetten te herhalen. Jan Jaap ging daarin mee en de vrede werd getekend.

Ed Oosterlaken speelde met wit tegen Wouter Langerak in eerste instantie een degelijke partij. Hij lette echter even niet op en moest toen maar liefst twee pionnen inleveren. Dat zag er niet goed uit. Ed’s geluk was dat Wouter zelfs een derde pion wilde hebben en daarmee zich zelf in de nesten werkte. Wouter raakte daarvan zozeer in paniek dat hij een vol stuk gaf.   

Rolinde had de trein gemist en kwam wat later achter het bord zitten. Daar was na korte tijd al niets meer van te merken, want Rolinde blitste haar zetten er in een enorm tempo uit. Arend van de Lagemaat had de finesses van de opening niet helemaal in de vingers. Niet alleen verbruikte hij veel tijd, ook niet hij een paard van Rolinde ernstig dicht bij zijn koning komen. Rolinde kon daarmee een gevaarlijke koningsaanval starten die al snel tot matdreiging leidde die niet niet meer fatsoenlijk te pareren was.

Jacco Lind werd door Elmer Veenendaal uitgenodigd om de Tango te dansen. Jacco kon niet veel anders dan mee dansen, maar hij bleek de passen toch niet helemaal onder de knie te hebben. Zijn stelling kwam er strategisch steeds dubieuzer uit te zien. Zwart kwam tenslotte met een dame en toren de witte stelling binnen dringen. Onder druk verloor Jacco een stuk en moest de partij gewonnen geven.

Woerden 1 won daarmee met 5-3 overtuigend van Paul Keres 3. Ook in de meeste partijen die remise werden, waren de spelers van Woerden niet in gevaar geweest en had er zelfs mee in gezeten. Woerden 1 in nu ongedeeld koploper in de groep 3E.

De wedstrijden tegen Oud Zuylen – Utrecht 1 in de SOS competitie beginnen een jaarlijkse traditie te worden. In tegenstelling tot de laatste keer, startten de partijen wat voorzichtig. Nu geen spektakel stukken. Het angstaanjagend waren de zware klappen van het hemeldonderweder boven ons dak.

Jacco was het eerste klaar. Hij leek wat onder druk te staan van de lopers van Harm Theo Wagenaar, maar kreeg een prachtig paard op f6 en wist daarmee de partij naar zich toe te trekken. Hans van Steijn drong met zijn paard de stelling van Bertrand Weegenaar binnen en kon ook snel het punt kon noteren. Mijn partij tegen Jan Maarten van den Boogaart verliep hetzelfde als vorig seizoen. Op geen enkel moment sloeg de weegschaal ook maar enigszins naar een van de kanten uit. In de ontmoeting Selman Ercan – Ed van Eeden leek Selman iets te kunnen bereiken met zwart, maar Ed verdedigde goed en er zat niet veel in. Sten Goes was niet helemaal tevreden over de opening, maar wist in het middenspel toch nog wat druk op te bouwen en won.

Rolinde den Heijer behandelde de opening tegen Evert de Graaf met fantasie. Met een breed pionnencentrum verhoogde ze de druk en wist daardoor een pion te winnen en daarna de partij. Leen de Jong kwam tegen René ten Bios lekker uit de opening, maar gaf de partij door een verkeerde berekening helemaal uit handen. Olger van Donk kwam met zwart tegen Piet Kooiman heel soepel uit de opening en ook hij won vrij eenvoudig een pion en de partij.

Daarmee won Woerden 1 overtuigend met 6-2 van OZU 1. Voor de details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/8375

vanochtend werd ik wakker met het gevoel van een kater. Ik was gedesoriënteerd en probeerde mij voor de geest te halen waar ik was en wat er de avond ervoor was gebeurd. Het bleef een soort mysterieuze blinde vlek, maar wel herinnerde ik mij nog regenachtige flarden van de droom die ik blijkbaar had gehad…

Al eenighe jaeren was het streydtoneel van den Woerdensche schaekers uitgebreid en laaghen naast den Stichtsch Gooische velden oock ooverwinningen te wachten in den Bommelerwaerd, alwaer verscheydene locaele eenheden zich hadden vereenighd in een grote combine om de machtswellust van den nieuwe veroovehraers te weerstaen. Die dag tooghen 8 nobele heeren ten streyde, om weederom den Woerdensche eer hoogh te houden, om een nieuwe periode van Woerdensche supremaatie ende heerschappy te bewerkstellighen. Aengekoomen in ’t trefpunt was het teydsbesef vervlooghen ende leeck den teyd te hebben stilgestaen, den winterteyd was hier sowaer nog niet ingedaeld.

Was het den lange reys die den Woerdenaren had afgemat, of de verbetenheyd der Nieuwaelse verdediger? Op meenigh bord werd den kaeskop naar den keel gevlooghen ende ontstondt een heevighe streyd. Kopman Pietersche ging voorop in den streyd en speelde ondancks de reputatie van zijn teeghenstander een formidaebele, listighe partij. Claessen op zijn beurt was oock uitzonderingh aan Woerdensche zeyde ende nam in seventien zetten bezit van het bord en bezorgde den uitspeelers een korte voorsprong. Bij een enkeling (den schaeckkruisvaerder, zojuist teruggekeerd van ene Fransche queste) werd een korte schaeckblindheid geconstaeteerd. Vlaeghen van herinneringen aan lang vervlooghen teyden met gedruckte Pirc stellingen kwaemen boovendreyven, alsook in evenwicht getrocken stellingen die met hand ende tand werden verdeedigt. Zoo tegen half twaelf in den aevond daelden den stofwolken neder en bleecken de Woerdenaeren op twee borden na afgeslacht te zijn.

En toen werd ik dus wakker, van geluid van kinderen. Gelukkig, het was maar een slechte middeleeuwse droom. Destijds (in mijn vorige leven) was mijn spelling ook al niet al te best.

==

Edit: wordt ik ineens gebeld dat mijn laptop in Nieuwaal ligt…. Hoe komt die daar nou weer?

Toen Jim’s naam in een externe wedstrijd tegen Kijk Uit in Oudewater werd verbasterd tot Jim Reet, sprak hij kalm: “I prefer the English pronunciation.” Het was een van de zeldzame keren dat Jim engels sprak. Vanaf het moment dat hij op de club kwam sprak hij Nederlands alsof hij dat al tientallen jaren gewoon was. Hij beklaagde zich er eens over dat Nederlanders desalniettemin toch overschakelden op het engels, wanneer ze een accent meenden te horen. Jim had een liefde en talent voor talen. Niet alleen was zijn Nederlands en Frans uitstekend, ook Arabisch wist hij te lezen.

Veel sprak Jim niet over Groot Brittanië, maar liet toch af en toe blijken op bepaalde zaken trots te zijn. Zo leerde hij ons allerlei engelse uitdrukkingen, waarvan “do bears shit in the woods” mij het best is bijgebleven. Ook vond Jim het Indiase eten in Nederland maar matig. Daar hadden ze in het Britse imperium toch meer kaas van gegeten. Hij zou weleens echt Indiaas voor mij koken. Wellicht dat tijdens het koken er een dekseltje van een potje met pittige kruiden was gevallen. Het was voor mij in ieder geval de laatste keer dat ik bij Jim Indiaas heb gegeten.

Jim kwam op de club in 1990 en deed direct al van zich spreken door in seizoen ‘90/‘91 als eerste naam op het Peerdeman bord te te verschijnen. Dit bord was dat seizoen voor het eerst ingesteld en erop zouden de namen moeten prijken van illustere clubleden die de club het best hadden vertegenwoordigd in externe wedstrijden.

Jim was een enorme aanwinst voor schaakclub Woerden. Hij behoorde tot de top van de club en een paar decennia lang was hij een serieuze kandidaat voor een club kampioenschap. In de seizoenen 1993/1994, 1995/1996 en 2008/2009 heeft Jim deze titel daadwerkelijk op zijn conto geschreven. Het zouden er gemakkelijk meer geweest kunnen zijn als hij continu was blijven schaken. Maar dat was niet het geval. Af en toe had Jim helemaal genoeg van het wedstrijdschaak en stopte ermee. De eerste keer waren we verbijsterd. Hoe kan iemand die zo van schaken houdt er zomaar mee stoppen? Echt stoppen met schaken deed Jim niet. Na een tijdje pakte Jim de draad weer op. Dit ritueel heeft zich een aantal keren herhaald en we zeiden dan tegen elkaar: “Hij komt wel weer terug.” Want Jim kon het inderdaad niet laten.

Thuis stond er altijd een bord op tafel met een stelling uit het boek dat er geopend naast lag. Een van de vele boeken uit zijn uitgebreide verzameling. Het was onbegonnen werk om je op een partij tegen Jim voor te bereiden. Iedere keer was het een verrassing uit welk boek Jim nu weer een venijnige pointe in petto had. Ik heb schakers horen verzuchten dat ze het gevoel hadden dat ze vanaf zet 1 al achter de feiten aan liepen.

Achter het bord toonde Jim zich de spreekwoordelijke sportieve Engelsman. En wanneer het achteraf eens niet helemaal naar wens was verlopen, was daar dikwijls de nodige zelfspot. “Ik dacht lang na over een slechte zet en koos daarom zonder na te denken een nog slechtere”, was één van zijn beroemde uitspraken. Dat een partij soms belandde in een rommelige fase waarin alle mooie bedoelingen met één ongelukkige zet teniet gedaan konden worden, stoorde Jim. Het was wellicht daarom dat hij soms het wedstrijdschaak verwisselde voor de rustige analyse thuis.

Terwijl hij zelf aan het spelen was, volgde Jim ook nog wat er verder om zich heen gebeurde en wist na afloop haarfijn te vertellen waar je kansen had laten liggen of compleet verloren had gestaan. Toen ik eens aan het spelen was tegen een clubgenoot, die we uit piëteit maar TS. zullen noemen, kwam Jim langs lopen. Ik was zelf even daarvoor even bij de partij weg gelopen. Hij keek verbaasd naar het bord, keek eens goed op het notitie formulier en keek mijn tegenstander daarna indringend aan. Die nam toen met een rood hoofd zijn zet terug en deed de zet die hij in eerste instantie had uitgevoerd.

Jim was onderdeel van het team dat in 2012 historie schreef door voor het eerst in de toen 70 jarige historie kampioen te worden van de promotie klasse van de SGS, waardoor Woerden voor het eerst mee mocht doen aan de nationale KNSB competitie. Woerden bleek nog net een maatje te klein en degradeerde dat seizoen gelijk. Het eerste team viel uit elkaar en de spelers vertrokken naar alle windstreken. Toen in 2018 Woerden weer landelijk mocht spelen, kwamen de top spelers weer terug. Ook Jim was van de partij, ondanks dat hij inmiddels naar Wijchen was verhuisd, toch niet bepaald naast de deur. Ook het seizoen erna heeft Jim nog twee wedstrijden meegedaan. Het lopen werd toen wat lastiger en Jim moest er toen helaas mee stoppen. In maart 2022 speelde Woerden 1 thuis tegen Almere 2. Terwijl wij aan het schaken waren, kwam Jim ons plotseling bezoeken. Hij wilde wel weer eens zien hoe het met ons ging. Dat was de laatste keer dat Jim de club bezocht.

Het fijne van een schaker is, dat er een mooie nalatenschap is van schaakpartijen. Zo kunnen we nog terug lezen welke urenlange discussie we hebben gevoerd en terug denken aan de avonturen die we samen achter het bord toen hebben beleefd.

Eén ervan is deze.

Jim Reed (2022) – Marcel Schröer (2080)
Woerden Interne Competitie 2009/2010

1.c4 e5 2.g3 Nf6 3.Bg2 d5 4.cxd5 Nxd5 5.Nf3 Nc6 6.Nc3 Nb6 7.O-O Be7 8.a3 O-O 9.b4 f6 10.d3 Be6 11.Rb1

Het Engels was één van Jim’s geliefde openingen. Het lijkt allemaal vrij onschuldig wat wit doet, maar achter Tb1 zit de diepe strategie dat er ooit een stuk vervelend stuk op c5 komt dat geslagen moet worden. De toren staat dan ineens perfect.

11.. Nd4 12.Nd2 c6 13.Nde4 Nd5 14.Bb2 Qd7 15.Nc5 Bxc5 16.bxc5 Nxc3 17.Bxc3 Rfe8 18.Bxd4 exd4

Zwart heeft wat onzorgvuldig gespeeld. De pion op d4 houdt de witte stelling onder controle, maar is ook kwetsbaar. Jim gaat nu de druk op de pion op b7 en de pion op d4 combineren.

19.Qc2 Rad8 20.Rb4 Qe7 21.Bf3 Bc8 22.Rc1 Qe5 23.Qa4 a6 24.Qb3+ Kh8

De druk op beide pionnen is nu maximaal. Hoe gaat wit nu verder. Jim besluit tot een perfect getimed positioneel kwaliteitsoffer. Daarna vallen de zwarte pionnen als rijpe appelen van de boom.

25.Rxb7! Bxb7 26.Qxb7 Rb8 27.Qxc6 Rec8 28.Qxa6 Rxc5 29.Rc4 Rxc4 30.Qxc4 h5 31.h4 g5??

Zwart stond al niet goed, maar met g5 maakt zwart het nog veel erger. Het is niet zwart die een koningsaanval start, maar juist wit die de koningsstelling binnen dringt. Al snel blijkt dat wit de extra pionnen niet eens nodig heeft, maar de loper over de witte velden een monster is. Wit maakt het vakkundig af.

32.Qf7 gxh4 33.Be4 f5 34.Bxf5 Qg7 35.Qxh5+ Kg8 36.Qxh4 Ra8 37.Kg2 Rxa3

38.Be6+ Kf8 39.Qd8# 1-0

Voor de eerste ronde van de KNSB beker was Woerden ingedeeld tegen PSV/DoDo. Het lijkt bijna een traditie te worden dat wij tegen deze vereniging worden ingedeeld. Het maken van een afspraak voor eind oktober bleek lastig. PSV speelt graag op zaterdag en de vier Woerdense musketiers gaan in oktober aan een toernooi in Menton deelnemen. Door de flexibele instelling van PSV lukte het toch. Het werd zaterdag 14 oktober. Op die dag togen vijf Woerdense spelers naar Putten. Ook Olger van Donk ging die kant op, echter om aan de overkant van een van de borden plaats te gaan nemen.

Marcel Schröer speelde op bord 4 met wit tegen Rogier Dijk, die tijdens de partij croissants en puddingbroodjes met jam zat op te peuzelen. Dat is nog geen gemakkelijke zaak en binnen de kortste keren zat de jam niet alleen op het brood. Op het bord werd Marcel verrast door f5 en wist daar niet goed raad mee. Zijn voordeel ging langzaam verloren. Dat verleidde Rogier tot een erg ambitieuze opzet, waarbij marcel een belangrijke pion rond de zwarte koning mocht slaan. Dat gat werd Rogier later funest. Marcel was er als de kippen bij om daar gebruik van te maken en won de partij.

Sten Goes speelde met wit tegen Ewoud ’t Jong op bord 2. Sten zette goed druk op de zwarte koningsstelling en wellicht daarom besloot Ewoud lang te rokeren. Sten ging direct ten aanval en gooide op een zeker moment de knuppel in het hoenderhok met een schijnoffer van een loper. Met een serie krachtige zetten sloopte Sten de koningsstelling. Ewoud trachtte nog te vluchten in een eindspel van paard + loper tegen dame, maar de dame van Sten was zo sterk en de stukken van Ewoud dermate ongecoördineerd, dat er geen houden meer aan was. Ook Sten won.

Op bord 3 was het een Woerdens onderonsje tussen Ed Oosterlaken met zwart tegen de Woerdense clubkampioen Olger van Donk. De dames gingen snel van het bord en er ontstond een eindspel waarin Olger het loperpaar had, maar waarin de pionnenstructuur behoorlijk was vastgelegd. Ed drong met zijn toren binnen en wist die van Olger buiten zijn eigen stelling te houden. Het leek er goed uit te zien, maar dat bleek toch schijn. Toen Ed de door Olger aangeboden torenruil vermijdde, was het Olger die met zijn toren binnen wist te dringen. Dat niet alleen, ook zijn koning stormde naar voren. De rest was voor Olger een eitje.

Selman Ercan mocht het op bord 1 opnemen tegen Kevin van Brummelen. Na wat schermutselingen daagde Selman Kevin uit om de complicaties op te zoeken door ogenschijnlijk een stuk in de aanbieding te doen. Dat was bij Kevin niet aan dovemansoren gericht. Maar Selman had het scherp uitgerekend en kwam een pion voor te staan. Daarna moest hij met een wat ongelukkig geplaatste toren nog wel een tijdje op eieren lopen, maar toen de stofwolken waren neergedaald had Selman de pion stevig in handen. Sterker nog, hij wist een dame-eindspel te bereiken met zelf twee pionnen meer. Er gingen daarna natuurlijk heel wat zetten overheen, maar zoals zo vaak in dergelijke situatie, beslechtte een onvermijdelijke dameruil uiteindelijk de partij.

Voor de details, zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/15968

Met deze 3-1 overwinning overleeft Woerden de eerste ronde van de KNSB beker. In de tweede ronde wacht ons de winnaar En Passant – Hoogland.

Woerden 1 heeft in de SOS competitie tegen Houten 1 de reeks met monster scores voortgezet. 

Nu moet gezegd worden dat deze overwinning behoorlijk geflatteerd was. Olger van Donk raakte een pion kwijt zonder enige compensatie en bij Hans van Steijn gebeurde iets soortgelijks. Sten had een pion geofferd. Hij had voldoende compensatie, maar een duidelijke winst zat er zeker niet in. In de partij van Marcel Schröer ging het heel even helemaal mis en hij dreigde al zijn huisraad kwijt te spelen. Selman was in een vervelende stelling met een isolani  terecht gekomen. Daar werd Selman niet vrolijk van.    

Er waren gelukkig een aantal spelers waar we wel op konden vertrouwen. Leen de Jong speelde langzaam maar zeker de tegenstander compleet van het bord. Rolinde deed hetzelfde en Jacco liet de tactiek het werk doen. Wonder boven worden haalden we uit de andere vijf partijen toch nog een score van maar liefst 4,5 punt. Zoals zo vaak worden als de tijd begint te dringen, de partijen beslist in het voordeel van de hogere rating.

7,5-0,5 dus. Op naar de volgende ronde. Voor de details, zie  https://sosc.netstand.nl/pairings/view/8373

Na het debacle van de vorige ronde, vertrokken we met lood in onze schoenen naar Haarlem om daar te gaan spelen tegen Kennemer Combinatie 3. Hun sterkste man deed niet mee, die was bezig om Kandidaat Meester te worden in Albanië bij de Europese Club Cup. Maar de spelers die er wél waren, hadden per bord beduidend meer elo punten dan de Calimero’s uit Woerden. Toch begonnen we niet onverdienstelijk.

bord 6: Pieter Kroon (1966) – Marjolein Theunissen (1708)
En opnieuw was ze als eerste klaar! Binnen tien zetten stond het huilen haar nader dan het lachen. Niemand bij zijn volle verstand speelt op de vierde zet Le6 om de loper drie zetten later terug te zetten naar f8, gezellig naast het paard op g8 dat ook nog niet ontwikkeld was. En dat met een pion achter. Maar goed, zij had lang en haar tegenstander kort gerokeerd, dus dat werd rommelen geblazen! Op de 18^e zet waren de rollen behoorlijk omgedraaid. In een betere stelling bood ze haar veel sterkere, vroegere clubgenoot remise aan, die dat aannam.
bord 7:  Julien Rentrop (1657) – Robert Oosting (1801)
Julien kreeg een Siciliaan op het bord. Hij vond dat hij wat minder uit de opening kwam en vooral aan het reageren was op de zetten van zijn tegenstander op de damevleugel in plaats van zijn eigen plan te trekken. In het middenspel kon hij evenwel de activiteit met f4-f5 naar de koningsvleugel ombuigen. Dat ontwikkelde zich in een mooie aanval, maar zijn tegenstander begon steeds meer stukken af te ruilen en daarmee was er niets meer over van de aanval. De positie daarna was compleet gelijk (ook volgens de computer).  Nadat Oosting ook een zet herhaalde bood Julien remise aan en dat werd geaccepteerd. Hij is achteraf tevreden over de partij: hij speelde solide, heeft het initiatief naar zich toegetrokken met zijn aanval en remise is een goed resultaat tegen deze tegenstander.

Het eerste punt is binnen, een evenaring van ons vorige resultaat.

bord 3 Henk de Heer (1770) – Ron van Weezel (2038) 
Zwart was 35 minuten te laat. Dat was slecht voor Henks killersinstinct. Na een ongeïnspireerde aanval stond hij zeer slecht tot verloren. Maar, na geblunder, stond hij zeer goed tot gewonnen, met een aparte materiaal verhouding: Henk D + T, zijn tegenstander T + T + P en de nodige pionnen voor beiden. In de slotstelling hielden ze elkaar in een houdgreep. De eerste die bewoog zou verliezen. En dat was Henk dus. 
bord 8 Sacha Schiermeier (1793) – Annie de Jong (1610)
Annie speelde tegen de wedstrijdleider die niet alleen haar eigen teamwedstrijd maar ook die van hun tweede in de gaten moest houden. En als de wedstrijdleider nog niet achter haar bord zit, dan mag de tegenstander de klok pas indrukken als die wedstrijdleider wél achter het bord zit. Weer wat geleerd!
Met zwart kwam de Italiaanse opening op het bord en als snel stond Annie wat beter. Een goed paardoffer op g2 leidde tot een koningsaanval, maar dat had haar wel veel tijd gekost. Bovendien was haar eigen stelling toch wat verzwakt en haar stukken konden de winnende witte centrumdoorbraak niet verhinderen.

Zo stonden we dus met 3-1 achter. Maar op de andere borden stonden we helemaal nog niet zo slecht. Integendeel!

bord 1 Leen de Jong (1893) – Benjamin Go (2136)
Leen kwam goed uit de opening, zeker toen zijn tegenstander besloot om zijn paard te laten insluiten in ruil voor veel pionnen in het centrum. Stukwinst werd omgezet in kwaliteitswinst en het breken van de pionnenketen. Tegen de tijdcontrole werd het door onnauwkeurigheden van beide spelers nog spannend. Maar Go overzag de kansen die hem meer opgeleverd zouden hebben dan de nul die zijn deel werd.
bord 6 Peter Pijpers (2027) – Sjaak Oosterlaken (1753)
De witspeler opende agressief, offerde een pion voor aanval. Sjaak kon de aanval afslaan, de pion behouden en de torens verdubbelen op de h-lijn, hetgeen overigens nog niet doorslaggevend bleek. Later in de partij offerde Pijpers nog een kwaliteit, in de hoop de c-lijn naar zwarts lang gerokeerde koning te openen. Door de pion handig terug te geven, bleef Sjaak een gezonde kwaliteit voor. Met geduldig spel wist hij de druk te vergroten. Nadat hij nog twee pionnen had verorberd, staakte zijn tegenstander zijn verzet.
bord 2 Jan Bakker (2100) – Hans van Steijn (1909)  
Hans had zich voorbereid op twee spelers, wat helaas vergeefse moeite geweest bleek toen hij zag tegen wie hij mocht. Hij kwam wat verdrukt te staan in ruil voor een ingesloten paard en een slechte loper, maar hij wist een gedekte vrijpion te creëren. Vervolgens kon hij met een mooi schijnoffer van de dame, de dames en een stuk afruilen. Met een goede tegen een slechte loper was het nog erg moeilijk dit uit te buiten. Maar met een fraaie maneuvre wist hij zijn loper te offeren voor twee pionnen. In een paar zetten werden zijn paard en koning zeer actief. Toen ook de vrijpion nog verder oprukte, kon wit niet anders dan opgeven.
bord 5 Chris Klaassen (1691) – Derk Kouwenhoven (2000)
In de Rubinstein-variant van het vierpaardenspel koos Chris aan bord vijf een suboptimale voortzetting die wel tot behoud van het loperpaar leidde, maar ook naar een dubbelpion op de d-lijn, waarvan de voorste na verloop van tijd verloren ging. Rond de 50ste zet ontstond een eindspel met lopers van gelijke kleur. Het nadeel van een pion minder noopte Chris bij zijn 63ste zet en na vijfeneenhalf uur spelen op te geven.

We hebben dus niet verloren! We speelden gelijk, maar dat voelde voor ons allemaal als een overwinning.

De tweede ronde van de KNSB competitie moest Woerden 1 “op verplaatsing” (zoals men dat in België pleegt te noemen ) naar Amersfoort. Hun 2e team was vorig jaar gepromoveerd en had de eerste ronde verrassend gelijk gespeeld tegen. SHTV 1.

Jacco Lind wees ons de weg. Met ietwat speculatief spel met wit tegen Guus Beltman had hij zijn tegenstander een beetje overrompeld. Hij won daardoor een pion en had de de stelling volledig onder controle. Zijn tegenstander zag niet alle dreiging meer aankomen en Jacco maakte het met een kleine combinatie gedecideerd af.

Het duurde enige tijd voordat de overige partijen werden beslist. Ed Oosterlaken was de volgende. Ron (een dag niet geofferd is een dag niet geleefd) Flohr deed een pion in de aanbieding. Vervolgens startte hij een furieuze aanval die Ed vakkundig af sloeg. Na de Dxc6! van Ed bleef er weinig over van de zwarte aanvalskansen. Toch wist Ron ook daar nog iets uit te creëren. Het leek er even dreigend uit te zien voor Ed, maar in de tijdnoodfase trok hij alsnog de partij naar zich toe.

Selman Ercan speelde met zwart tegen Peter Sonder een puike partij. Hij bleek de finesses in de opening en het middenspel een stuk beter inde vingers te hebben. Zijn geïsoleerde dubbelpion bleek eerder een kracht dan een zwakte en stukje bij beetje trok Selman het initiatief naar zich toe. In het resulterende eindspel was het loperpaar van zijn tegenstander futloos en met het subtiele La3 haalde Selman een pion op en won de partij.

Sofiia Moskalets speelde ondertussen een partij uit het boekje tegen Samuel Vandeputte. Nadat Samuel een vervelende dubbelpion op de c-lijn had gekregen, werd die structuur eerst vakkundig vastgelegd en daarna met stukken onder vuur genomen. Uit alle macht verdedigde Samuel zijn pion, maar zag zijn stukken daardoor wel in passiviteit wegkwijnen. Dat deed hem uiteindelijk de das om toen de stelling aan de andere kant geopend werd.

Rolinde den Heijer had met zwart tegen Audry Burer veel ruimte op de damevleugel gekregen, maar helemaal tevreden over haar stelling was ze toch niet. Met de ruil van een aantal pionnen ging veel van het ruimtevoordeel verloren. De stukken van Rolinde kwamen daardoor wel helemaal tot leven. Toen ze de belangrijke verdediger van veld d2 wist te elimineren kon ze op de 2e rij binnen vallen. Daarna was het snel afgelopen.

Bas Jansen had in de eerste fase van de partij tegen Marcel Flohr twee pionnen gewonnen, maar moest daarna op de blaren van een ontwikkelingsachterstand zitten. Zoals gewoonlijk konden wij omstanders geen chocola van de stelling maken. De spelers zelf ook niet. Volgens Bas had zijn tegenstander op enig moment zelfs een mat in het vizier. Uiteindelijk mondde de partij uit in een toren eindspel dat alleen nog maar remise kon worden.

Sten Goes kreeg Henk van Jaarsveld als tegenstander, die van de hoed en de rand wist in de opening. Het kostte Sten zeeën van tijd om alle complicaties het hoofd te bieden. Sten had zo’n 3 kwartier minder op de klok. Uiteindelijk offerde Sten noodgedwongen een pion voor wat compensatie. Echt gevaarlijk voor Sten was het niet, want ook met een pion minder had hij de stelling dusdanig onder controle dat hem niet veel kon gebeuren. Toen de tijd ben te dringen ging Henk van Jaarsveld fouten maken. Sten drong de koningsstelling binnen en won.

Na een onverwachte zet van Marcel Schröer in de opening, raakte zijn tegenstander Bram van harten een beetje de weg kwijt. Hij gaf vrij eenvoudig een pion weg en moest daarna alle zeilen bij zetten om niet snel te verliezen. Zelfs een tweede pion ging verloren. Daarna kwam er een dame eindspel op het bord waar toch vreemde wendingen in zaten. Tot twee maal toe kwam er een pionnen race op het bord. De eerste race leidde tot pionnen ruil en de tweede werd wit fataal.

Daarmee won Woerden 1 met maar liefst 7,5 – 05 van Amersfoort 2. Na twee ronden gaat Woerden aan de leiding. In de derde ronde treft Woerden het sterke Paul Keres 3, dat als enige andere club ook geen steek heeft laten vallen.

Tim Grutter, die als supporter van Amersfoort langs was gekomen, was zo aardig om wat foto’s van ons team te nemen.