Archief extern Team 1 seizoen 2012 – 2013

13:05 – Op deze zonnige zaterdagmiddag zitten we helaas weer binnen. Woerden moet vandaag per se scoren en vroegtijdig remise aannemen of opgeven om leker aan een terrasje te gaan zitten is er niet bij. De situatie is als volgt: Woerden staat 7e in de ranglijst. Een plek die recht geeft op een nieuw KNSB-avontuur volgend jaar. Twee matchpunten onder Woerden staat de Waagtoren, met evenveel bordpunten. Nu blijkt dat de tegenstanders van de Waagtoren (VAS) met een niet geweldig sterk team zijn aangetreden. Het is dus goed mogelijk dat de Waagtoren matchpunten binnenhaalt, een mogelijkheid waar wij rekening mee moeten houden. En dus, moet er minimaal gelijk worden gespeeld. Helaas was Alina deze dag verhinderd en zit Jelle nog in Poetin-land. Bas Verberne, de dag ervoor nog goed voor een remise tegen Moira, is de man die invalt. En de wedstrijdleider kan u bij deze dus voorzien van de nodige informatie en alvast een verslag samenstellen. 14:05 – Zojuist een eerste tijdcontroleronde langs de borden gemaakt waarbij ik op de terugweg de stellingen wat aandacht kon geven. Vooralsnog lijkt de doelstelling gehaald te kunnen worden. Remisemogelijkheden zie ik voor: Rolf (ietsje meer ontwikkeld maar een redelijk vaste pionnenstructuur); Marcel (ik zou het zelf niet willen spelen maar ik gok dat hij dit soort stellingen veel vaker tegenkomt); Anne Marie (beide spelers staan über- degelijk) . Het enige bord dat ik er echt niet uit vind zien is dat van Bas (lelijk paard op d6 toegelaten, ondersteund door twee pionnen en zijn Koning op d8). Winst zou misschien kunnen komen van de kleine plusjes in de stelling van Jim (loperpaar, open stelling, de teugels strak in eigen handen).; Henk (tegenstander rokeert lang in een siciliaan, dat heb ik Henk nog nooit zien verliezen volgens mij); Sten (open veld, beweegbare pionnen, ziet er gevaarlijk uit voor zwart. Erik’s stelling kan alle kanten op behallve remise. De damevelugel is een stiltegebied, maar op de koningsvleugel heeft hij een open g-lijn die zowel ge- als misbruikt kan worden. 14:35 – Heb ik dat net gemist?? Jim’s tegenstander heeft nu een verbonden vrijpion op c4 staan. Daarmee zakt Jim voor mij gelijk een klasse: remisekandidaat. Nancy verlaat inmiddels het pand, dat zal dan wel betekenen dat ze er vol vertrouwen vanuit gaat dat Sten het punt meeneemt. Toch? 15:05 – Zojuist had ik tijd over om een nieuwe theorie te bedenken en na te rekenen. Vooraf was een percentage berekend op basis van mogelijke opstellingen en ratings. Nu is de stelling dat het team met de meeste tijd over de meeste kans heeft op winst. Daar zijn natuurlijk uitzonderingen op, zoals wanneer iemand heel hard probeert een stelling naar winst te rekenen. Vraag maar aan de tegenstander van Bas… Met de tijdscontroles als input is bij deze tijdscontrole de winstkan van Woerden gestegen van 54% naar 57%! Je houdt je vast aan iedere strohalm die je tegenkomt. Desnoods plaats je er zelf één! Een gang langs de borden stemt mij echter wat minder positief. 15:50 – Bas geeft in 1 zet zijn 20 minuten voorsprong in bedenktijd terug met een zet die ik na 1 oogopslag gespeeld zou hebben in een vluggertje. Overige zetten leken allemaal tot verlies te lijden, maar zoals wel vaker kan het zijn dat Bas meer zag dan ik. De barricaden van Rolf worden hopeloos onder vuur genomen door zijn tegenstander en op het moment dat ik langsloop begint de invasie dan echt. Rolf zakt ook een standje en ik reken niet meer op punten aan dit bord. Sten en Henk gaan gelukkig gestaag door met hun goede stellingen. 16:05 – Sten heeft onderweg een verkeerde afslag genomen, wat terug te zien is aan zijn gezicht, het uitvoeren van de zetten en last but not least: zijn stelling. Hij glipt van zijn bergpad naar de top en lazert zo het ravijn der verliezers in. Het verlies wordt vanuit mijn ooghoek bezegeld met een handdruk, ik zie zijn toekomstdromen voor Woerden 1 nog net vervliegen. Bas probeert nog een Houdini-act maar zelfs als dat lukt blijft hij slecht staan. Jim stijgt toch weer naar de winstkansen-klasse (dat moet ook wel, als deze klasse niet gevuld blijft zijn we aan de goden overgeleverd). Zijn tegenstander heeft veel minder tijd en ook Jim heeft inmiddels de nodige oneffenheden in de structuur van zijn tegenstander aangebracht en zelf vrijpionnen gecreëerd. 16:30 – Rolf komt melden dat hij verloren heeft, Jim converteerd zijn goede stelling in een punt. Terwijl ik dit doorkrijg spot ik een killer-move bij het bord van Marcel, die Marcel vervolgens ook uitvoert. Remise gegarandeerd, winst bijna ook zo is mijn evaluatie. 2-2. Houden we over: Bas (blijft verloren staan), Erik (lijkt op de koningsvleugel het onderspit te delven), Anne-Marie (staat gedrongen en in tijdnood) en Henk (onze hoop in bange dagen, moet een pion meer gaan uitmelken) Bas meld ook al vrij snel dat hij eindelijk verloren heeft. 17:15 – Tijdnoodfase is geweest en in deze hectiek heeft Erik alsnog een halfje binnengesleept omdat zijn tegenstander verkeerd afruilde. Het is inmiddels een drukte van jewelste, er staan vele toeschouwers om de twee nog spelende borden: Henk (staat nog steeds gewonnen) en Anne-Marie (staat een vrijpion en een dubbelpion achter en moet dus heeeel hard vechten voor remise. Waar zit die eeuwig schaak, de dolle toren of soortgelijke mogelijkheid? 17:45 – Ik zie nog niet echt een plan in de zetten van de tegenstander van Anne Marie. Ondanks 2 pionnen meer is deze stelling niet zomaar naar winst te schuiven, vooral omdat Anne-Marie ook nog 2 pionnen heeft om achter te schuilen. Haar tegenstander doet nu de pionzet a7 waar Sten me zojuist over vertelde dat je die nooit mag doen. Wit vergooit hiermee een groot deel van zijn winstkansen omdat zwart bijna altijd schaakjes kan blijven geven. Henk heeft twee verbonden pionnen en beide heren hebben nog een toren. 45 minuten heeft ‘ie nog om uit te rekenen hoe één van de twee houtjes kan promoveren. Dit zie ik wel […]

Op een mooie zonnige maar frisse dag ging Woerden op weg naar de uitwedstrijd tegen Caïssa. Met maar liefst zeven teams, waarvan vijf van Caïssa, werd in Amsterdam West de achtste competitieronde gespeeld. Er waren ook twee teams van onze vrienden van Charlois. Met meer dan honderd schakers, waaronder ook Hans Ree en Paul van der Sterren, was het een ware schaakhappening. Woerden stal met drie dames in het team, Alina, Anne-Marie en Pia, natuurlijk de show. Iedereen heeft zo zijn eigen voorbereiding op een schaakpartij. Jim en Henk gingen met de trein en namen een lange wandeling van respectievelijk, Centraal en Amstel naar de speellocatie. Met name Jim ondervond daarbij dat Amsterdam toch behoorlijk groot is. Pia had van Sten nog een lesje Konings-Indisch gekregen en Alina ontspande zich met een boek van Vargas LLosa. Jan Bulk had zich op het allerlaatste moment nog beschikbaar gesteld om Rolf, die de boot had gemist, op het achtste bord te vervangen. Aanvankelijk speelde Jan tegen Cees Visser (1957) een aardige partij, maar na een uur kreeg hij diverse dreigingen op f7 te verduren en moest wat pionnen geven. Nog lang heeft Jan daarna nog als een leeuw gevochten, maar uiteindelijk moest hij de handdoek in de ring gooien. Henk leek een soepele partij te spelen tegen Jan van Banning (1865). De hele tijd had hij een prettige stelling met een beetje druk. Hoe het precies gegaan is heb ik niet kunnen zien, maar Henk was plotseling één van zijn zware stukken kwijt. Pia moest aantreden tegen de zeer ervaren teamleider van Caïssa, Rob Bodicker (1931). Er kwam een Konings-Indische partij op het bord en na een goed getimed tijdelijk pion offer zag het er erg goed uit voor Pia. Op dat moment had ze de beste stelling van alle spelers van Woerden. Helaas pakte Pia één zet te vroeg de pion terug, waardoor Rob mat dreigingen kreeg op de onderste rij. Die werden Pia fataal. Jim speelde tegen Aldo van de Woestijne (2001), een handige jongen waar Jim maar geen vat op kon krijgen. Naarmate de tijd vorderde zag de stelling van Jim er steeds onaangenamer uit. Het einde heb ik niet helemaal meegekregen, maar uiteindelijk verloor Jim. Anne-Marie speelde een prima partij tegen Evert-Jan Straat (2059). Haar stelling was steeds iets beter en dat kwam ook tot uiting in de tijdsverdeling. Haar tegenstander begon steeds meer tijd te verbruiken en wist uiteindelijk zijn problemen niet meer binnen de twee uur op te lossen. Hij ging door zijn vlag. Sten, de puntenmachine, haperde gisteren tegen Avni Sula (2050). De manier waarop Sten de opening aanpakte beviel hem zelf helemaal niet. Hij moest wat moeizaam manoeuvreren, maar vocht tegen een verschrikkelijke loper op b7. Even leek het erop dat de kansen aan het keren waren, maar Sten kreeg de pin op de neus. De zwarte stukken drongen de witte stelling met kracht binnen en Sten’s koning kwam in een mat-net terecht. Marcel speelde een degelijke partij tegen Martin Bottema (2092). De openingsproblemen waren eenvoudig opgelost en wit moest al wat beginnen op te letten. Marcel miste een heel goede kans om direct vrijwel winnend voordeel te behalen en wikkelde af naar een eindspel met een miniem voordeeltje. Ongetwijfeld was het onvoldoende om te winnen, maar wit moest wel steeds blijven opletten. Op een klassiek moment, de 41ste zet, deed wit dat niet en om mat te voorkomen moest wit een dame tegen een toren geven. In de overgebleven stelling kon wit geen vesting opbouwen. Alina kreeg de verwachte Knight Tango op het bord tegen Albert Riemens (2075). Toch begonnen beide spelers al vrij vroeg in de partij aardig wat tijd te gebruiken. Alina liet dame ruil toe, waarna ze een aangenaam positioneel voordeeltje zou krijgen, maar Albert ging daar niet op in en de stelling werd almaar scherper. Als buitenstaander begreep ik niet meer of Alina nu goed stond of slecht. Uiteindelijk trok Alina gelukkig aan het langste eind. In de wandelgangen hoorde ik dat Albert een eeuwig schaak had gemist. Ik weet niet of dat het geval was. Woerden verliest met 5-3 van Caïssa 4. De andere degradatie kandidaten verloren ook en blijven achter ons staan. De laatste ronde kan echter van alles gebeuren. Het is dus nu alle hens aan dek. T Caissa 4 2004 Woerden 1974 5 3 1. Albert Riemens 2075 WGM Alina l’ Ami-Motoc 2381 0 1 2. Martin Bottema 2092 Marcel Schroer 2102 0 1 3. Avni Sula 2050 Sten Goes 2204 1 0 4. Evert-Jan Straat 2059 WIM Anne Marie Benschop 2159 0 1 5. Aldo van de Woestijne 2001 James Reed 1929 1 0 6. Rob Bodicker 1931 Pia van Rossum 1580 1 0 7. Jan van Banning 1865 Henk de Heer 1811 1 0 8. Cees Visser 1957 Jan Bulk 1622 1 0

Het is zaterdagmiddag 9 maart en ik ben aangesteld als wedstrijdleider bij de match van ons eerste team tegen VAS uit Amsterdam. Het beloofd een spannende pot te worden, de teams staan naast elkaar -6e en 7e- in de ranglijst, VAS met 4 ½ bordpunt meer, Woerden met een matchpunt meer. Even leek het erop dat ik zou invallen, maar Jim besloot dat het weer hier in Nederland Engels genoeg was, waardoor ik weer achter de arbiterstafel kon plaatsnemen. Van daaruit heb je een mooie plek om alle borden en spelers te overzien. Na een tijdje heb je het ondanks de regelmatige check-rondjes (even de klokstanden en zetnummers noteren) wel gehad met het stilzitten en nietsdoen. En dus, nu even tijd om iets aan het digitale papier toe te vertrouwen. Een half uur voor de partij was VAS al compleet aanwezig en klaar voor de strijd. De laatste 5-10 minuten kwamen ook de meeste Woerdenaren binnen druppelen. Hans Tuit begon opportunistich met tien minuten minder op de klok. Het is ook lastig parkeren hier met die opgebroken wegen. Anne-Marie stond al vrij snel veel tijd achter op de klok en moet nog bijna 20 zetten in 20 minuten gaan doen. uitdaging wat mij betreft. En ik spreek uit ruime ervaring… Tijdnood ben ik niet gewend bij Anne-Marie, ze speelt misschien een lastige opening die ze niet kent, straks eens navragen. Qua standen op de borden kan er overal nog van alles gebeuren. Een paar borden springen eruit: Sten lijkt een pionnenstorm op de koningsvleugel goed opgevangen te hebben en begint zelf aan de andere kant een pionnetje te peuzelen. Henk heeft een mooie actie partij. Zijn tegenstander rokeert met zwart in de siciliaan lang, dat zie je niet veel. Dat wordt hakken, denk ik dan en dat wordt al snel bevestigd als hij een dame tegen een paard en toren ruilt. Het spel van Bas ziet er gevaarlijk uit, er staan stukken in, gepend etc. Veel spanning op het bord en de spanning wordt door Bas opgevoerd doordat zijn tegenstander ook op de klok onder druk staat. Nadat de rook wat is opgetrokken staat hij een kwaliteit achter en heeft twee pionnen voor, waarvan één op de 7e rij. De heren komen niet snel daarna remise overeen. Anne-Marie moet haar stelling net na half vijf gewonnen geven, ze probeert de tegenstander nog een toren aan te bieden wanneer die promoveert, maar het wordt toch een echte dame. Dat is teveel… Marcel lijkt de hele partij net iets actiever te staan met materieel evenwicht. Rond de 30e zet neem de Vassenaar dit initiatief echter over en moet Marcel zetten gaan doen om niet mat te staan. Dan komt Jan Pool me melden dat Henk in geweldige stijl zijn partij heeft omgezet in winst. De stand is weer gelijk: 1,5-1,5. Ik heb het ondertussen koud, steenkoud. Van schaken had ik het wellicht warmer gehad en ik dacht dat de sneeuw en de kou morgen pas zou komen??? Hans Tuit leek lange tijd goed stand te houden in dit schaakgeweld op nationaal niveau, maar net voor de tijdscontrole en ver over de 40 zetten is het pionneneindspel op het bord verloren voor hem. Woerden kijkt weer tegen een achterstand aan. De overige vier borden doorstaan allemaal netjes de tijdscontrole. Hoewel, vanuit mijn ooghoek zie ik dat Erik felicitaties ontvangt. Net voor de tijdscontrole heeft hij met zijn dame toegeslagen op h2 en laat zojuist zijn pion op diezelfde lijn promoveren: 2,5-2,5. Marcel worstelt in verloren stelling door, maar wordt hardhandig met zijn neus op de feiten gedrukt. Met zijn koning in het midden kan hij allerlei schaakjes en dameverlies niet meer voorkomen. Daarmee is zijn kans op eeuwig schaak wel verkeken. Nog twee borden: Jim en Sten, waaruit we minimaal anderhalf punt nodig hebben om gelijk te spelen. Jim doet wat hij moet doen: ruilt niet af naar een remise-achtig eindspel, maar geeft een stuk om daar twee verbonden vrijpionnen voor te krijgen. Jim ziet in gedachten de dame al gloren. Het bord van Sten lijkt wat mij betreft heen en weer te gaan. Zojuist leek het even moeilijk voor hem, maar inmiddels is de zaak weer gestut en dan zal zijn kwaliteit voorsprong straks toch de doorslag gaan geven. Zoals altijd zijn er diverse toeschouwers in de zaal, waarvan Jan Bulk nu met het boek “De laatste strohalm” rondgaat. Hij ziet het bord van Jim somber in. Jelle heeft zich intussen virtueel ook gemeld voor een tussenstand en ik vertel hem per WhatsApp de bevindingen. “Oei”, krijg ik terug. Die had natuurlijk gewild dat ‘ie hier was en niet in het koude Sint Petersburg. Zeker met alle schaakkennis die hij de laatste tijd heeft opgedaan. Het wordt later en later, de stelling van Jim wordt in mijn ogen steeds speculatiever, dat moet een keer fout gaan. Sten heeft wel een pionnetje meegerausd. Op dit moment verwacht ik een nipt verlies voor het team. Als wedstrijdleider kan ik helaas niet ingrijpen 🙂 Het associatiemechanisme in mijn hoofd (Jelle, Rusland, koud, wodka, drank) doet mij besluiten een wijntje te bestellen tegen de kou en de komende eindstand. Daarna worden de promotiekansen van het vierde team besproken, alsmede wat mogelijkheden om snel rijk te worden. Ik krijg nu al zin in het etentje na afloop! Sten doet inderdaad wat we vooraf eigenlijk allemaal van hem verwachten: winnen. Die jongen wil volgend jaar weer op het Erwin l’Ami bord en hij is hard op weg! Helaas is ondertussen de stelling van Jim naar de knoppen, hij staat een volle loper achter, verliest zijn pionnetjes en er rest hem niets dan opgeven. Eindstand: 3,5 – 4,5 verlies.

Op een winterse dinsdagavond werden Alina en Sten door drie vazallen naar Alkmaar gebracht voor de vooruit te spelen partijen tegen De Waagtoren 2. Deze gemoedelijke club speelt op een prachtige lokatie naast de kerk, midden in het centrum, in een paar mooie zaaltjes boven een restaurant. Het was daar goed toeven voor de supporters. Terwijl Sten zich al voor onverwachtte problemen gesteld zag en Alina water uit een steen probeerde te persen, liet Erwin beneden wat van zijn Tata partijen zien. Op gezette tijden namen we boven poolshoogte en steeds zag het er ietsje beter uit. Met twee punten gingen we naar huis, en dat was nog wel de moeilijkste opdracht. Er was inmiddels een dik pak sneeuw gevallen en de sneeuwschuivers waren nog maar net de weg op gegaan. Het was tegen tweeën toen we in Woerden arriveerden. Op zaterdag begonnen we dus met een fijne 2-0 voorsprong, maar aan het einde van de dag was daar nog maar een half puntje van over. Rolf liet zijn koning voor zijn pionnen naar h4 jagen met alle zware stukken nog op het bord. Dat ging niet lang goed. Anne-Marie had kreeg een venijnige koningsaanval om de oren, maar had wel een stuk meer. Deze partij eindigde met eeuwig schaak. Erik hakte er al vanaf de opening lustig op los en won een stuk. Daarna nog even nauwkeurig spelen en het punt was binnen. Jim vergde wat te veel van zijn stelling en liet zijn tegenstander binnen komen. Deze 0 hadden we niet aan zien komen. Henk maakte heel soepel remise en Marcel liet een eindspel met twee pionnen wat slordig in remise verzanden. Woerden heeft zich met deze belangrijke winst, die toch wel minder benauwd was dan de eindstand doet vermoeden, aan de laatste plaats ontworsteld. We staan nu op een keurige 7e plaats.

Oud Zuylen had grof geschut ingezet. Ed van Eeden was de Rijn af komen zakken om de Woerdenaren eens extra te imponeren. En dat lukte. Toegegeven, Woerden was nu niet bepaald favoriet tegen het op papier sterkere team uit Utrecht, maar geen enkele speler wist boven zichzelf uit te stijgen en verder was het allemaal wat onder de maat. Bij Henk de Heer begon het al snel te donderen en te bliksemen. Zijn tegenstander Wout van Veen sloeg op f2 in en daarna is Henk de complicaties niet meer te boven gekomen. Gedesillusioneerd gaf Henk op. Ook bij Carl Schoor ging het mis. De stelling zag er al in de opening wat verdacht uit en toen Carol-Peter Gouw zijn koning begon te belagen, moest Carl een stuk geven om mat te voorkomen. Jim Reed, Jelle Wiering, Rolf van Beek en ikzelf zaten prima te spelen. Jim had met zwart een prettige stelling opgebouwd tegen Marcel van Os. Jelle had een pion gewonnen tegen Frans Sanijs en leek eenvoudig op de winst af te stevenen. Bij Rolf van Beek, die onverwacht tegen een mysterieuze Griekse speler Babis Lazaridis moest aantreden, ging het heel aardig. Daar was niet veel aan de hand. Ik mocht na de opening tegen Dirk Floor niet ontevreden zijn. Dirk had een kleine kwalieit geofferd en het was maar de vraag of hij wel voldoende compensatie had. Ondertussen waren Erik van Esterik (tegen Ed van Eeden) en Sten Goes (tegen Jaap van der Tuuk) na twee degelijke partijen remise overeen gekomen. Erik en ik bespraken de situatie. Het zag er somber uit. Jim had een stuk geofferd en wij zagen niet hoe zijn aanval door moest gaan slaan. Rolf had een kleine combinatie met een mat achter de paaltjes gemist, waardoor zijn tegenstander een pion had weten mee te grabbelen. Carl ging verliezen. Dus moesten Jelle en ik wel winnen en moesten Rolf en Jim nog remise uit het vuur slepen. Alleen als alles mee zou zitten, zouden we er nog een 4-4 uit weten te slepen. Het zat niet mee. Carl verloor. Jim verloor. Rolf verloor. Zelfs Jelle moest na het verlies van een kwaliteit de handdoek in de ring gooien. Zelf had ik een kans gemist en de partij was verzand in een toren eindspel met een pion meer dat wel heel moeilijk te winnen zou zijn. Omdat ik verder toch geen afspraken had die zaterdag, ging ik er nog eens goed voor zitten. Tegen een speler als Dirk Floor bleek dat een heilloze onderneming. Na 5,5 uur spelen werd het remise. Woerden verliest dus van Oud Zuylen met 1,5-6,5. Woerden is nu degradatie kandidaat nummer één en zal de komende ronden uit een ander vaatje moeten gaan tappen.