SGS bekercompetitie

Dat het een hele klus is om op een doordeweeks avond Giessenburg te bereiken was ons genoegzaam bekend. Dat het de andere kant op ook mis kan gaan, ondervonden drie van de vier spelers van De Giessen en Linge. Om tien over acht kwamen ze met een verhit gezicht binnen lopen. Nu is de Woerdense schaakclub tegenwoordig in de gelukkige omstandigheid dat we op een locatie spelen waar we niet meer aan het einde van de avond door de beheerder uit het pand gejaagd worden, net als het gezellig wordt. Nu konden we rustig met de partij wachten tot iedereen aanwezig was. Woerden was er helemaal klaar voor. Drie van de vier spelers hadden er net een 10-daags trainingskamp in Wijk aan Zee op zitten en kwamen tot de tanden gewapend met de nieuwste openings nieuwtjes aan het bord zitten.  Op het 4e bord was mijn tegenstander, Tony Else, behoorlijk de weg kwijt. Al snel verloor hij een kwaliteit en vervolgens een stel pionnen. Tony gooide de handdoek op zet 32 in de ring. Op bord 2 kreeg Sten tegen Henk Boot zo’n mooie aanvalsstelling op het bord dat ik verwonderd zocht naar welk stuk Sten hiervoor had moeten offeren. Niet één, zo bleek het geval te zijn. Ook deze partij was ruim op tijd gedaan. Met de match was het nog niet gedaan. De beslissing op de andere borden was nog zeker niet gevallen. Vreemd genoeg hadden Selman (tegen Eddy Korevaar) en Ed (tegen Jaco) uit de opening goede zaken gedaan. Selman had een pion genomen en gaf die niet meer terug. Ed had zijn tegenstander handig wat tempi afhandig gemaakt. Ed kijkt bezorgd naar zijn stelling tegen Jaco Daarna kwam er een mindere fase waarin Selman erg gedrukt kwam te staan en ook van de ontwikkelingsvoorsprong van Ed geen spoor meer was te bekennen. De avond werd lang. Op het laatste, toen alle spelers nog maar weinig tijd op de klok hadden, bleken de toernooi tijgers het koelbloedigst in deze fase en trokken ook deze laatste twee punten naar zich toe. Selman wacht af wat Eddy in petto heeft Met deze 4-0 overwinning plaatste Woerden zich voor de kwart finale van de SGS beker.

Op vrijdag 1 april speelde Woerden in Amersfoort de kwartfinale van de SGS beker. Amersfoort zit in een tot denksportcentrum omgebouwde loods waar op de vrijdag avond niet alleen wordt geschaakt, maar ook andere mysterieuze spellen worden gespeeld. Op bord 2 speelde ik tegen Peter Sonder. Het bleek een ware connaisseur. Na een lange theoretische variant, de eerste 20 zetten waren al eerder vertoond, speelden we nog een handvol zetten verder, waarin ik Peter nog één kans gaf die hij niet greep, en besloten dat remise een mooi resultaat was. Dat kwam mooi uit. Zo kon uw chroniqueur nog wat foto’s van het evenement maken. Op bord 3 was Ed tegen Bram van Harten enorm peentjes aan het zweten. Nadat Ed een pion achter was geraakt zag het er somber uit. Hij weefde echter een gemeen truukje in de stelling. Bram trapte erin door een tweede pion mee te grabbelen. Het kostte hem een kwaliteit. Daarna was het nog niet gespeeld, maar doordat Ed ook nog eens de laatste loper in een dodelijke penning wist te krijgen, zag Bram geen andere mogelijkheid dan het offeren voor een dame tegen een loper en drie pionnen. Die waren niet ver genoeg gevorderd, waardoor de rest van de partij voor Ed een kwestie van techniek was. Op bord 4 legde Ron Flohr wel een heel vreemd concept op het bord. Met zwart had Selman na 8 zetten al 5 tempi meer. Dat voordeel gaf Selman niet meer uit handen en alle omstanders hadden voor deze partij al een punt voor Woerden in hun boekje genoteerd. Toen kwam de tijdnood fase. Selman had nog maar enkele seconden op de klok en daar maakte Ron fraai gebruik van door met zijn laatste stukken de koning van Selman te bedreigen. Nog voordat de stofwolken waren neergedwarreld, werd remise overeen gekomen. En dat was maar goed ook. Op bord 1 speelde Sten met grandeur tegen Tim Grutter. Sten legde Tim het vuur zwaar aan de schenen. Na een stevig gevecht wist Sten een pion te winnen, maar het was nog veel te ingewikkeld om er gerust op te zijn. Steeds koos Sten de voortzetting met maximale opbrengst, maar daarmee maakte hij het zichzelf niet gemakkelijk. Sten werd op het laatst nog verrast door een toren offer dat hij wel moest aannemen. Gelukkig wist de koning nog een veilig heenkomen te vinden. Daarna was het op de increment nog even nauwkeurig spelen, maar dat was Sten wel toevertrouwd.   Zo versloeg Woerden Amersfoort met 3-1 in de kwartfinale van de SGS beker. Op naar de halve! Voor details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/6996

Nadat het team Autovakmeester Schaap Mach (een hele mond vol, we zullen ze verder voor het gemak Schagen noemen) zich te elfder ure had afgemeld vanwege een zieke chauffeur, werd de wedstrijd Woerden – Schagen een week uitgesteld. Daardoor speelden we deze week maar liefst twee bekerwedstrijden. Op dinsdag voor de KNSB: Woerden – Schagen en op donderdag de SGS beker: HSG – Woerden. In beide gevallen was er een duidelijke favoriet.  KNSB beker: Woeden – Schagen Tegen Schagen waren wij dat niet. Wat wil je, een team met een eigen chauffeur. In Schagen wordt het professioneel aangepakt. Drie jonge honden kwamen de Woerdense schakers eens lekker verscheuren. Het werden toch nog heel aardige partijen.  In mijn partij hield ik me vrij gemakkelijk staande totdat ik een ernstig onderschatte koningsaanval over me heen kreeg. Mijn koning speelde een tiental zetten de hoofdrol in “The walking dead”, maar Tjark Vos, spelende op de tien seconden increment, kon de winst niet vinden en en de stelling verzandde in een remise eindspel.   Selman, zojuist met een jetlag uit Japan gearriveerd, speelde tegen  Colin Stolwijk een uiterst scherpe partij waarbij het menig speler dun door de broek zou lopen. Selman won een stuk, maar zijn koning vond geen veilig heenkomen meer. Koelbloedig neutraliseerde Selman alle dreigingen, stond gewonnen maar ook hij wist het voordeel niet te verzilveren. Jelle had zijn tegenstander in de opening voor geheel onverwachte problemen gesteld. Die gebruikte dan ook zeeën van tijd. Jelle gaf het loperpaar voor een paar zetten extra. Helaas gingen al vrij rap de dames van het bord en bleef Jelle zitten met een isolani die nooit meer een veld verder kwam. Dat werd hem fataal tegen een keurig spelende Kevin Tan. Ed had een aardige stelling opgebouwd en wist de pionnenstructuur van Enrico van Egmond (de mee spelende chauffeur) wat te versplinteren. “Jullie hechten te veel waarde aan structuur. Het gaat om de activiteit van de stukken”, zei Cor van Wijgerden vroeger al. Dat was hier ook het geval. Ed wist de kracht van het loperpaar van zijn tegenstander niet te weerstaan.  Schagen won dus overtuigend met 3-1 van Woerden. Volgend jaar weer een kans. (Marcel Schröer) SGS beker: HSG – Woerden Op donderdag 28 november vertrokken wij naar Hilversum om daar de verliezend SGS beker finalist te treffen. Helaas bleek al snel dat HSG niet de ambitie had om na de tweede plek vorig jaar, dit jaar die finale te gaan winnen. Een relatief zwak viertal werd opgesteld, waarvan er één zelf helemaal uit Groningen moet komen. Nu moet ik dat zelf ook en ik vind het ‘helemaal’ dus eigenlijk wel mee vallen, maar dat terzijde. Het begint een trend te worden dat mijn tegenstanders in de beker te laat komen. Ik had speciaal voor deze avond mijn voetbalwedstrijd afgezegd. Let wel, dit was de voetbalwedstrijd waarmee we kampioen zouden worden, dus ik hoopte wel echt dat mijn tegenstander zou komen opdagen. Gelukkig was dat het geval, want mijn voetbalteam won inderdaad met 16-4 en werd dus kampioen (16-4 zegt genoeg over het niveau, me dunkt). Marcel op bord drie had intussen al bijna gewonnen. Een stabiele pot waarbij hij met een mooie standaardtruc beslissend voordeel wist binnen te halen. Te midden van allemaal grof geweld openingen op de borden om hem heen bleek zijn stabiele spel toch het eerste tot een punt te leiden. Marcel was er als de kippen bij om dit even aan te stippen. Selman, die dus een behoorlijk chaotische partij had, moest op een bepaald moment een aftrekschaak berekenen die hij op ontzettend veel verschillende manieren kon uitvoeren. En dan heb ik nog niet eens genoemd dat twee van die varianten met dubbelschaak waren. Ik zag het enorme tijdsverschil op de klok (een uur) en ik besloot maar snel door te lopen in de hoop dat Selman het juiste aftrekschaak snel zou vinden. Sten en zijn tegenstander speelden allebei erg voorzichtig. Het feit dat zijn tegenstander wel kh1 speelde maar vervolgens f4 te riskant vond is typerend. Ook Sten groef zich in en speelde met rustige zetjes richting de tijdnood. Zijn tegenstander bleef echter gezonde zetten doen en vertrok geen spier.  Inmiddels won Selman, hoe weet ik niet, maar ik denk dat hij het juiste aftrekschaak had gevonden: 2-0. Ik speelde een nieuwe opening en moest veel achter het bord verzinnen. Dat ging verrassend goed, zo blijkt ook nu ik er achteraf met de engine heb gekeken, maar mijn tegenstander deed ook sterke zetten. Helaas was die verre reis uit Groningen hem toch niet in de koude kleren gaan zitten en beging hij een fout. Dit kostte hem een pion, maar hij verkoos liever het verlies van een stuk met rommelkansen. Nadat de rommel was opgeruimd was het  echter nog steeds een stuk en dus de partij. Analyseren ging helaas niet meer want – u raadt het al – hij moest de trein halen. Sten had in tijdnood maar een kwaliteit geofferd (zie je wel Sten, dat stabiele gedoe is niks joh) en kon mooi winnen. Dat deed hij echter nog niet, want hij wikkelde liever af naar een toreneindspel waarin hij wederom kon laten zien dat hij toch wel aardig kan schaken. Telkens als ik dacht dat ie nu dan wel een pionnetje ging slaan stelde hij dat net wee even een zetje uit, waardoor de stelling nog beter werd. Met een strak spel voerde hij de eindstand dus naar 4-0. Een heerlijke eerste ronde waarin Woerden zijn visitekaartje heeft afgegeven. (Jelle Wiering)

Paul Keres kwam bij Woerden op bezoek voor de tweede ronde van de SGS beker. Ze hadden er zin in. Uit een prachtig arsenaal aan spelers had de club een fraaie delegatie naar Woerden gezonden. Woerden zat in de sterkst mogelijke bezetting achter de borden, dus dat beloofde een spannende avond te worden. En dat werd het ook. Jelle Wiering (1999) had tegen Tim Lammens (2282)  de zwaarste avond. In een twijfelachtige poging in zijn huisvariant terecht te komen, kreeg zijn dame door allerlei plaagstootjes geen rust en werd de ontwikkelingsachterstand van Jelle zorgwekkend. Dat was mede de oorzaak van het verlies van een pion en die kwam niet meer terug. Jelle spartelde nog wel enige tijd, maar het mocht allemaal niet baten. Zelf was ik (2072) met zwart tegen Leo van Houwelingen (2005) in een degelijke, maar vrij passieve stelling terecht gekomen. Leo kwam met dame en toren dreigend dichterbij mijn koning maar was in een prima stelling iets te haastig. Hij offerde een paard voor aanval. Het bleek niet voldoende en door een onnauwkeurige zet liep de aanval rap vast in de zwarte modder.  Selman Ercan (2046) speelde tegen Colijn Wakkee (1924) een overtuigende partij. Na een zet of 15 verzonk Selman in gepeins. Hij kon niet geloven dat hij met f4! een stuk ging winnen.  Colijn begin daarna heel lang na te denken. Hij kon niet geloven dat hij na f4! een stuk ging verliezen. Het bleek echter echt waar. Na wat schermutselingen daarna wist Selman het punt te verzilveren. De spectaculairste partij was die tussen sten Goes (2217) en Evert Rademakers (2251). Evert offerde een kwaliteit voor activiteit en een pion, maar Sten leek het allemaal net onder controle te houden. Het slot was werkelijk spectaculair. Sten kon zich door een mat-dreiging allerlei spectaculaire offers veroorloven. Geen van de torens en stukken die Sten in de uitverkoop deed kon genomen worden. Met een laatste fraaie zet gaf Sten zijn mat dreiging een keurstempel “onderdekbaar” en daarmee was het pleit beslecht.  Zo wint Woerden met 3-1 van Paul Keres. Net als in de eerste ronde was het een fikse strijd tussen sterke teams zoals we voorheen in de SGS niet vaak zagen. Door de ontkoppeling van de competities van de KNSB en de regionale bonden is de speelsterkte ontegenzeggelijk vooruit gegaan. Het woord onderbond lijkt voor de SGS dan ook niet meer de juiste term.

Het was weer een zware avond tegen Houten met twee spelers van boven de 2000 ELO (de sterkste zelfs boven de 2200). Ik was de eerste die klaar was omdat ik in een moment van blindheid (in een gelijke stelling) een dame cadeau deed (ach, het is kerst hè…). Naast mij speelde Henk de Heer op bord 3 een scherpe Siciliaan waarbij hij helaas de weg naar de winst niet kon vinden en dus moest berusten in eeuwig schaak. Het bleek ons enige halve puntje want Jan Hoosbeek kwam een kwaliteit achter en nadat ook zijn pionnetjes waren opgesnoept gaf hij op. Bij Selman ging het in eerste instantie een stuk beter, zijn tegenstander offerde een kwaliteit om tegenspel te krijgen en daardoor ontstond er een zeer gecompliceerde stelling die na analyse ongeveer gelijk was maar helaas vond, mede door tijdsdruk, Selman de juiste voortzetting niet dus ging het op het laatst nog jammerlijk verloren. Mark Pieterse

De eerste match voor de SGS beker werd dit jaar gespeeld door Leusden en Woerden. De uitslag was een zeer duidelijke nederlaag voor ons, wat ons één voordeel geeft: we kunnen ons nu meer focussen op de rest van de externe competitie. Na ongeveer anderhalf uur schatte ik in dat er nog wel een gelijkspel in zat. Ik stond zelf wel aardig gelijk, maar bouwde een grote tijdsvoorsprong op. Ad Goes op bord twee had een achtergebleven pion, maar kon de stelling al bijna vastzetten waardoor er geen doorkomen aan leek. Op bord 3 zat Henk de Heer die niet goed uit de opening was gekomen, hij stond flink onder druk. Peter Dupain aan bord 4 kon ook nog wel een remise gaan scoren. Peter was de eerste die de handdoek in de ring moest gooien, waarna Ad even later de remise binnen hengelde. We hadden nog minimaal een remise en een winst nodig om gelijk te spelen. Mocht dat gebeuren, dan zouden we daarna met verwisselde kleuren moeten gaan snelschaken. Dit gaf de nodige stress, omdat Peter niet op de hoogte was van deze regel en reeds huiswaarts was gekeerd. En, dat gewenste resultaat kwam steeds dichterbij! Henk had inmiddels zijn stelling aardig weten om te keren, waar ik zelf een half uur voorsprong had op tijd, iets wat ik niet vaak meemaak. Het vervolg was heel anders dan ik me had voorgesteld. Henk duwde door en had een pion voorsprong. Ik kreeg het moeilijk, mijn tegenstander mocht dan lang nadenken, maar creëerde tegelijk een druk waar ik bijna niet onderuit kon komen. En op dat moment bood hij remise aan! Ik dacht na over mijn slechte stelling en keek nog eens naar links, het bord van Henk. En nog een keer, en nog een keer… Henk had een ongelofelijke kans op winst, maar miste die helaas. Toen zijn partij uiteindelijk echt remise bleek te worden mocht ik aan de bak. Mindere stelling of niet: er moest gewonnen worden om nog kans te hebben op een ronde verder. Met nog wat minder dan tien minuten op de klok wist mijn tegenstander echter zijn stelling koelbloedig naar winst te schuiven. Volgend jaar weer een kans. Hopelijk halen we dan wel de 2e ronde.

Dinsdag 17 december speelde het Woerdense viertal tegen Paul Keres in de 1e ronde van de S.G.S. beker. Paul Keres bleek duidelijk te sterk. Woerden verloor met 0,5 – 3,5

Afgelopen maandag, 8 juni, had een historische dag in de geschiedenis van onze club moeten worden. De dag zal nu de geschiedenis ingaan als de dag dat we bijna de beker wonnen. Na een zeer spannende avond waren het de heren van ZZC die er met de winst vandoor gingen. Na een goede reeks in de voorronden ging de Woerdenaren vol vertrouwen aan de slag. We zijn dit jaar ook sterker dan ooit en meer hoop dan ooit om deze klus ook met succes af te sluten. De ZZC’ers hadden een beetje een tactische opstelling neergezet, met de hoogstgenoteerde persoon op bord twee. Het is de vraag of dat daadwerkelijk heeft geholpen, of dat hen dat bijna de overwinning kostte. Cor de Leeuw, in de voorronde vaak doorslaggevende factor voor de overwinningen sloot deze reeks in mineur af. Na een paar mindere zetten was zijn stelling niet meer te houden en stond het 1 tegen nul voor ZZC. Carl Schoor bood in en remise-achtige stelling remise aan, omdat door het verlies van Cor al was berekend dat aan de 2 eerste borden een winst genoteerd moest worden voor Woerden om de beker te winnen. Dit komt omdat bij een gelijke stand (2-2) als eerste het resultaat van het laatste bord zou worden weggestreept om te kijken wie er wint. (en vervolgens bord 3 indien nodig etc.) De remise werd aangenomen, tussenstand 1 1/2 – 1/2 voor ZZC. De matadoren aan de eerste twee borden zagen er volledig geconcentreerd en vechtlustig uit. De stand op het bord van Marcel leek mij dynamisch in evenwicht: meer activiteit voor Marcel, meer poppetjes voor zijn tegenstander. Het bord van Jim schatte ik eerst een beetje somber in, maar het leek me dat Jim dit wellicht remise kon houden. Marcel gebruikte zijn activiteit optimaal, duwde wat pionnen richting de witte koning en kon de partij uiteindelijk winnend afsluiten, wat een koelbloedigheid! Tussenstand: 1 1/2 – 1 1/2! Een tijd lang leek het erop dat Jim een remise zou kunnen afdwingen, wat genoeg zou zijn om de beker te winnen. Hoewel beker… Aan het begin van de avond had ik al navraag gedaan wat er te winnen was vanavond en wie dit zou gaan uitdelen. Persoonlijk dacht ik aan een echte beker, of een schaal, uitgereikt door de voorzitter van de SGS, of een afgevaardigde daarvan. Mijn verwachting was niet echt ergens op gebaseerd en het bleek ook dat er niet echt iets letterlijks te winnen viel vandaag. (En of dat achteraf wel zou worden overhandigd zullen we misschien in de toekomst nog mogen ondervinden). Er werd een harde strijd gestreden aan bord twee. De tegenstander van Jim had die avond van een medium te horen gekregen dat hij zijn partij zou gaan winnen. Of dit hem meer vertrouwen heeft gegeven, of ondanks deze druk goed heeft gepresteerd zullen we nooit weten, maar het is een feit dat hij de partij effectief afronde en Jim had het nakijken. Eindstand: 2 1/2 – 1 1/2 voor ZZC. Helaas mannen, volgend jaar weer een kans. Jullie hebben gestreden voor wat jullie waard waren en een grote chapeau voor deze prestatie lijkt mij op zijn plaats, bij deze! De uiteindelijke uitslagen: E.Faber (1889) – Marcel Schroër (2073) 0 – 1 Jim Reed (2029) – Dick Schenkeveld (2197) 0 – 1 G.J. van Breukelen (1896) – Cor de Leeuw (1928) 1 – 0 N. van Brakel (1882) – Carl Schoor (1834) 1/2 – 1/2

Woerden heeft zich met een 2½ – 1½ overwinning op Kijk Uit geplaatst voor de finale van de S.G.S. beker. Oh oh oh, wat was het weer spannend. Binnen de kortste keren stond Marcel tegen Niek Luuring een stuk achter tegen twee pionnen en had nauwelijk compensatie. Jelle had twee pionnen geofferd tegen Ed Oosterlaken maar wist niet doortastend op te treden en zijn compensatie kwijnde weg. Met twee nullen zou Woerden al snel naar huis gestuurd worden. Gelukkig speelde Jim tegen de heer Treur een degelijke partij. Hij grabbelde een pion mee en had goede uitzichten op een punt. De stelling van Jan Hoosbeek was een stuk ingewikkelder. Het wonder geschiedde toen Marcel zich naar een stelling wist te zwendelen waar wit zich met een eeuwig schaakje het vege lijf moest redden. Jelle verloor. Jim won. Het was toen 1½ – 1½ en op het laatste bord zou Woerden alleen met winst de finale bereiken. Jan stond een stuk achter maar hij had een gevaarlijke aanval. Helaas had hij ook nog maar 2 minuten op de klok voor de laatste 10 zetten. De complicaties werden Matthias Erhardt echter te machtig en Jan kon in tijdnood een toren mee grabbelen. Daarna speelde hij de partij keurig uit. Alweer heeft de vierde bordspeler ons er doorheen gesleept. Hulde aan Jan!!!